#با_هم_بشنویم (82) - در پیام رسان ایتا #اعتقادی_و_اخلاقی #مهدویت عنوان بحث: #مباحثاتی_پیرامون_کتاب_غیبت_نعمانی خوانش روایات کتاب ارزشمند غیبت نعمانی؛ اثر جناب ابن ابی زینب نعمانی مشهور به کاتب مباحثی پیرامون کلیات بحث امامت، امامت ائمه ی دوازده گانه ی شیعه، نسب امام عصر علیه السلام، ویژگی های آن حضرت، فتنه های ایام غیبت، فضائل و مقامات حضرت، نشانه ها و مقدمات ظهور آن حضرت، چگونگی قیام حضرت و موضوعات متعددی پیرامون وجود نازنین حضرت حجت سلام الله علیه و عجل الله فرجه. جلسه ی یکم، بخش اول تا جلسه ی پنج، بخش دوم. 👇🏻🌺👇🏻🌺

#نکاتی_پیرامون_زیارت همراه با اشارات و مطالبی پیرامون #زیارت_شریف_امین_الله نکته ی اول: وقتی زائر به مزور خود (یعنی کسی که مورد زیارت قرار می‌گیرد) معرفت پیدا می‌کند و جایگاه و برکات فراوان زیارت را می‌شناسد، با توجه به این شناخت و معرفت می‌فهمد که امام معصوم یک فرد عادی نیست و حال که یک فرد عادی نیست، احتمالاً دیدار او نیازمند به آداب و تشریفات خاصی است. این به اصطلاح یک بحث وجدانی یا عقلانی است. فرد وقتی می‌فهمد وجود مقدس امام و حجت خداوند چیزی بسیار بیش از آن چه که او فکر می‌کرده یا می‌فهمیده در درگاه خدای عالَم ارزش دارد و می‌فهمد که این زیارت می تواند برکات و عنایات ویژه‌ای را شامل حال زائر می‌کند، متذکر می شود که در این جا یک دیدار عادی صورت نمی‌گیرد؛ این زیارت یک اتفاق ویژه است و آداب و تشریفات و مقدماتی لازم دارد. بنابراین همانطوری که به حسب ظاهری وقتی فردی می‌خواهد نزد کسی برود که از لحاظ اجتماعی یا معنوی دارای منزلت و جایگاهی است، گمان می‌‌کند که در این دیدار باید آدابی رعایت شود و این یک این امر غیر عادی نیست، به همین ترتیب نسبت به امام معصوم مفترض الطاعه هم به حکم عقلش می‌یابد که باید آدابی بجوید. هرچه این معرفت نسبت به وجود مقدس حجت خدا افزون‌تر می‌شود، زائر می یابد که باید دقت بیشتری داشته باشد. یک مثال برای وجدانی شدن این امر، اتفاقی است که در مجالس مذهبی زنانه رخ می دهد. یکی از آداب زیبایی که خانم‌ها دارند این است که عده ای از ایشان، در مجلس قرائت قرآن یا ذکر فضائل و مراثی اهل بیت علیهم السلام سر را می‌پوشانند و حجاب می‌‌گیرند در حالی که مجلس زنانه است. چرا؟ چون اکنون ذکر توسلی یا قرائت قرآنی یا زیارتی خوانده می‌شود احساس می‌کنند که باید این احترام را رعایت کنند و به نظر می رسد این فقط آموزش توسط بزرگترها نیست و یک امر وجدانی است. فرد وجدان می‌کند که باید آدابی را رعایت کند. در امر زیارت هم وقتی زائر متوجه است که یک بشر عادی در مقابل او نیست خود را ملزم به رعایت آدابی می کند. از همین مقدمه ی وجدانی و عقلانی مشخص می‌‌شود که آداب زیارت در دو ‌بخش قابل تقسیم است: بخشی ناشی از عرف است و بخشی توسط معصومین علیهم¬السلام آموخته شده است. یعنی بعضی از آداب زیارت که نوعی احترام گذاشتن است، عرف ماست. مثل این که نزد یک بزرگ هرطوری نمی‌‌روند. لباس و حرکات را رعایت می‌‌کنند در حالی که شاید دستور مستقیم معصوم در این موارد نرسیده باشد؛ اما فرد می‌‌فهمد که این آداب را باید رعایت کند و عرف جامعه چنین آدابی را صحیح می داند و فرد اگر بخواهد نزد بزرگی از افراد جامعه برود این آداب را در حد معرفتش نسبت به او و جایگاه او رعایت می‌کند. اما بعضی از آداب دستورات ائمه هدی علیهم-السلام است که تحت عنوان «آداب زیارت» آموخته‌شده است. بر گرفته از فصلی با عنوان: «نکاتی پیرامون زیارت»، از کتاب پر ارج #امام_حسین_علیه_السلام_استثنای_عالم_وجود. این مجموعه