#داستان #کوچه‌ی_هشت_ممیز_یک #قسمت_شصت_و_هفت 🔹سید لبخند زد. حاج عباس به خودش جرأت بیشتری داد و گفت:"در مورد شماست" سید با صدایی آهسته که راننده نشوند گفت:"آرام باشید حاج عباس آقای گل. هیچ چیز دنیا جدی و مهم نیست. این نیز بگذرد. اگر به نظرتان لازم است نکته خاصی بدانم، نکته را بفرمایید." حاج عباس، جملاتی که حاج خانم، به او زده بود را مرور کرد و فقط گفت:"بیشتر مراقب خودتان باشید. علیه‌تان اقداماتی دارند صورت می‌دهند." سید که به این مسائل از قرائن رفتارها و صحبت‌ها و ناراحتی‌های چنگیز به این مسئله پی برده بود گفت:"آقا چنگیز هم خدا خیرش بدهد؛ نگران بود. نگران نباشید. بادمجان بم آفت ندارد." پول کرایه را حساب کرد و نگذاشت حاج عباس دست به جیب بشود. حاج عباس، زودتر پیاده شد و به خانه رفت. سید، شعف خاصی پیدا کرد. تنها شده بود و هر لحظه به گلدسته های روشن مسجد، نزدیک‌تر و نزدیک‌تر می‌شد. چراغ‌های همیشه روشن گلدسته‌های مسجد، به چشم راننده هم آمد: " چقدر زیباست. چه نوری دارد." سید گفت:"بله زیباست." دو چراغ پرنور سبزرنگی که گلدسته‌های بلندقامت مسجد را به نمایش گذاشته بود. راننده جوان گفت: " کجا بروم حاج آقا؟" سید همان طور که کوچه‌ای را نشان داد گفت: " آنجا، کوچه‌ی هشت ممیز یک لطفا. متشکرم. خدا خیرتان دهد." 🔸سید از ماشین که پیاده شد، با سرعت به سمت خانه رفت تا زودتر وسایل را آماده کند و چنگیز بتواند به خانه برگردد. لوازم را گوشه حیاط گذاشت. علی اصغر کنار مادربزرگ، خواب بود. زهرا به زینب کمک کرد تا زودتر حاضر شوند و بی سروصدا از خانه خارج شدند. سید گفت:"بهتر نبود علی اصغر را می‌آوردیم؟ مزاحمتی برای مادربزرگ ایجاد نکند؟" زهرا گفت:"نه خیلی خسته است. تا صبح می‌خوابد." به مسجد که رسیدند، سید به گوشی آقا چنگیز تماس گرفت. در باز شد. همه وارد شدند. زهرا و زینب به قسمت خواهران رفتند تا آقا چنگیز برود. سید، کلید خانه را به چنگیز داد و گفت:"منزل خودتان است. مادربزرگ خواب هستند. علی اصغر ما هم کنارشان خوابیده. اگر بیدار شد یا جیغی چیزی زد تماس بگیر می‌آیم خانه. باشد آقا چنگیز آقای گل؟" چنگیز گفت:"چشم. ممنونم. از حاج خانم تشکر کنید. غذای خوشمزه ای بود. باز هم اگر بخواهید من در مسجد می‌مانم ها" سید تشکر کرد و گفت:"تا همین الانش هم خیلی زحمت کشیدی. خدا خیرت بدهد. " چنگیز گفت:"زحمتی نبود حاج اقا. تا به حال اینقدر احساس آرامش نداشتم. لحظات خوب و شیرینی بود. چرایش را نمی دانم اما خیلی شاد و سرحال هستم." سید از شنیدن این حرف خوشحال شد و گفت:"در آغوش خدا بودن، شادابی هم دارد." چنگیز از سید خداحافظی کرد و به سمت کوچه هشت ممیز یک، حرکت کرد. 