eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
5.1هزار دنبال‌کننده
16.8هزار عکس
2.6هزار ویدیو
1.7هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
‏ 3 1 ✳️ خداوند در قرآن در اين رابطه با مثال روشن و زيبايى بيان فرمودند: كَذَ لِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَ الْبطِلَ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَيَذْهَبُ جُفَآءً وَأَمَّا مَا يَنفَعُ النَّاسَ فَيَمْكُثُ فِى الْأَرْضِ كَذَ لِكَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ» «رعد 17» اين گونه خدا حق و باطل را [به امور محسوس‏] مَثَل مى‏زند. اما آن كفِ [روى سيل و روى فلز گداخته در حالى كه كنارى رفته‏] به حالتى متلاشى شده از ميان مى‏رود، و اما آنچه [چون آب و فلز خالص‏] به مردم سود مى‏رساند، در زمين مى‏ماند. خدا مَثَل‏ها را اين گونه بيان مى‏كند [تا مردم در همه امور حق را از باطل بشناسند.] ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 199 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 3 2 ✳️ قرآن نشانه ‏ها را چنين بيان كرده است. «الف: حق، هميشه مفيد و سودمند است همچون آب زلال كه مايه حيات و زندگى است، امّا باطل، بى‏فايده و بيهوده است، نه كف‏هاى روى آب هرگز كسى را سيراب مى‏كنند و درختى را مى‏رويانند، و نه كف‏هايى كه در كوره‏هاى ذوب فلزات ظاهر مى‏شود، مى‏توان از آنها زينتى ويا وسيله‏ اى براى زندگى ساخت و اگر هم مصرفى داشته باشند، مصارف بسيار پست و بى‏ارزشند كه به حساب نمى‏آيند، همانند صرف كردن خاشاك براى سوزاندن. ب: باطل همواره مستكبر، بالانشين، پر سر و صدا، پر قال و غوغا، ولى توخالى و بى‏محتوا است، امّا حق متواضع، كم سر و صدا، اهل عمل و پرمحتوا و وزين است. ج: حق، هميشه متكى به نفس است، امّا باطل از آبروى حق مدد مى‏گيرد و سعى مى‏كند خود را به لباس او درآورد و از حيثيت او استفاده كند، همان گونه كه هر دروغى از راست فروغ مى‏گيرد كه اگر سخن راستى در جهان نبود، كسى دروغى را باور نمى‏كرد، و اگر جنس خالصى در جهان نبود، كسى فريب جنس قلابى را نمى‏خورد، بنابراين حتى فروغ زودگذر باطل و آبرو و حيثيت موقت او، به بركت حق است، امّا حق همه جا متكى به خويشتن و آبرو و اثر خويش است.» آرى، باطل هميشه دنبال بازار آشفته مى‏گردد تا از آن بهره بگيرد، اما هنگامى كه آرامش پيدا شود و هر كسى به جاى خويشتن نشست و معيارها و ضوابط در جامعه آشكار گشت، باطل جايى براى خود نمى‏بيند و به سرعت كنار مى‏رود، و باطل هميشه و هر لحظه به شكلى و لباسى در مى‏آيد، برخلاف حق كه هميشه به يك شكل و يك رنگ باقى بوده و تغييرناپذير است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 199 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 4 1 ✳️ بعد از شناخت حق، شخص مجرى بايد دل‏ها را آماده براى اجراى حق نمايد تا دل‏ها آماده نباشد حق برپا نخواهد شد. مَثَل حق و آمادگى دل‏ها مَثَل كشاورزى مى‏ماند كه مى‏خواهد بذرافشانى كند. كشاورز متخصص و دانا ابتدا زمين