ی مکتوب، بر گرفته از جلساتی با عنوان #امام_حسین_علیه_السلام_استثنای_عالم_وجود است که به همت عزیزان و بزرگوارانی پیاده سازی و تنقیح گردیده است و ان شاء الله پیش از انتشار آن، در کانال های «سیدمحمد خردمند» (تلگرام و بله و ایتا) در معرض مطالعه، استفاده و نقد مخاطبان گرامی قرار می گیرد. در پیاده سازی و تنظیم این بخش سپاس دار جناب آقای مهندس سینا افطسی هستم. فایل های صوتی این مجموعه جلسات را می توان در بخش کارگاه های اعتقادی، به آدرس زیر جستجو نمود: http://sm-kheradmand.com/Classes-WorkShop/Archive/lang/Fa.aspx

#نکاتی_پیرامون_زیارت همراه با اشارات و مطالبی پیرامون #زیارت_شریف_امین_الله نکته ی دوم نکته ی دوم در این بحث آن است که باید بدانیم حرمت امام و حجت خدا در زمان حیات و مماتشان (به حسب ظاهری) به یک میزان است. مرحوم علامه مجلسی رحمت‌‌الله‌‌علیه یک تعبیری در کتاب شریف بحار جلد ۱۰۰ صفحه ی ۱۲۶ دارد در توضیح روایتی در مورد زیارت، که در آن جا آورده اند: «این خبر دلالت می‌کند به این که آن چه از آداب و تعظیم و بزرگداشت که رعایتش در زمان حیات ائمه شایسته است، در روضه‌های مقدسه ایشان نیز مراعاتش رواست»؛ یعنی مرحوم علامه مجلسی هم که فحل و داناییست در شناخت و پژوهش در روایات هم همین را برداشت را دارند. نکته ی سوم نکته ای که به نظر می‌‌رسد برای بعضی دشوار باشد، اما دانستنش خوب است، نکته‌‌ی دقیقی است. کسانی که معرفت صحیحی نسبت به حجت خدا دارند، در زمان زیارت سعی می‌کنند حتی خطورات ذهنی و قلبیشان را هم مراقبت کنند. وقتی که چیزی بر قلب و ذهنشان می‌آید - نه این که خودشان به موضوعی فکر کنند - نمی‌گذارند دل متوجه جای دیگری بشود. مثلاً فردی مشرف می‌‌شود زیارت امام علی بن موسی الرضا سلام‌‌الله‌‌علیه ناگهان فردی را آن جا می‌بیند و ذهنش متوجه یک مطلبی می‌‌شود. اهل معنا، آن‌‌هایی که انس با روایات دارند، آن‌‌هایی که روی تربیت نفس کار می‌کنند، می‌‌گویند: اگر کسی معرفت درست داشته باشد مراقب این خطورات ذهنی و قلبی خود هم هست. وقتی گام‌ها دارد به سوی امام برداشته می‌شود، و ان شاء الله صحن نجف را طی می‌کند تا به حرم امام امیرالمومنین علیه‌‌السلام برسد، زائر اهل معرفت نمی‌گذارد دل متوجه جای دیگری شود. این نکته خیلی دقیق است؛ کار کردن لازم دارد. کتابی تحت عنوان «جهاد با نفس» که ترجمه‌‌ی‌بخش جهاد با نفس کتاب شریف «وسائل الشیعه» هست، در این جهت خیلی خواندنیست. این کتاب از کتاب‌هایی است که توصیه می‌‌شود روزی یک روایت از آن بخوانید ولی خودتان را ملزم کنید که در آن روز با آن روایت مأنوس باشید. روی نفس باید کار کرد. چقدر حیف که عمر ما در گذار است و آنقدر که به چیزهای بیهوده پرداختیم، با وجود این همه روایت و تإکید روی نفس کار نکردیم! روی نفس و تربیت آن باید کار کرد! بر گرفته از فصلی با عنوان: «نکاتی پیرامون زیارت»، از کتاب پر ارج #امام_حسین_علیه_السلام_استثنای_عالم_وجود. این مجموعه ی مکتوب، بر گرفته از جلساتی با عنوان #امام_حسین_علیه_السلام_استثنای_عالم_وجود است که به همت عزیزان و بزرگوارانی پیاده سازی و تنقیح گردیده است و ان شاء الله پیش از انتشار آن، در کانال های «سیدمحمد خردمند» (تلگرام و بله و ایتا) در معرض مطالعه، استفاده و نقد مخاطبان گرامی قرار می گیرد. در پیاده سازی و تنظیم این بخش سپاس دار جناب آقای مهندس سینا افطسی هستم. فایل های صوتی این مجموعه جلسات را می توان در بخش کارگاه های اعتقادی، به آدرس زیر جستجو نمود: http://sm-kheradmand.com/Classes-WorkShop/Archive/lang/Fa.aspx