┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📒 «قصه ی دلبری» ⏪ بخش۳۶: از من پرسیدند: «کربلا و مکه که رفتید لباس آخرت نخریدید؟» گفتم: «اتفاقا من چند بار گفتم ولی قبول نکرد!» می‌گفت: «من که شهید می شم، شهیدم که نه غسل داره، نه کفن!» ناراحت بودم چرا با لباس رزم دفنش نکردند می خواستم بدنش را خوب ببینم. سالم سالم بود، فقط بالای گوشش یک تیر خورده بود. وقتش رسیده بود. همه ی کارهایی که دوست داشت انجام دادم. همان وصیت هایی که هنگام بازی هایمان می گفت. راحت کنارش زانو زدم، امیرحسین را نشاندم روی سینه اش، درست همان طور که خودش می خواست. بچه دست انداخت به ریش های بلندش: «یا زینب چیزی جز زیبایی نمی‌بینم!» گفته بود: «اگر جنازه ای بود و من را دیدی، اول از همه بگو نوش جونت!» بلند گفتم: «نوش جونت! نوش جونت!» می بوسیدمش، می بوسیدمش، می بوسیدمش، این نیم ساعت را فقط بوسیدمش. بهش می گفتم: «بی بی زینب (علیها السلام) هم بدن امام را وقتی از میان نیزه ها پیدا کرد، در اولین لحظه بوسیدش، سلام منو به ارباب برسون!» به شانه‌هایش دست کشیدم شانه های همیشه گرمش سردِ سرد بود. چشمش باز شد. حاج آقا که آمد، فکر کرد دستم خورده یا وقت بوسیدن و دولا راست شدن باز شده، آن قدر غرق بوسیدنش بودم که متوجه چشم باز کردنش نشدم. حاج آقا دست کشید روی چشمش اما کامل بسته نشد. آمدند که: «باید تابوت را ببریم داخل حسینیه!» نمی‌توانستم دل بکنم پس از ۹۹ روز دوری، نیم ساعت که چیزی نبود. بلند شدن از بالای سر شهید قوّت زانو می خواست که نداشتم. حریف نشدم تابوت را بردند داخل حسینیه که رفقا و حاج خانم با او وداع کنند. زیر لب گفتم: «یا زینب، باز خدا رو شکر که جنازه رو می برن نه من رو!» بعد از معراج، تا خاکسپاری فقط تابوتش را دیدم. موقع تشییع خیلی سریع حرکت می کردند. پشت تابوت که راه می رفتم زمزمه می‌کردم: «ای کاروان آهسته ران، آرام جانم می رود!» این تک مصرع را تکرار می‌کردم و نمی‌توانستم به پای جمعیت برسم. فردا صبح، در شهرک شهید محلاتی از مسجد نزدیک خانه‌مان تا مقبرة الشهدا تشییع شد. همان کنار شهدا نمازش را خواندند. یاد شب عروسی افتادم، قبل از این که از تالار برویم خانه، رفتیم زیارت شهدای گمنام شهرک. مداح داشت روضه ی حضرت علی اصغر (علیه السلام) می خواند. نمی دانستم آن جا چه خبر است، شروع کرد به لالایی خواندن. همین دفعه آخر که داشت می رفت، به من گفت: «من دارم می رم و دیگه بر نمی گردم! توی مراسمم برای بچه ام لالایی بخون!» محمد حسین نوحه ی «رسیدی به کرب و بلا خیره شو به گنبد به گلدسته ها خیره شو اگه قطره اشکی چکید از چشات به بارون این قطره ها خیره شو» را خیلی می‌خواند و دوست داشت. نمی دانم کسی به گوش مداح رسانده بود یا خودش انتخاب کرده بود که آن را بخواند. ⏪ ادامه دارد... ……………………………………… 🌱 #حس_خوب 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼🍃🌷🍃✼══┅┄

ناتوان نیستیم! 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

🌀 گناه ها و صواب های کوچک را دست کم نگیرید! «آیت الله جاودان» #نردبان /دینی، اخلاقی ……………………………………… 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

