﷽ 📍 نشانه های محبّت به خدا: سوّم؛ به یاد خداوند بودند و غفلت از او نکردن❗️ 📌سوّم؛ مسئلۀ ذکر و غفلت است که در گذشته بحث کردیم. اگر انسان موجودی را دوست بدارد، اوّلاً هیچ گاه از او غفلت نمی کند؛ یعنی هیچ گاه او را فراموش نمی کند. ثانیاً نه اینکه غفلت نمی کند؛ بلکه به طور مستمر بر طبق سطح دوستی اش اگر شدید باشد متذکّر اوست که نشان از تفاوت های محبّتی است. و هر چیزی که یادآور او باشد، به او محبّت هم دارد؛ چه آن چیز شخص باشد یا چیز دیگری. در اینجا گفته می شود اگر کسی حبّ به خدا داشته باشد، نشانه و علامتش این است که به یاد خدا است و از او غافل نمی باشد، و به هر چیزی که یادآور او باشد، محبّت می ورزد، حتّی اعمال عبادتی. نماز را دوست می دارد؛ چون یادآور خدا است. اولیای خدا را، پیغمبر اکرم(ص)، ائمّۀ طاهرین(ع) را دوست می دارد؛ چون آن ها یادآور خدا هستند. قرآن را دوست می دارد و کلام الله را می خواند؛ چون او را به یاد خدا می اندازد. در روایتی آمده است: «كَذَبَ مَنِ ادَّعىَ مُحَبَّتٖی وَ إِذٰا جَنَّهُ اللَیْلَ نَامَ عَنی»؛ دروغ می گوید کسی که ادّعای دوستی مرا می کند و وقتی شب فرامی رسد، نسبت به من چشم می پوشد و می خوابد. «أًلَیْسَ كُلُّ مُحِبٍّ یحب لقاء حبیبه»آیا؛ این طور نیست که هرمحبّی دوست می دارد دیدار دوستش را؟ «فها أنا ذا موجود لمن‏ طلبنی‏»1️⃣؛ من موجودم، من هستم برای کسی که مرا طلب کند. آیا خدا را دوست می دارم؟ چقدر به یاد او هستم؟ آیا اعمالی که انسان را به یاد او می اندازد، مثل اُنس با او، مناجات با او، سخن با او، سخن او را بر زبان جاری کردن را دوست می دارم یا نه؟ 1️⃣ إحياء علوم الدين، جلد14، ص 106 - المحجة البيضاء، جلد8، ص72 〰️〰️〰️〰️〰️ 📚 #معارف_اسلامی 📕 #طاعت_و_اطاعت_الهی 📝 جلسه چهارم #حاج_آقا_مجتبی_تهرانی @mojtabatehrani_ir