#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_46 #دعا_چهل_شش_1 قسمت 1 ⏺ #رحمت_واسعه امام سجّاد عليه السلام پس از آن كه برترين و بالاترين عبادات را در #ماه_رمضان در حدّى كه در طاقت كسى نبود انجام مى‏داد، و شب و روز آن ماه را به دعا و مناجات و حال تضرع و زارى مى‏گذراند، و نزديكى‏هاى آخر ماه سوگوارانه با ماه مبارك #وداع مى‏كرد و همچون عاشق بى‏قرار بى‏اختيار از معشوقش جدا مى‏گشت، به نماز #عيد_فطر كه عيد مسلمين است حاضر مى‏شد، و پس از خروج از نماز به سوى قبله مى‏ايستاد و با حالى عارفانه و روحى خاضعانه و نفسى خاشعانه، با محبوب دل‏هاى با معرفت و قلوب با بصيرت مناجات مى‏كرد و رحمت خدا را آن طورى كه بود با زبان پاكش در ضمن اين مناجات به جامعه انسانى معرفى مى‏نمود. او در اين دعا تنها چيزى را كه در نظر داشته رحمت واسعه دوست بوده، و در توضيحش به خاطر اين‏كه حقيقتش را يافته بود، غوغا كرده است! اگر بيان معصوم عليهم السلام نبود، آيات قرآن معنا نمى‏شد، و معارف والاى ملكوتى و حقايق عرشيه الهيه براى احدى از عالميان آشكار نمى‏گشت. اين دعا دورنمايى از ذات اسما و صفات حضرت محبوب را نشان مى‏دهد، و جز امام احدى قدرت بر تفسير آن را ندارد. عبد با استفاده از تمام نعمت‏هاى ظاهرى و باطنى در برابر حضرت دوست به جنايت برمى‏خيزد، و او در برابر عبدش به كرم و رحمت و عفو و گذشت و تأخير عقوبت اقدام مى‏كند، و اگر حتى در لحظات آخر عمر آن عبد عاصى توفيق توبه‏ پيدا كند از عقوبتش درمى‏گذرد، و وى را در رحمتش چون ماهى در آب غرق مى‏كند! متذکر میشود قبلا در خصوص #اسم_اعظم و #نود_نه_اسم_خدا مفصل بحث شد 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 12 ، ص: 10 👌 دعای #چهل_شش ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

⏺ " امام سجاد علیه السلام در اين دعای #چهل_شش تنها چيزى را كه در نظر داشته #رحمت_واسعه دوست بوده، و در توضيحش به خاطر اين‏كه حقيقتش را يافته بود، غوغا كرده است! " ✍️استاد حسین #انصاریان در #شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_46 بند #دعا_چهل_شش_1 ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_46 #دعا_چهل_شش_1 قسمت 2 #رحمت_واسعه‏ ⏺ غوغاى رحمت‏ اگر كسى را همه از خود برانند، و وى را از هر جهت طرد كنند، و تمام درها را به روى او ببندند، و مهر و محبّت خود را از او دريغ نمايند، ولى او وى را از خود نمى‏راند، و طردش نمى‏كند، و در رحمت را به رويش نمى‏بندد، و عشق و محبتش را از او دريغ نمى‏دارد. رحمت او بر عبد از قبيل رحمت عبد بر عبد نيست، رحمت عبد بر عبد از باب غرض و هدف خاص است، ولى رحمت عام او را هدف و غرض نيست، آقايى و كرامت و بزرگوارى و لطفش اقتضا دارد در عنايت و محبتش به روى عبد باز باشد، به اين نظر ندارد كه عبد كيست و چيست، به اين نظر دارد كه جنبنده‏اى نيازمند و فقيرى مستحق و دردمندى بيچاره است و بايد چنين موجودى بر سر سفره عنايت‏ و كرم قرار داشته باشد. عبد اگر مؤمن باشد درِ رحمت خاص هم به روى او باز است، و اگر غير مؤمن باشد رحمت خاص چون در وجود او جايى براى تجلّى نمى‏بيند جلوه نمى‏كند، ولى به محض اين‏كه عبد بيدار شود