⭕️ حقوق بشر به سبک غربی‌ها #هوای_گرگ_و_میش /دشمن شناسی 🐺 🔹 @sad_dar_sad_ziba 🔹

گاه باید رویید، از پسِ آن بـاران گاه باید خندیـــد، به غمی بی پایـــان ‌‌༻ ‌@sad_dar_sad_ziba ༺ ┄┅┄┅ 🍃🍃🌺🍃🍃 ┅┄┅┄

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📒 «قصه ی دلبری» ⏪ بخش۳۷ یکی از رفقای محمدحسین که جزو مدافعان هم بود، آمد که اگر می خواهید، بیایید با آمبولانس همراه تابوت برویم بهشت زهرا! خواهر و مادر محمد حسین هم بودند، موقع سوار شدن به من گفت: «محمدحسین خیلی سفارش شما رو پیش من کرده. اون جا با هم عهد کردیم که هر کدام زودتر شهید شد، اون یکی هوای زن و بچه‌اش را داشته باشه!» گفتم: «می تونید کاری کنید که برم داخل قبر؟» خیلی همراهی و راهنمایی ام کرد. آبان‌ ماه بود و هوا خیلی سرد. باران هم نم نم می بارید. وقتی رفتم پایین قبر، تمام تنم مور مور شد و بدنم به لرزه افتاد. همه روضه هایی را که برایم خوانده بود، زمزمه کردم. خاک قبر خیس بود و سرد. گفته بود: «داخل قبر برام روضه بخون، زیارت عاشورا بخون، اشک گریه بر امام حسین رو بریز توی قبر، تا حدی که یه خورده از خاکش گِل بشه!» برایش خواندم. همان شعری که همیشه آخر هیئت گودال قتلگاه می خواندند، خیلی دوستش داشت: «دل من بسته به روضه هات‌‌‌‌‌‌ جونم فدات، می میرم برات پدر و مادر من فــدات جونم فدات، می میرم برات چی میشه با خیل نوکرات جونم فدات، می میرم برات سر جدا بیام پایین پـات جونم فدات، می میرم برات» صدای «این گل پَر پَر از کجا آمده؟» نزدیک تر می شد. سعی کردم احساساتم را کنترل کنم. می خواستم واقعاً آن اشکی که داخل قبر می ریزم اشک روضه ی امام حسین باشد نه اشک از دست دادن محمد حسین. هر چه روضه به ذهنم ‌می رسید می خواندم و گریه می‌کردم. دست و پایم کرخت شده بود و نمی‌توانستم تکان بخورم. یاد روز خواستگاری افتادم که پاهایم خواب رفته بود به من می‌گفت: «شما زودتر برو بیرون!» نگاهی به قبر انداختم، باید می رفتم. فقط صدای درهم برهم می شنیدم که از من می خواستند بروم بالا، اما نمی‌توانستم. تازه داشتم گرم می شدم که، دایی ام آمد و به زور من را برد بیرون. مو به مو همه ی وصیت هایش را انجام داده بودم، درست مثل همان بازی ها. سخت بود در آن همه شلوغی و گریه و زاری با کسی صحبت کنم. آقایی رفت پایین قبر. در تابوت را باز کردند. وداع برایم سخت بود، ولی دل کندن سخت تر. چشم هایش کامل بسته نمی شد. می بستند، دوباره باز می شد. وقتی بدن را فرستادند سراشیبی قبر، پاهایم بی حس شد. کنار قبر زانو زدم، همه ی جانم را آوردم در دهانم که به آن آقا حالی کنم که با او کار دارم. از داخل کیفم لباس مشکی اش را بیرون آوردم، همان که محرم ها می‌پوشید. چفیه مشکی هم بود. صدایم می لرزید، به آن آقا گفتم: «این لباس و این چفیه رو قشنگ بکشید روی بدنش!» خدا خیرش بدهد، در آن قیامت با وسواس پیراهن را کشید روی تنش و چفیه را انداخت دور گردنش. فقط مانده بود یه کار دیگر. به آن آقا گفتم: «شهید می خواست براش سینه بزنم. شما می تونید؟» بغضش ترکید، دست و پایش را گم کرده بود. نمی‌توانست حرف بزند، چند دفعه زد روی سینه اش. بهش گفتم: «نوحه هم بخونید!» برگشت نگاهم کرد صورتش خیس خیس بود، نمی‌دانم اشک بود یا آب باران. پرسید: «چی بخونم؟» گفتم: «هر چی که به زبونتون اومد!» گفت: «خودت بگو!» نفسم بالا نمی آمد. انگار یکی چنگ انداخته بود و گلویم را فشار می داد خیلی زور زدم تا نفس عمیق بکشم، گفتم: «از حرم تا قتلگه زینب صدا می زد حسین دست و پا می زد حسین، زینب صدا می زد حسین!» سینه می زد برای محمدحسین و شانه هایش تکان می خورد. برگشت، با اشاره به من فهماند که: «همه را انجام دادم!» خیالم راحت شد. پیشِ پای ارباب تازه سینه زده بود. ⏹ پــایــان ……………………………………… 🌱 #حس_خوب 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼🍃🌷🍃✼══┅┄