🔹در را که باز کرد، صدای خروپف مادربزرگ به گوشش خورد. دلتنگی قدم‌هایش را تند کرد. در اتاق مادربزرگ، نیمه باز بود تا جلوی دریچه نایلونی کولر گرفته نشود. نگاهی به نایلون بادکرده کرد و از ابتکار سید خنده‌اش گرفت و با خود فکر کرد عجب مرد خلاقی است. علی اصغر دست مادربزرگ را گرفته بود و خوابش برده بود. چنگیز، پایین پای مادربزرگ رفت. ملحفه را از کف پای مادربزرگ کنار زد و پاهایش را بوسید. اشک در چشمانش جمع شد. آرام به مادربزرگ گفت:"شما اگر می‌رفتید خیلی تنها می‌شدم. ممنون که این همه سال در کنارم هستی. عزیزجان"ملحفه را روی پای مادربزرگ کشید و همان پایین پا، خوابید. اشک می‌ریخت و بوسه ای به ملحفه روی پا می زد. با خدا حرف می زد و اشک می‌ریخت. زانوانش را در شکم جمع کرده بود. به خود می‌پیچید و اشک می‌ریخت و از گناهانش معذرت خواهی می‌کرد. بوسه‌ای دیگر از پای مادربزرگ گرفت. کمی آرام شد. تسبیح مادربزرگ را که کف دستش رها افتاده بود به آرامی برداشت و مشغول صلوات فرستادن شد. آن دقایق، همان لحظاتی بود که حاج احمد در بیمارستان با مرگ می‌جنگید و سید در مسجد، مشغول نماز و ذکر برای شفای همه بیماران جسمی و روحی بود. 🔸سید، از زینب خواست کمی بخوابد. چشمانش قرمز و بیحال شده بود. زینب گوشه مسجد خوابید. زهرا به سید گفت:"اشکالی ندارد یک ساعت دیرتر مشغول جارو شویم؟" سید گفت:"نه چه اشکالی دارد. خیلی هم خوب است. وقت که زیاد داریم" زهرا، لقمه نان و گوجه ای به سید تعارف کرد و گفت:"مطمئنم چیزی نخورده‌ای" سید نگاه قدرشناسانه ای به زهرا کرد و گفت:"دست زهرا جانم را نداشتم آخر.. قربان مهربانی‌ات با صفا.. ما را هم دعا کن در نمازها و دعاهایت" زهرا گفت:"کمی باید دیگران را دعا کنم البته. چون مدام در طول روز دارم شما را دعا می کنم جواد جان." و خنده زنانه‌ای کرد. سید هم از این مزاح زهرا خندید. زهرا به قسمت خواهران رفت و سید، سر سجاده، کنار شکاف مسجد، برای شفای حاج احمد و همه بیماران جسمی و روحی، نماز استغاثه خواند. بعد از نماز، به حیاط مسجد رفت تا زیر آسمان، دعایش را بخواند. چند جوان، با دیدن سید، از مسجد دور شدند. @salamfereshte

🍂 گرد و غبار غفلت و بی خبری به روی صورت ها و دلهایمان می نشیند. 🔺 از آنچه که باید تمام توجه مان به آن باشد روی برمی گردانیم و خودمان را مشغول کارهای ریز و کوچک اطرافمان می کنیم ، در آنها غرق می شویم و خودمان هم نمی فهمیم .. و غفلت یعنی همین ❗✖✖ 🚩 طبق دستور کتاب الهی مان و بزرگان یکی از چاره های زدودن این گرد غفلت ، این است که گوش جانمان را ‌پذیرای شنیدن نصیحت و اندرز گردانیم و معرض آن قرار بگیریم 👈 که پند ها باعث جلا و صیقل قلب هاست . 🚩 و قرآن ، این معجزه الهی ، یکی از بهترین اندرز دهندگان است و فراتر از آن ، هدف از نزول آن انذار دادن به مسلمانان است ✅ ما با تلاوت و تدبر در قرآن میتوانیم از اندرز های این کتاب آسمانی بهره برده و خود را از غفلت در امان بداریم . لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُون َ(یس، آیه۶) 🍀 تا بوسیله ی آن به قومی هشدار دهی که به پدرانشان هشدار داده نشده بود و به این خاطر آنان در غفلت هستند . #از_قرآن_بیاموزیم @salamfereshte

