eitaa logo
سلام فرشته
179 دنبال‌کننده
1.2هزار عکس
1هزار ویدیو
8 فایل
خدایا، قلب هایمان را آماده سلام کردن به فرشته هایت بگردان رمان ، داستان و کلیپ و پادکست هاي #تولیدی هشتک خورده انتشار مطالب با ذکر منبع، بلامانع است. فهرست مطالب: https://eitaa.com/salamfereshte/2162 نویسنده: #سیاه_مشق
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از دهڪده ‌مثبت
♨️توبه, گناه, اثر گناه ✍دوست ِخوبم ی حرف خودمانی و درگوشی 💢هر وقت بعد از اون ، خدا اونقدر زنده نگهِت داشت که... وضو بگیری و وایستی جلوش نماز بخونی؛ یعنی پذیرفتَتِت! ازت نا امید نیست 💯گناه، میان ما و رحمت و تفضلات الهی، حجاب می‌شود. استغفار، این حجاب را برمی‌دارد و راه رحمت و تفضل خدا به سوی ما باز می‌شود. این، فایده‌ی استغفار است. 🔰بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی آیت الله خامنه ای در خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران‌؛ 1375/10/28 📿استغفرالله ربی و اتوب الیه ☘🌸☘🌸☘🌸☘ 📣کانال در ایتا، سروش، بله @Mahdiyar114
سلام فرشته
♨️توبه, گناه, اثر گناه ✍دوست ِخوبم ی حرف خودمانی و درگوشی 💢هر وقت بعد از اون #گناه، خدا اونقدر زند
✍️این حرف خودمانی دوست عزیز ما را خواندی؟ اهل امر به معروف و نهی از منکر هستی؟ دوست داری وقتی منکری رو از کسی می بینی و یادآورش می شی، به سمت معروف سوق داده بشه؟ به نظرت، تاثیر کردن حرفت، نیاز به استغفار نیمه شبی برای عاملان منکر نداره؟ 🌼دوستی رو می شناختم که نصف شب، دست به استغفار می شد برای گناهکاران امت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و صلوات می فرستاد که مانع برای انجام گناه و خطا ایجاد بشه و خدا همه رو نگه داره. ✍️چقدر دغدغه داری برای دیگران استغفار کنی که بواسطه طلب غفران تو، باب رحمت براشون باز بشه و به سمت بهشت برن؟ اللهم اغفر للمومنین و المومنات و المسلیمن و المسلمات.. 👈یک دور تسبیح، استغفار فرستادن برای مومنین و مومنات، کم چیزی نیست. دست کم نگیرش.. استغفر الله.. استغفرالله 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🔹ضحی با صدای گوشی، از خواب پرید. به اطراف نگاه کرد. ضریح آقا بود و زائران. از اینکه در محضر آقا خوابش برده شرمنده شد. چشم راستش را فشار داد و چند بار پلک زد و چشمانش را گرد کرد تا بهتر ببیند. گوشی اش زنگ می خورد. به خیال اینکه عباس است،گوشی را در آورد. عباس نبود. روی شماره دقت کرد. احساس کرد چقدر این شماره آشناست و بعد یادش افتاد. فکری که نیم ساعت قبل از سرش گذشته بود با قوت بیشتری برگشت: جواب بده ببین کیه؟ نمی خواد چیزی بگی فقط جواب بده. انگشت اشاره را برد که دکمه سبز را بکشد که پای زائری که از کنارش رد می شد به آرنجش خورد و گوشی از دستش افتاد. 🔻گوشی را برداشت و فکر کرد: خب فهمیدم کیه که چی؟ اگه حرفاش دلمو بلرزونه چی؟ شیطون بیکار نمی شینه. چیزی در ذهنش گفت: می تونی آرومش کنی. باهاش حرف بزنی. بهش بگی که ازدواج کردی و مورد مناسب حتی بهش معرفی کنی. خدا رو چه دیدی. شاید حتی زندگیشو از این رو به اون رو کردی. تماس قطع شد. 🔹دکمه بیصدا را فعال کرد و فکر کرد: مرا چه به هدایت و معرفی و مورد مناسب! همه کاره عالم خداست. می ترسم خدایا از این ابتلا. نجاتمون بدین. تسبیحی که روی پایش افتاده بود را برداشت. برای تجدید وضو بیرون رفت اما با دیدن پیامک هایی که وسط راه به دستش رسید، تمام حواسش پرت شد: - چه شوهر خوبی داری! حقا که جفت خودته. 🔸خواست شماره ناشناس را بگیرد اما نگرفت. فکر کرد از عباس می پرسم امروز با چه کسایی بوده. قدم هایش تندتر شد. به ذهنش آمد نکند می خواهد بلایی سر عباس بیاورد. باید بهش خبر بدم. شماره عباس را چند بار گرفت اما بی پاسخ ماند. اضطراب به جانش افتاد. از آقا کمک خواست و خداحافظی کرد. 🔻نمی دانست باید چه کند. سعی کرد به خودش مسلط شود. به اطراف نگاه کرد. فکر کرد حالا چی کار کنم؟ نزدیک ناهاره. نکنه مسمومش کنه. عباسو از کجا می شناسه. آدرس مرکز آموزشی رو هم بلد نیستم که برم تا اونجا. اصلا برم چی بگم! مویرگهای دو طرف سرش درد گرفت. پخش شد و کل پیشانی اش به حالت نبض زدن افتاد. چشمانش تیز شده بود و منتظر بود تا آن فرد ناشناس را ببیند و تیر بیاندازد. قوت به پاهایش برگشته بود و از کنار مغازه ها، تند و تند حرکت می کرد. به کجا؟ خودش هم نمی دانست. دو چهارراه جلو رفت و مدام خودخوری کرد. نکنه خود عباسه داره منو امتحان می کنه؟ نه بابا عباس از این کارا نمی کنه؟ نکنه از همکارای عباسه؟ نکنه از خانواده آتش نشان هاییه که رفتیم سر زدیم بهشون؟ نکنه از اون موسسه خیریه باشه که عاشق من شده؟ وای خدا چی کار کنم. الان عباس کجاست. نکنه بلایی سرش بیاره؟ 🔸اضطراب به دست و پاهایش افتاده بود و او را بی هدف، در خیابان ها می چرخاند. مجدد به عباس زنگ زد. بی پاسخ ماند. تا اذان نیم ساعت مانده بود. فکر کرد حتما برنامشونو موقع نماز تعطیل میکنن. شایدم رفته باشه هتل. به محضی که کلمه هتل از ذهنش گذشت، ایستاد. به اطراف و خیابان ها نگاه کرد. نفهمید در چه خیابانی است و کجاست. اولین تاکسی را که دید، دربست گرفت. 