👨🏻 آقا! 🧕🏼 خــانم! بدفهمی ها را کنار بگذارید. ─┅═ঊঈ🍃🌳🍃ঊঈ═┅─ #باغچه /خانوادگی ─┅═ঊঈ🦋🌹🦋ঊঈ═┅─ ↙ دوستان خود را دعوت کنید! 💐[همه چیز برای زندگی زیبا] @sad_dar_sad_ziba 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

💢 گردان سه نفره! نمونه ای از رشادت های مدافعان میهن #یکی_از_میان_ما ...🌷... /یاد یاران ………………………………… @sad_dar_sad_ziba ─┅═ঊঈ🌹ঊঈ═┅─

در زندگی مراقب باشیم کهنه های ریشه دار را فدای تـازه به دوران رسیـده ها نکنیم. 🍃🍂 @sad_dar_sad_ziba 🍂🍃

پشت هر پنجره باشم نظرم خیره به توست در نگاهم تو فقط منظره ی دلخواهی 💧 @sad_dar_sad_ziba 🌱

🔹 سلامت یا ندامت؟ 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

🦆 «بیماری نشانگان اردک» این بیماری یک مشکل روحی رایج در بین جوانان و دانشجویان است. به کارگیری این نام برای این بیماری، بعد از بررسی فعالیت های مجازی چند دانشجو که خودکشی کرده بودند ابداع شد. اگر به شنا کردن اردک در آب توجه کنیم، تنها بخشی از بدن او را می بینیم که به آرامی بر روی آب درحال حرکت است. درحالی که متوجه تقلای این اردک که با تلاش زیاد، پاهای خود را تکان می دهد تا حرکت کند، نمی شویم. دانشجویانی هم که خودکشی کرده بودند تصاویری شاد یا نقل قول هایی امیدبخش از خود منتشر کرده بودند که به ظاهر نشان می داد آنان بسیار شاد و خوشبخت هستند در صورتی که خارج از شبکه های مجازی و در دنیای واقعی با مشکلات روحی زیاد دست و پنجه نرم می کردند. در واقع مبتلایان به بیماری نشانگان اردک، کسانی هستند که تلاش می کنند همواره تصویری شاد و خوشبخت از خود در فضای مجازی نشان دهند در صورتی که در دنیای واقعی با مشکلات زیادی مواجه هستند. 📎 ظاهر زندگی دیگران را با باطن زندگی خود مقایسه نکنید! #جهان_جادو /جهان رسانه 📡 💻 📱 ╭─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─ ‌ ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

🔻 مدعیان آزادی که خودشان از همه وحشی تر و خونخوارتر هستند! ◼️#تمدن_نکبت #آینه_ی_عبرت تاریخ، بدون دستکاری 🎥 ……………………………………… 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» 🌱 @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

🔹 با فرهنگ‌تر از ایرانی‌ها ندیده‌ام. «جیووانی گوییدی» پیانیست ایتالیایی که همراه با گروه ۶ نفره ی خود ارکستر «ایتالیای کوچک» را در سی‌وهفتمین جشنواره موسیقی فجر به‌روی صحنه برد، صفحه ی شخصی خود نوشت: «اکنون ما در حال ترک ایران هستیم. دفعه ی قبل در سال ۲۰۱۶ آن جا بودم و قسم می‌خورم با فرهنگ‌تر، احساسی‌تر، گرم‌تر، مطلع‌تر از ایرانی‌ها ندیده‌ام. می‌دانم که آن‌ها حتی بالاتر از این تعاریف هستند». 🎵 این فیلم بخشی از اجرای ارکستر «ایتالیای کوچک» در جشنواره ی فجر امسال است. #ایرانَما /نمایی از ایران زیبای ما 🇮🇷 @sad_dar_sad_ziba ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄

ما در ره عشق تو اسیران بلاییم کس نیست چنین عاشق بی چاره که ماییم بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم «مولوی» 🍃🍂 @sad_dar_sad_ziba 🍂🍃

🌿🌿🌿 وارد خانه اش که شدم، عطر بهارنارنج مستم کرد؛ خانه بوی بهشت می داد. دو فنجان چای ریخت و سینی را روی میز گذاشت. لبخند زد و با ابرو به فنجان های توی سینی اشاره کرد: «این قانون من است، چای که مرغوب نباشد، چیزی به آن اضافه می کنم، چوب دارچینی، هِلی، نباتی، شده چند پَر بهارنارنج، چیزی که آن مزه و بوی بی خاصیتش را تبدیل به عطر خوش و طعم خوب کند...» فنجان را برداشتم و کمی از چای نوشیدم، خوب بود، هم عطرش، هم مزه اش. لبخند زدم و گفتم: «قانون کارآمدی داری.» بعد با خودم فکر کردم زندگی هم گاهی می شود مثل همین چای بی خاصیت، باید با دلخوشی های کوچک طعم و رنگش را عوض کنی، یک چیزی که امید بدهد به دلت، انگیزه شود، بنزین باشد برای حرکت ماشین زندگیت، بعد ماشین تخت گاز می رود تا آن جایی که باید. یک جایی اما کار سخت تر می شود، برای آرامش خیال، گاهی لازم است چیزی از زندگی کم کنی، سبکش کنی. مثل کیسه شن های آویزان از بالون؛ بالون برای این که بالا برود، باید سبک شود، باید کیسه ی شن ها را پرت کنی پایین، بعد اوج می گیرد، بالا می رود. توی زندگی هم گاهی لازم می شود چیزهایی را از خودت دور کنی، حرفهایی را فکرهایی را خاطراتی را. 🌱 #داستانک 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌༻‌🌹 @sad_dar_sad_ziba 🌹༺‌‌‌ ༺‌‌‌🌱‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌༻

مجازات #دروغگو تنها این نیست که کسی باورش نمی کند، این است که خودش نمی‌تواند کسی را باور کند! 🍃🍂 @sad_dar_sad_ziba 🍂🍃

🍀🌸🍀 ارتباط كلامی را به فرزندتان یاد دهید. 👧🏻 فرزندتان باید بیاموزد که از كلمات، برای #بيان_احساسات خود استفاده كند. به او ياد بدهيد در زمان مناسب بگويد: «ناراحت هستم!» وقتی بتواند احساسات خود را مستقيم بيان كند، شیوه های پرخاشگرانه ی او به تدريج متوقف می شوند و ديگر از روش های نادرست، برای فروكش كردن عصبانيت خود استفاده نمی كند. ─┅═ঊঈ🍃🌳🍃ঊঈ═┅─ #باغچه /خانوادگی ─┅═ঊঈ🦋🌹🦋ঊঈ═┅─ ↙ دوستان خود را دعوت کنید! 💐[همه چیز برای زندگی زیبا] @sad_dar_sad_ziba 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸

📒 کتاب «خاطرات سفیر» نویسنده: «نیلوفر شادمهری» خاطرات دختر مسلمانی است، که در کشور فرانسه، هر چند برای ادامه‌ی تحصیل در مقطع دکتری حضور دارد اما سفیری شده است برای دفاع از حقیقت اسلام. مواجهه‌ی او با آدم‌های مختلف و اتفاقات گوناگون، این خاطرات را جذاب‌تر می‌کند؛ از قبول نشدنش در بهترین دانشگاه فرانسه تنها به دلیل حجابش و دست ندادن با سرشناس‌ترین استادان مرد تا برگزاری دعای عهد در اتاق خوابگاه و خواندن دعای کمیل برای «یک سلیم النفس». به زودی این داستان واقعی را همین جا بخش به بخش با هم خواهیم خواند. 🔹 با ما همراه باشید و دوستان خود را به این جا دعوت کنید. 🌺 سپاس از همراهی شما! 📚 @sad_dar_sad_ziba 📚

گذر عمر... 💎 #دُرّ_گران ……………………………………… 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

➰ گره گشا باش! 💧 @sad_dar_sad_ziba 🌱

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📒 «خاطرات سفیر» ⏪بخش یکم: معیار من از نظر استاد چند تا پذیرش داشتم از چند تا دانشگاه معتبر. مهم ترینش اِنسَم پاریس بود. اِنسَم ها اکل های ملی ممتاز مهندسی هستند که اعتبار خیلی بالایی دارند. دانشجوی خوب و توانمند می گیرن و به اندازه کافی هم امکانات در اختیارش قرار می دن. هزار تا فکر و خیال می اومد توی سرم و می رفت و ذوقم رو ده برابر می کرد. خیلی خوشحال بودم که می تونم دانشجوی اِنسَم باشم. چه قدر خوبه این سیستم دانشگاهی که برای میزان علم دانشجو و توانمندی های علمی اش این قدر ارزش قائله. استادی که قرار بود استاد راهنمای تزم بشه یه نامه برام فرستاده بود که بیا همدیگه رو ببینیم. اون موقع ساکن شهر «توغ» بودم. با یه خانواده فرانسوی زندگی می کردم چیزی شبیه دختر خونده. رفتم یه بلیط رفت و برگشت گرفتم برای دو روز بعد. یک ساعتی بود که رسیده بودم پاریس. جلوی در انسم بودم، یه بنای خیلی قدیمی و زیبا و اصیل. رفتم تو. چند دقیقه بعد با راهنمایی برگه ای که توی بخش پذیرش و نگهبان داده بودن دستم، رسیدم به دفتر استادی که مدیریت تز من را قبول کرده بود، یه خانم خیلی خیلی یخ و سرد. در زدم و خیلی مؤدب رفتم تو، با یه لبخند سلام کردم. به هر حال به اندازه ی کافی برای این که دانشجوی اون اکل بودم ذوق داشتم که قیافه سنگی استاد نتونه لبخندم رو بپرونه! استاد با یک نگاه مبهوت سر تا پایم را بر انداز کرد و بعد از یک مکث کوتاه جواب سلامم را داد. ازم خواست بشینم. شاید ده ثانیه به سکوت گذشت. منتظر بودم ازم سوال کنه، اگر چه همه چیز رو می دونست که قبولم کرده بود. سوابق تحصیلی من در دستشون بود، من هم خیالم از همه چیز به خصوص توان علمی و سطح تحصیلیم توی دوره های قبل، راحت راحت بود. برای همین اتفاقا من بیشتر مایل بودم که ازم سوال کنه، از این که چه ایده هایی دارم، از این که چی توی سَرمه و چه جوری می خوام به نتیجه برسونمش. جواب همه ش رو آماده کرده بودم و داشتم فکر می کردم باید از کجا شروع کنم. خیلی خوشحال، منتظر شروع گفت و گو بودم که خانم دکتر، در حالی که با دست به سر تا پای من و حجابم اشاره می کرد، گفت: «تو همین جوری می خوای بیای تو دانشگاه؟» انتظار همه جور حرفی رو داشتم به جز همین یکی رو! اما خب نیازی به از قبل فکر کردن نبود. جوابش خیلی واضح بود. گفتم: «البته» تلفن را برداشت و زنگ زد به یه نفر دیگه که اون موقع نمی دونستم کیه؟ آقایی که قیافه اش اصلا شبیه فرانسوی ها نبود. اما ژست و اداهایش چرا، اومد توی اتاق. دستش رو آورد جلو که دست بده. دستام رو روی هم گذاشتم و عذر خواهی کردم و توضیح دادم که من مسلمونم و نمی تونم با شما دست بدم. بعدها فهمیدم اون آقا، که معاون رئیس اون لابراتور بود، خودش یه مسلمون مراکشیه، از اون افرادی که اصرار دارن از خود اروپایی ها هم اروپایی تر رفتار کنن! آقاهه یه نگاهی کرد به خانم استاد و با هم از اتاق رفتند بیرون؛ اما به مدت فقط چند ثانیه. آقاهه یه جوری بود خدا رو شکر کردم که اون استادم نیست. استاد اومد تو. بدون این که بخواد چیزی درباره ی من بدونه، گفت: «فکر نمی کنم بتونیم با هم کار کنیم؛ به خصوص که تو هم می خوای این جوری بیای دانشگاه، غیر ممکنه اون هم توی انسم!» توی سرم که تا چند دقیقه قبل پر از ولوله و هیاهوی حرفای جور واجور بود یهو ساکت شد؛ اما صدای فریاد و اعتراض دلم رو می شنیدم. بلند شدم. خیلی سخت بود؛ ولی دوباره بهش لبخند زدم. گفتم: «ترجیح می دم عقایدم را حفظ کنم تا مدرک دکتری انسم رو داشته باشم.» گفت: «هر طور می خوای!» توی قطار موقع بر گشتن به شهر خودم، به این فکر می کردم که میزان دانش و توانمندی علمی ام چه قدر توی این کشور مهمه! خب البته این که موهام دیده بشه مهم تره! نمی دونم چرا بغض کرده بودم. به خودم گفتم: «چته؟ اگر حرفی رو که زدی قبول نداشتی و همین جوری یه چیزی پروندی که بی خود کردی دروغ گفتی؛ اما اگر قبول داری، بی خود ناراحتی. تو بودی و استاد. اما خدا هم بود ان شاءالله هر چی هست خیره.» یه هفته بعد برای ثبت نام توی لابراتور «سه په ان ای» دانشگاه آنژه عازم شهر آنژه شدم. ⏪ ادامـه دارد... ……………………………………… 🌱 #حس_خوب 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼🍃🌷🍃✼══┅┄