را مورد بررسى قرار داده، زمين مرغوب را آماده كرده و تمام جوانب آن را مى‏بيند، آن گاه بذر را مى‏كارد و در غير اين صورت اگر كشاورز، متخصص و آشنا نباشد و بذر را بدون آماده كردن زمين بكارد، كارى بيهوده كرده و چيزى درو نخواهد كرد، چون زمين‏ها مختلف است، گاهى تمام زمين سنگ سفت و سخت است، به طور يقين چيزى در آن نمى‏رويد، گاهى زمين خاك نرم دارد ولى كافى نيست، ممكن است ابتدا بذر رشد كند ولى بعد خشك خواهد شد و گاهى زمين خاك نرم دارد و سنگ هم ندارد، ولى علف‏هاى هرز اطراف بذر فراوان است، از اين رو ممكن است چند صباحى رشد و نمو داشته باشند ولى عاقبت خشك خواهد شد. ولى اگر كشاورز با دقت و مطالعه زمين را بررسى كند و زمين را آماده كند كه نه سنگ داشته باشد نه علف هرز و ديگر موانع، اگر در اين هنگام بذرافشانى كند محصولى خوب و مناسب برداشت خواهد كرد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 200 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 4 2 ✳️ قلب‏هاى انسان‏ها هم در مقابل پذيرش حق اين گونه است، اگر دلى پر از تعصب و جهل باشد، حق در دل او اثر نمى‏كند و گاهى دل‏هايى كه نرمش و آمادگى ضعيفى دارد، به طور موقت مى‏پذيرد ولى بعد آن را بيرون مى‏افكند و گاهى دل‏ها آماده پذيرش است ولى خارهاى هوا و هوس و شهوت و صفات رذيله ديگر در آن روئيده كه تأثير آن را خنثى مى‏كند. و فقط دل‏هايى سخنان خداوند و پيشوايان الهى و جانشين‏هاى آنان را مى‏پذيرد و بارور كرده و مى‏پروراند كه روح حق‏جويى و حق‏طلبى بدان حاكم باشد و از صفات رذيله و ناپسند خالى باشد كه به فرمايش خداوند در قرآن: وَ ذَكّرْ فَإِنَّ الذّكْرَى‏ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ» «ذاریات 55» و پند ده؛ زيرا پند به مؤمنان سود مى‏دهد. به هر حال براى اجراى حق بايد تلاش حساب شده و فراوان انجام داد و احيا و اجراى حق مسئوليتى بسيار سنگين و لازم است كه اگر كسى حق را ترك كند دچار معصيت و بلا خواهد شد. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 201 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
‏ 5 ‏ ✳️ حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: مَنْ عانَدَ الْحَقَّ لَزِمَهُ الْوَهْنُ. هر كه با حق عناد و دشمنى ورزد، خوار گردد. امام باقر عليه السلام مى‏فرمايد: اصْبِرْ نَفْسَكَ عَلَى الْحَقِّ فَانَّهُ مَنْ مَنَعَ شَيْئاً فى‏ حَقٍّ اعْطى‏ فى‏ باطِلٍ مِثْلَيْهِ. نفس خود را به شكيبايى و پايدارى بر حق وادار كن؛ زيرا اگر كسى چيزى را در انجام حق دريغ كند چند برابر آن را در باطل بپردازد. امام عسگرى عليه السلام مى‏فرمايد: ما تَرَكَ الْحَقُّ عَزيزٌ الَّا ذَلَّ وَ لاأَخَذَ بِهِ ذَليلٌ الَّا عَزَّ. هر عزيزى كه حق را ترك كرد خوار گرديد و هر ذليلى كه به حق عمل كرد، عزيز شد. آرى، انسان‏ها و گروه‏ها و مكتب‏ها و برنامه‏ها به همان اندازه كه مفيد و سودمند و همراه حق هستند، باقى و پايدارند و حق هميشه حيات دارد ولى باطل متغير و فناپذير است و اگر طرفداران حق و مجريان حق در مقابل باطل پر جنب و جوش و فعال باشند، ديگر اثرى از باطل باقى نخواهد ماند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 202 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
