┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «فرنگیس» ⏪ بخش ۱۲۵: سهیلا را روی کولم محکم کردم و به راه افتادم. تنها چیزی که داشتم، چاقویم بود. سوار یک تویوتای سپاه شدم. چند پاسدار و پیشمرگ کُرد، پشت تویوتا بودند. پرسیدم: «تو را به خدا چه خبر است؟» یکی از پاسدارها که مسن بود، گفت: «خواهر، چه خبر؟! منافقین و عراقی ها از مرز تا سرپل ذهاب آمده اند و دارند به طرف ما می آیند.» مردها توی ماشین داشتند با خودشان حرف می زدند. انگار غم دنیا روی دلم سنگینی می کرد. خسته بودم. دلم می خواست بروم توی روستایم؛ همان جا بنشینم و تا آن جا که می توانم بجنگم و بعد بمیرم. سهیلا زیر تیغ آفتاب بی‌تابی می کرد. وسط راه، وقتی تویوتا پیچید. پیاده شدم و کنار جاده ایستادم. مینی بوسی به سمت گیلان غرب می رفت. سوار شدم همه مرد بودند. با تعجب به من و بچه روی کولم نگاه کردند اما چیزی نگفتند. روی صندلی جلو نشستم. دوازده نفر توی مینی بوس بودند. سرم را به طرف بیرون چرخاندم تا مجبور نباشم اگر کسی سؤالی کرد، جوابی بدهم. به دار بادام رسیدیم. درخت‌ها همه سبز بودند. توی ماشین، داشتم دره و کوه‌ها را نگاه می کردم که یک دفعه فریاد راننده بلند شد: «یا ابوالفضل!» پا روی ترمز گذاشت و ماشین کنار دره ایستاد. با تکان ماشین نزدیک بود سهیلا از بغلم بیفتد. تکان سختی خوردم. مرد راننده، از شیشه‌ی جلو به آسمان خیره شده بود هنوز گیج بودیم چه خبر شده که با صدای وحشتناک، هواپیماها زمین و زمان لرزید. از شیشه جلوی مینی بوس، هواپیمای عراقی را دیدم که شیرجه زد و به سمت ما آمد. راننده فریاد زد: «بروید پایین. خودتان را نجات دهید.» با فریاد راننده، همه به طرف در هجوم آوردند. دستم را به چادرم گرفتم و از در مینی بوس خودم را پرت کردم پایین. باید به سمت کوه می رفتیم و لای درخت ها قایم می شدیم. توی جاده، علاوه بر مردم عادی، ماشین نیروهای نظامی هم بود که می خواستند. عبور کنند. فهمیدم هواپیماها آمده‌اند تا آن‌ها را بمباران کنند. ما هم که قاطی آن‌ها بودیم برایشان فرقی نمی‌کرد. صدای هواپیماها کوه و دشت را لرزاند. یکی از مردها فریاد زد: «دیوار صوتی را شکستند.» دست روی گوش سهیلا گذاشتم و فشار دادم و دهان خودم را هم باز کردم. گفته بودند در این جور وقت‌ها، باید این کار را کرد. کوه لرزید. خاک و شن زیادی از بالای کوه پایین ریخت. جیغ سهیلا توی گوشم پیچید. به خودم گفتم: «فرنگیس، لعنت به تو. چه کار کردی؟ داری دخترت را با دست خودت به کشتن می‌دهی.» چادرم را از کولم باز کردم و دور سهیلا پیچیدم. چیز دیگری نبود که از او محافظت کنم. این طوری اگر تکه های کوچک بمب به او می خورد، حفظ می شد. از سمت چپ جاده، از پشت مینی بوس شروع به دویدن کردم تا به کناره‌ی کوه رسیدم. جماعت وحشت زده، از ماشین‌ها پیاده می‌شدند و به طرف دامنه‌ی کوه می‌دویدند. نظامی‌هایی که در حال عبور بودند، با ترس و وحشت کنار درخت‌ها و زیر صخره‌ها پناه می‌گرفتند. کلی درخت بلوط توی کوه بود و می‌شد وسط آن‌ها قایم شد. موقع بالا رفتن از کوه، سُر می‌خوردم و می‌افتادم. سهیلا شروع کرد به جیغ کشیدن. صدای هواپیماها همه را دیوانه کرده بود. دستم را به خارهای کناره‌ی کوه گرفتم و خودم را بالا کشیدم. یک دفعه باران بمب بارید. ◀️ ادامه دارد ... ................................. 🔺 #توجه: «نشر داستان تنها با ذکر نشانی همین کانال، مجاز است.» 🌳 #بوستان_داستان 💠 «زندگی زیباست» http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