وقتی میان نفس و هوس جنگ می شود شیطان دوباره دست به نیرنگ می شود نقشه کشیده است، مرا دشمنت کند با لشگر گناه، هماهنگ می شود دارد حنای توبه و شرمی که داشتم پیشت عزیز فاطمه بی رنگ می شود با هر گناه فاصله می گیرم از شما کم کم وجب وجب، دو سه فرسنگ می شود اشکم چه شد؟! به جان تو باور نداشتم روزی دلم ز فرط حسد سنگ می شود آقا ببخش، بس که سرم گرم زندگی است کمتر دلم برای شما تنگ می شود! ✋🏼 #السلام_علیک_یا_صاحب_الزمان #بوی_پیراهن_یوسف /ولایت و انتظار 🌸 @sad_dar_sad_ziba 🕌 ۩๑▬▬▬✨✨▬▬●

🔸 فرقی نمی‌کند فرودگاه کابل باشد یا راه آهن کیِف؛ هر جا مملکتی به آمریکا و غرب اعتماد کرد همین است! #اوکراین #هوای_گرگ_و_میش /دشمن شناسی 🐺 🔹 @sad_dar_sad_ziba 🔹

🔻 امروز در مغازه ها، فردا در خیابان! نمونه لباس هایی که در بازارچه ی کوروش (تهران) به فروش می‌رسد! 🔺 مسئولان گرامی! دستورهای اسلام جای خود، اصالت و تمدن ایرانی چه می‌شود؟! #فرهنگ_اصیل_ایرانی #تهاجم_فرهنگی #خودکم_بینی #آرمانشهر 🌃 /اجتماعی 💐 «همه چیز برای زندگی زیبا» ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─