🔸پذیرش هتل نبود. زنگ روی میز را چند بار ضربه زد. شماره هتل را گرفت. نوجوانی گوشی را برداشت: - این مسئول پذیرشتون کجاس؟ نیم ساعته من معطل وایسادم منتظرم. 🔻نوجوان گوشی را قطع کرد و چند ثانیه بعد، جوانی پشت پیشخوان آمد. کارت یدک اتاق را به ضحی داد و از عباس ابراز بی خبری کرد. 🔹اتاق خالی خالی بود. تاریک و گرم. بدون اینکه چادر از سر در بیاورد، به سمت پنجره رفت. پرده را کنار زد و خیابان را نگاه کرد. دنبال عباس می گشت. صدای قرآن از مسجد بلند شد. گوشی را برداشت و عباس را گرفت. جواب نداد. گوشی را روی تخت انداخت و لبه تخت نشست. مستاصل شده بود. چشمانش را بست. به خود تشر زد: ضحی فکر کن. آروم باش. چیزی نشده. چرا باید به عباس آسیب برسونه؟ اصلا کی هست؟ از فکر اینکه عباس را از دست بدهد به گریه افتاد. 🔸کنترل تلویزیون را برداشت و روشن کرد بلکه حواسش پرت شود. اشک هایش را با لبه روسری پاک کرد. با صدای حی الصلوه، از جا بلند شد. گوشی را برداشت و تماس دوباره. باز هم بی پاسخ. چشمش به پیامک بعدی افتاد. آنقدر نگران عباس بود که پیام صدیقه را فراموش کرده بود. به اینستا سر زد. با چند مطلب از مدلینگ لباس بارداری نیمه برهنه مواجه شد. احساس خفگی کرد. صورتش گُر گرفت. بلافاصله شماره سحر را گرفت. 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🌸 مگر نه اینچنین است که خداوند انسان را برای خلیفه اللهی آفریده است؟ ✨و مگر نه اینچنین است که انسان را عبودیت حق به خلیفه اللهی می رساند؟ 📚شهید سید مرتضی آوینی 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
متشکرم🙏 ✨ خدايا ... 🌺سپاس تو راست بر آنچه مى گيرى، و عطا مى فرمايى، و شفا مى دهى يا مبتلا مى سازى، 🌸سپاسى كه تو را رضايت بخش ترين، محبوب ترين، و ممتازترين باشد، 🌼 سپاسى كه آفريدگانت را سرشار سازد، و تا آنجا كه تو بخواهى تداوم يابد، ☘️سپاسى كه از تو پوشيده نباشد، و از رسيدن به پيشگاهت باز نماند، 🌹سپاسى كه شمارش آن پايان نپذيرد، و تداوم آن از بين نرود. 📚نهج البلاغه، ترجمه دشتی، خطبه 160 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte علیه السلام
🔹صدای شاد و بی خیال سحر، خشم ضحی را بیشتر کرد: - بارک الله ضحی خانم پیشرفت کردی. دیگه موقع اذان به من زنگ می زنی. چطوری؟ ماه عسل خوش می گذره؟ زندگی جدید خوبه به سلامتی؟ - مگه شما می ذارین. اینا چیه تو اینستا؟ کی قرار شد ما مدلینگ بزاریم اونم این طور؟ چی کار داری می کنی سحر؟ سحر خیلی بی تفاوت گفت: - کار می کنم پول در می یارم. مثل بعضیا وسط کار نمی رم خوش بگذرونم. 🔻و گوشی را قطع کرد. ضحی به صفحه تلویزیون که در حال پخش نماز جماعت حرم بود؛ زُل زد. سحر راست می گفت. تا به حال نشده بود موقع اذان، به سحر زنگ بزند و همیشه به سحر معترض بود که چرا تا اذان را می گویند یاد من می افتی! از خودش خجالت کشید. خُرد شد. فکر کرد چرا این بار صدای قرآن و اذان با صداهای دیگر برایش تفاوتی نداشت؟ چادر و روسری را در آورد. سجاده هتل را پهن کرد. تجدید وضو کرد و مجدد عباس را گرفت. جواب نداد. تصمیم گرفت به افکار منفی اش بها ندهد و به جایش، مثبت فکر کند و به خود گفت: عباس نمازاش اول وقته. حتما سر نماز جماعته. دلش آرام نگرفت. اسکناس ده هزارتومانی از کیف برداشت و به عنوان صدقه برای سلامتی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، لای قرآن گذاشت. قرآن را بوسید. استغفار کرد. به سالار شهیدان سلام داد و تکبیر گفت. صدای گوشی بلند شد. ذکرش را قطع کرد. بدون اینکه از قبله روبرگرداند، کمی خم شد و گوشی را از روی تخت برداشت. عباس بود. خیالش راحت شد. گوشی را روی تخت گذاشت تا بعد از نماز، به عباس زنگ بزند. تمام حواسش را به نمازش داد و سوره حمد را با آرامش بیشتر، از اول خواند. 🔹بعد از نماز، به عباس زنگ زد. حالش خوب بود و حسابی مشغول. با تماس ها، نگران ضحی شده بود و بلافاصله زنگ زده بود. از عملیات های مختلفی که اجرا کرده بودند؛ دوربین کوچکی که روی کلاه آتش نشانی با چسب وصل کرده اند گفت. از اینکه به خاطر شل شدن دوربین مجبور شده است وسط عملیات، از طنابی که دو مترش را بالا رفته بود، پایین بیاید و مجدد بالا برود. از کج شدن دوربین گفت و فیلمی که کجکی افتاده بود و نصف اتفاقات در فیلم ثبت نشده بود و مجبور شدند مثل کارگردان ها، کات بدهند و مجدد صحنه را بازسازی کنند. از گیر کردن طناب در قرقره‌ای که بالای چاه عَلَم کرده بودند گفت و صداهای مختلفی که در چاه در می آورد و بچه های نگران بالا را می خنداند تا بعد از ده دقیقه تلاش، توانستند قرقره جدید برپا کنند و طناب یدک را پایین بفرستند. آنقدر حرف زد و خندید تا دل ضحی آرام گرفت و او هم شروع به خندیدن و گفتن از جلسه صبح‌شان کرد. 🔻ضحی چند بار خواست از پیامک های ناشناس بگوید تا عباس مراقب خودش باشد اما فکر کرد فقط عباس را آشفته و دل مشغول می‌کند. چیزی نگفت و تصمیم گرفت بهایی به حرفهای ناشناس ندهد. یک ساعت وقت استراحت عباس، با ضحی پُر شد. خداحافظی کرد و برای خوردن ناهار به سالن پذیرایی عمومی رفت. فرهمندپور کنار عباس نشست. جواد که به جای مجید آمده بود، روبروی عباس نشست. از دردسرهای دوربین عذرخواهی کرد و گفت که اگر خود مجید بود حتما کارها بهتر پیش می رفت. 