«14» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ ارْزُقْنِي التَّحَفُّظَ مِنَ الْخَطَايَا وَ الاحْتِرَاسَ مِنَ الزَّلَلِ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فِي حَالِ الرِّضَا وَ الْغَضَبِ حَتَّى أَكُونَ بِمَا يَرِدُ عَلَيَّ مِنْهُمَا بِمَنْزِلَةٍ سَوَاءٍ عَامِلًا بِطَاعَتِكَ مُؤْثِراً لِرِضَاكَ عَلَى مَا سِوَاهُمَا فِي الْأَوْلِيَاءِ وَ الْأَعْدَاءِ حَتَّى يَأْمَنَ عَدُوِّي مِنْ ظُلْمِي وَ جَوْرِي وَ يَأْيَسَ وَلِيِّي مِنْ مَيْلِي وَ انْحِطَاطِ هَوَايَ «15» وَ اجْعَلْنِي مِمَّنْ يَدْعُوكَ مُخْلِصاً فِي الرَّخَاءِ دُعَاءَ الْمُخْلِصِينَ الْمُضْطَرِّينَ لَكَ فِي الدُّعَاءِ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ. خدايا! بر محمّد و آل محمّد درود فرست و خوددارى از خطاها، و پرهيز از لغزش‏ها را در دنيا و آخرت، در حال خشنودى و خشم روزيم فرما؛ به طورى كه حالت درونم نسبت به آنچه كه از خشنودى و خشم بر من وارد مى‏شود، يكسان و مساوى باشد، در حالى كه عمل كننده به طاعتت باشم و خشنودى تو را در حق دوستان و دشمنان بر آنچه غير طاعت و خشنودى توست ترجيح دهم، تا دشمنم از ستم و جورم ايمن باشد، و دوستم از رغبتم و پايين آمدن هواى نفسم به سويش نااميد گردد، و مرا از آنان قرار ده كه تو را مخلصانه در حال آسايش مى‏خوانند، مانند خواندن مخلصين درمانده؛ همانا تو ستوده بزرگوارى. ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1 1 ✳️ از نشانه ‏هاى درستى يقين اين است كه آدمى ديده حق ‏شناسى پيدا كند و در همه لحظه ‏ها، رضايت حق را بر رضايت مردم مقدم بدارد و به قسمت خود راضى باشد. هر چند تير شبهه و حرام از هر طرف به سوى او هجوم آورد. حال بايد ديد و در چيست؟ دو ديدگاه در بين مردم دنيا وجود دارد: ديدگاه اول: يك گروه از انسان‏ها زندگى خوب را در خوشى و راحتى مى‏بينند و براى رسيدن به آرامش درونى، به مال اندوزى و شهوت‏رانى مى‏پردازند حتى به جنايت و تجاوز دست مى‏زنند تا نيازهاى كاذب نفسانى و شيطانى را برآورده سازند. از ويژگى‏هاى اين دسته از مردم اين است كه انسان‏هايى سطحى‏نگر، خودخواه و احمق هستند؛ زيرا كه به عمق آيات قرآن و عبرت روايات و تجربه‏هاى تاريخى توجه ندارند و سرانجام با ذلّت و خوارى مى‏ميرند. نمونه‏هاى بارز اين گروه شكست و نابودى پادشاهان جنايتكار و حاكمان ستمكار و منافقان خيانتكار و انسان‏هاى گناهكار كه حكايت آنان همچنان باقى است. از جمله نكته‏هايى كه قرآن مجيد درباره خلقت انسان متذكر مى‏شود؛ مى‏فرمايد: لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسنَ فِى كَبَدٍ» «بلد 4» همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفريديم. إِنَّ الْإِنسنَ خُلِقَ هَلُوعًا» «معارج 19» همانا انسان حريص و بى‏تاب آفريده شده است. إِنَّ الْإِنسنَ لَفِى خُسْرٍ» «عصر 2» [كه‏] بى‏ترديد انسان در زيان‏كارى بزرگى است. اين آيات و نمونه‏هاى ديگر؛ به روشنى نشانگر نقاط ضعف آدمى است كه پا از گليم خود فراتر مى‏گذارد و براى خود و خداوند و نظام طبيعت مشكل مى‏آفريند. حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: مَنْ احَبَّ السَّلامَةَ؛ فَلْيُؤْثِرِ الْفَقْرَ، وَ مَنْ أَحَبَّ الرَّاحَةَ؛ فَلْيُؤْثِرِ الزُّهْدَ فِى الدُّنْيا. هر كه سلامتى را دوست دارد، پس تهيدستى و تنگدستى را اختيار كند و هر كه دوستدار آسايش است بايد كه بى‏اعتنايى به دنيا را برگزيند. مى‏گويد: امام زين العابدين عليه السلام به مردى از همنشينان خود در محفلى فرمود: از خدا بترس و در طلب دنيا اعتدال نگه دار و چيزى را كه آفريده نشده درخواست مكن ... آن مرد عرض كرد: چگونه ممكن است كه كسى در طلب چيزى برآيد كه هنوز آفريده نشده است؟ حضرت فرمود: كسى كه خواهان توانگرى و دارايى و رفاه در دنيا باشد، در حقيقت آنها را براى آسايش مى‏خواهد. و آسايش در دنيا و براى اهل دنيا خلق نشده، بلكه آسايش و راحتى در بهشت و براى بهشتيان آفريده شده است. بنابراين ميوه زهد و بى‏اعتنايى به دنيا، آسايش و آرامش روح است و تنها جايگاه واقعى آرميدن و آسودن در ورود به بهشت است كه با سلام و صلوات فرشتگان همراه است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 204 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
1 2 ✳️ ديدگاه دوم: گروه ديگر از انسان‏ها زندگى خوب را در سايه رضايت حق و قناعت نفس مى‏دانند؛ پس با صبر و ايستادگى در برابر خواهش‏هاى نفسانى و وسوسه‏هاى شيطانى، آرامش روانى و قلبى براى خود فراهم مى‏كنند و در اثر رياضت‏ها و مبارزه‏هاى سخت تبديل به انسانى مؤمن و معتقد به اصول دينى مى‏شوند و همه مردم از وجود او در امان و ايمن هستند. مقام رضا، مرتبه فناى اراده بنده در اراده حق است و تا او به اين مقام نرسد، اعمالش مورد پذيرش حق قرار نمى‏گيرد. راضى به رضايت خدا هيچ گونه درخواستى ندارد و خواهش او بر اساس اراده و تسليم امر اوست. امام صادق عليه السلام مى‏فرمايد: مِنْ صِحَّةِ يَقينِ الْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ لايُرْضِىَ النَّاسَ بِسَخَطِ اللَّهِ، وَ لايَلُومَهُمْ عَلى‏ ما لَمْ‏يُؤْتِهِ اللَّهُ، فَإِنَّ الرِّزْقَ لايَسُوقُهُ حِرْصُ حَريصٍ وَ لايَرُدُّهُ كَراهِيَةُ كارِهٍ وَ لَوْ أَنَّ احَدَكُمْ فَرَّ مِنْ رِزْقِهِ كَما يَفِرُّ مِنَ الْمَوْتِ لَأَدْرَكَهُ رِزْقُهُ كَما يُدْرِكُهُ الْمَوْتُ، ثُمَّ قالَ: إِنَّ اللَّهَ بِعَدْلِهِ وَ قِسْطِهِ جَعَلَ الرَّوْحَ وَ الرَّاحَةَ فِى الْيَقينِ وَ الرِّضا وَ جَعَلَ الْهَمَّ وَ الْحَزَنَ فِى الشَّكِّ وَ السَّخَطِ. از نشانه‏هاى درستى يقين فرد مسلمان اين است كه مردم را به وسيله خشم خداوند، خرسند نكند و مردم را بر آنچه خداى متعال به خود او نداده، سرزنش ننمايد؛ زيرا روزى را نه طمع شخص حريص بياورد و نه ناخرسندى فرد ناخوشايند؛ اگر كسى از شما چنانكه از مرگ مى‏گريزد از روزى‏اش