┄┅═🍃🌷🍃═┅┄ 📒 «خاطرات سفیر» ⏪بخش دوم: معمای چهار دست مردد اولین روز دانشگاه خانم فراندون، منشی لابراتور، که یک خانم فرانسوی سبزه با چشم و ابروی سیاه و موهای کوتاه و سیخ سیخی بود و قبلا اومده بود تو ایستگاه قطار دنبالم، تصمیم گرفته بود من رو به بقیه معرفی کنه. توی راه پله ها همه ش به این فکر می کردم که چند تا مرد این جا هستند و لابد می خوان با من دست بدن و من باید چه طور رفتار کنم که نه اونا کِنِف بشن و ناراحت، نه بهشون بر بخوره، نه من حرامی انجام داده باشم. خانم فراندون درباره ی طبقات و دپارتمان ها برام توضیح می داد و من همون طور که سرم رو براش تکون می دادم بدون این که بفهمم چی داره می گه، پیش خودم جملات رو برای توضیح دادن درباره ی نوع رفتارم با آقایون پایین و بالا می کردم. اول رفتیم اتاق رئیس لابراتوار، «سیمن غیشیغ»، که مدیر تز من هم بود. خانم فراندون اول وارد اتاق شد. _«سیمن! این هم دانشجوی ایرانیمون!» آقای غیشیغ اومد جلو. سلام کردم. دستش رو آورد جلو که دست بده. کلّ دو تا بندی رو که آماده کرده بودم به صورت دکلمه تحویلش دادم: «ببخشید خیلی عذر می خوام! من مسلمونم و با آقایون نمی تونم دست بدم. اصلا قصدم بی احترامی نیست. این یه دستور دینی هست. من نمی تونم تغییرش بدم. باز هم ازتون عذر می خوام.» این جور مواقع خودم بیشتر از همه وضعیت طرف مقابل رو درک می کنم. تصور کنید، توی یک جمع یه آدم محترم دستش رو می آره جلو که با شما دست بده و شما عذر خواهی می کنید و طرف دستش رو توی همون محوری که آورده جلو، با سرعتی دو برابر، می کشه عقب، دستش رو مشت می کنه، و بعد نمی دونه باید باهاش چه کار کنه و شما در ذهن اطرافیان، کم کم شبیه یه انسان بَدَوی می شید با یه گرز توی دست که اصول جهانی شدن و فرهنگ و تمدن جهانی رو نمی دونه. آقای غیشیغ، بعد از این که باهام آشنا شد، ازم خواست وقتی با بقیه هم آشنا شدم برگردم پیشش تا با هم آشناتر بشیم. راه افتادیم به سمت طبقه ی سوم. _ می ریم کجا خانم فراندون؟ _ می ریم اتاق استاد راهنمای تزت. دو تا استاد دیگه هم اون جا هستن که باید باهاشون آشنا بشی؛ بعد هم بقیه ی دانشجو های دکترا. قلبم سر جاش بالا و پایین می پرید. بعد، یهو تپشش رو توی زانوی پای چپم و بعد توی پاشنه ی پای راستم حس کردم. اون قدر موضوع مهم برای فکر کردن داشتم که این یکی خیلی هم مهم نباشه. وارد اتاق استادان شدیم. خانم فراندون معرفی فرمودن: «این هروه هست، استاد راهنمات. پاتریک و هانری هم از استادای ما هستن. این هم لورانس منشی دوم لابراتوره.» و با هیجان خاص و لبخند چشمش رو دوخت به دستای جماعت! هروه، پاتریک، هانری، و خانم منشی دوم، که البته اون روز من اسم هیچ کدوم رو درست یاد نگرفتم، اومدن جلو که مراسم آشنایی برگزار بشه. هروه دستش رو آورد جلو که دست بده. دکلمه ام رو شروع کردم: «ببخشید خیلی عذر می خوام! من مسلمونم و با آقایون نمی تونم دست بدم. اصلا قصدم بی احترامی نیست. این یه دستور دینی است. من نمی تونم تغییرش بدم. باز هم ازتون عذر می خوام.» هروه دستش رو یهو کشید عقب و گفت: «اُو که این طور! متوجه شدم.» آقای استاد دوم، در حالی که مطمئن نبود درست فهمیده باشه، داشت دستش رو می کشید عقب. خوشبختانه دو تا دستم رو بردم بالا که بذارم کنار هم و به نفر دوم ادای احترام کنم که ظاهرا طرف اشتباه برداشت کرد و دستش رو دوباره آورد جلو. عجب غلطی کردم! دوباره توضیح دادم: «ببخشید خیلی عذر می خوام! من مسلمونم و با آقایون نمی تونم دست بدم. اصلا قصدم بی احترامی نیست. این یه دستور دینی است. من نمی تونم تغییرش بدم. باز هم ازتون عذر می خوام.» آقای استاد دوم به سرعت دستش رو برد عقب و گفت: «باشه. باشه. متوجه شدم» رسیدم به خانم منشی دستش رو یهو کشید عقب و ازم عذر خواهی کرد این مدلش دیگه واقعا نادر بود. دستم رو بردم جلو و گفتم: «روز به خیر. گفتم که با آقایون نمی تونم دست بدم؛ یعنی با خانوما می تونم دست بدم؛ حالتون خوبه؟ از آشنایی باهاتون خوشبختم.» دستش رو دوباره آورد جلو و گفت: «آهان! بله متوجه شدم.» آقای استاد سوم، که هم زمان با خانم منشی دستش رو کشیده بود عقب، وقتی دید با خانم منشی دست دادم، فکر کرد تغییر نظر داده ام و دوباره دستش رو آورد جلو. _«ببخشید خیلی عذر می خوام! من مسلمونم و با آقایون نمی تونم دست بدم. اصلا قصدم بی احترامی نیست این یه دستور دینی است. من نمی تونم تغییرش بدم. باز هم ازتون عذر می خوام.» وقتی از اتاق آمدیم بیرون، بهت رو توی صورتش دیدم و صدای خانم منشی دوم را شنیدم که می گفت: «اوه خدای من چه قدر پیچیده بود!» ⏪ ادامـه دارد... ……………………………………… 🌱 #حس_خوب 💠 زندگی زیبا http://eitaa.com/sad_dar_sad_ziba ┄┅══✼🍃🌷🍃✼══┅┄

📸 با خدایت عکس بینداز! 🎤 «حجت الاسلام پناهیان» #نردبان /دینی، اخلاقی ……………………………………… 💐 @sad_dar_sad_ziba 🍃

اقدام صهیونیست ها در به شهادت رساندن دو تن از پاسداران جان بر کف ایرانی، بی پاسخ نماند. بامداد گذشته، در ساعت ۱:۲۰ پایگاه راهبردی صهیونیست ها در اربیل عراق، توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، با موشک ها و راکت هایی مورد هدف قرار گرفت. 🔹 روابط‌عمومی سپاه پاسداران در بیانیه ای اعلام کرد: «در پی جنایات اخیر رژیم جعلی صهیونیستی و اعلان قبلی مبنی بر بی پاسخ نگذاردن جنایت‌ها و شرارت‌های این رژیم منحوس؛ شب گذشته مرکز راهبردی توطئه و شرارت صهیونیست‌ها مورد هدف موشک‌های قدرتمند و نقطه‌زن سپاه قرار گرفت. بار دیگر به رژیم جنایتکار صهیونیستی هشدار می‌دهیم، تکرار هرگونه شرارت با پاسخ‌های سخت ، قاطع و ویرانگر مواجه خواهد شد. به ملت عظیم‌الشأن ایران نیز اطمینان می‌دهیم امنیت و آرامش میهن اسلامی، خط قرمز نیروهای مسلح ایران بوده و به احدی اجازه تهدید و تعرض به آن را نخواهند داد.» 💠 @sad_dar_sad_ziba 🔹

ندارم وحشتی از یوز و ببر و حمله ی شیران از آن گرگی ‌که می‌پوشد لباس ‌میش می‌ترسم 🍃🍂 @sad_dar_sad_ziba 🍂🍃

🌊 در طو فان های سهمگین، به کشتی نجات بپیوند! #صلوات_شعبانیه 🎤 «دکتر سعید جلیلی» #فانوس /روشن بینی و روشنگری 🌙 🌕 ……………………………………… 🗞 #مجله_ی_مجازی «صد در صد» ╭─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─ ‌ ‌ @sad_dar_sad_ziba ╰─┅═ঊঈ💠💠ঊঈ═┅─