🔸بعد از ناهار، عباس برای نشان دادن بقیه تجهیزات، تور گردشی داخلی راه انداخت. حدود سی نفر، از اتاق ها و فضاهای مختلف مرکز آموزشی دیدن کردند. جواد عکس می گرفت و توضیحات را ضبط می کرد تا برای تهیه خبر، از آن ها استفاده کند. عباس کنار گلدانی ایستاده بود و با مهربانی به سوال توضیحی یکی از بازدیدکننده ها گوش می داد. حالت عباس برای تصویرگرفتن، عالی بود. فرهمندپور بی معطلی و بدون جلب توجه، از او عکس گرفت. داخل پیام رسان شد تا تصویر را برای سحر ارسال کند. حس خوبی نداشت. ارسال نکرده، خارج شد. 🔹حال و حوصله نداشت. عباس خوب‌تر از آنی بود که فکرش را می کرد. ذره ای از کمالات عباس را در خود ندید و به ضحی حق داد همان وسط خیابان، جواب رد بدهد. ماندنش دیگر فایده ای نداشت. آنچیزی که می خواست بفهمد را فهمیده بود. ضحی در کنار عباس خوش بخت تر بود. با اشاره از عباس خداحافظی کرد و به سمت در خروجی رفت. عباس از جمع جدا شد و نزدیک در خروجی، به او رسید: - چرا تشریف می برید آقای دکتر؟ حالتون خوب نیست؟ - پرواز دارم بیشتر نمی تونم بمونم. آقا جواد تا فردا هست. ان شاالله فرصتی شد تهران می بینمتون. 🔻تشکر و خداحافظی کرد. برای حرم تاکسی گرفت تا حرفهای آخرش را با امام طی کند. 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🔻 طرز استفاده از ماسک را بلدی؟ در برابر شیمیایی هایی که مدام به سمتت پرتاب می کند، چه ماسکی می زنی؟ در چند ثانیه؟ تا چه مدت ؟ 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🌸لجام کردن نفس اماره از همه کارها بهتر است. در باب نفس فرمودند: إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّی 1 .وَ لَا حِجَابَ أَظْلَمُ وَ أَوْحَشُ بَیْنَ الْعَبْدِ وَ بَیْنَ اللَّهِ تَعَالَی مِنَ النَّفْسِ وَ الْهَوَی. اول من باید این حجاب را بردارم و در این میدان مبارزه کنم تا به مراحل بعد برسم. 🍀برای از بین بردن آن دو: و لَيسَ لِقَتلِهِما و قَطعِهِما سِلاحٌ و آلَةٌ مِثلَ الافتِقارِ إلى اللّهِ و الخُشوعِ و الخُضوعِ و الجُوعِ و الظَّمَأِ بالنهارِ و السَّهَرِ بالليلِ .2 🌺باید برای مقابله و مبارزه با نفس، نیمه شب بلند شوی و خدا را بخوانی. 👈رمز موفقیت همین است که انسان جز خدا کسی را کاره ای نداند و همه توجه اش فقط به خدا باشد و بس! پی نوشت: سوره یوسف، آیه53 2. مصباح الشريعة : ص 442 : 📚 مواعظ، ج1، ص 52 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
سلام فرشته
🔍🔎🌺🔍🔎 🔍برای پیدا کردن مطالب قبلی، می توانید از این هشتک ها استفاده کنید #سودوکو #نماهنگ #فرزند_آور
سلام و رحمت های خاصه الهی بر بزرگوارانی که تازه به جمعمان پیوستند.. خیرمقدم.. خوش اومدین🌹🌹 از طریق هشتک های سنجاق شده، به مطالب کانال دسترسی خواهید داشت. اگر در مورد مطلبی نظر یا سوالی داشتید بفرمایید.. شب و روزتان پر باشد از توفیقات خاص و رحمت های ویژه خداوند..
🔹ضحی و همکارانش منتظر آمدن استاد بودند. آقایی که لباس سفید پزشکی داشت داخل شد و خود را معرفی کرد. ضحی مانده بود چه کند. اگر شرکت نمی کرد، دوره را ناتمام رها کرده بود. شرکت کردن در چنین کلاسی که تخصص مربوط به خانم ها باید باشد، به نظرش بی مفسده نمی آمد. دستش را از زیر چادر بالا آورد و نوک بینی را خاراند. همه دنبال آقای دکتر راه افتادند و او همان طور ایستاده بود. به خود نهیب می زد: نه من نمی رم. جواب می گرفت: ی درس یک ساعته که بیشتر نیست. تشر می زد: یعنی چی! کی دکتر مرد می زاره برای معاینه. این چه وضعشه. صاحاب نداره اینجا. این دوره رو کی تنظیم کرده. من نمی رم. هزاری هم بگی صد سال از تخصصت عقب می مونی من نمی رم. به درک. تخصص نمی خوام. ولمون کن. 🔸ضحی عقب گرد کرد و به سمت اتاق استراحت رفت. پرستاری که روی رفتار ضحی حساس شده بود، دنبالش راه افتاد: - ببخشین خانم دکتر، شما تشریف نمی برین؟ به خاطر اینکه آقان؟ - بله. نمی رم. درست نیست. چطور؟ - در اصل ایشون همسر خانم دکتر مقامی بودن. خانم دکتر گویا آنفولانزا سختی گرفتن. این شد که ایشون اومدن. - متشکرم از توضیحتون عزیزم. - بازم نمی رین؟ 🔹ضحی لبخند تلخی زد و تشکر کرد. در اتاق را باز کرد و خودش را روی صندلی راحتی، رها کرد. کمی خودخوری کرد و گوشی را برداشت. فکر کرد با این ناراحتی به هر کی زنگ بزنم بد حرف می زنم. گوشی را کنار نگذاشته بود که زنگ خورد. خانم دکتر بحرینی بود. حس کسی را داشت که از کلاس در رفته و مدیرمدرسه، مچش را گرفته بود. جریان را برای خانم دکتر گفت و عذرخواهی کرد. - اشتباه کردن. شما بقیه کلاس ها رو برو. مهم تجربتونه مدرک گذروندن دوره رو ندادن هم ندادن. در اصل زنگ زدم از پیجتون بپرسم. خبر داری از مطالب آخری؟ 🔻ضحی از پیامک صدیقه و جواب سحر گفت. خانم دکتر ابراز تاسف کرد اما از اینکه سر این مسئله با سحر درگیر نشده بود ابراز خوشحالی کرد. ضمن اینکه اعلام کرد فرهمندپور مشهد و در همان هتلی است که شما هستید. این را ضحی فهمیده بود اما علتش را نمی دانست. خانم دکتر فقط پرسید: - تو این چند روز با دایی ات حرف زدی؟ - فقط با مامان و خواهرا. عباس آقا هم با مادرشون. - دایی مشهدن. تو همون هتلی که شمایین. هواتونو دارن. 🔹بی حرف دیگری، خانم دکتر خداحافظی کرد. ضحی به آمدن مشکوک دایی فکر کرد. از فکرهایی که به نتیجه نمی رسید، بیزار بود. فکر کردن را رها کرد. دفتر سبز رنگش را از کیف در آورد و بالای صفحه بسم الله زیبایی نوشت. زیر بسم الله صلوات نوشت و زیر آن، السلام علیک یا صاحب الزمان را با خطی کلفت تر، خطاطی کرد. لبخند روی لبش نشست. کمی درد و دل کرد و چند قطره اشک ریخت. مراقب بود کسی وارد اتاق نشود. نامه به امام را با صلوات تمام کرد. بعد از آن همه اضطراب، حس خوش حرف زدن با آقا، حالش را خوب تر کرده بود. دفتر را بست و قرآن را باز کرد . 🍀آیات مربوط به حفظش را در نیم ساعتی که تا کلاس بعدی وقت داشت، چند بار خواند. ترجمه اش را نگاه کرد. از نرم افزار گوشی، نگاهی به تفسیر آیات کرد و مجدد آیات را خواند. انگشت لای قرآن گذاشت. آیه ای که حفظ کرده بود را از حفظ خواند. قرآن را باز کرد و به کلمات آیه ای که خوانده بود خیره شد. همه را درست گفته بود. آیه بعدی را حفظ کرد. ساعت به سرعت می دوید. قرآن را بوسید و داخل کیف گذاشت. چادر را روی سر مرتب کرد و از اتاق بیرون رفت. 🔸آقای دکتر، از دانشجوها خداحافظی کرد و رفت. بچه ها برای رفع خستگی ای که بیشتر روحی بود، وارد اتاق شدند. به محض ورود، صدای اعتراضشان بلند شد. ضحی دم در ایستاده بود و به چهره های خشمگینشان نگاه می کرد. یکی از خانم ها گفت: - شما چطور نیامدید؟ - برای اینکه شاهد چیزایی که شما دیدین نباشم! - پس مدرک دوره رو از دست دادید خانم دکتر! - درست می فرمایید. مدرکی که مُهر چنین کلاسی توش بخوره، همان بهتر که از دست بدم. 🔹ضحی حرفش را محترمانه و بدون اینکه به فرد خاصی نگاه کند، گفت. همین برای توجه دادن شرکت کنندگان کافی بود که بفهمند کار دیگری هم می توانستند بکنند. در سکوتی که حاکم شده بود، ببخشید گفت و از اتاق خارج شد. 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
سه وعده‌ی تضمین‌شده‌ی علیه السلام به زائران 👇👇 🌺امام رضا علیه السلام: «هر کس با وجود دوری مرقدم به من بیاید در سه جا به فریادش می‌رسم و او را از ترس نجات می‌دهم: ◀️وقتی نامه‌ی اعمال را به دست راست و چپ می‌دهند، ◀️هنگام عبور از صراط ◀️ نزد میزان و سنجش اعمال». 📚طوسی، تهذیب الاحکام، ج۶، ص۸ 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte علیه السلام
✨تجلی اشتیاق روح به دیار جاودانگی 📌، تجلی آن بی انتهایی است که را به دیار جاودانگی و لقای پیوند می دهد و ، آب رحمتی است که همه تیرگی ها را از سینه می شوید و دل را به عینِ صفا، که توحیدی عالم باشد، اتصال می بخشد. 📚شهید سید مرتضی آوینی 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🔻روبروی در اتاق ایستاد. مستخدم هتل، اتاق کناری را جارو و برای مسافر بعدی، آماده می‌کرد. داخل اتاق شد. پرده اتاق را کشید و روی صندلی راحتی، در تاریکی نشست. جسمش آنجا بود اما روحش را معلوم نبود کجا جا گذاشته. از مرکز آموزشی که بیرون آمده بود، دیگر آن فرهمندپور قبلی نبود. قلبش خُرد و هزاران تکه شده بود. تمام مدت فکر می‌کرد. به گذشته‌ای که پشت سر گذاشته و آینده ای که قرار بود زجری دائمی، قلبش را بیازارد و این آزردگی، انتخاب خودش بود: - دفعه قبل هم گفتم. من اهل معامله ام. از الان باهات طی می کنم. ضحی رو اگه بهم ندادی، باید بهترشو بدی. من نمی دونم بهترش چیه اما شما می دونی. ناسلامتی بهتون می گن امام. پس بهم بده. البته لطفا. 🔹متوجه نگاه عاقله مردی که کنارش زیارت نامه می خواند شد اما توجهی نکرد. همان طور با لحن دلخور ادامه داد: - من تاجرم. تاجر، معامله ای که سود نداشته باشه انجام نمی ده. ضحی رو بهت ببخشم چی بهم می دی؟ باید بهتر از ضحی باشه. چند بار تکرار کردم که .. - ببخشید آقا، اگه ممکنه کمی یواش تر. برای امام بی صدا هم خط و نشون بکشی می شنون! 🔸فرهمندپور به چشمان عاقله مردی که ابروان خاکستری‌اش کمی درهم رفته بود نگاهی از سر تواضع و عذرخواهی کرد. صدایش را آرام تر کرد: - نه که فکر کنی نمی فهمم. چرا. می فهمم که به اجبار دارم این معامله رو می کنم. اما می تونم شوهرشو به خاک سیاه بنشونم. ولی اونوقت ضحی زجر می کشه. و من اینو نمی خوام. به هر حال. به ایناش کاری ندارم. حالا از سر هر چی، اجبار، عشق، موقعیت، به هر حال بخشیدمش به خودت. بهترشو به من بده. 🔹سر جایش نشست و بی صدا، با جمله بندی‌های دیگر، همان حرف ها را به امام گفت. حالا که می توانست صدایش را هم در نیاورد، درد و دل را ضمیمه حرفهایش کرد. از فرانک و مادرش گفت. از مشکلات زندگی اش در خارج و .. هر چه داشت با زبان قلبش گفت و با چشم، اشک ریخت. اینجا تنها جایی بود که می شد یک مرد هم، گریه کند. گریست و دلش زندگی آرام و بی دغدغه خواست. گریست و دلش مانند عباس و ضحی بودن را خواست. آرامش آن ها را خواست. زیبایی هایشان را. گریست و بار، سبک کرد. از جا بلند شد. به نشانه ارادت، مانند بقیه زائرین، دست روی قلب شکسته اش گذاشت و قامت منیّت را خم کرد. با نگاه به امام گفت: حرف مرد یکیه. ضحی مال تو. 