یک نفر پشت دلم با مشت بر در می زند
روی زخم کهنه ام انگار خنجر می زند
ناگهان یخ می شود از پای تا فرق سرم
روح من مانند گنجشک از تنم پر می زند
می روم تا دور دست اما از این نزدیک هم
خوب می بینم که ماه از شب جلوتر می زند
جنگ می افتد میان سروها و سایه ها
تا که خورشید از پس دیوارها سر می زند
این طرف در چشم های بیصدای پنجره
آشنایی مهر باطل پای دفتر می زند
در شلوغی های شهری که خدایش خواب بود
پاسبانش سنگ بر بال کبوتر می زند
گوش این دنیا بدهکار کسی هرچند نیست
بیصدا چوب ترش را بر دل کر می زند
خسته ام از روزها و مانده ام این زندگی
حرف اول را چرا هر بار آخر می زند
#سمیه_پرویزی
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
▫️اَحْسِنْ كَما تُحِبُّ اَنْ يُحْسَنَ اِلَيْكَ.
🔹[به ديگران ] نيكى كن ، چنان كه دوست مى دارى به تو نيكى شود.
📘#نامه_31