و از عصيان و خطا برگردد تجلّى‏گاه رحمت خاص مى‏شود، و تمام سيّئات گذشته‏اش در مدار مغفرت بخشيده مى‏شود و در آسياب محبّت تبديل به حسنه شده، و آتش توبه هيمه گناه را سوزانده خاكسترش را به باد مى‏دهد. اين مهم نيست كه تمام عالميان درِ مهر و محبّت خود را به روى انسان ببندند، و به هيچ صورت انسان را نپذيرند، اين مهم است كه درى براى هميشه از رحمت و لطف از جانب حضرت دوست به روى انسان باز است، تا هر وقت كه بخواهد خود را در آغوش محبّت حضرت جانان بيندازد، و آنچه در قدرت داشته باشد از سفره لطفش بهره ببرد. آرى، او مى‏آفريند، و در رحم مادر از عبدش پذيرايى مى‏كند، و بدون احساس رنج وى را به دنيا مى‏آورد، و سينه پر شير مادر را همراه عشق و محبتى در اوج نهايت در اختيارش مى‏گذارد، و پس از آماده شدن كارگاه بدن در دهانش دندان مى‏روياند، و وى را تبديل به طفلى شيرين و آراسته مى‏كند، و از وى نوجوانى زيبا و باطراوت مى‏سازد، و به پهنه آفرينش، نعمت‏هاى مادى و معنوى را در اختيارش مى‏گذارد گرچه همه چيز و همه كس وى را طرد كند و از محبّت و رحمت به وى دريغ ورزد! آرى، او مى‏پذيرد كسى را كه هيچ كشورى نمى‏پذيرد، و هيچ سرزمينى قبول نمى‏كند، كشور رحمت و مملكت محبّت، و سرزمين مهر و لطف او قبول مى‏كند آن را كه هيچ سرزمينى قبول نمى‏كند! او نيازمند فقير و مسكين مستكين، و بيچاره گرفتار را كه به پيشگاهش حاجت‏ مى‏برد خوار نمى‏كند، و تحقيرش نمى‏نمايد، و روحيه‏اش را نمى‏شكند، كه نيازمند در پيشگاه حضرتش در عين فقر و نياز، آبرومند است و از اعتبار و شخصيت برخوردار است، و بى شك با استجابت دعاى حاجتمند به آبرويش مى‏افزايد، و اعتبارش را در ميان بندگان دو چندان مى‏كند، و وى را ملجأ و پناه ديگران قرار مى‏دهد. راستى، چه عجيب و بهت‏آور است، و تا كجا مورد تعجب دارد كه نيازمند و گدا به درگاه بى‏نياز برود، و علاوه بر حفظ اعتبار و شخصيتش با اضافه شدن به اعتبار و بزرگيش از درگاه او برگردد، و خود براى رفع مشكلات ديگران، دست خدا شود! رحمت او كه فقط مقتضاى آقايى و بزرگوارى اوست با انسان كارى مى‏كند كه ديگران را نسبت به آدمى در بهت و حيرت مى‏برد، و همه در برابر آن كه متصل به رحمت است انگشت به دهان مى‏مانند، و از درك شخصيت و وضع انسان عاجز مى‏شوند، خود انسان هم وقتى توجّه به حقيقت پيدا مى‏كند، خود را از بيانش ناتوان مى‏بيند و از تفسيرش درمى‏ماند كه مگر من كيستم كه در عين اين همه نقص و عيب و گناه و معصيت بدين صورت مورد لطف دوست قرار گرفته‏ام. درگاهش درگاه نوميدى نيست، پيشگاهش پيشگاه يأس و حرمان نمى‏باشد، او وجود مقدسى است كه الحاح كنندگان را نوميد نمى‏سازد و دست رد بر سينه توقع داران خود نمى‏گذارد، هديه بى مقدار عبد را كه به صورت رابطه با او و عمل صالح و اخلاق حسنه است برمى‏گزيند، و كار اندك را سپاس مى‏گزارد، و عمل كم و كوچك را به لطفش قبول مى‏كند و مزد عظيم و اجر بزرگ مى‏دهد. آن كه به او نزديك شود بى ملاحظه به او نزديك مى‏گردد، و هر كه از او روى بگرداند وى را به سوى خود مى‏خواند، مگر در قرآن مجيد نخوانده‏ايد كه موسى و هارون را مأموريت مى‏دهد به سوى فرعون بروند و از وى براى قرار گرفتن در مدار هدايت دعوت كنند، باشد كه متذكّر واقعيّت‏ها گردد، و به مقام خشيت دست يابد، تا پرونده سياهش سپيد گردد، و گناهانش به كارگاه مغفرت راه يابد، و سيّئاتش به حسنات تبديل شود، و از عذاب ابد قيامت رهايى يابد! 