#داستان #کوچه‌ی_هشت_ممیز_یک #قسمت_شصت_و_هشت 🔹سید در مسجد را باز کرد و پشت سرش بست. به دنبال آن چند نفر رفت که پشت دیواری ایستاده بودند و با هم صحبت می‌کردند. حواسشان به سید نبود. سید سلام کرد. همه جا خوردند و کمی عقب رفتند. سید، نادر را بین آنان شناخت. به تک تک شان دست داد و حال و احوال کرد و پرسید:"می خواستید به مسجد بیایید؟ بفرمایید. در خانه خدا همیشه باز است بفرمایید."نادر و دو دوستش به همدیگر نگاه کردند. یکی شان که سرزبان بهتری داشت گفت:"متشکریم. آمده بودیم پیاده روی کنیم افطارمان هضم شود. فکر کنم دیگر بس است مگه نه بچه ها؟" نادر حرفش را تایید کرد و گفت:"بله. داشتیم برمی‌گشتیم." و دست دوستش را گرفت و به سمت وانتی که کمی آن طرف تر، پشت شکاف مسجد پارک شده بود کشاند. همانی که سروزبان داشت گفت:"ببخشید حاجی دیگه امشب شما در مسجد تنها پیش خدا هستید" سید خندید و گفت:"نه همچین هم تنها نیستم. برید به سلامت. خلاصه اگر کاری هست بگویید ما در خدمتیم ها."نادر گفت:"ممنون حاجی. خدانگهدار. شب خوبی داشته باشید" 🔸به مسجد برگشت. زهرا جارو کردن را شروع کرده بود. جلو رفت:"ای بابا زهرا جانم شما چرا تا من هستم؟ شما برای ما دعا کن عزیزم. فدای این همه فداکاری و ایثارت." سعی کرد جارو را از زهرا بگیرد اما زهرا دسته جارو را محکم گرفته بود و از دست سید فرار کرد:"ئه . جواد. بزار جارو کنم دیگه. آقا ول کن دیگه.. ای بابا سید..." هر چه جایش را عوض می کرد سید به دسته جارو می‌رسید تا آن را از دست زهرا بقاپد. آخرش زهرا جارو را روی زمین گذاشت و همان طور که میخندید نشست روی جارو. سید خنده‌اش گرفته بود:"باشه من تسلیم. ولی همین یک فرش را. قبول؟ اگر به ثواب باشد من همه ثواب امشب و دیشب و فردا شب و همه شب هایم را هدیه ات می کنم. قبول؟" زهرا از این دست و دل بازی همسرش سر کیف شد و با شیطنت و مزاح زنانه‌ای گفت:"قبول. ولی اگر فکر کردی بقیه شب را نماز می‌خوانم و به تو هدیه می‌دهم سخت در اشتباهی. من یک آدم خودخواهی هستم که نگو"سید خندید. جاروی دیگر را برداشت و از قسمت خواهران، شروع به جارو کردن شد. جارو کردن با جاروهای دستی، آن هم در نور گلدسته ها که از پنجره ها و شکاف به داخل می‌تابید کار آسانی نبود. سید، زیر لب ذکر می‌گفت و با آرامش و قدرت، جارو می‌کشید. آنقدر ریتم جارو زدنش آرام بود که زهرا، ایستاد و به او نگاه کرد. نفس عمیق کشید و زیر لب گفت:"خدایا، کمی از آرامش این بنده خوبت را به من هم بده. نگاه کن چطور جارو می‌کند. انگار خانه کعبه را جارو می‌کشد." سید اشک می‌ریخت. زیر لب چیزی می گفت و گریه می‌کرد. زهرا به بهانه جارو کشیدن کمی خود را به او نزدیک کرد:"یا اباعبدالله. شب عاشورا شما خارها را با دستانتان از بیابان برمی‌داشتید.." زهرا جارویش را روی فرش کشید که یعنی در حال جارو کردن است تا سید حالش را کتمان نکند. مجدد دست نگه داشت. سید می‌گفت:"یا رسول الله. کی برسد روزی که مسجد شما را آب و جارو کنیم برای تشریف فرمایی مولایمان صاحب الامر.." زهرا جارویش را کشید و دیگر صدای سید را نشنید. سید تمام قد رو به قبله ایستاد. دست راستش را روی سر گذاشت. و مجدد خم شد و به جارو کشیدنش ادامه داد. زهرا با خود گفت:"کاش من هم کمی مثل سید بودم" با همین افکار، فرشی که قرار بود جارو بزند را جارو کشید. 