🔸نفس عمیقی کشید و به خود آمد. در اتاق تاریک هتل، روی مبل چمباتمه زده بود. صورتش نم داشت. لب تاب را از گوشه میز برداشت. روشن کرد. مجدد همان پیام ویروس یاب آمد. مشکوک شده بود اما دیگر چیزی برایش مهم نبود. اوکی زد و وارد پوشه فیلم و عکس های ضحی شد. همه فیلم ها را انتخاب کرد. دکمه شیفت را گرفت. انگشتش روی دکمه دیلیت مانده بود. صدایی درونش فریاد زد: "صبر کن. فشار بدی دیگر هیچی از ضحی نداری." 🔹خواست برای بار آخر، یکی از فیلم های ضحی را ببیند و آن لبخند مهربانش را. چادر زیبا و صلابتی که هنگام راه رفتن در چادر داشت. بفرمایید گفتن هایی که با دستش به دیگران راه می داد. تعارف کردن هایی که تواضع و احترام در حرکاتش دیده می شد. ای کاش این ها همه برای او بود. به خود غرید: مَرده و قولش. اخم هایش در هم فشرده شد. انگشت روی دکمه دیلیت زد. اوکی کرد و صفحه خالی شد. لب تاب را روی میز سُر داد و شانه هایش لرزید. چند دقیقه بعد، دستش را به سمت گوشی تلفن برد و شماره صفر را گرفت. با شنیدن صدای پذیرش ناله زد: - برای فرودگار ی ماشین می خواستم. فرهمندپور. همین الان. 🔻گوشی را گذاشت. از جا بلند شد و خرده وسایلی که روی تخت و میز رها بود به همراه لب تاب، داخل کوله چپاند. زیپش را بی هوا کشید و از اتاق خارج شد. تا ماشین بیاید، کارت اتاق را تحویل و حساب روزهایی که داشت زودتر برمی گشت را تسویه کرد. سوار تاکسی شد. گوشی را در آورد. آخرین پیامک را برای ضحی نوشت. سابقه پیام ها و شماره ضحی را پاک کرد. سیم کارت را در آورد و از پنجره ماشین، بیرون پرت کرد. وارد سالن فرودگاه شد. بلیت برگشت را پس داد و برای پرواز یک ساعت دیگر به سمت تهران، بلیط گرفت. روی صندلی های فرودگاه منتظر نشست و سعی کرد ذره ای به ضحی فکر نکند. مرد است و قولش. 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
درد ، لحظه را می کند.. ، ما را به عزیز فاطمه، برسان... کانال در ایتا، سروش،بله @salamfereshte
🔻خفته ای؟ 🌺مگر نشنیده ای که آن اسدالله الغالب، آن حیدر کرارِ صحنه های که چون فریاد به تکبیر برمی داشت و تیغ برمی کشید، عرش از تکبیر و تهلیل ملائک پر می شد و رعد بر سپاه دشمن می غرید و دروازه خیبر فرو می افتاد، او نیز که می شد... چه بگویم؟ از چاه های اطراف کوفه بپرس که هنوز طنین گریه ها و ناله های او را به خاطر دارند. 📚شهید سید مرتضی آوینی 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
✨بوی او را می دهی 🌼بعد از سالها، صدایش را شنیدم. چقدر دلم برایش تنگ شده بود و نمی دانستم. شیرین و گرم، احوالپرسی کرد. مثل همیشه همان اول حرفهایمان سراغ درس و کتاب رفتیم. حرفهایش برایم منفعت داشت. کمی گفتم. کمی گفت. خندید. شیرین و با لطافت. صدای دوست دیگرم در سرم پیچید. او هم همین طور می خندید. سوالی کردم و پاسخ داد. دوست دیگرم هم همین طور پاسخ می داد. چقدر جالب و عجیب بود. یک روح در دو بدن. یک لحن در دو زبان. یک خنده در دو انسان. اینقدر شباهت برایم جالب شد. ✍️من دوست مشترک هر دو بودم که این را فهمیدم و گفتم : بوی او را می دهی ها. خوشش آمد. آدم دوست دارد شبیه کسی باشد که خوب است و اهل علم و دوست داشتنی. خیلی خوشش آمد. و من بیشتر که هر دو دوستم، اینقدر خوب و عالی هستند و شبیه به هم. خداحفظشان کند 🌺رسول اللّه صلى الله عليه و آله :مَثَلُ الجَليسِ الصّالِحِ مَثَلُ العَطّارِ ؛ إن لَم يُعطِكَ مِن عِطرِهِ أصابَكَ مِن ريحِهِ ، ومَثَلُ الجَليسِ السَّوءِ مَثَلُ القَينِ ؛ إن لَم يُحرِق ثَوبَكَ أصابَكَ مِن ريحِهِ . 🍀پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همنشين شايسته ، مانند عطرفروش است . اگر از عطرش به تو ندهد ، بوى عطرش به تو خواهد رسيد و همنشين بد ، مانند آهنگر است . اگر لباست را نسوزانَد ، از بويش به تو مى رسد . 📚كنز العمّال : ج 9 ص 22 ح 24736 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🔹بعد از رفتن فرهمندپور، دایی جواد به هتل برگشت و خودش را آفتابی کرد. عباس و ضحی را به شام دعوت کرد و فردایش، به تهران برگشت. ضحی خیالش راحت شده بود. همان چند روزشان هم نظم خاصی به خود گرفته بود. نماز صبح را در حرم می خواندند و بعد از صبحانه، تا قبل از ظهر می خوابیدند تا بی خوابی های شبانه شان جبران شود. بعد از ظهر، ضحی سر کلاس دوره می رفت و عباس هم برای آموزش نیروها، به مرکز آموزشی. دم غروب، گوشی ضحی زنگ می خورد که: آژانس شخصی تون دمِ در منتظرن خانم دکتر. ضحی خستگی را فراموش کرده و با عباس به حرم می رفتند. نماز و زیارت مختصر و بعد هم به خانه یکی از دوستان دایی جواد می رفتند. 🌸عباس هر روز، گل رز کوچکی به ضحی هدیه می داد. گاهی هدیه را با ادکلن یا عطر و جانمازی سنگین می کرد و گاهی به کتاب و دفتری. ضحی هم کم نمی گذاشت و جفت هر چیزی که عباس خریده بود را برایش می خرید. پولی که قرار بود برای اقامت در هتل بدهند را هدیه و سوغات خریدند. آن روز بعد از نماز مغرب و عشا، از حرم خارج شدند.