#کتاب_قاچ وجود مولی احمد خود پرسش بزرگی بود. مرتضی بخشی از حیات علمی اش را در مطالعه سلوک و منش بزرگان تعریف کرده بود. مولی فقیه بود، شاعر بود، تفسیر می گفت، ریاضی و نجوم و طب می دانست و در علوم غریبه و جفر و کیمیا دستی داشت. 🌴 چگونه در شصت سال می تواند به کشکولی از علوم، از ظاهری و باطنی، بدل شود، آن چنان که در هر کدام سر آمد روزگار خود باشد! مگر شب و روز او طولانی تر از شب و روز دیگران بوده یا این علوم به افاضه بر قلب اونشسته؟ یا این هم بخشی از نتایج علوم غریبه است که صاحبش را به یک باره به مخزن علم و فن تبدیل می کند؟! 🌴 _ حضرت اخوی درباره جنابتان سوالی دارم. _بپرس. _چگونه در بیست و پنج سالگی چنین دور از تردید به اجتهاد رسیدی و در علم عقاید و کلام استاد شدی؟ هم درس هایم بارها پرسیده اند که مگر برادرت نظر کرده باشد که چنین توفنده در بهار جوانی علامه شده است! 🌴 مرتضی بلند خندید و برادرانه روی شانه منصور زد. منصور با تعجب به حالت برادر نگاه کرد. _من داشتم به چنین پرسشی درباره ملا احمد می اندیشیدم. بگذار به فاصله ام تا ملا شدن بیندیشم تا به پیش افتادگی ام از در راه ماندگان. 🌴 برای هر کسی حجتی هست تا خود را با او بسنجد و عیاری هست تا با او بیازماید و فوق کلّ ذی علمِِ علیم. 📒بخشی از کتاب #نخل_و_نارنج نوشته ی «وحید یامین پور» #روزی_۳۴_صفحه_کتاب_بخوانیم ☘ @sad_dar_sad_ziba ☘