‌┄═❁✨❈[﷽]❈✨❁═┄   راه درست توکل بر خدا 💎  #دُرّ_گران ……………………………………… 🌿 «زندگی زیباست» 🍃 @sad_dar_sad_ziba

🌙 تا در طلب گوهر کانی، کانی تا در هوس لقمه‌ی نانی، نانی این نکته‌ی رمز اگر بدانی، دانی هر چیز که در جستن آنی، آنی «مولوی» ☘ #چَکامه «زندگی زیباست » @sad_dar_sad_ziba ╔🌸🍃═══════╗

🔹 ای بزرگترین صُنع الهی! #نردبان 🪜 /دینی، اخلاقی ……………………………………… 💐 @sad_dar_sad_ziba

✅ کار و هدف بزرگ خود را به چند کار و هدف کوچک‌تر تقسیم و سپس آغاز کنید! 🌊 #اقیانوس_آرام آقای روان‌شناس 🗞 #مجله‌ی_مجازی «زندگی زیباست» @sad_dar_sad_ziba      ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

‌┄═❁✨❈[﷽]❈✨❁═┄   💞 نعمت والا 💎  #دُرّ_گران ……………………………………… 🌿 «زندگی زیباست» 🍃 @sad_dar_sad_ziba

💠 سقف عمارت تاريخی شترگلو یک شاهکار هنری در ماهان كرمان كه در واقع به عنوان سازه‌ی آبی سنتی برای انتقال آب بوده است. #ایرانَما / نَمایی از ایران زیبای ما 🇮🇷 @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