وارد مغازه لباس نوزاد شدند. عباس یک دست لباس نوزادی، یک جفت جوراب و یک کلاه نخی سفید خرید و دست ضحی داد. ضحی تشکر کرد اما متوجه علت خرید لباس نوزادی نشد. عباس چیزی که شنیده و کارهایی که کرده بود را تعریف کرد. غسل زیارت کرده و در حرم از حضرت فرزند و نسلی صالح و سالم و عالم خواسته بود و بعد از حرم، با یقین مستجاب شدن دعا، لباس نوزاد را خریده بود. 🔹ضحی فقط گوش داد و هیچ نگفت. مسئولیت مادری، اگر چه شیرین بود اما مسئولیتی بود که همه چیز را تحت الشعاع قرار می داد. دیگر مثل همسرداری نبود که بشود به عقل شوهر تکیه کرد و با منطق و مدارا، کارها را با هم هماهنگ کرد. بچه، کار داشت و اولویت اول زندگی می شد. مسیر حرم تا خانه را فقط به همین ها فکر کرد که آیا آمادگی پذیرشش را دارد یا خیر. بار سومی بود که عباس، از بچه حرف می زد و سکوت ضحی را می دید. به خانه که رسیدند، ضحی لباس را روی تخت گذاشت به نیت اینکه دمِ دستش باشد و فردا نماز صبح، آن را متبرک کند و در این مورد با حضرت صحبت کند. 🔸عباس خیال کرد ضحی خوشش نیامده. غمگین شد و فکر کرد شاید برای ادامه تحصیلش بچه دار شدنو مانع می بینه. خود را دلداری داد که نوعروس است و شاید به بچه دار شدن به این زودی فکر نکرده اما مگه می شه کارشناس مامایی باشی و هر روز چند بچه به دنیا بیاری و به بچه دار شدن خودت فکر نکنی؟ تازه مگه به صورت غیرمستقیم تو خواستگاری این مسئله رو خودش مطرح نکرد؟ کی بود که می گفت: وظیفه ما زیادکردن نسل شیعه هم هست و نه فقط تحصیل و درس و تولید. سعی کرد چهره اش تغییر نکند. به حمام رفت تا دوش بگیرد و عرقی که از سر تمرینات ورزشی، به تنش نشسته بود را بشورد اما بیشتر نیاز به فکری داشت که غمش را بشورد و با خود ببرد. 🔹ضحی سر و ته، روی تخت دراز کشید. تا عباس نیامده می خواست پاهایش را به دیوار تکیه دهد تا خون بیشتری به مغزش برسد. دلش نمی خواست عباس را ناراحت ببیند. با بچه دار شدن هم مشکلی نداشت اما در این موقعیت، تحصیلش باز هم عقب می افتاد. حالا که از بیمارستان آریا جدا شده و راه ادامه تحصیل به صورت جدی برایش باز شده بود، بچه دار شدن انتخاب اولش نبود و تصمیم را برایش دشوار کرده بود. به لباس نوزاد نگاه کرد. صدای خنده و گریه نوزادانی که به دنیا آورده بود در گوشش پیچید. تصور کرد نوزادی در این لباس، روی تخت خوابیده و دست و پا می زند. تمام نیازش به ضحی است و منتظر است تا شکم گرسنه اش را با شیر وجودش سیراب کند. خود را تصور کرد که بچه شیر می دهد و کتاب به دست، درس می خواند. این طور هم می شد. سخت بود اما می شد انجامش داد. 🌸 دلش آرام تر شد اما راحت نبود. به خود نهیب زد کجای زندگی راحت است که این یکی باشد. حتی همین سفر یک هفته شان هم آنقدرها راحت نبود که فکر می کرد. مطمئنا بعد از این هم راحت نخواهد بود. از اولی که خود را شناخته بود، غم و سختی با راحتی در هم آمیخته بود و هیچگاه، با خیال خوش و راحت، نشده بود که روزها از پی هم بگذرند. 🔸صدای شیر آب، قطع شد. از اینکه عباس بیاید و پاهایش را روی هوا ببیند شرم کرد. سر و ته کرد و چهارزانو نشست. 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
هدایت شده از علیرضا پناهیان
🔻علیرضا پناهیان: 👈🏼 دعایی که برای روز دحوالارض(امروز) وارد شده، دعای جامع و دقیقی است. سعی کنید حتما این دعا را مطالعه کنید. 💻 برای دیدن دعای مخصوص روز و سایر اعمال این روز به لینک زیر مراجعه کنید: 📎 Panahian.ir/post/5568 @Panahian_ir
🌺معرفت امام زمان، شرط خروج از جاهلیت است. ✨و تو این معنا را بگیر و تسری بده تا از ذره ذره جهالت ها، به برکت آن معرفت امام و پیشوا، خارج شوی و در بارگاه نور مهدوی، وارد ان شاالله 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🌺وسط همه شلوغی ها و مسیولیت هات، فراغتی باز کن و دعای امروز - روز دحوالارض-رو حتما بخون. زیباست. 🌸 چیزهای خوبی توش از خدا می خواهیم حیفه نخواهی ازش🍀 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🔻ضحی یاد همه دو دلی هایی که در زندگی داشت افتاد. انتخاب هایی که نمی دانست درست است یا غلط. زمانش مناسب است یا باید دیرتر باشد. غیب نمی دانست و همین ندانستن، تصمیم گیری را برایش مشکل می‌کرد. فکر کرد غیب ندانستن هم خوب است اگر کار را دست کسی بسپاریم که تمام غیب دست اوست. همه کاره اوست. اگه من اینجا هستم چون او خواسته و برنامه ریزی کرده. تصمیم گرفت کار را دست همانی بسپارد که همه این سالها، دستش سپرده بود. لباس نوزاد را لوله کرد و داخل کیف دستی کوچکش چپاند. با دیدن عباس، صاف تر نشست و عافیت باشید گفت. 🔸یک هفته تبدیل به ده روز شد و بعد از ده روز، خانه خانم محمدی، زیر و رو شده بود. طهورا هر چه از دکوراسیون بلد بود با هنر دست صدیقه خانم قاتی کرد. دیوارهای خالی را با طرح اسلیمی طرح زد و طهورا، یکی شان را با گیاه رونده، زینت داد. وسط طرح دیگری، تابلویی با لوازم دورریختنی ساخت و یک بطری اسپری طلایی رنگ رویش خالی کرد. یک هفته روی دکوراسیون دیوارها و کابینت خانه کار کرد. برای روی کابینت، طرح آبشار کوچک زد و دو روزی بود مشغول سیمان کاری و کارهای جانبی اش بود. یک روز مانده به برگشت ضحی، قرار خواستگاری را مادر گذاشت. آبشار رنگ نشده، روی میزش مانده بود و به سوالاتی که ضحی برای خودش نوشته بود دستبرد زده بود: - ملاک شما برای یک همسر خوب چیه؟ ملاکتون برای یک شوهر خوب بودن چیه؟ 🔹برایش جالب آمد. تا به حال از آن طرف قضیه نگاه نکرده: ملاک خوب بودن شوهر از نظر یک مرد. و این را عباس تمام و کمال پاسخ داده بود. ضحی از پاسخ های عباس لذت برد و فهمید بیش از آنکه متوقع همسر آینده اش باشد، از خودش توقع دارد. این را فهمید و سوالات دیگر را نکرد. برگه را تا زد و دغدغه های همسر آینده اش را گوش داد. می دانست آن کس که از خود توقع خوب تر شدن دارد، متوقف و متوقف کننده نیست. حالا سر کلاسی بود که اگر عباس این ویژگی را نداشت، صندلی اش به دیگری می رسید. 🔻نگران نداشتن ملاک های همسر خوب نبود. زیرا می دانست آب اگر آلوده باشد، جاری که بشود، زلال و شفاف خواهد شد و دیگران را سیراب. ده روز سیراب شدن در کنار عباس، یک عمر آرامش برایش باقی گذاشت و به لحظه ای رو به اتمام بود. تنها حرکت کردن، راه را طولانی تر می کند. همانقدر که با همراهی پرانرژی جاری شدن، راه را کوتاه. 🔸دفتر را برداشت و اسامی همکارانی که در این چند روز با آن ها آشنا شده بود را یادداشت کرد. لابلای کلاس ها و از این بخش به آن بخش رفتن ها، شماره یکی یکی شان را به بهانه دعوت به همایش های بیمارستانشان، گرفت و نوشت اما قصدش چیز دیگری بود. دیدن سیستمی که از سیستمیک بودن، جز اسم و بخش ها چیزی نداشت برایش زجر آور بود. بیمارستان بود؛ بخش های مختلف داشت؛ پزشکان متعدد اما همه پاره پاره. تکه هایی از پازل که نه در کنار هم چیده شده بودند و آن هایی هم که خودشان در کنار هم رفته بودند، سرجایشان ننشسته بودند. باید سیستم بیمارستان بهار را هم به اینجا صادر می کرد و بیمارستان و اهالی اش را آباد. هوای ریاست در سر نداشت اما آب و هوای آبادانی را چرا. کلاس آخر، با خانم دکتر مقامی تمام شد و ضحی را خواست: - شنیدم تنها فردی که جلسه قبل سر کلاس همسرم حاضر نشده شما بودید. 🔹ضحی چیزی نگفت. سوالی نشده بود که پاسخی بدهد. نگاه مستقیم به استاد را جایز ندانست و با همه برحقی اش، سر به زیر انداخت و کفش های مشکی واکس زده اش را نگاه کرد. - البته که حق داشتین و خواستم ازتون تشکر کنم. غیبت اون روزتون رو حساب نمی کنم. می تونین مدرک پایان دوره رو بگیرین. 🔸خانم دکتر مقامی، لیست اسامی را دست ضحی داد و گفت: نمره شما رو بیست دادم چون بی تفاوت نبودین. و از بقیه یک نمره کم کردم چون حرفی نزدن. پزشک باید نظر درست رو ولو به ضررش باشه بگه. ضحی به احترام حرف استاد، نمره ها را نگاه کرد و دنبال نمره های بالای کلاس روز سه شنبه شان بود. استاد کلاس، خلاقیت در درمان را اصل گذاشته بود و او دنبال پزشکان خلاق می گشت. اسامی ممتازین را در ذهن ثبت و از خانم دکتر تشکر کرد. 🔹دفتر یادداشت کوچکش را از جیب روپوش سفیدرنگش در آورد و جلوی اسم سه نفر از پزشکان، علامت زد. حالا دیگر می توانست برگردد و قدم اول برای آباد کردن بیمارستان های دیگر را بردارد. اولین کار، توضیح دادن برای خانم دکتر بحرینی بود. 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
دلم برایت تنگ شده رفیق و سردار مجاهدم 🌸 🍀دلم، دیدن تواضع و خصلت الهی چون تویی را می خواهد.. 🌺من این جا، چون عاشقی سوخته دل، به غربت تنهایی بی رفیقی، گرفتار نشسته ام. و منتظر سحر تا نفس گیرم از اکسیژن فضل خدا برای دویدن های مستمر بر خاکریز جبهه 💫 انقلاب ما به دوران نبوت خویش رسیده و باید آمادگی خود را بالا ببریم. 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
✨بارش رحمت 🌺حال خوش آن روز را یادت است؟ همان روز که دوستت پشت سرت ایستاد و نمازش را به تو اقتدا کرد؟ بارش رحمت الهی را بر خود دیدی؟ دلت باز هم نماز جماعت می خواهد؟ نمی توانی امام جماعت ولو کودکانی را بر عهده بگیری؟ شرایطتت مهیا نیست؟ یا حتی محرومی از مسجد رفتن و نماز جماعت خواندن؟ ✍️البته رحمتی است که از دست می دهیم اما هنوز هم راهی هست. قبل از نماز واجبت، اذان و اقامه بگو تا صفی از ملائک، پشت سرت اقتدا کنند. بارش های خاص رحمت الهی را احساس کنی. ✨✨✨ 🍀اذان را گفته ای و به اقامه رسیدی.. بالای سرت، فوج فوج ملائک اند که از آسمان به سوی تو نازل می شوند تا پشت سرت بایستند و به تو، اقتدا کنند. الله اکبر.. مبارک باشدت این رحمت الهی 🌺امام صادق علیه السلام مَن صَلّى بِأَذانٍ وإقامَةٍ صَلّى خَلفَهُ صَفّانِ مِنَ المَلائِكَةِ ، ومَن صَلّى بِإِقامَةٍ بِغَيرِ أذانٍ صَلّى خَلفَهُ صَفٌّ واحِدٌ . 🌸«هر كس با اذان و اقامه نماز بخواند ، دو صف از فرشتگان ، پشت سر او نماز مى خوانند و هر كس با اقامه و بدون گفتن اذان نماز بگزارد ، پشت سر او تنها يك صف به نماز مى ايستند» . 📚ثواب الأعمال: ص 54 ح 2 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
🔹ستاد استقبال از عروس و داماد، پا در رکاب خدمت کرده و منتظر دیده شدن ماشین خاک گرفته داماد بودند. ماشین داخل کوچه پیچید و اشک از گوشه چشم مادر عباس، سُر خورد. ضحی از دیدن خانواده اش چنان ذوق کرد انگار کودک ده ساله ای را به اجبار، ماه ها از مادر جدا کرده و به آغوشش بازگردانده باشی. هوای مادر تمام چشم هایش را پُر کرد. زیر بال و پر پدر رفت. گل های رفاقت و صمیمیت را از قلب دو خواهرش، چید و بوسید. عباس خوشحال از خوشحالی ضحی، به مادر پناه برد و پاسخ دستِ پدری حاج عبدالکریم را داد و اشک ریخت. چون فرزند یتیمی بود که حیات دوباره به پدرش داده باشند و او، تمام سالهای یتیمی را یک جا از قلب پدر، بازپس گیرد. پُر شد از عطوفت پدرانه حاج عبدالکریم. 🔸هیئت استقبال، سوار ماشین شدند و پیش و پش ماشین خاکی از سفرمشهد برگشته عروس، به خانه‌اش رفتند. بی بوق و کرنا. بی حرکت اضافه و در سکوت و ذکر. مادر صلوات می فرستاد و آیت الکرسی که دختر و دامادش در پناه قرآن باشند. خانم محمدی هم کنار مادر نشسته و مشغول ذکر بود. طهورا و حسنا به نقشه های غافلگیری فکر می کردند اما خبر نداشتند که همه شان غافلگیرتر خواهند شد. نزدیک در خانه، خانم سرتاپا سفید پوشی را دیدند که اطراف خانه قدم می زند. قد نسبتا بلندش با مانتو بلند سفید جلو باز پوشیده، بلندتر شده بود. شال پهن و بلند سفیدی که روی سر انداخته بود، تصویر روح مانندش را کامل تر می کرد. بماند آن شلوار سفید وجوراب و کفش های سفیدتری که هر کس می دید گمان می کرد او عروس است و ضحی از مستخدمین. حق داشت. از سفربرگشته ای که فرصت آب زدن بین راهی به صورت خود نداشت بهتر از این نمی شود. ضحی فکر کرد دیدن این لحظات برایش چه شاعرانه شده است. پدر و مادری که بال گسترده اند و دست حمایت خود را تا آخر، از سر دختر و دامادشان برنمی دارند. خواهرانی که چون تکه هایی از تسبیح، در کنار هم و شبیه به هم قرار گرفتند. 🔹به خانه رسید و از ماشین خاک آلود که پیاده شد، آغوش آن خانم سفیدپوش هم برایش باز شد. ضحی هاج و واج به صورت آرایش کرده سحر نگاه کرد و از تبریک و حضورش تشکر کرد. ضحی و عباس از زیر قرآن رد شدند. داخل خانه شدند. سحر هم مهمان بود و گوشی به دست داخل شد. - عجب خونه نقلی خوشگلی داری. وای این گٌلا چقدر با سلیقه چیده شدن. تابلوها رو نگاه. نگو که کار خودته ضحی جان 🔸ضحی به طهورا نگاه کرد و از سر قدردانی، لبخند تشکر پُرمهری بر لب نشاند. سحر گوشی را بالا آورد و به بهانه زیبا بودن تابلوها و چیدمان، از گل ها و دیوارها عکس گرفت. وسط عکس گرفتن، با مادرها خوش و بش کرد و خیلی نامحسوس، از عباس که گوشه ای کنار پدر ایستاده بود هم عکس گرفت. به خود جرئت داد به عنوان دوست صمیمی ضحی، هر جا که می خواست را ببیند و تحسین کند. اجازه لفظی ای گرفت بدون اینکه منتظر جواب باشد. زبان ریخت و مهلت حرف زدن به کسی نداد. راهرو را با همین به به و چه چه کردن‌هایش، طی کرد و برای دیدن جهیزیه، وارد اتاق خواب ضحی شد. 🔻ضحی به روشویی رفت تا دست و صورتش را بشوید. مادرها برای درست کردن شربت و چایی به آشپزخانه رفتند. حسنا کنار پدر روی پتو نشست و طهورا به احترام مهمان، او را همراهی کرد. قبل از آمدن طهورا به اتاق، سحر کار خودش را کرده بود. طوری که انگار در حال تایپ کردن بود، گوشی را در دست گرفت. رو به طهورا کرد و گفت: - انگار مشکلی پیش اومده. ضحی جان کجاست عزیزم ازشون خداحافظی کنم؟ سریع باید برم - رفتن دست و صورتشون رو بشورن. 🔻سحر از اتاق بیرون آمد. لیوان شربتی که زهرا خانم برایش آورده بود را گرفت و نوشید. ضحی که آمد، صورت شسته و تمیزش را بوسید و گفت که باید برود بیمارستان و دوباره سر می زند. خداحافظی کرد و عجله و شتاب را به پاهایش داد و از خانه خارج شد. 🔹عکس های خوبی گرفته بود. به پریسا پیامک داد"دارم می یام. سیستمتو روشن کن". سوئیچ را چرخاند و خیابان ها را با آخرین سرعتی که می توانست، طی کرد و داخل خانه پریسا شد. چند دقیقه بعد، تمام عکس هایی که گرفته بود داخل سیستم پریسا بود. حتی همان تصویری که فرهمندپور از عباس، کنار آن گلدان گل، گرفته بود. 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte
رازها را باید نیمه شب، نجوا کرد... ✍️روز قلم، مرا تبریک گفتند که : از لذت های دل چسب دنیای نویسندگی؛ دیدن کتاب خودت در کتاب فروشی محبوبت است. به امید آن روز، قلم بزن. 🍀خواندم. یک بار. دو بار. به خود رجوع کردم. 🧐دیدم نه. چنان لذتی را برای من نیست به آن امید، قلم بزنم. فریادم بلند شد و نتوانستم جلویش را بگیرم و نوشتمش: "نه اینطور نیست لذت دلچسب، دیدن تقریظ رهبری بر کتابمان است..😍 نه حتی رونمایی نه حتی چاپ بیستم و نه حتی روی پیشخوان همه کتاب فروشی های شهر..." 🌺و مرا چه حالی دست داد بعد از این یادآوری نیت و آن روز خوش که تمام سختی ها را تحمل باید کرد برای دیدن لبخند رضایت امام که مرحبا.. احسنت.. طیب الله.. این همانی بود که دوست داشتم بخوانم. همانی که نیاز داریم. از این دست کتاب ها بیشتر بنویسید.. و آن زمان، طلوعی دیگر است.. لبیک گویان، اطاعت از امر رهبری کردن.. 😍مرا امید دیدن تقریظ رهبری است.. دامت برکاته.. سایه شان مستدام باشد الهی بالای سرمان✨ 📣کانال در ایتا، سروش، بله @salamfereshte