🔹 طبق قولی که داده بود، جارو را کنار بقیه وسایل، به دیوار تکیه داد. نزدیک زینب رفت. نگاهی به صورتش کرد. انگار قرمز بود. دست روی لپ های نرمش گذاشت. داغ داغ بود. مقنعه اش را درآورد. روی گردنش دانه‌های ریز قرمز بیرون زده بود. عرق زیادی کرده بود. صدایش زد. بیدار نشد. مضطرب فریاد زد:"جواد بیا زینب حالش بد است." برای سید یک نگاه کافی بود بفهمد که تب بالایی دارد. جوراب های زینب را در آورد و با آب بطری‌ای که آورده بودند؛ آن‌ها را خیس کرد و به مچ پاهایش بست. زهرا مجدد زینب را صدا کرد. ناله ضعیفی از حنجره‌اش شنید. سید، دست و صورت زینب را با آب بطری، خیس کرد. روزنامه‌ای به دست زهرا داد که بادش بزند. ساعتش را نگاه کرد. دو نیمه شب بود. به جوان تاکسیران زنگ زد. سید گفت تا چند دقیقه دیگر، تاکسی می‌آید. زهرا چهره نگران سید را که دید گفت:"شما بمان مسجد کار را تمام کن. من زینب را می‌برم دکتر." سید گفت:"آخه تنهایی بروی درمانگاه؟" زهرا همان طور که مقنعه و چادر زینب را سر کرد و پاچه هایش را پایین داد گفت:"نگران نباش." زینب به محض نشستن ،حالت تهوع گرفت و بالا آورد. @salamfereshte

🚫پیروزی های دروغین ✨در فراز ونشیب های زندگی انسانی پیروز است که بر هوای نفس خود چیره شود و فقط در مسیری که رضای خدا در آن باشد قدم بردارد. وگرنه با معصیت خدا هرکس پیروز شود، به تحقیق به پیروزیی دروغین دست یافته است. 🌸🍃امام علی عليه السلام فرمودند: مَا ظَفِرَ مَنْ ظَفِرَ الْإِثْمُ بِهِ وَ الْغَالِبُ بِالشَّرِّ مَغْلُوبٌ. 🌸🍃پیروز نشدآنکس که گناه بر اوچیره شد، وآنکس که بابدی پیروزشد،شکست خورده است. 📚نهج البلاغه (محمددشتی)حکمت۳۲۷ #اخلاقی @salamfereshte

#داستان #کوچه‌ی_هشت_ممیز_یک #قسمت_شصت_و_نه 🔹صدای تک بوق‌های خاص جوان تاکسیران، به گوش سید رسید. زینب را بغل کرد و به سمت در دوید. زهرا، کیفش را برداشت و دوید تا در را برای سید باز کند. سید زینب را داخل ماشین گذاشت. کرایه ماشین و کارت بانکی‌ را به زهرا داد. چند صدم ثانیه، به زهرا و زینب نگاه کرد و در را بست. راننده، از اینکه سید سوار نشد تعجب کرد اما با امر بروید زهرا، با سرعت تمام، از مسجد دور شد. 🔸صدای داد و فریاد مبهمی به گوش سید رسید. کمی مکث کرد. نتوانست تشخیص دهد صدا از کجاست. صلواتی فرستاد که اگر دعوایی هست، به آشتی منتهی شود. داخل مسجد شد. جارو دست گرفت و مسجد را با دقت جارو کرد. هر از گاهی، دست از کار می‌کشید و پیامکی به زهرا می‌داد. زهرا پاسخ می‌داد و او مجدد مشغول کار می‌شد. یک ساعتی گذشت. زینب زیر سرم بود. تقریبا نظافت مسجد تمام شده بود. سید، دست و صورتش را کامل شست و وضویی تازه کرد. مشغول خواندن نماز شب شد. چهار رکعت که خواند گوشی‌اش زنگ خورد:"سلام حاج آقا. خواب که نبودید؟.. مادربزرگ مدتی است بیدار شده اند و دل نگران اند. سراغ شما را می‌گرفتند و گفتند سحری بیاورم." سید جریان دخترش را سربسته به چنگیز گفت و از او خواهش کرد اگر اشکالی ندارد به مسجد بیاید. از علی اصغر که پرسید چنگیز گفت:"خواب است. نگران نباشید. من هم تا چند دقیقه دیگر می‌آیم." چنگیز، نان و پنیری که در یخچال بود را داخل کیسه ای گذاشت و به مسجد رفت. سید از کمک های چنگیز تشکر کرد. لقمه‌ای گرفت. آن را دست چنگیز داد. لقمه‌ای دیگر هم برای زهرا گرفت و داخل پلاستیک گذاشت. لقمه سوم را چنگیز، زمانی که سید برای رفتن حاضر می‌شد، گرفت و به سید داد و گفت:" تا نخورید نمی‌گذارم بروید. رنگ تان پریده است." سید تبسمی کرد و گفت:"رنگ صورت ما همین است آقا چنگیز." و لقمه را گرفت و تشکر کرد. 