༺◍⃟☀️჻ᭂ࿐❁❥༅••┅┄ مسئله این نیست که خرید کتاب چه قدر گرون تموم می شه؛ 📚 مسئله اینه که اگر کتاب نخونی چه قدر برات گرون تموم می شه! 🌃 #آرمانشهر / اجتماعی 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «فرنگیس» ⏪ بخش ۱۲۶: هواپیما در حالی که صدایش گوش را کر می کرد، چند تا بمب روی جاده ریخت. برگشتم و پشت سرم را نگاه کردم. چند مرد محلی و چند نظامی که می خواستند از عرض جاده بگذرند، روی زمین افتادند. یکی دو تا بمب هم کنار مینی بوس افتاده بود. مردم سعی می کردند خودشان را با عجله از کوه بالا بکشند. پایین جاده، گله ی گوسفندی را دیدم که به سمت کوه می آمد. خوب که نگاه کردم، دهانم باز ماند. دایی احمدم بود. تفنگ توی دستش بود و گوسفندهایش را جلو انداخته بود و از کوه بالا می آمد. ایستادم و دستم را به درختی گرفتم و فریاد زدم: «خالو، هو...خالو.» دایی‌ام مرا دید. برایم دست تکان داد و رو به بالا آمد. نزدیکی من که رسید گفت: «دختر، روله، این جا چه کار می کنی؟ آمده ای توی دل آتش چه کار؟ آخر چه شری هستی تو دختر!» هواپیماها رفته بودند. رسید و دست به گردنش انداختم. او هم پیشانی مرا بوسید. سهیلا را هم بوسید و این بار با فریاد و عصبانیت گفت: «فرنگیس خدا خانه ات را آباد کند، با پای خودت آمده ای که بمیری؟» با بغض گفتم: «خالو، خانه ام...» حرفم را قطع کرد و گفت: «رحم به بچه‌ات نیامد؟ حالا می خواهی چه کار کنی؟ برو توی دل صخره‌ای پناه بگیر.» پرسیدم: «تو چرا این جایی؟» به گله اشاره کرد و گفت: «نمی بینی؟ گله ی گوسفندم را آورده ام. باید ببرمشان جای امن. نمی خواستم گله ی گوسفندم دست دشمن بیفتند.» هنوز حرفش تمام نشده بود که دوباره صدای هواپیماها بلند شد. دایی شروع به جمع کردن گوسفندهایش کرد. گوسفندها بع بع می کردند و وحشت زده از این طرف به آن طرف می دویدند. هر چه سعی می کرد، آن ها را جمع کند نمی توانست. فریاد زدم: «خالو، مواظب خودت باش.» هنوز حرفم تمام نشده بود که هواپیماها بمب هایشان را انداختند. خاک و شن از روی کوه سرازیر شد پایین. صدای فریاد مردم بود و انفجار بمب و بع بع گوسفندها. بمب پشت بمب می بارید. من فقط به فکر سهیلا بودم. نمی دانم چه مدت گذشت تا همه جا ساکت شد. گرد و خاک که نشست، خوب نگاه کردم برگ های درختچه ها همه خاک آلود بودند. دل کوه تکه تکه بود. روی جاده را که تماشا کردم دیدم واویلا، مردم روی زمین افتاده اند و سر و صورت و بدنشان پر از خون است. گوسفندهای دایی ام روی زمین افتاده بودند. بعضی هایشان دو نیم شده بودند. بعضی هاشان داشتند جان می کندند و روی خاک ها و آسفالت جاده دست و پا می زدند. دوباره هواپیماها آمدند و بمب ریختند. سهیلا را بغل کردم و دست هایم را روی گوش هایش فشار دادم. خودم را روی او خم کردم و دراز کشیدم. سهیلا با تمام قوتش جیغ می کشید. من هم جیغ می کشیدم. از آسمان تنه ی درخت و شاخه های شکسته و خاک روی سرم می بارید. هواپیماها به زمین نزدیک شدند. یک لحظه سر بلند کردم. از قسمت کناری هواپیماها رگبار بستند. انگار می خواستند کسی زنده نماند. تیر به درخت ها و گوسفندها و آدم ها می خورد و آن ها را دو نیم می کرد. همه مثل شاخه های درختان بلوط به زمین می افتادند. خودم را زیر تخته سنگی کشاندم. انگار به پشتم تازیانه می زدند. از زمین و آسمان، خاک و سنگ و شاخه ی درخت و گرد و غبار می بارید. سعی کردم طوری بخوابم که سهیلا در امان باشد. ◀️ ادامه دارد ... ................................. 🔺 #توجه: «نشر داستان تنها با ذکر نشانی همین کانال، مجاز است.» 🌳 #بوستان_داستان 💠 «زندگی زیباست» http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

🌙 تا فراق تو منِ دلشده را پیش آمد به صد اندوه و غم و درد و بلا پیش آمد گر دهد دست که روزی به وصال تو رِسم با تو گویم که مرا بی‌ تو چه‌ها پیش آمد ☘ #چَکامه «زندگی زیباست» @sad_dar_sad_ziba ╔🌸🍃═══════╗

‌┄═❁✨❈[﷽]❈✨❁═┄ 💢 شگفتا!   💎  #دُرّ_گران ……………………………………… 🌿 «زندگی زیباست» 🍃 @sad_dar_sad_ziba

