🔻 ارتعاش بدن انسان   بدن همه موجودات زنده الکتریسته تولید می کنند و هر نوع جانوری یک فرکانس مشخص دارد حتی اشیا نیز به علت جنبش ذرات اتمی ان دارای فرکانس هستند اگر امروز می بینم بیمارهای مثل سرطان و دیوانگی خرابی اعصاب و کم خونی   سقط جنین و سر درد وووو افزایش یافته است مربوط به بر هم خوردن فرکانس طبیعی دربدن  انسان است فرکانس طبیعی یک انسان چقدر است فرکانس بدن یک انسان سالم بین 62 تا 78 (هرتز )مگاهرتز در 24 ساعت  است یعنی در هر ثانبه بدن شما با تواتری متوسط   حدود 68  هرتز  در ثانیه  می لرزد اگر فرکانس بدن انسان به 42 هرتز برسد شخص مبتلا به سرطان می شود وقتی مرگ انسانی فرا برسد ناگهان فرکانس بدن او به 25 می رسد کاهش فرکانس بدن به معنی کاهش فعالیت سلول ها است که سرانجامی جز کاهش قدرت سیستم ایمنی و ابتلا به سرطان ندارد زمانی که ما ایستادیم و فقط پای ما با زمین در تماس است کمترین میزان انتقال فرکانس بین بدن ما و زمین وجود دارد به خاطر همین گفته می شود که اگر انسانها زیاد دراز بکشند و به مدت طولانی خوابیده یا بستری شوند بیشتر مریض می شوند زیرا فرکانس بدن انها کاهش یافته و سیستم ایمنی بدن انسان ضعیف می شود کسانی که زیاد راه می روند و یا می دوند سالمترند زیرا بدن انها در تبادل فرکانس کمتری با زمین است . بوی خوش و یا چهره شادان و یا منظره های طبیعی مثل اب روان و یا اسمان باعث افزایش فرکنس بدن انسان و سلامت او می شوند این مسله در اعتقادات مذهبی هم دیده می شود

ماجرای باندهای فرکانسی ۷۰۰ و ۸۰۰ مگاهرتز چیست؟ - ایسنا https://www.isna.ir/news/99011708771/%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%81%D8%B1%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%B3%DB%8C-%DB%B7%DB%B0%DB%B0-%D9%88-%DB%B8%DB%B0%DB%B0-%D9%85%DA%AF%D8%A7%D9%87%D8%B1%D8%AA%D8%B2-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA

گناهانی که انسان انجام می‌دهد، این تخلّفهای گوناگون، این کارهایی که ناشی از شهوترانی و دنیاطلبی و طمع‌ورزی و حرص ورزیدن به مال دنیا و چسبیدن به مقام دنیا و بخل نسبت به داراییهای موجود در دست آدمی و نیز حسد و حرص و غضب است، به طور قطعی دو اثر در وجود انسان می‌گذارد: یک اثر، معنوی است که روح را از روحانیت می‌اندازد، از نورانیت خارج می‌کند؛ معنویت را در انسان ضعیف می‌کند و راه رحمت الهی را بر انسان می‌بندد. اثر دیگر این است که در صحنه‌ی مبارزات اجتماعی، آن جایی که حرکت زندگی احتیاج به پشتکار و مقاومت و نشان دادن اقتدار اراده‌ی انسان دارد، این گناهان گریبان انسان را می‌گیرد و اگر عامل دیگری نباشد که این ضعف را جبران کند، انسان را از پا درمی‌آورد. البته گاهی ممکن است عاملهای دیگری مثل یک صفت و یا کار خوب در انسان باشد که جبران کند. بحث بر سر آن موارد نیست؛ اما گناه، فی‌نفسه اثرش این است. ۱۳۷۵/۱۰/۲۸ بیانات مقام معظم رهبری در خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران‌

شاهد از غیب رسید 😉😁 وقتی میگم مراقب تحلیلها و اخبار ژورنالیستی رسانه ها و شخصیت‌های رسانه ای باشید که روی افکار و نظراتتون سوار نشن و تخیلاتشون رو به اسم واقعیت به خوردتون ندن یعنی این... قضاوت با خودتون

مصلحت نظام از دیدگاه امام خمینی(ره) https://hawzah.net/fa/Magazine/View/4518/4519/32475/%D9%85%D8%B5%D9%84%D8%AD%D8%AA-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%DB%8C%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%AE%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C(%D8%B1%D9%87)

علامه محمد حسین نائینی83 و شهید آیت اللّه صدر, این دیدگاه را پذیرفته اند. شهید صدر, پس از استدلال بر این که ولیّ فقیه در دوره غیبت, حقّ تشخیص مصلحتها و قانونگذاری براساس آن را دارد, می نویسد: (هر کاری که نصّ شرعی بر حرام یا واجب بودن آن دلالت نکند, برای ولیّ امر, رواست که صفت و حکم ثانوی به آن بدهد. پس اگر او از کاری که رواست, باز دارد, آن کار حرام می گردد و اگر به آن دستور دهد, واجب می شود.)84 گروهی از فقیهان, از جمله امام خمینی, دیدگاه نخست را پذیرفته است و محدودیتی برای تصمیم گیری حاکم اسلامی در حوزه مصلحتهای اجتماعی باور ندارد. براساس این دیدگاه, حوزه مصلحت شناسی حاکم اسلامی, بسی گسترده تر از حوزه مباحهاست. امام راحل, در بیانیه مهمّ و تاریخی خود, به نمونه هایی اشاره دارد که فراتر از چارچوب احکام فرعیه و حوزه مباحها و رواهاست: خیابان کشیها, نظام وظیفه و اعزام اجباری به جبهه, جلوگیری از ورود و خروج هر نوع کالا, بازداشتن از احتکار در غیر دو سه مورد, گمرکات, مالیاتی و….

اگر حاکم اسلامی, براساس مصلحت, به چیزی دستور دهد, پیروی از آن بر همه مسلمانان واجب است, حتّی کسانی که بر این باورند, مصلحتی را که حاکم تشخیص داده اهمیّتی ندارد, نمی توانند از انجام آن سربرتابند. امام خمینی, بارهای بار, به روشنی بیان داشته که در عهد حکومت اسلامی, سرپیچی از هرگونه قانون, گناه و خلاف شرع است. از جمله آن بزرگوار, درباره اهمیت حکم تاریخی میرزای شیرازی بزرگ و واجب بودن عمل به آن می گوید: (حکم میرزای شیرازی, در حرمت تنباکو, چون حکم حکومتی بود, برای فقیه دیگر هم واجب الاتباع بود.