eitaa logo
سبزپوشان
411 دنبال‌کننده
32.5هزار عکس
30هزار ویدیو
137 فایل
فرهنگی اجتماعی
مشاهده در ایتا
دانلود
✳️ هیچم و هیچ که در هیچ نظر فرمایی 🔻 به حضرت امیر علیه‌السلام گفتند آخر چقدر صدقه می‌دهی؟ بس نیست؟ «كَم تَصَّدَّقُ؟! أ لا تُمسِكُ؟!» فرمود: به خدا قسم یقین ندارم یک عمل من قبول شده باشد که دستم را بگیرد! 🔸 شیخ جعفر شوشتری می‌گفت: من در خودم یک خیر یقینی سراغ ندارم! انسانی که به جلو رفت، این‌طور می‌شود! می‌گوید: نیستم نیست که هستی همه در نیستی است/ هیچم و هیچ که در هیچ نظر فرمایی. 👤 🎙 #⃣
✳️ خاصیت عملی تسبیح 🔻 «تسبیح» یعنی تنزیه پروردگار از همهٔ «صفاتِ نقص»؛ هیچ‌یک از آن چیزهایی که دارای شائبهٔ نقص و قصور است در خدای متعال نیست. تسبیح یعنی منزه کردن و پاک دانستن خدای متعال از همهٔ آن خصوصیات و صفاتی که در آن‌ها نشانه‌ای از «نقص»، از «ضعف»، از «قصور»، از «ناتوانی» وجود دارد؛ این معنای تسبیح است. 🔸 وقتی که انسان خدا را از همهٔ نشانه‌های ضعف و قصور تنزیه می‌کند و تقدیس می‌کند و مبرا می‌داند از این صفات، معنی این تسبیح و تنزیه این خواهد بود که خدای متعال در نهایتِ «کمال» و «قدرت» و «عظمت» است، در نهایت «علم» و «بصیرت» و «معرفت» است؛ و انسانی که خود را بندهٔ آن خدای مظهر کمال و عظمت می‌داند، احساس پشت‌گرمی و دلگرمی می‌کند و می‌فهمد که متکی به یک نقطه‌ای است که این نقطه هرگز دچار ضعف و تزلزل نمی‌شود؛ لذا در حرکت خود به سوی نقطهٔ کمال و به سوی آرمان‌های عالی و شریف انسانی و اسلامی، بازوان او نیرومند، زانوان او قدرتمند، و دل او پرامید می‌شود؛ تسبیح خاصیتش این است؛ یعنی خاصیت عملی تسبیح این است. 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۲۰ #⃣
✳️ هیچم و هیچ که در هیچ نظر فرمایی 🔻 به حضرت امیر علیه‌السلام گفتند آخر چقدر صدقه می‌دهی؟ بس نیست؟ «كَم تَصَّدَّقُ؟! أ لا تُمسِكُ؟!» فرمود: به خدا قسم یقین ندارم یک عمل من قبول شده باشد که دستم را بگیرد! 🔸 شیخ جعفر شوشتری می‌گفت: من در خودم یک خیر یقینی سراغ ندارم! انسانی که به جلو رفت، این‌طور می‌شود! می‌گوید: نیستم نیست که هستی همه در نیستی است/ هیچم و هیچ که در هیچ نظر فرمایی. 👤 🎙 #⃣ ‎‎‌‌‎‌‌‎‎‌‌‎‎‌‎‎🇮🇷@sabzpoushan
✳️ زیربنای دینداری و انسانیت 🔻 امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌فرماید: «آغاز و پایۀ اول دین، شناختن خداست». دین‌داری اگر بخواهد به‌صورت صحیح و معقول و منطقی برای کسی پیدا شود، باید از پایهٔ توحید و خداشناسی آغاز گردد. تا این اصل در روح و دل تأسیس نشود، سایر قسمت‌ها اساسی نخواهد داشت. 🔸 رسول اکرم همین‌که به رسالت مبعوث گشت و برای اولین بار به میان مردم ظاهر شد و بعثت خود را آشکار کرد، چه گفت؟ آیا گفت نماز بخوانید یا روزه بگیرید؟ آیا گفت صلهٔ ارحام به‌جا آورید و به یکدیگر ظلم نکنید؟ آیا گفت فلان آداب استحبابی را در راه رفتن یا نشستن یا غذا خوردن، خوب رعایت کنید؟ نه، هیچ کدام از این‌ها را نگفت، گفت: مردم بگویید لا الهَ الَّا الله تا رستگار شوید. رسول اکرم دین را از این کلمه آغاز کرد؛ حساس‌ترین نقطه‏‌های قلب مردم را با عقیدهٔ توحید اشغال کرد و تکوین و تربیت امتی عظیم و مقتدر را بر این اساس به‌وجود آورد. 🔺 خداشناسی نه فقط اولِ دین است، اولْ پایه و مایۀ انسانیت است. انسانیت اگر بنا بشود روی اصل پایداری بنا شود، باید روی اصل توحید ساخته گردد. 👤 📚 از کتاب «حکمت‌ها و اندرزها»، ج ۱ 📖 ص ۸ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ با صلابت؛ مثل موسی (ع) 🔻 وقتی که موسی (ع) به سمت نیل راه افتاد، یارانش صدای گام‌های فرعون را پشت سر خودشان می‌شنوند و فریاد می‌زنند: «اِنّا لَمُدْرَكُونَ»؛ «ما گرفتار شده‌ایم.» موسی (ع) با دلی راحت می‌گوید: «کلّا»؛ «هرگز!» موسی با همهٔ توانایی‌اش، با همهٔ راحتی‌اش می‌گوید: «كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ». این معیت و حضور، مرادم است. 🔸 وقتی می‌خواهیم خرید کنیم، گاهی دست در جیب می‌کنیم و می‌بینیم پول نداریم و منصرف می‌شویم؛ ولی گاهی دست در جیب می‌کنیم و می‌بینیم امکانش را داریم که یک ویلای بزرگ را هم بخریم! راحت داخل آنجا می‌شویم. ممکن است پول خرد هم نداشته باشیم، ولی با تبختر می‌آییم و رنج و وحشتی نداریم. ملامتی ذلیلمان نمی‌کند. تهدیدی، تخفیفی دل بزرگمان را نمی‌گیرد. «انَّ مَعِی» (همراه من) آن کیف و چکم است؛ آن توانایی‌ها و امکاناتم است. واقعیت امر این است که آدمی آن‌وقت که حضور خدا را همراه خودش دارد، صلابتی همچون موسی (ع) را پیدا می‌کند. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۵ و ۱۶ #⃣
به کرامت خدا اهانت نکنیم! 🔻 به عنایات او که نگاه کنیم، اهانت به کرامتش است اگر تمام عوالم را از او نخواهیم؛ چون خودش قسم یاد کرده: «به عزتم قسم، اگر همۀ خلقم از من بخواهند و من به هر کدامشان، به واحد واحدِ آن‌ها، به اندازه‌ای که همۀ آن‌ها خواستند، بدهم، از مُلک من چیزی کم نمی‌شود. چگونه کاستی پیدا کند مُلکی که من قیّم و سرپرست آن هستم؟!»* * بخشی از یک حدیث قدسی از امام صادق (ع): فَلَوْ أَنَّ أَهْلَ سَمَاوَاتِي وَ أَهْلَ أَرْضِي أَمَّلُوا جَمِيعاً ثُمَّ أَعْطَيْتُ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ مِثْلَ مَا أَمَّلَ اَلْجَمِيعُ مَا اِنْتَقَصَ مِنْ مُلْكِي مِثْلَ عُضْوِ ذَرَّةٍ وَ كَيْفَ يَنْقُصُ مُلْكٌ أَنَا قَيِّمُهُ. (اصول کافی) 👤 📚 از کتاب 📖 ص ۷۵ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
📛 کلید نفوذ شیاطین! 🔻 حقیقت این است که ما داریم. این تعلق‌ها، هم مفتاح شیاطین است، هم دستاویز دیگران است نسبت به ما و برای از پا انداختنمان. چاره‌ای نیست جز اینکه این تعلق‌ها را به‌تدریج قطع کنیم. ‼ شیاطین و اهل دنیا از همین تعلق‌های ما استفاده می‌کنند. در یک سری از مدارکی که آمریکایی‌ها راجع به بعضی از رجال مطرح ایرانی پخش کرده بودند، آمده بود که فلان تاجر، فلان بازاری، فلان سرهنگ، چه غذایی را دوست دارند، به چه زنی توجه دارند، کلکسیونشان چیست و چه چیزهایی جمع می‌کنند، به چه چیزهایی، به چه نوع صدایی، به چه نوع رنگی علاقه دارند؛ یعنی تمام نقطه‌ضعف‌ها و تعلق‌های این‌ها را در نظر گرفته‌اند. اهل دنیا هم از همین تعلق‌های ما استفاده می‌کنند، آن‌ها می‌دانند که ما را باید از تعلقاتمان مفتوح کرد. مفتاح کنترل و تسخیر همۀ نفوس، تعلق‌هایشان است. 