📱💻🖥 💦 آب، بد است؟ نه، خیلی هم مفید است. اما آب کثیف، بد است و برای سلامتی انسان ضرر دارد. برای همین پالایه (فیلتر) تصفیه‌ی آب می‌گذارند، تا آب سالم و گوارا به شهروندان برسد. 🌐 اینترنت بد است؟ نه، خیلی هم مفید است. اما اینترنتی که فضای کلاهبرداری، محتوای غیراخلاقی، خشونت آمیز، اخبار دروغ و شایعه دارد، بد و به ضرر همه است. برای همین برخی محتواها و برنامه های مخرب را مسدود و فیلتر می‌کنند تا امنیت روانی و زیست سالم را شهروندان لمس کنند. این راهی است که همه‌ی کشورهای پیشرفته جهان انجام می‌دهند. اما شوربختانه در ایران، تبهکاران قدرت و ثروت، فضای نخبگانی و افکار عمومی را طوری جهت دهی می‌کنند که کسی جرأت دفاع از مسدودسازی، تصفیه کردن و فیلترینگ را نداشته باشد. در حالی که این کار بخشی از حکمرانی فضای مجازی است. حالا بگویید موافقین تمیزسازی و تصفیه کردن (فیلترینگ) به فکر مردم هستند یا مخالفین آن؟ #حکمرانی_مجازی #فضای_مجازی #سواد_رسانه‌ای #جهان_جادو /جهان رسانه 📡 💻 📱 ╭─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─ ‌ ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

🌙 وصال توست اگر دل را مرادی هست و مطلوبی کنار توست اگر غم را کناری هست و پایانی «سعدی» ☘ #چَکامه «زندگی زیباست» @sad_dar_sad_ziba ╔🌸🍃═══════╗

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «فرنگیس» ⏪ بخش ۱۲۷: هواپیماها که رفتند، چشمم را باز کردم. همان طور که روی زمین دراز کشیده بودم، احساس کردم یک جفت چشم دارد مرا نگاه می‌کند. دیدم جنازه‌ای که کنار من افتاده چشم‌هایش باز مانده است. سرم را به طرف دیگر چرخاندم. لاشه‌ی گوسفندهای خالو (دایی) زمین افتاده بودند. بعضی از گوسفندها زخمی بودند و انگار داشتند با چشم‌هایشان التماس می‌کردند. یک لحظه یکی از آن‌ها را به شکل کرهل دیدم. دلم برایش سوخت. درخت‌ها تکه تکه شده بودند. پا شدم و سر جایم نشستم. به درخت بلوطی تکیه دادم و اطراف را خوب نگاه کردم. نمی‌دانستم کجا هستم. گیج بودم، ولی کم کم هوش و حواسم سر جایش آمد. به سهیلا نگاه کردم. حالش خوب بود و داشت گریه می‌کرد. دست روی صورتش کشیدم و خاک‌های روی صورتش را کنار زدم. تمام لباس‌هایش خاکی بود. دایی ام داشت از کوه بالا می‌آمد. سر و صورتش خونی بود و دست به سرش گرفته بود. به سینه کوبیدم و بلند شدم. دایی‌ام اشاره کرد بنشینم. سر جایم نشستم به اطراف نگاه کردم. خبری نبود. صدای فریاد مردمی که زخمی بودند همه جا را پر کرده بود. دایی که نزدیکم رسید، روی زمین نشست. به طرفش دویدم. دستش را تکان داد و گفت: «چیزی نیست، فرنگیس! سرم زخم برداشته.» خون از روی صورت، روی لباسش می‌چکید. دستم را به صورتش می کشیدم و گریه می‌کردم. سهیلا از دیدن آن منظره وحشت کرده بود و جیغ می‌کشید. دایی ام بلند شد. بالا سر یکی یکی گوسفندهایش می‌رفت و به سرش می‌زد. گریه کنان به طرفش رفتم و گفتم: «خالو، به سرت نزن، نزن خالو!» با ناراحتی گفت: «ببین چه بر سرم آمده. ببین، بدبخت شدم. خانه خراب شدم. این همه راه آن ها را آوردم تا این جا.» طوری کنار جنازه‌ی گوسفندهایش راه می‌رفت و گریه می‌کرد که انگار عزیزترین عزیزانش هستند. شیون می‌کرد و بر سرش می‌زد. دستش را گرفتم و او را روی سنگی نشاندم. با خودش حرف می‌زد و گریه می‌کرد. ناله کنان گفت: «با پای خودم آوردمشان قتلگاه. با دست خودم کشتمشان.» گوشه‌ی پیراهنم را پاره کردم و با عجله و در حالی که دستم می‌لرزید، سرش را بستم. مدام می گفتم: «خالو گریه نکن. تو که نمی‌خواستی این طور بشود. همین جا بمان. زخمی شده‌ای، باید بروی بیمارستان. خالو، درت به جانم، درد و غم هایت به جانم، گوسفندها که از مردم عزیزتر نیستند. نگاه کن ببین چند نفر افتاده اند؟» انگار تازه داشت می‌فهمید اطرافش چه خبر است. این ور و آن ور را نگاه می‌کرد. یک عده از مردم روی زمین افتاده بودند. جاده سوراخ سوراخ شده بود. خون آدم‌هایی که روی زمین افتاده بودند، روی جاده راه گرفته بود. چند نفرشان تکه تکه شده بودند. دست کناری، پا کناری... بقیه داشتند کمک می‌کردند و آن ها را کنار جاده می‌بردند. با دایی تا پای کوه رفتیم. ماشین‌های نظامی داشتند زخمی‌ها را جمع می‌کردند. با این که سهیلا روی کولم بود، شروع کردم به کمک به سربازها و مردمی که نمی‌توانستند تکان بخورند. دایی دستش به سرش بود و از حال رفت. سربازها با تویوتا رسیده بودند و زخمی‌ها را می‌بردند. لباسم از خون زخمی‌ها سرخ شده بود. از لباسم خون می‌چکید. ◀️ ادامه دارد ... ................................. 🔺 #توجه: «نشر داستان تنها با ذکر نشانی همین کانال، مجاز است.» 🌳 #بوستان_داستان 💠 «زندگی زیباست» http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

دریاچه‌ی ویستان بره‌سر / رودبار / گیلان ویستان، دریاچه‌ای بکر در دل جنگل و نزدیکی رودبار است که به استخر ویستان هم معروف است. #ایرانَما / نَمایی از ایران زیبای ما 🇮🇷 @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

🌿 🎵 «مدارا» 🎶 «همایون شجریان» #ترنم_ترانه /موسیقی 🎼🌹 🎵 🗞 #مجله‌ی_مجازی «زندگی زیباست» @sad_dar_sad_ziba      ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

🍀🍁🍀 قاصدک‌های پریشان را که با خود باد برد با خودم گفتم مرا هم می‌توان از یاد برد ای که می‌پرسی چرا نامی ز ما باقی نماند سیل وقتی خانه‌ای را برد، از بنیاد برد عشق می‌بازم که غیر از باختن در عشق نیست در نبردی این‌چنین هرکس به خاک افتاد، برد شور شیرینِ تو را نازم که بعد از قرن‌ها هر که لاف عشق زد، نامی هم از فرهاد برد جای رنجش نیست از دنیا که این تاراجگر هرچه برد از آنچه روزی خود به دستم داد برد در قمار دوستی جز رازداری شرط نیست هر که در میخانه از مستی نزد فریاد، برد «فاضل نظری» #شور_شیرین_شعر_فارسی   ┏━🦋━━•••━━━━┓ 🦋 @sad_dar_sad_ziba 🦋 ┗━━━━•••━━🦋━┛

امروز توی بیمارستان تمرین و رزمایش (مانور) زلزله گذاشتیم... جاتون خالی! 🙂🙃 〰➿〰➿〰

🌳🍃🐥🍅🍃🌲  گوجه اردک زیبا یا جوجه فرنگی خوشمزه ☺️ 🌿 #آفرینش ༻‌🍄 @sad_dar_sad_ziba 🍄༺  ‎‎‌‎

‌‌‍‌‌‎‎「🍃「🌹」🍃」 ⭐️ پیشرفت 🌊 #اقیانوس_آرام آقای روان‌شناس 🗞 #مجله‌ی_مجازی «زندگی زیباست» @sad_dar_sad_ziba      ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

🔹 کشف پیکر شهیدی با ماسک شیمیایی بر صورت گروه‌های تفحص شهدا در هفته‌ی نخست دی‌ماه، موفق به کشف پیکر ده شهید دوران دفاع‌ مقدس در مناطق عملیاتی شرق دجله و شلمچه شدند. در میان این پیکرهای پاک، پیکر یکی از شهدا در حالی یافت شد که ماسک شیمیایی بر صورت داشت. #شهدا #ستاره‌های_زمین #یکی_از_میان_ما ...🌷... / یاد یاران ………………………………… @sad_dar_sad_ziba ─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─

🔹 با لباس اجنبی به بهشت هم نمی‌روم! در شورش و غائله‌ای که در ارزنت الرّوم بر ضد هئیت ایرانی رخ داد، صاحب منصبان عثمانی به امیر نظام (میرزا تقی خان امیرکبیر) پیشنهاد کردند که برای حفظ جان خود و همراهان، با پوشیدن لباس مرسوم در عثمانی، از شهر به سوی یک اردوگاه نظامی حرکت کنند. امیر پاسخ داد: «من هرگز نام ایران را به ننگ آلوده نمی کنم و با جامه‌ی عثمانی به بهشت جاودانی نمی روم.» 📚 بُنمایه: تاریخ معاصر ایران / دکتر موسی نجفی #آینه‌ی_عبرت تاریخ، بدون دستکاری 🎥 ……………………………………… 🗞 #مجله‌ی_مجازی «زندگی زیباست» 🌱 @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

دلداده‌ی عشقیم و حقیقت‌جوییم زین رو همه‌‌ دم از تو سخن می‌گوییم ای قبله‌نمای شیعه، عمری است که ما با نور بصیرت تو ره می‌پوییم #یوم_الله_نُه_دی #روز_بصیرت 🌿 «زندگی زیباست» 🍃 @sad_dar_sad_ziba

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «فرنگیس» ⏪ بخش ۱۲۸: یکی از سربازها که برای کمک آمده بود، وقتی سر و وضعم را دید، به طرفم آمد و پرسید: «خواهرم، زخمی شدی؟» سرم را تکان دادم و گفتم: «نه، زخمی نیستم. حالم خوب است.» سرباز رو به سرباز دیگر کرد و گفت: «فکر کنم موج انفجار گرفته. هنوز نمی‌داند زخمی است.» دستم را تکان دادم و گفتم: «برادر، حالم خوب است. این خون‌های روی لباسم مال زخمی‌هاست. موج، مرا نگرفته.» ماشین‌های ارتش ایستاده بودند تا مردمی که مانده بودند، سوار شوند. به من گفتند سوار شوم. سوار ماشین شدم، سهیلا را بغل کردم و به صندلی تکیه دادم. پشت ماشین پر از زخمی‌ها و آدم‌هایی بود که جان سالم به در برده بودند. دایی ماند تا به گوسفندهای زنده‌اش برسد. ماشین که حرکت کرد، کسانی که توی ماشین بودند، شروع کردن به حرف زدن و از ماجراهایی که دیده بودند، تعریف کردن. چشم‌هایم را بستم. صداهایشان مثل توپ توی سرم صدا می‌داد. یاد حرف‌های دو تا سرباز افتادم که می‌گفتند من موجی شده‌ام. گوشم وز وز می‌کرد و سرم گیج می‌رفت. انگار آن چه را دیده بودم، نمی‌توانستم باور کنم. ماشین می‌رفت و من در فکر و خیال خودم بودم که راننده گفت: «خواهر، باید پیاده شوی.» ماشین به کفرآور رسیده بود. پیاده که شدم، کمی فکر کردم کجا هستم و چه کار باید می‌کردم. با خودم گفتم به خانه فامیلمان «نوخاص پرورش» بروم. باید خودم را جمع و جور می‌کردم. سرتا پا خاکی و خونی بودم. تمام بدنم درد می‌کرد. سهیلا توی بغلم بی حال بود. خانواده زن برادرم در کفرآور بودند. به خانه آن‌ها رفتم. وقتی رسیدم، شیون و واویلا بر پا شد. مرتب می‌پرسیدند فرنگیس، چه کسی مُرد؟ چه اتفاقی افتاده؟ زخمی شده‌ای؟ چه بلایی بر سرت آمده؟ آن جا بود که بغض گلویم ترکید. بچه را بغل خواهر زن برادرم دادم و به دشت زدم. گریه می‌کردم و «رو، رو» می‌گفتم و می‌نالیدم. نزدیک شب، هنوز هوا کاملاً تاریک نشده بود که صدای هواپیماها بلند شد. سهیلا را بغل کردم و بی اختیار رو به کوه دویدم. هواپیماها به آن جا هم آمده بودند. مردم فریاد می‌زدند و بچه‌ها جیغ می‌کشیدند. همه در حال دویدن بودند. صدای ضدهوایی‌ها هم بلند شد. اطراف دهات روی کوه‌ها ضد هوایی بود. کوه و دشت از آتش ضد هوایی روشن شده بود. از هر طرف، گلوله‌های ضد هوایی بالا می‌رفت. دست روی گوش سهیلا گذاشتم و نگاه کردم. هواپیمای دشمن توی آسمان چرخی زد و یک دفعه دود از آن بلند شد. همه از خوشحالی فریاد زدند. نگاه کردم. معلوم بود گلوله ضدهوایی به آن خورده است. صدای الله اکبر توی روستا پیچید. با خوشحالی صلوات فرستادم. هواپیما رو به زمین می‌آمد و این طرف و آن طرف می‌رفت. مردم همه نگاه می‌کردند ببینند هواپیما کجا زمین می‌خورد. هواپیما پایین و پایین‌تر آمد و کنار روستا زمین خورد. صدای برخورد هواپیما با زمین، تمام روستا را لرزاند. انگار زمین لرزه آمده بود. همه ی مردم روستا شروع کردند به دویدن به سمتی که هواپیما زمین خورده بود. فریاد زدم: «مَردم نروید!» سعی داشتم جلوی مردم را بگیرم. از ابراهیم و رحیم شنیده بودم که هر وقت هواپیما زمین می‌خورد، نباید دور و برش جمع شد؛ چون ممکن است بمب عمل نکرده داشته باشد. اما مردم به حرفم گوش نمی‌دادند. ◀️ ادامه دارد ... ................................. 🔺 #توجه: «نشر داستان تنها با ذکر نشانی همین کانال، مجاز است.» 🌳 #بوستان_داستان 💠 «زندگی زیباست» http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼☘🌺☘✼══┅┄

🌙 ... چه حاجت به بیانم؟ ☘ #چَکامه «زندگی زیباست» @sad_dar_sad_ziba ╔🌸🍃═══════╗

دلگیر و دلپسند همچون غروب نخلستان! 🌴 🍂 شاخ و برگ‌های اضافی رو بریدیم تا نخــل‌ها جون بگیرن، سوزوندیمشون تا نخلستان تمیز بشه! 🌸 «زندگی زیباست» 🌱 @sad_dar_sad_ziba

‌┄═❁✨❈[﷽]❈✨❁═┄   🌺

خوشبو

💎  #دُرّ_گران ……………………………………… 🌿 «زندگی زیباست» 🍃 @sad_dar_sad_ziba