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 12 ، ص: 13 👌 دعای #چهل_شش ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_46 #دعا_چهل_شش_1 https://eitaa.com/sahife2/41220 قسمت 3 #غرور_به_رحمت_حق 1‏ ⏺ گاهى عاصى بر عصيانش مى‏افزايد، و عابد از عبادتش مى‏كاهد، و چون مورد اعتراض واقع مى‏شود جواب مى‏دهد: با اين كرمى كه من از خدا خبر دارم، اضافه شدن گناه برايم باكى ايجاد نمى‏كند، و كم شدن طاعت به حالم ضررى وارد نمى‏سازد. چنين حالتى را حضرت محبوب براى عاصى و عابد نمى‏پسندد، چنانكه حضرت سجّاد عليه السلام قوى‏ترين سخن و برهان را ارائه داد، رحمت رحمت است، و وسعت رحمت قابل درك نيست ولى صاحب واسعه از بنده‏اش خواسته به آيات كتابش عمل كند، و تسليم پيامبرش باشد، و از ولايت امامان معصوم سرنگرداند، و خود را در گردونه تقوا قرار داده و از گناه بپرهيزد. چيزى كه باعث اضافه شدن معصيت و كم شدن طاعت گردد بدون شك شيطانى است و هيچ ربطى به حريم حضرت دوست ندارد، نشان دادن رحمت حق نه براى اضافه شدن گناه است و نه براى كم كردن عبادت، بلكه مى‏خواهند عابد را به عبادت بيشتر تشويق، و گناهكار را به علاج وجودش از گناه و اين كه خداوند مهربان به دنبال توبه عاصى حاضر به بخشيدن تمام گذشته است، ترغيب نمايند. در قرآن مجيد نزديك به 276 بار مسئله رحمت حق ( #رحمت_واسعه‏ ) مطرح است، ولى بر اساس آيات و روايات، كسى اجازه ندارد از آن آيات برداشت سوء كند، برداشتى كه منجر به امن از مكر حق و غرور به كرم گردد، و به عبارت ديگر برداشت از كرم به صورتى كه بر گناه بيفزايد و از طاعت كم كند خيانت به قرآن و جنايت بر نفس است. يا ايُّهَا الاْنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ اى انسان! چه چيزى تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور كرده است؟ اگر بگويد: كرمت مرا مغرور ساخت، جواب مى‏دهند: مقتضى كرم كوشش در طاعت و ترك معصيت است، نه معصيت و كفران نعمت كريم، كه كريم در دنيا سفره انداز است براى اين‏كه از آن بهره ببرى و تأمين قدرت نمايى تا بر طاعتش اقدام كرده و به ترك گناه موفّق گردى، و در آخرت سفره انداز است تا از محصول ايمان و تقوايت و جهاد و كوشش و عمل صالحت بهره‏مند گردى! اگر بگويد: شيطان مرا مغرور كرد، جواب مى‏گويند: ما به وسيله انبياى خود و به خصوص كتب آسمانى و مخصوصاً قرآن مجيد تو را از مكر و بندبازى او و حيله و خدعه او، تا جايى كه حجت بر تو تمام باشد هشدار داده و از اطاعت از شيطان بر حذر داشتيم، و به اين معنا آگاهت نموده كه هر كس تو را به غير خواسته‏هاى دوست مى‏خواند شيطان است، و مى‏خواهد همانند پدر و مادرت تو را از بهشت عنبر سرشت قيامت محروم نمايد، چنانكه آنان را از بهشت دنيا محروم كرد، ولى آن دو بزرگوار با توبه و انابه و تضرع و زارى به پيشگاهش عذر تقصير بردند و آن محبوب قلب عارفان عذر آنان را پذيرفت. اگر بگويد: دچار جهل بودم و در فضاى عدم معرفت و دورى از