🔅عزلت و کناره‌گیری از اجتماع🔅 🔹علامه طباطبایی رضوان‌الله تعالی علیه: «خداوند بشر را اجتماعی خلق نموده تا بهره خود را از راه تمام مظاهر و موجودات برداشت نماید؛ زیرا حق ـ سبحانه ـ از دریچه همه‌ی موجودات جلوه‌گر می‌باشد. به همین جهت است که رهبانیت و کناره‌گیری از اجتماع، از نظر اسلام مطلوب نیست. آن کسی که در غاری یا جایی می‌رود و از اجتماع کناره می‌گیرد چه بهره‌ای از خدا می‌برد؟ او جز خود و در و دیوار چیزی نمی‌بیند. خدا و تجلیاتش را از راه موجودات می‌توان دید. انسان نباید به تمام معنا عنان گسیخته و در اجتماع باشد و نه از طرفی، از اجتماع به‌کلی کناره گیرد؛ بلکه «كُن فی الناسِ ولا تَكُن معهم» را باید مراعات کند؛ تا آنجایی که بهره‌ی خدایی را ـ به‌طوری‌که گفته شد ـ از اجتماع بگیرد. 🔹عرض شد: پس عزلتی که مطلوب است چیست؟ فرمودند: جریان جلوگیری از عزلت و رهبانیت، مربوط به متن آن دو در اسلام نیست؛ بلکه در حاشیه است. عزلت، گاهی جنبه دوایی دارد و برای مداوا شایسته است به کار برده شود تا نفس از هرزه بودن در بعضی از امور برکنار باشد و اعتدال پیدا کند. این همان عزلتی است که در بیت ذیل از شاه قاسم انوار آمده است: صَمْت و جوع و سَهَر و عزلت و ذکر به دوام ناتمامان جهان را کند این پنج تمام 📘 منبع: ثمرات الحیات، ج ۲، صفحه ۱۲۳ و ۱۲۴ #تشکیلات_توحیدی #معنویت_اجتماعی #ضرورت_کار_تشکیلاتی #اهمیت_فعالیت_اجتماعی ┏━━━〰️〰️━━━┓ @tashkilat_ir ┗━━━〰️〰️━━━┛ پایگاه فرهنگی بعثت ➖➖➖➖➖➖