🔹چنگیز، نور چراغ قوه گوشی‌اش را از روی صورت سید برداشت و به اطراف مسجد انداخت. مسجد تمیز تمیز بود و همه قرآن‌ها و رحل‌ها مرتب سرجایشان بودند. پلاستیک کنار دریچه کولر که صدای ناهنجاری داشت، نبود. به سید گفت:"شما مسجد ماندید برای نظافت؟ خب می‌گفتید من هم بمانم. اصلا چرا شما؟ حاج عباس مگر این کار را نمی کند؟" سید، لقمه جویده شده‌اش را به آرامی قورت داد. زیر لب الحمدللهی گفت و با شرمندگی گفت:"لیاقت نداشتم نظافت کنم. حاج عباس آقا سرور ما هستند. شما هم سرورید... دعایمان کن آقا چنگیز. بازم ممنونم از اینکه آمدی. خدا خیرت بدهد. بروم؟ کاری نداری؟" چنگیز از جا برخاست و تا دم در، سید را بدرقه کرد و در مسجد را بست و قفل در را انداخت. 🔸سید که تازه شماره حاج عباس را از او گرفته بود، پیامک زد:"سلام علیکم حاج عباس آقا، ببخشید بد موقع مزاحم شدم. آقا چنگیز در مسجد است برای نگهبانی. دخترم حالش به هم خورده و درمانگاه است. من در راه درمانگاه هستم. گفتم در جریان باشید. " بلافاصله حاج عباس زنگ زد:"چی شده حاجی؟ دخترت چی شده؟" سید با آرامش جریان را گفت و در آخر اضافه کرد:"نگران نباشین. فقط خواستم در جریان باشید و اگر توانستید زودتر به مسجد بروید که تنها نباشند. کمی نگرانم" حاج عباس برای سید و دخترش دعا کرد و گفت که زودتر خواهد رفت و گوشی را قطع کرد. 🔹همان موقع، گوشی چنگیز هم زنگ خورد:"سلام چنگیز. چطوری؟ کجایی خیلی کم پیدا شدی ها؟" چنگیز که احساس کرد حال خوشش را صدای نادر خراب کرده به سردی پاسخ داد:"زیر سایه خدا. همین اطرافیم. این وقت شب چه کار مهمی داری که زنگ می زنی مردم را از خواب بیدار می‌کنی؟" نادر قهقه‌ای زد و گفت:"نگو خواب بودی که می‌دانم در مسجد تنهایی. در را باز کن بیایم داخل." چنگیز که لم داده بود، بُراق شد و نشست. جدی و محکم پاسخ داد:"در مسجد را باز کنم بیایی داخل که چه بشود؟ تو اهل نماز و مسجد نبودی. چه شده نیمه شبی یاد خدا افتاده‌ای؟" نادر جدی تر از قبل گفت:"فلسفه نباف. خود سید گفت در خانه خدا همیشه باز است. پس چرا بسته است؟ باز کن کار داریم." چنگیز که سابقه کارهای نادر را کم و بیش می‌دانست – اگر چه هر بار به او کنایه زده، انکار کرده بود – گفت: "در قفل است و کلید هم دست من نیست." و گوشی را قطع کرد. کیسه روی شکاف، از پشت تکان خورد. چنگیز، بیل را از گوشه مسجد، برداشت. سایه دست پشت پلاستیک روی شکاف را که دید، با چوپ بیل، آرام به آن زد که پلاستیک کنده نشود. سایه عقب رفت. گوشی اش مجدد زنگ خورد:"احمق چه کار می کنی؟ دستم را شکستی" چنگیز فریاد زد:"دستی که بی جا دراز بشود را قطع می‌کنم. این که چیزی نیست. جول و پلاست را جمع کن و برو" @salamfereshte