🔺 وقتی قوانین حاکم بر وجود ما، تعلق‌های ما شناسایی شدند، بدان که مسخّر هستی؛ هم مسخّر شیطان هستی، هم مسخّر دنیا، هم مسخّر همۀ اهل دنیا. این انسان مسخّر را سمت مقاصدشان می‌برند و چاره‌ای نیست. 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۷۸ و ۱۷۹ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
خدا رهایمان نمی‌کند! 🔻 حق را باور کنیم و به دلمان بچشانیم... به و خدا هم داشته باشیم. خدا نمی‌گذارد شیاطین از آنچه او پروریده، بهره بردارند: «يا قَريباً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرّ بِه». 🔸 وقتی کشاورز، گُلی می‌کارد، دورش سیم می‌کشد که بچه‌ها آن را نکنند. خدا هم ما را که از خاک بلندمان کرده و به حرکت واداشته، رها نمی‌کند: «أَنْتَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيتَهُ»؛ كرامت و بزرگواری تو بیش از این است که آن‌هایی را که تربیتشان کردی ضایع کنی. اگر شیطان درصدد است که مؤمنین را مغرور کند و با مکر و حبائل و خُدع و امانی‌اش دل‌ها را فریب بدهد، خدا هم اقدام متقابل می‌کند. 🔺 خدا کریم‌تر از آن است که آنچه خود پروریده، ضایع کند. به خدا قسم اگر کسی درِ وجودش را به سمت حق باز کند، امکان ندارد خدا رهایش کند. او فتاح است؛ درهای بستۀ ما را باز می‌کند. درهای وجودت را که به رویش باز کنی، داخل می‌شود. دل، حریم خودش است. خیال می‌کنی در این حرم کاری نمی‌کند؟! مُغتَر نباش؛ اگر هم هستی، نباش؛ «يا قَريباً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرّ بِه». 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۳۷-۱۳۳ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
خدا رهایمان نمی‌کند! 🔻 حق را باور کنیم و به دلمان بچشانیم... به و خدا هم داشته باشیم. خدا نمی‌گذارد شیاطین از آنچه او پروریده، بهره بردارند: «يا قَريباً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرّ بِه». 🔸 وقتی کشاورز، گُلی می‌کارد، دورش سیم می‌کشد که بچه‌ها آن را نکنند. خدا هم ما را که از خاک بلندمان کرده و به حرکت واداشته، رها نمی‌کند: «أَنْتَ أَكْرَمُ مِنْ أَنْ تُضَيِّعَ مَنْ رَبَّيتَهُ»؛ كرامت و بزرگواری تو بیش از این است که آن‌هایی را که تربیتشان کردی ضایع کنی. اگر شیطان درصدد است که مؤمنین را مغرور کند و با مکر و حبائل و خُدع و امانی‌اش دل‌ها را فریب بدهد، خدا هم اقدام متقابل می‌کند. 🔺 خدا کریم‌تر از آن است که آنچه خود پروریده، ضایع کند. به خدا قسم اگر کسی درِ وجودش را به سمت حق باز کند، امکان ندارد خدا رهایش کند. او فتاح است؛ درهای بستۀ ما را باز می‌کند. درهای وجودت را که به رویش باز کنی، داخل می‌شود. دل، حریم خودش است. خیال می‌کنی در این حرم کاری نمی‌کند؟! مُغتَر نباش؛ اگر هم هستی، نباش؛ «يا قَريباً لا يَبْعُدُ عَنِ المُغْتَرّ بِه». 