بگريزد، روزى به او مى‏رسد همچنان كه مرگ به او مى‏رسد. سپس فرمود: خداوند به عدل و داد خويش، نشاط و آسايش را در يقين و رضا؛ و غم و اندوه را در شك و ناخرسندى قرار داده است. آرامش حقيقى تنها در مرتبه يقين و رضايت، به درون قلب آدمى مى‏نشيند سپس در فكر انسان نهادينه مى‏گردد، تمدن امروز كه مدعى گسترش آرامش و رفاه در سراسر جهان است و فقر ايمانى مسلمانان ما سبب شده كه به جاى فهم حقايق فطرى به سوى داروهاى سمى و درمان‏هاى موقتى و آرام بخش روى آورند و عافيت و سلامت خود را كه نعمت اصلى زندگى است به دست روان گردان‏هاى خيالى و لذت‏هاى آنى بسپارند و در كهنسالى با هزاران درد و مرض‏هاى بى‏درمان با مرگى تلخ، جان دهند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 206 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ✳️ وضعيت امروز دنياى بشر، نتيجه بى‏ايمانى و ضعف اعتقاد به ارزش‏هاى الهى است كه براى خود راحتى و آسايشى بدون خدا و حقيقت مى‏طلبد و سرانجام در آتش هوس‏ها و لذت‏ها مى‏سوزد. توجه به حقيقتِ يگانه و وجود ازلى و ابدى به ويژه با دعا و مناجات و ارتباط عاشقانه با حق در همه امور، انسان را به اطمينان نفس و طراوت فطرت و دل مى‏رساند. رسول اللّه صلى الله عليه و آله به ابوذر سفارش مى‏فرمايد: يا أَباذَرٍ! تَعَرَّفْ إِلَى اللَّهِ فِى الرَّخاء يَعْرِفْكَ فِى الشِّدَّةِ. اى ابوذر! در هنگام آسايش خود را به خدا بشناسان تا در هنگام گرفتارى و بلا تو را بشناسد. امام باقر عليه السلام در صفاى باطنى هر لحظه دعاى به سوى حق، پيوسته مى‏فرمود: يَنْبَغِى لِلْمُؤْمِنِ أَنْ يَكُونَ دُعاؤُهُ فِى الرَّخاءِ نَحْواً مِنْ دُعائِهِ فِى الشِّدَّةِ. سزاوار است كه مؤمن در هنگام خوشى و آسايش به مانند زمان سختى و گرفتارى دعا كند. حضرت حق تعالى به داود عليه السلام وحى فرمود: مرادر روزهاى شادى و سرخوشى ياد كن تا من در روزهاى درماندگى و سرافكندگى، دعايت را اجابت كنم. امام صادق عليه السلام در باب پيش دستى در دعا كردن مى‏فرمايد: إِنَّ الدُّعاءَ فِى الرَّخاءِ يَسْتَخْرِجُ الْحَوائِجَ فِى الْبَلاءِ. دعا در حال راحتى و آسودگى، نيازمندى‏هاى حال بلا را برآورده مى‏سازد. بايد در هر حال صداى خواننده حق براى خداوند آشنا باشد تا در وقت قبولى در را باز نمايد. امام سجّاد عليه السلام در مناجات خويش زمزمه مى‏فرمايد: لا تَجعَلْني مِمَّن يُبطِرُهُ الرَّخاءُ و يَصرَعُهُ البلاءُ ، فلا يَدعُوَكَ إلاّ عِندَ حُلولِ نازِلَةٍ ، و لا يَذكُرَكَ إلاّ عِندَ وُقوعِ جائحَةٍ ، فَيصرَعُ لَكَ خَدَّهُ ، و تُرفَعُ بالمَسألَةِ إلَيكَ يَدُهُ مرا از آنان قرار مده كه خوشى سرمستشان مى‏كند و بلا و گرفتارى از پايشان در مى‏آورد. اينان فقط زمانى تو را مى‏خوانند كه گرفتار شوند و تنها هنگامى به ياد تو مى‏افتند كه به مصيبتى سخت گرفتار آيند در اين هنگام در برابر تو به خاك مى‏افتند و دست خواهش به سويت برمى‏دارند. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 207 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2