🌸🍃دعاهای ماثوره در هر روز🍃🌸 ✨قطب راوندی در کتاب «دعوات» خود از حضرت رضا(علیه‌السلام) روایت کرده حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هرکه بخواهد او را بیش از مجاهدان در ملأ اعلی ثنا گویند هر روز این دعا را بخواند، اگر حاجتی داشته باشد برآورده شود و اگر دشمنی داشته باشد بر او چیره گردد، اگر قرضی داشته باشد ادا گردد، اگر اندوه سخت و غمی داشته باشد برطرف می‌شود. و این دعا از هفت آسمان بالا رود تا در لوح محفوظ برای او نوشته شود، دعا این است: 💫سُبْحانَ اللّٰه كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ ، وَاللّٰهُ أَكْبَرُ كَما يَنْبَغِي لِلّٰهِ ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ ، وَصَلَّى اللّٰهُ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَعَلَىٰ أَهْلِ بَيْتِهِ وَجَمِيعِ الْمُرْسَلِينَ وَالنَّبِيِّينَ حَتَّىٰ يَرْضَى اللّٰهُ. 💫منزّه است خدا، چنان‌که سزاوار خداست و ستایش برای خداست، چنان‌که سزاوار خداست و معبودی جز خدا نیست، چنان‌که سزاوار خداست و خدا بزرگ‌تر است، چنان‌که سزاوار خداست و جنبش و نیرویی نیست مگر به خدا و درود خدا بر محمّد پیامبر و بر اهل‌بیتش و همه رسولان و پیامبران تا جایی که خدا خشنود شود. 📚مفاتیح الجنان (شیخ عباس قمی)ادعیه هرروز #دعا @salamfereshte

🔔#ای_کاش 🍀در قران کریم ۹ آرزویی که انسان بعد از مرگ می کند ذکر شده است: ۱- ✨يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! خاک میبودم. (ﺳﻮﺭة النبأء 🌹 ۴۰) ۲- ✨يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! برای آخرت خود چیزی پیش میفرستادم. ( ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻔﺠﺮ 🌹۲۴ ) ۳- ✨يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! نامه اعمالم برایم داده نمی شد. (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﺤﺎﻗﺔ🌹 ۲۵) ۴- ✨يَا وَيْلَتَىٰ لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! فلان انسان را به دوستی نمی گرفتم. (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ🌹 ۲۸ ) ۵- ✨يَا لَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَا✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! فرمانبرداری الله و رسولش (صلی الله علیه و آله و سلم) را میکردیم. (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻷﺣﺰﺍﺏ🌹 ۶۶) ۶- ✨يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! راه و روش رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) را تعقیب میکردم. (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻔﺮﻗﺎﻥ🌹 ۲۷) ۷- ✨يَا لَيْتَنِي كُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! من هم با آنها میبودم حال کامیابی بزرگ حاصل میکردم. (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻨﺴﺎﺀ 🌹۷۳) ۸- ✨يَا لَيْتَنِي لَمْ أُشْرِكْ بِرَبِّي أَحَدًا✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! با رب خود کسی را شریک نمی آوردم. (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻟﻜﻬﻒ 🌹۴۲) ۹- ✨يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِين✨ #ﺍی_ﮐﺎﺵ ! راهی برابر شود که دوباره به دنیا برگردیم و نشانی های رب خود را انکار نکنیم و از جمله مومنین شویم ۔ (ﺳﻮﺭﺓ ﺍﻷﻧﻌﺎﻡ🌹 ۲۷) 🌷🌷🌷🌷