👤 📚 از کتاب 📖 صفحات ۱۳۷-۱۳۳ #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم 🔻 اگر خداوند به يك بنده توجه كند، با تمام جهت به او توجه كرده است، زيرا خداوند جزء ندارد كه بگوييم او نيم‌نگاه می‌كند، بلكه خداوند با تمام و جهات به انسان توجه دارد. همچنين وجود (ص) كه مظهر تام خداوند بوده، چنين است كه وقتی با كسی صحبت می‌كنند با تمام چهره او را نگاه می‌كنند و سرّ آن اين است كه هرگز حضرت نيم‌نگاه نداشتند. مثلا فردی در حال يك مصاحبه و ضبط آن است؛ اين فرد برخی مواقع يك نيم‌نگاه به مصاحبه‌كننده دارد و گاهی هم يك نيم‌نگاهی به تصوير‌بردار می‌اندازد، اما وجود پيامبر(ص) با تمام چهره به مخاطبش نگاه می‌كند، زيرا ايشان مظهر خداوند است. 🔸 اگر خداوند به ما خطاب كرد «يا ايها الناس، يا ايها الذين امنو»؛ يعنی اينكه خداوند با تمام اسماء به ما نگاه می‌كند و در مقابل اگر ما گفتيم «يا الله» بايد با تمام به سمت خدا برويم و يا الله بگوييم و اگر هم مخاطب خداوند قرار گرفتيم، بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم. حال اگر برخی از مستجاب نمی‌شود، به اين دليل است كه فقط بخشی از توجه ما به خداوند است و بخشی از توجه ما به جای ديگر است؛ بلكه نيم‌رخ ما به خدا توجه می‌كند و برخی از توجه ديگرش به خودش است و چنين دعايی كامل نيست و راز استجابت نشدن دعا همين توجه نيم‌رخ به خداوند است. 👤 📝 #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan
✳️ بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم 🔻 اگر خداوند به يك بنده توجه كند، با تمام جهت به او توجه كرده است، زيرا خداوند جزء ندارد كه بگوييم او نيم‌نگاه می‌كند، بلكه خداوند با تمام و جهات به انسان توجه دارد. همچنين وجود (ص) كه مظهر تام خداوند بوده، چنين است كه وقتی با كسی صحبت می‌كنند با تمام چهره او را نگاه می‌كنند و سرّ آن اين است كه هرگز حضرت نيم‌نگاه نداشتند. مثلا فردی در حال يك مصاحبه و ضبط آن است؛ اين فرد برخی مواقع يك نيم‌نگاه به مصاحبه‌كننده دارد و گاهی هم يك نيم‌نگاهی به تصوير‌بردار می‌اندازد، اما وجود پيامبر(ص) با تمام چهره به مخاطبش نگاه می‌كند، زيرا ايشان مظهر خداوند است. 🔸 اگر خداوند به ما خطاب كرد «يا ايها الناس، يا ايها الذين امنو»؛ يعنی اينكه خداوند با تمام اسماء به ما نگاه می‌كند و در مقابل اگر ما گفتيم «يا الله» بايد با تمام به سمت خدا برويم و يا الله بگوييم و اگر هم مخاطب خداوند قرار گرفتيم، بايد با تمام هويت به سمت خدا برويم. حال اگر برخی از مستجاب نمی‌شود، به اين دليل است كه فقط بخشی از توجه ما به خداوند است و بخشی از توجه ما به جای ديگر است؛ بلكه نيم‌رخ ما به خدا توجه می‌كند و برخی از توجه ديگرش به خودش است و چنين دعايی كامل نيست و راز استجابت نشدن دعا همين توجه نيم‌رخ به خداوند است. 👤 📝 #⃣ 🇮🇷@sabzpoushan