بصيرت و آگاهى مغرور شدم، پاسخ مى‏گويند: بعثت انبيا و امامت امامان و علم عالمان و حكمت حكيمان و عرفان عارفان و نصيحت ناصحان همه و همه براى علاج جهل بود، مى‏خواستى در برابر آنان تواضع كنى و از آن منابع بصيرت كسب معرفت نمايى، تا به غرور دچار نشوى و بر كثرت معصيت و كم كردن طاعت اقدام ننمايى. در آيه شريفه انسان را به عنوان انسانيتش كه تمام امتيازات او را بر ساير موجودات اين جهان يادآور مى‏شود مخاطب ساخته سپس او را در برابر خداوندى قرار مى‏دهد كه هم «ربّ» و هم «كريم» است، به مقتضاى ربوبيتش پيوسته او را در كنف حمايت خود قرار داده و تربيت و تكامل او را بر عهده گرفته، و به مقتضاى كرمش او را بر سر خوان نعمت خود نشانده و از تمام مواهب مادى و معنوى برخوردار ساخته است بى آن كه انتظارى از او داشته باشد و پاداش و عوضى‏ بطلبد، حتى خطاهاى او را ناديده مى‏گيرد و با كرمش او را مورد عفو قرار مى‏دهد. آيا سزاوار است چنين موجود شريفى در برابر چنان پروردگار بزرگى جسور گردد، و يا لحظه‏اى از او غافل شود و در انجام فرمانش كه ضامن سعادت خود اوست، قصور ورزد؟ 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 12 ، ص: 16 👌 دعای #چهل_شش ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_46 #دعا_چهل_شش_1 قسمت 3 #غرور_به_رحمت_حق 2‏ ⏺ تفسيرى بر آيه شريفه‏ " ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ " «در حديثى از رسول اكرم صلى الله عليه و آله آمده است كه هنگام تلاوت اين آيه فرمود: غَرَّهُ جَهْلُهُ. جهل و نادانيش او را مغرور و غافل ساخته است. و از اين‏جا روشن مى‏شود هدف اين است كه با تكيه بر مسأله ربوبيت و كرم خداوند، غرور و غفلت انسان را در هم بشكند نه آنگونه كه بعضى پنداشته‏اند كه هدف تلقين آدمى در زمينه عذر خواهى او است كه در جواب بگويد: كرمت مرا مغرور ساخت. و نيز آنچه از فضيل نقل شده كه از او سؤال كردند: اگر در روز قيامت خداوند تو را به حضور طلبد و از تو بپرسد: ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ؟ چه چيزى تو را به پروردگار بزرگوارت مغرور كرده؟ در جواب چه مى‏گويى؟ گفت: در جواب مى‏گويم: غَرَّنى سُتُورُكَ الْمُرْخاةُ. پرده‏هايى كه بر گناهان من افكنده بودى، مرا غافل و مغرور ساخت. كه اين بيان نيز متناسب با مفهوم آيه نيست، بلكه در جهت مخالفت هدف اصلى آيه قرار دارد، چرا كه هدف در هم شكستن غرور و بيدار كردن از خواب غفلت است، نه پرده جديدى بر پرده‏هاى غفلت افكندن. بنابراين سزاوار نيست آيه را از هدفى كه داشته منحرف سازيم و در جهت مخالف آن نتيجه‏گيرى كنيم. امير مؤمنان عليه السلام در تفسير اين آيه جمله‏هاى عجيبى دارد و مى‏فرمايد: اين آيه كوبنده ‏ترين دليل در برابر شنونده است، و قاطع‏ترين عذر در برابر شخص مغرور، كسى كه جهالت و نادانيش او را جسور و مغرور ساخته است. اى انسان! چه چيز تو را بر گناهت جرأت داده، و چه چيز تو را در برابر پروردگارت مغرور ساخته، و چه چيز تو را به هلاكت خويش علاقمند نموده است؟ آيا اين بيمارى تو بهبودى ندارد؟ يا اين خوابت به بيدارى نمى‏انجامد؟ چرا لااقل آن مقدار كه به ديگران رحم مى‏كنى به خودت رحم نمى‏كنى؟ تو هرگاه كسى را در ميان آفتاب سوزان ببينى بر او سايه مى‏افكنى، هرگاه بيمارى را ببينى كه درد، وى را سخت ناتوان ساخته از روى ترحم بر او گريه مى‏كنى، پس چه چيز تو را بر بيماريت صبور ساخته و بر مصيبتت شكيبا نموده و از گريه بر خويشتن تسليت داده؟ در حالى كه عزيزترين افراد نزد تو خودت مى‏باشى، چگونه ترس از نزول بلا در شب تو را بيدار نكرده، با اين كه در گناه و معصيت او غوطه‏ورى و در حالى كه زير سلطه او قرار دارى. بيا و اين بيمارى را با داروى تصميم و عزم و اراده راسخ مداوا كن و اين‏ خواب غفلتى را كه چشمانت را فرو گرفته با بيدارى برطرف ساز. بيا مطيع خداوند شو و به ياد او انس بگير، خوب تصور كن كه هنگام غفلت از خدا، او با دادن نعمت‏ها به تو عنايت مى‏كند، تو را به سوى عفو و بخشش خويش مى‏خواند، و زير پوشش فضل و بركات خود قرار مى‏دهد، در حالى كه تو هم چنان به او پشت كرده‏اى و به ديگرى رو مى‏آورى! بزرگ است خداوندى كه با اين قدرت عظيم كريم است اما تو با اين ضعف و حقارت چقدر بر معصيت او جسورى! 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 12 ، ص: 16 👌 دعای #چهل_شش #رحمت_واسعه ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

⏺ " امام سجاد علیه السلام در اين دعای #چهل_شش تنها چيزى را كه در نظر داشته #رحمت_واسعه دوست بوده، و در توضيحش به خاطر اين‏كه حقيقتش را يافته بود، غوغا كرده است! " ✍️استاد حسین #انصاریان در #شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_46 بند #دعا_چهل_شش_1 ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_22 #دعای_22_صحیفه_سجادیه #دعا_بیست_دوم_7 #رحمت_واسعه 1 گستردگى كرامت خدا ✳️ فَأَدِّهِ عَنِّي مِنْ جَزِيلِ عَطِيَّتِكَ وَ كَثِيرِ مَا عِنْدَكَ وَسِعَ رَبّى‏ كُلَّ شَىْ‏ءٍ عِلْماً افَلا تَتَذَكَّرُونَ» «انعام 80» دانش پروردگارم همه چيز را فراگرفته است، آيا [براى فهم توحيد] متذكّر نمى‏شويد؟ آرى، بى جان و با جان جهان، نمى‏توانند منشأ سود و نفع و پيشگير از ضرر نسبت به انسان شوند؛ زيرا علم و آگاهى به مصالح و مفاسد ندارد، و اگر هم داراى دانش باشند، دانش آنان دانش وسيع و احاطى نيست كه بتوانند تمام مصالح و مفاسد را درك كنند، علاوه بر اين از رساندن مصالحى كه آگاهند و دفع مفاسدى كه به آن علم دارند، عاجزند. وجود مقدّس اوست كه علم و ديگر صفاتش علم و صفات وسيع است، به اين معنى كه به ملك و ملكوت و تمام ظاهر و باطن هستى احاطه دارد. مى‏داند پس به مقتضاى دانستنش نفعى كه به مصلحت موجودات است به آنان مى‏رساند، و ضررى كه متوجه موجودات هستى است، دفع مى‏كند. وَ رَحْمَتى وَسِعَتْ كُلَّ شَىْ‏ءٍ» «اعراف 156» و رحمتم همه چيز را فرا گرفته است. در ظاهر و باطن هستى، در غيب و شهود، در ملك و ملكوت در ميان هسته اتم، در سطح كهكشان‏ها، در عالم جامدات، نباتات، حيوانات، انسان‏ها، خلاصه در كجاست كه از رحمت او اثر و نشانه‏اى نباشد. هستى عين رحمت است، شؤون هستى، ملك وملكوت هستى، اجزاى هستى محض رحمت و رحمت محض است. رحمت او همه چيز را در برگرفته، اگر كسى‏ محروم از آن باشد تقصير خود اوست كه شرايط جلب رحمت را در خود تحقق نداده، و خود را از رحمت حضرت محبوب دور