﷽ 📍 یاری کردن مؤمن در اطاعت الهی، در پی دارد یاری خداوند در دنیا و آخرت❗️ 📌روایت از امام صادق(ص) است: «مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَنْصُرُ أَخَاهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى نُصْرَتِهِ إِلَّا نَصَرَهُ اللهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَة»؛ هیچ مؤمنی نیست که برادر مؤمنش را یاری کند در طاعت و در ترک معصیت، إلّا اینکه خدا یاری اش می کند در دنیا و آخرت. اگر خدا را قبول داریم و تکیه گاه ما او است، این وعده ای است که او در قرآن داده است که اگر کسی دین من را یاری کند، من یاری اش می کنم. از آن طرف هم حضرت می فرمایند: «وَ مَا مِنْ مُؤْمِنٍ یَخْذُلُ أَخَاهُ وَ هُوَ یَقْدِرُ عَلَى نُصْرَتِهِ إِلَّا خَذَلَهُ اللهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَة»؛ خذلان در اینجا به معنی همین است که بستر گناه و معصیت را برای او باز کنی و اینکه او خودش را دارد بدبخت می کند، تو هم بنشینی و تماشا کنی و بگویی «خودش می کند؛ به من چه؟» و نعوذ بالله که منشأ این بی تفاوتی هم امور نفسانی باشد. مثلاً پدر می گوید: «اگر من پول ندهم، مادرش می دهد؛ خوب چرا من خودم را خراب کنم؟ چرا من خودم را بد نام کنم؟» یا مثلاً ماشین دارد سقوط می کند، ما هم یک هُلش می دهیم؛ بعد هم می گوییم: «هُل دادنِ من که اثری نداشت!» آیا عقل این توجیه ها را می پذیرد؟ خیلی مثال های ساده زدم تا صحبت های امام را باز کنم؛ چون این ها حرف های ایشان است. منزل اوّل سلوک عاشورایی، تعاون و همیاری جلسۀ هفتم. وسائل الشیعه، ج 12، ص 292 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #سلوک_عاشورایی 📕 #تعاون_و_همیاری 📝 جلسه هفتم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir