🍃🌸🍃 دوزنده و خیاط طبیعت! 🌿 #طبیعت ༻‌🍄 @sad_dar_sad_ziba 🍄༺ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🍃🌺🍃🕯🍃🌺🍃 👌🏼 دریافته ام که جهان هستی ما دوستدار #قدرشناسی ست. هر چه بیشتر قدرشناس و شکرگزار آفرینش و آفریننده باشید، زیبایی‌ها و نیکی‌های بیش تری به سوی شما جاری خواهد شد. 🌸 @sad_dar_sad_ziba 🌸 🌱 ………………………………… 🌱

📖 🔸 علت تفرقه: «شما همگى در اسلام و دين خدا برادر  هستيد و تفرقه و اختلاف در ميان شما تنها به سبب #آلودگى_درون و #سوء_نيت هاست به همين دليل، نه به يکديگر کمک مى کنيد، نه همديگر را نصيحت، و نه بذل و بخشش به هم داريد و نه به يکديگر مهر مى ورزيد» [خطبه ١١٣] 🌌 #راه_روشن / نهج البلاغه ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠 ☀️ 💠ঊঈ═┅─

⛓ چه خبر از زندان ها و زندانی ها؟ #ایران_پهلوی #آینه_ی_عبرت تاریخ، بدون دستکاری 🎥 ……………………………………… 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» 🌱 @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

.: ┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «الهه ی عشق» ⏪ بخش ۴۷: به نام خدا و با سلام. حالا که این مطالب را می نویسم نمی دانم کسی پیدا خواهد شد که این دفتر را بخواند یا نه، که البته خیلی هم مهم نیست. مهم آن است که من وظیفه ی خودم را به خوبی انجام دهم. بله خواننده ی گرامی، من سید میثم هستم. شاید تعجب کنید و بگویید که ای بابا وسط یک نوشته ی شخصی، چه طور من وارد شده ام. اگر کمی صبر داشته باشید و داستان را ادامه بدهید، شما هم متوجه قضیه می شوید. ولی عجالتاً عرض می کنم که از باب وظیفه، چون مجتبی به من امر کرده بود، اطاعت امر کردم و این دفترچه ی خاطرات او را به پایان می رسانم پس شما هم با من همراه باشید. «یا علی» 🌿🌿 🌱 🌿🌿 نیم ساعت بعد از آخرین نوشته ی مجتبی، یعنی ساعت پنج بعد از ظهرِ روز ششم اسفند ماه ۶۲، پس از صحبت های روحانی لشکر «حاج آقا پروازی»، از زیر طاق نصرت قرآن که در دست ایشان بود، گذشتیم و از پادگان دوکوهه حرکت کردیم. بوی اسپند و گلاب و عطر بود که فضای اتوبوس ها را پر کرده بود. از دوکوهه خارج شدیم و به سمت پادگان منطقه ی عملیاتی حرکت کردیم. قبل از رسیدن به سه راهی جُفیر، سهمیه ی شکلات و بیسکویتمان را گرفتیم و چندین ساعت در راه بودیم. سکوت عجیبی در اتوبوس حکم فرما بود. اکثر بچه ها یا قرآن در دست گرفته بودند یا مفاتیح یا صحیفه ی سجادیه و مشغول راز و نیاز بودند. خُب ساعاتی بعد معلوم نبود که شاهین بلند پرواز شهادت، بر روی دوش کدام برادر خواهد نشست و چه کسی رهسپار کوی دوست می شود. در این میان، مجتبی هم که آرام کنارِ دست من نشسته بود، استثنا نبود. تسبیحی در دست و ذکری را زیر لب زمزمه می کرد. کنار پنجره نشسته بود و فقط به بیرون چشم دوخته بود. حال عجیبی داشت! احساس می کردم که الهاماتی به او می شود که گاهی تبسمی ملیح بر روی صورتش نقش می بست که نشان از رضایت و اطمینان قلبی او داشت. به هر حال ساعت دوازده شب به منطقه ی عملیاتی رسیدیم. سه راه جُفیر را که پشت سر گذاشتیم، به منطقه ی طلائیه رسیدیم. منطقه ای که از نظر راهبردی بسیار مهم و حائز اهمیت بود؛ چرا که این عملیات از سه روز پیش در منطقه ی«هورالعظیم» و جزایر مجنون، توسط لشکر، شروع شده بود و الحمدالله خبر رسیده بود که در همان روز اول، منطقه ی صعبُ العبور و آبی خاکی «هورالهویزه» به دست رزمندگان اسلام افتاده و هر دو جزایر شمالی و جنوبیِ مجنون، آزاد شده اند و حالا آزادی این منطقه ی عملیاتی طلائیه بود که می‌توانست تیر خلاص به قلب دشمن باشد و در ضمن یک عقبه ی خاکی برای اعزام نیرو، ادوات، حمایت و حفاظت از جزایرِ آزاد شده باشد. در تاریکی شب از کنار آب های هورالهویزه و نیزارهای سر به فلک کشیده گذشتیم و به خط مقدم دشمن رسیدیم. هوای سرد زمستانی با وجود این آب های عظیمِ هور، سرد تر شده بود و کار را دشوار کرده بود. به هر حال چه گذشت و چه شد، بماند. ساعت دو نیمه شب، با رمز «یا رسول الله» به قلب دشمن حمله کردیم و عملیات سختی را آغاز کردیم. دو روز در آن منطقه مستقر بودیم و مدام در حالِ تک و پاتک. دشمن بعثیِ تا دندان مسلح، موانع زیادی را بر سر راهمان گذاشته بود که جلوی حرکتمان را گرفته بود. از طرفی چند پَدِ خاکی و دژ بزرگ ساخته بود که از آن جا مسلط بر منطقه ی طلائیه بود و مدام آتش می بارید. سنگر عجیبی در انتهای پدِ خاکی وجود داشت که حداقل ۱۵ عدد دوشکا با هم و در یک زمان شلیک می‌کردند! به هر حال جنگ به مراحل سختی وارد شده بود و ما هر طور شده بود، باید این خط را می شکستیم و طلائیه را آزاد می کردیم. بچه های زیادی شهید شده بودند، ولی من و مجتبی همچنان در کنار هم بودیم و مبارزه می کردیم. همین خون های شهدا بود که ما را مصمم تر می کرد که با توان بیشتری به نبرد ادامه دهیم و می‌دادیم. ⏪ ادامه دارد.... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄

.: 🎶 آرامِ مــن! 🎙 محمـد معتمدی #موسیقی 🔹هنرڪده ⇨http://eitaa.com/rooberaah 🔹⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧

⏰⏰⏰⏰⏰⏰⏰ #بیداری: /درس های زندگی 📚 ……………………………………… از دوستی پرسیدم: چرا ديگر خروستان نمی خواند؟!🐓 گفت: همسايه ها شاکی بودند كه صبح ها ما را از خواب خوش بيدار می كند. ما هم سرش را بريديم. آنجا بود كه فهميدم هر كس بخواهد #مردم_خواب_زده را بيدار كند سرش را خواهند بريد. در دنیایی كه همه از مرغ تعريف می‌کنند نامی از خروس نيست، زيرا همه به فكر #سير_شدن هستند ... نه به فكر #بيدار_شدن ! @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼══┅┄

👂🏼به هر چیز و هر کس گوش نده! 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

🔹 یک پرسش و یک کلمه حرف حساب در مورد حد و اندازه ی پوشش! #فانوس /روشن بینی و روشنگری 🌙 🌕 ……………………………………… 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» ╭─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─ ‌ ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

«مرکز خرید دیزن گوف در تل آویو، پایتخت رژیم دزد صهیونیستی» برای خرید و فروش زنان و زنانی که در ویترین گذاشته شده اند تا برای بردگی جنسی به فروش برسند! 🍂 معنای شعار «زن، زندگی، آزادی» از نگاه دشمنان و اغتشاشگران این است! #آرمانشهر 🌃 / اجتماعی 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

🍃🌺🍃🕯🍃🌺🍃 🌳‌ هزار بی‌ریشه هم که جمع و یکدست شوند نمی‌توانند یک #ریشه_دار را به زمین بیندازند! 🌸 @sad_dar_sad_ziba 🌸 🌱 ………………………………… 🌱

🌿🌿🌿 می‌بینمت از دور و زیاد است همین هم این سوخته‌دل ساخته با کمتر از این هم صدبار صدایت زدم اما نشنیدی یک چشم بگردان به من گوشه‌نشین هم عشقی که زمینی نشود فایده‌اش چیست؟! ای ماه! بینداز نگاهی به زمین هم گفتی که ز خود بگذر و دیدی که گذشتم از روح و روان هم، تن و جان هم، دل و دین هم از پیچ و خم رود گذشتیم و رسیدیم از چشمه‌ی تردید به دریای یقین هم ای زاهد اگر منکر عشقی به جهنم! ما با تو نیاییم به فردوس برین هم «فاضل نظری» 🌺🌺🌺🌺🌺 #شور_شیرین_شعر فارسی   ┏━🦋━━•••━━━━┓ 🦋 @sad_dar_sad_ziba 🦋 ┗━━━━•••━━🦋━┛

💠 امیر المؤمنین فرمود کسی که هنگام یاری امامش در خواب باشد، با لگد دشمنش از خواب بیدار می شود! 🔺 مردم و مسئولان گرامی! چه مدت است که امام جامعه در باره ی مدیریت و ساماندهی #فضای_مجازی هشدار می‌دهند؟! #جهان_جادو /جهان رسانه 📡 💻 📱 ╭─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─ ‌ ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

این الاغ اگه اشتباهی پاش رو مین می رفت عملیات لو می رفت و همه چی خراب می شد! الآن هم برخی الاغ ها رو کول انقلاب سوارن تا برا میلیون ها نفر خسارت به بار نیارن! می فهمید؟! #نیشخند ☺ 😔😔 ツ➣ @sad_dar_sad_ziba ▒

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «الهه ی عشق» ⏪ بخش ۴۸: روز دوم، تعدادی نیروهای تازه نفس از راه رسیده بودند و جلوتر از ما مبارزه می کردند و حالا ما فرصتی هرچند کوتاه پیدا کرده بودیم که کمی استراحت کنیم. چند ساعتی زیر پتوی برادری استراحت کردیم که بعداً فهمیدیم شهید شده بود و بچه ها پتو را روی جنازه اش انداخته بودند تا سرِ فرصت او را به عقب برگرداند. بعد از سه روز عملیات، حسابی خسته و کوفته شده بودیم که حضور «حاج همت»، فرمانده ی لشکر در بین بچه ها تمام خستگی عملیات را از تن بیرون کرده بود. مجتبی عاشقِ حاج همت بود. این را می‌شد از نگاه عمیقش به «حاج همت» به خوبی فهمید. زُل زده بود به او و مبهوت حرکاتش شده بود. وقتی که حاج همت دست او را در دست گرفته بود و به او خسته نباشید می گفت برق شادی و شور و شعف را می شد در چشمانش دید. به من می گفت: « بعد از امام، چنین چشمان آسمانی و ملکوتی ندیده ام.» بعد از روحیه دادن حاج همت و از طرفی حضور خود او در کنار بچه ها، حالا با تلاش و نبرد جانانه ی بچه ها، خط اول دشمن شکسته شده بود و در منطقه ی مهم طلائیه پس از سه روز مبارزه ی سخت، تحتِ تصرف لشکریان اسلام بود و لشکر دشمن در نهایت خواری پا به فرار گذاشته بود. دشمن ضربه ی سنگینی خورده بود و آبرویش در خطر بود. خسارات و تلفات بسیار را متحمل شده و پا به فرار گذاشته بودند. بچه‌ها، تانک های بسیار را به غنیمت گرفته بودند و بر ضد خود عراقی‌ها به کار می‌گرفتند. خلاصه خون و دود و آتش بود که با هم آمیخته شده بود و فضا را فضای غریبی کرده بود. هواپیماهای دشمن نیز یکسره مواضع ما را بمباران می کردند و سعی داشتند که جلوی پیشروی ما را بگیرند. خدا را شکر که هنوز من و مجتبی در کنار هم بودیم و به جز چند خراشِ سطحی، آسیب دیگری ندیده بودیم و هنوز می‌توانستیم بجنگیم. این وضعیت ادامه داشت تا این که به دستور فرمانده گروهان، مجتبی مأمور شد که داخل یکی از تانک های غنیمتی بشود و در کنار یکی از بچه‌ها، تانک را برای حمله به دشمن آماده کند. گویی تقدیر و موقعیت، دست به دست هم داده بودند که من و مجتبی را از هم جدا کنند و کردند. هر چه اصرار کردم که من هم با او همراه شوم، فرمانده قبول نکرد که نکرد. به هر حال اطاعت امر فرمانده هم واجب بود و باید می‌پذیرفتم. مجتبی را در آغوش گرفتم و بعد از کمی گریه ی مختصر از هم جدا شدیم. هنگام جدا شدن، نگرانی و اضطراب را از چشمانش می خواندم. خواستم کمی حس وحالش را عوض کنم که به شوخی به او گفتم: «خُب، الحمدالله به همان چیزی که لایق بودی رسیدی؛ البته قیافه ات هم از اول این را تأیید می‌کرد.» خنده ای کرد و گفت: «دستت درد نکنه! یعنی قیافه ی ما این قدر تابلو بوده که از اول هم باید می رفتیم سراغ این کار؟!» من هم خنده ای کردم و گفتم: «شوخی کردم. خیلی جدی نگیر! این که چیزی نیست، مواظب باش که دچار اصطلاح رایجی که می گن نشی که او وقت کارمون زار می شه!». هرچی اصرار کرد اصطلاح دوم را به او نگفتم. البته خواستم بگویم که او مجبور شد هرچه سریع تر برود و من هم باید ادامه می دادم. به هر حال او رفت و ما از هم جدا شدیم. تا آخر آن شب من در منطقه ی عملیاتی بودم ولی از او خبری نداشتم. تا این که یک تیر غیب از ما خوشش آمد و بر شکم ما نشست و ما را نقش بر زمین کرد. خون زیادی از من رفته بود. باز هم خدا را شکر که امدادرسانی تا حدی سروسامان گرفته بود و بالأخره تا فردا غروب، ما را به عقب رسانند و من در بیمارستان صحراییِ سپاه، بستری شدم و حالا دیگر هیچ امیدی به قول و قرارمان با مجتبی نداشتم. البته بیش تر از همه چیز هم، فکر او مرا ناراحت و پریشان کرده بود. در آن شلوغی هم تنها چیزی که پیدا نمی شد آشنا بود که از او خبر داشته باشد. منطقه به قدری شلوغ و در هم ریخته بود که همرزم از همرزمِ کناری بی خبر بود و به فکر سنگر گرفتن بودند. البته تا حدودی اخبار مهم جنگ به گوشمان می‌رسید. مثلاً این که نامردهای بعثی، چون جلوی بچه ها کم آورده بودند، از بمب‌های شیمیایی استفاده کرده بودند و عده ی زیادی از بچه ها مسموم و شهید شده بودند. به هر حال یک هفته ای بود که در بیمارستان بستری بوده و هیچ خبری هم از مجتبی نداشتم. ⏪ادامه دارد.... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://splus.ir/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄

یک روز معمولی 🇺🇸 ایالات متحده آمریکا / فیلادلفیا (پنجمین شهر پرجمعیت آمریکا) / خیابان کنزینگتون ……………………………………… #آواز_دُهُل /غرب و شرق شناسی مصداقی 🏁 ╭─┅═💠🌏💠═┅─ ‌ ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═💠🌎💠═┅─

اين تصوير متعلق به جنگل ها و مناطق حيرت انگيز آمازون، آمريكاى جنوبى و كانادا نيست. ⛰ منطقه ی تخت چان / پلدختر / لرستان #ایرانَما /نمایی از ایران زیبای ما 🇮🇷 @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

🎨 #نقاشی نماز حجت ابن الحسن بر پیکر پدرشان امام حسن عسکری (درود خداوند برایشان) اثر: حسن روح الامین 🔹هنــــرڪـده ⇨ http://eitaa.com/rooberaah 🔹⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧⇧

⬛️ سنگینی گناه! 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

🔻 شعار «زن، زندگی و آزادی» از نظر اغتشاشگران وحشی به این معناست! طفل معصومی که به جرم چادری بودن مادرش توسط اغتشاشگران با نارنجک دستی به این روز افتاده است! تهران نازی آباد #تلنگر 👌🏼 💢 @sad_dar_sad_ziba ❗️

🌿🌿🌿 کاش روزی حال و روز بهتری پیدا کنم گوهری بی قیمتم، انگشتری پیدا کنم عکست از اشک روان من مکدر شد، ببخش! می‌روم سنگ صبور دیگری پیدا کنم شاعران گل گفته‌اند اما برای وصف تو باز باید معنی نازکتری پیدا کنم بین ما تقدیر دیواری بنا کرده‌ است و من از مدارا خسته‌ام، باید دری پیدا کنم کشتی جانم به سوی مرگ راه افتاده است سخت می‌ترسم مبادا لنگری پیدا کنم! «حسین دهلوی» 🌺🌺🌺🌺🌺 #شور_شیرین_شعر فارسی   ┏━🦋━━•••━━━━┓ 🦋 @sad_dar_sad_ziba 🦋 ┗━━━━•••━━🦋━┛

بدون شرح! 🌸 @sad_dar_sad_ziba 🌱

🌿 🎶 #وطن 🎙 «علی رضا عصار» #ترنم_ترانه /موسیقی 🎼🌹 🎵 _____ 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

🔸 معنای شعار «زن، زندگی، آزادی» از نگاه «مَدونا»، خواننده ی زن بنام آمریکایی #آرمانشهر 🌃 / اجتماعی 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

🍃🌺🍃🕯🍃🌺🍃 فرض کنید درون ما انسان ها به دلایل گوناگون در مسیر زندگی، پر از هیزم های خشک شده است. کوچکترین جرقه ای از بیرون می‌تواند درون ما را آتش بزند. اگر چنین شخصی بگوید دلیل ناراحتی و آتش درون من کسی بود که جرقه زد، راست می گوید. اما چرا ما باید درونمان را پر از هیزم های خشک رذایلی هم چون حسادت، بدخواهی، تأیید طلبی و ... کنیم که با هر جرقه ی کوچکی آتش بگیرد؟! اگر ما درون خود را پاک نگه می داشتیم و خود را از هیزم های خشک پر نمی کردیم محرک های بیرونی نمی توانستند ما را از حالت طبیعی خارج کنند و باعث ناراحتی و درد روانی ما گردند. 📒 در فیه ما فیه مولوی آمده است: «هزار دزد بیرونی بیایند، در را نتوانند باز کردن، تا از اندرون دزدی یار ایشان نباشد که از اندرون باز کند. هزار سخن از بیرون بگوی تا از اندرون مصداقی نباشد، سود ندارد.» 🌸 @sad_dar_sad_ziba 🌸 🌱 ………………………………… 🌱

🔺هشدار امام برای فتنه گران و اغتشاشگران! #نگین 💍 🔷 @sad_dar_sad_ziba 🔷 ۩๑▬▬▬✨✨✨▬▬●

دانشجو بود، نخبه بود، دانشجوی #دانشگاه_صنعتی_شریف. اسرائیل او را ترور کرد! چون جهاد علمی کرد برای سربلندی ایران و ایرانی. اما رسانه های مدعی حق طلبی نامی از او نبردند چون نه به نظام و نه به مردم، به هیچ کدام پشت نکرد و فحش و ناسزا نداد! چون دشمن شاد کن نبود! 🌷 #شهید_احسان_قدبیگی #یکی_از_میان_ما ...🌷... /یاد یاران ………………………………… @sad_dar_sad_ziba ─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─

.: ┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «الهه ی عشق» ⏪ بخش ۴۹: هنوز دو هفته نشده بود که با کمک بچه های امداد، کمی حالم رو به راه شده بود و حالا می توانستم با کمی زحمت از روی تخت بلند شوم و کمی این طرف و آن طرف، رفت و آمد کنم. اولین کاری که انجام دادم، سر زدن به مجروحینِ دیگر و سراغ گرفتن از مجتبی بود. خدا را شکر که چند تا از بچه های گردان را هم در آن جا پیدا کردم؛ هم جویای احوال آن ها شدم و هم خبری از رفقای دیگر گرفتم. عده ی زیادی شهید شده بودند. اما آنچه که بیشتر از همه دلِ بچه ها را سوزانده بود و غمی بزرگ روی دل آن ها نشانده بود، شهادت فرمانده ی لشکر یعنی حاج همت بود. با شنیدن این خبر پاهایم سست شده بودند و نفهمیده بودم که بیهوش شده ام. به هر حال وقتی به هوش آمدم، مانند بقیه ی رفقا آرزو می کردم که ای کاش صدها تن مثل من، شهید می‌شدند اما تارِ مویی از سر آن سردار بزرگ، کم نمی شد. ولی خب به هر حال او مزد زحمات مخلصانه ی خود را گرفته بود و الحق و الانصاف هم که برازنده ترین فرد برای پوشیدن لباس شهادت، او بود. روحش شاد. بچه ها می گفتند تا لحظات آخر، دوش به دوش بچه ها و حتی جلوتر از آن ها در خط مقدم ایستاده بود و می جنگید. لحظات آخر هم همراه شهید زجاجی، معاون لشکر سوار بر موتور شده بود و برای شناسایی به خط مقدم رفته بودند که مورد اصابت گلوله ی توپ قرار گرفته بودند و روی دژ طلائیه به شهادت رسیده بودند. رفتن او هم مانند بودنش، سرشار از اسرار و حرف های گفتنی بود. او به دنیا فهماند که این جا سردار و سرباز در ادای تکلیف هیچ فرقی با هم ندارند. او با حضور مستمر خود در خط مقدمِ جبهه، این درس بزرگ را به تاریخ داد که این جا سردارش، سردار عقبه نشین نیست. بلکه سردارش، سینه چاک تر از سربازش برای رسیدن به محبوب، سر از پا نمی شناسد و حتی گوی سبقت را نیز از او می رباید. با شنیدن خبر شهادت حاج همت، دل نگرانی ام نسبت به مجتبی دوچندان شده بود. از طرفی بچه های زخمیِ گردان هم خبری از او نداشتند. تنها راه حل برای این که از وضعیت او اطمینان خاطر پیدا کنم این بود که سری به قسمت تعاون بزنم و از اسامی شهدا مطلع شوم؛ یا این که منتظر بمانم تا یک مجروح جدیدی از رفقا وارد بیمارستان شود که از اوضاع جدید منطقه و بچه ها خبر داشته باشد؛ که همین اتفاق هم افتاد. عصر همان روز، یکی از بچه‌های گردانِ خودمان را وارد همین بیمارستان صحرایی کردند. بعد از چند ساعتی، بالای سرش حاضر شدم و بعد از احوالپرسی، سراغ مجتبی را گرفتم. ــــ سلام اخوی... خدا بد نده؛ مثل این که این بار هم بالِ حضرت عزرائیل شما را گرفته نه خود او؟! ــــ خدا که بد نمی‌ده اخوی! دست پختِ بعثی‌ها است. مثل این که تو پیشانی ما یه بادمجون بَمِ درست و حسابی کاشته اند که خودمون هم خبر نداریم! هرچی سعی می‌کنیم که از جاده ی بهشت خارج نشیم، نمی شه. مثل این که این بار هم چرخ ماشینمان پنچر شده و باز به جای جاده ی بهشت، افتادیم تو شونه خاکی! به هر حال این هم قسمت ما بوده. ــــ خب اخوی انشاالله که هرچه زودتر خوب می شی و دوباره بر می گردی تو پیستِ مسابقه. خیلی مزاحمت نمی شم، فقط یک سؤال می کنم و رفع زحمت. از مجتبی چه خبر؟ مجتبی صالحی، هم سنگریم رو می گم. با شنیدن این سؤال سرش را به زیر انداخت و اشک در دیدگانش جمع شد. تا آخر خط را خواندم. ــــ می خوای بگی تا آخر جاده ی بهشت رو، تخته گاز رفته؟! ــــ چه عرض کنم اخوی، من که خودم ندیدم، ولی اکثر بچه ها توی خط، اسمش رو جزو شهدا ذکر می کردند و الآن هم فکر کنم جنازه‌ش به واحد تعاون تحویل داده شده باشه و در سردخانه ی معراج شهدا باشه. بغض امانم را بریده بود و احساس می کردم مثل یک گلوله ی بزرگ شده بود که راه نفس کشیدنم را بسته بود. داشتم دوباره از حال می رفتم که آهسته روی تخت آن برادر نشستم و کمی استراحت کردم. حقیقتش اصلاً باور نمی کردم که چنین اتفاقی افتاده باشد. البته از طرفی هم وقتی یاد حالات شب های عملیات او می افتادم، تا حدودی یقین پیدا می کردم که نتیجه ی آن آرامش و نورانیت، نباید هم چیزی جز شهادت می بود. ⏪ادامه دارد.... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄

#امید داشته باش؛ تنها به او! 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📚 «الهه ی عشق» ⏪ بخش ۵۰: به هر حال با هر زحمتی بود با واحد تعاون و معراج شهدا تماس گرفتم و جویای وضعیت او شدم. حالا دیگر آن مقدار امّا و اِمّایی هم که باقی مانده بود به یقین تبدیل شد و به استناد حرف مسئول تعاون، یقین پیدا کردم که او شهید شده و جنازه اش هم به سردخانه ی معراج شهدا منتقل شده است. با شنیدن این خبر، دیگر طاقت ماندن در بیمارستان را نداشتم و خود را به هر دری می زدم که با موافقت پزشکان با یک ماشین تا معراج شهدا بروم و برگردم، که الحمدالله اصرارهای من مؤثر واقع شد و من با یک تویوتای بیمارستان، عازم واحد تعاون و قسمت معراج شهدا شدم. معراج شهدا واقعاً جای مقدس و عجیبی بود که آدم با قدم گذاشتن در آن، احساس می‌کرد بر روی ابرها ایستاده و در بزمِ افلاکیانِ خاکی پوش حضور یافته. شهدای جدید را آماده می‌کردند که وارد سردخانه‌ها کنند و پس از آدرس یابی و مقدمات کار، جنازه ها را به سمت شهرهایشان هدایت کنند. یک راست رفتم سراغ مسئول تعاون، برادر یوسفی و خواستار دیدار جنازه ی مجتبی شدم. ایشان با این که سرش خیلی شلوغ بود و حسابی مشغول رتق و فتق امور بود، اما با دیدن وضعیت من، لطف کرد و من را تا یخچالِ مخصوص جنازه ی مجتبی همراهی کرد. حالا من بودم و جنازه ی مجتبی! نفس در سینه ام حبس شده بود. نمی دانستم که با دیدن جنازه ی او چه حالی خواهم شد!؟ از این که نتوانسته بودم در کنار او بمانم و وصیت او را اجرا کنم، خیلی نگران بودم. فقط خدا خدا می کردم که گلوله، جوری به بدنش اصابت کرده باشد که برادران امداد مجبور نشده باشند بلوز یقه اسکی او را بالا بزنند و خدای نکرده راز او فاش شده باشد. تنها چیزی که امیدوارم می کرد، طمأنینه ی برادر یوسفی بود که با خودم می گفتم اگر اتفاقی افتاده بود و چیزی شده بود، او حتماً دیده بود و حالا چنین آرام در کنار من نمی ایستاد. با صدای آقای یوسفی به خودم آمدم و با حرف های او نگرانی ام بیشتر شد. ــــ برادر حالت خوبه یا نه؟! اگر احساس می‌کنی جنازه را ببینی حالت بد می شه، تو را به خدا این دیدار را موکول کن به زمان دیگری که حالت بهتر بود. ـــــ نه برادر... حالم خوبِ خوبه... هیچ مشکلی نیست. تازه این همه راه اومدم که جنازه رو ببینم. اگه ببینم خیالم کمی راحت می شه و رفعِ زحمت می کنم. ــــ آخه! ــــ آخه چی؟! ــــ آخه جنازه یک کمی با جنازه های دیگه فرق می کنه!. حرفش را قطع کردم و گفتم: «ای بابا اخوی ! جنازه ندیده که نیستم. تازه به قیافه ی جوانمان نگاه نکن؛ ناسلامتی از قدیمی ها هستم و تازه چندین شب هم کنار جنازه هایی با اوضاع خیلی وخیم خوابیده ام و چیزی هم نشده است. حالا شما هم لطف کنید درب یخچال را باز کنید که من فقط جنازه را یک نظر ببینم و رفع زحمت کنم.» ــــ خودت خواستی! خلاصه گفته باشم، اگر یه موقع غش کنی یا حالت بد بشه، ما مسئولیتی نداریم. از حالت صورتم متوجه شد که از این حرف او ناراحت شده ام و به هر حال به سرعت دستش را به سمت دستگیره ی یخچال برد و کشوی آن را بیرون کشید. قلبم داشت از جا کنده می شد. چشمانم را برای چند لحظه بستم و پس از لحظاتی آن را باز کردم. با تعجب دیدم یخچال خالی از جنازه است. لبخندی زدم و به برادر یوسفی گفتم: «اخوی، سرکار گذاشتی! نکنه این هم جزوِ شوخی های کارگران مینوست. (کارگران مینو، اصطلاحی بود که به بچه های تعاون می گفتند! نه این که کارشان شکلات پیچ کردن جنازه ها بود و سر و تهِ کفن را مثل شکلات های مینو، گره می زدند، به همین خاطر به آن ها می‌گفتند کارگران مینو!) خدا وکیلی اگر سرکار هستیم، بگید!» ظاهراً حالا نوبت ایشان بود که از حرف من ناراحت شود و شده بود. همان طور که صورتش را در هم کشیده بود، رو کرد به من و گفت: « کمی صبر داشته باش، مگه شیش ماهه هستی؟! در ضمن در این مکان مقدس هم جای شوخی نیست.» این را گفت و دستش را داخل یخچال کرد و یک کیسه ی فریزر کوچکی را از داخل آن بیرون آورد! کیسه ای که... به محض دیدن کیسه ی فریزر، یاد جمله ی آخرم افتادم که به مجتبی گوشزد کرده بودم که نکنه گرفتار اصطلاح دوم بشوی که ظاهراً این اتفاق افتاده بود. با دیدن آن صحنه، غش کرده بودم و افتاده بودم. ⏪ ادامه دارد.... ................................. 🌳 #بوستان_داستان 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼✨🌻✨✼══┅┄