داشته است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 156 ادامه دارد ... #بیست_دوم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_22 #دعای_22_صحیفه_سجادیه دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) "هنگام سختی و رنج و مشکل شدن کارها" : https://eitaa.com/sahife2/61863 #بیست_دوم #دعا_بیست_دوم_7 #رحمت_واسعه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_22 #دعای_22_صحیفه_سجادیه #دعا_بیست_دوم_7 #رحمت_واسعه 2 جلوه‏هاى رحمت خداوند در كلام امام سجّاد عليه السلام‏ ✳️ حضرت سجّاد عليه السلام جلوه‏ هاى رحمت او را در #دعای_ابوحمزه_ثمالی چنين بيان مى‏كند: انَا الصَّغيرُ الَّذى رَبَّيْتَهُ، وَ انَا الْجاهِلُ الَّذى عَلَّمْتَهُ، وَ انَا الضّالُّ الَّذى هَدَيْتَهُ، وَ انَا الْوَضيعُ الَّذى رَفَعْتَهُ، وَ انَا الْخائِفُ الَّذى آمَنْتَهُ، وَ الْجائعُ الَّذى اشْبَعْتَهُ، وَالْعَطْشانُ الَّذى ارْوَيْتَهُ، وَ الْعارِى الَّذى كَسَوْتَهُ، وَ الْفَقيرُ الَّذى اغْنَيْتَهُ، وَالضَّعيفُ الَّذى قَوَّيْتَهُ، وَالذَّليلُ الَّذى اعْزَزْتَهُ، وَ السَّقِيمُ الَّذى شَفَيْتَهُ، وَ السّائِلُ الَّذى اعْطَيْتَهُ، وَ الْمُذْنِبُ الَّذى سَتَرْتَهُ، وَ الْخاطِى‏ءُ الَّذى اقَلْتَهُ، وَ انَا الْقَليلُ الَّذى كَثَّرْتَهُ، وَ المُسْتَضْعَفُ الَّذى نَصَرْتَهُ، وَ انَا الطَّريدُ الَّذى آوَيْتَهُ. من آن صغير و كوچكم كه توام پرورانيدى، و آن نادانم كه توام دانش بخشيدى، و آن گمراهم كه توام هدايت كردى، و آن خوار و ذليلم كه توام عزت و رفعت دادى، و آن ترسانم كه توام ايمن ساختى، و آن گرسنه‏ام كه توام سير كردى، و آن تشنه‏ام كه سيرابم نمودى، و برهنه‏ام كه پوشاندى، و فقيرى كه بى نيازش كردى، و ناتوانى كه تواناييش دادى، و ذليلى كه عزيزش گرداندى، و مريضى كه شفايش دادى، و سائلى كه به او عطا كردى، و گنهكارى كه بر گناهش پرده پوشيدى، و خطاكارى كه عذرش را پذيرفتى، و اندكى كه بسيارش نمودى، و مغلوب و ناتوانى كه ياريش كردى، و گريخته و آواره‏اى كه جايگاهش دادى. قرآن مى‏فرمايد: رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَىْ‏ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً 1 [و مى‏گويند:] پروردگارا! از روى رحمت و دانش همه چيز را فرا گرفته‏اى. انَّ اللّهَ واسِعٌ عَليمٌ 2 يقيناً خدا بسيار عطا كننده و داناست. وَ كانَ اللّهُ واسِعاً حَكيماً 3 و خدا همواره بسيار عطا كننده و حكيم است. فَانَّ رَبّى غَنِىٌّ كَريمٌ 4 زيرا پروردگارم بى‏نياز و كريم است. هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْكَريمِ 5 [او] پروردگار عرش نيكو و باارزش است. اوضاع عالم هستى چه درغيب و چه در شهادت، آيات انفس و آفاق، و آيات قرآن، و وضع مردم مؤمن در دنيا و آخرت و درجات بهشت و به خصوص رضوان الهى همه و همه ذرّه‏اى از آثار كرم آن وجود مقدس است. (1)- غافر (40): 7. (2)- بقره (2): 115. (3)- نساء (4): 130 (4)- نمل (27): 40. (5)- مؤمنون (23): 116. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 157 ادامه دارد ... #بیست_دوم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2