بسم الله #حدیث 🔸 تبعیت از کلام یک گوینده، پرستش و عبودیتِ معنا و ملکوتِ کلام اوست، اگر حرف حق و خدایی باشد عبودیت خداست، و اگر حرف باطل و شیطانی باشد عبودیت شیطان است. 🔸 جامع الأحادیث https://hadith.inoor.ir/hadith/221768 شناسه حدیث : ۲۲۱۷۶۸ نشانی : بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۲، ص ۹۴ *امام جواد (علیه السلام) * ف، [تحف العقول] ، عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ اَلثَّانِي عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: . ⚡ مَنْ أَصْغَى إِلَى نَاطِقٍ فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإِنْ كَانَ اَلنَّاطِقُ عَنِ اَللَّهِ فَقَدْ عَبَدَ اَللَّهَ، وَ إِنْ كَانَ اَلنَّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسَانِ إِبْلِيسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلِيسَ . 🔹 ✅ ترجمه: 🔻نقل از کتاب تحف العقول: امام جواد علیه السلام فرمود: ⚡ کسی که به گوینده و سخنگویی گوش دهد (و تبعیت از حرفش کند)، پس به تحقیق او را پرستش و عبودیت کرده، بنابراین اگر آن گوینده از خدا سخن گوید، آن گوش‌کننده هم خدا را پرستیده، و اگر گوینده از زبان ابلیس سخن گوید، به تحقیق گوش‌کننده هم شیطان را پرستیده است. -. تحف العقول: ص ۴۵۶ - 🔸 🔻 روایت دیگر مشابه: جامع الاحادیث https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/304437 تصحيح إعتقادات الإمامية ج ۱، ص ۷۳ امام صادق (علیه السلام) وَ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: ⚡ مَنْ أَجَابَ نَاطِقاً فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإِنْ كَانَ اَلنَّاطِقُ عَنِ اَللَّهِ تَعَالَى فَقَدْ عَبَدَ اَللَّهَ، وَ إِنْ كَانَ اَلنَّاطِقُ عَنِ اَلشَّيْطَانِ فَقَدْ عَبَدَ اَلشَّيْطَانَ . 🔹 🔻 کسی که گوینده و ناطقی را اجابت کند (یعنی کلامش را تبعیت نماید) او را عبودیت کرده، اگر گوینده از جانب خدا و حق سخن بگوید تبعیتش عبودیت خداست، و اگر گوینده از جانب شیطان و باطل سخن بگوید تبعیتش عبودیت شیطان است. 🔸 @Salehi786

بسم الله #حدیث 🔸 طهارت و عصمت، در سه کتاب وجودی خلقت، که «کلماتُ الله» هستند 🔹 «ظهور نور خدای سبحان» در سه کتاب وجودی امام (نفس انسان) و قرآن و جهان، که حقایقی پاک و معصوم و بی‌نقص و بی‌اختلاف و بی‌خطاست: ⚡ کتاب تکوین جهان (آیات تکوینی آفاقی در جهان هستی)، که همه‌ی آثار هستی به اراده خداست، و تمام خلایق «کلماتُ الله» هستند، و خدا دارد با این کلماتش با من صحبت می‌کند. - وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ (لقمان ٢٧) - قُلْ لَوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا (کهف ١٠٩) - وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِيٓ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِيهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ (تحریم ١٢) ⚡ کتاب تدوین قرآن (آیات تشریعی قرآن) که همه‌اش «کلام الله» است، و خدا دارد با این کلماتش با من صحبت می‌کند. -... إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسَالَاتِي وَ بِكَلَامِي (اعراف ۱۴۴) -... فَأَجِرْهُ حَتَّىٰ يَسْمَعَ كَلَامَ اللَّهِ (توبه ۶) ⚡ کتاب نفس و تکوین انسان کامل (امام معصوم) و نفوس انسان‌هایی که تبعیت کامل ازشان بیایند (معانیِ درونی و آیات تکوینی انفسی)، که همه آثار نفس انسان کامل (امام معصوم (علیه السلام) و شیعیان مطیعشان) به اراده خداست، و تمام وجوه متجلی در نفسِ او «کلماتُ الله و اسماءالله» هستند، که تکلم خدا با اوست. ولذا انسانِ مؤمن پاک «کلمة الله» است 🔻 چنانکه به بیان قرآن کریم، حضرت عیسی مسیح (علیه السلام) «کلمة الله» و «قول الحق» بود: 🔻 سوره نساء (آیه ۱۷۱) ⚡ ... إِنَّمَا الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ رَسُولُ اللَّهِ وَكَلِمَتُهُٓ أَلْقَاهَآ إِلَىٰ مَرْيَمَ وَرُوحٌ مِنْهُ 🔻 سوره مریم (آیه ۳۴) ⚡ ذَٰلِكَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِي فِيهِ يَمْتَرُونَ 🔻 سوره آل عمران (آیات ٣٩ و ۴۵) ⚡ فَنَادَتْهُ الْمَلَآئِكَةُ وَهُوَ قَآئِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَىٰ مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ ⚡... إِذْ قَالَتِ الْمَلَآئِكَةُ يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهًا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِينَ 🔻و چنانکه به تعبیر قرآن کریم و احادیث، حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) «کلمة التقوی» و تمام امامان معصوم (علیهم السلام) «کلمة ربک» هستند: 🔻 سوره فتح (آیه ۲۶) إِذْ جَعَلَ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي قُلُوبِهِمُ الْحَمِيَّةَ حَمِيَّةَ الْجَاهِلِيَّةِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ ⚡ وَأَلْزَمَهُمْ كَلِمَةَ التَّقْوَىٰ وَكَانُوٓا أَحَقَّ بِهَا وَأَهْلَهَا وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا 💥 قال أمیرالمؤمنین (علیه السلام): أَنَا عُرْوَةُ اللَّهِ الْوُثْقَی و «کَلِمَهًُْ التَّقْوَی». امام علی (علیه السلام) فرمود: من عروةُ الوثقی و کلمه‌ی تقوی هستم. [ التوحید، ص۱۶۵/ نورالثقلین] 💥 فَقَالَ [الله تعالی] ‌: عَلِیٌّ رَایَهًُْ الْهُدَی وَ إِمَامُ الْأَبْرَارِ وَ قَاتِلُ الْفُجَّارِ وَ إِمَامُ مَنْ أَطَاعَنِی، «وَ هُوَ الْکَلِمَهًُْ الَّتِی أَلْزَمْتُهَا الْمُتَّقِینَ» ⚡ أَوْرَثْتُهُ عِلْمِی وَ فَهْمِی، فَمَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أَحَبَّنِی وَ مَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدْ أَبْغَضَنِی فرمود: «علی (علیه السلام) نشانه هدایت و امام ابرار و قاتل فاجران و پیشوای کسانی است که از ما اطاعت می‌نمایند و او کلمه‌ای است که بر متّقین لازم نموده‌ام و علم و فهم خویش را به وی ارث داده‌ام. پس هرکس علی (علیه السلام) را دوست بدارد مرا دوست داشته و هرکس نسبت به وی بغض داشته باشد با من دشمنی نموده است. [بحارالأنوار، ج۱۸، ص۳۹۲/ بحارالأنوار، ج۳۷، ص۳۱۴/ الیقین، ص۲۹۱] http://alvahy.com/فتح/26 🔻 سوره انعام (آیه ۱۱۵) ⚡ وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدْقًا وَعَدْلًا لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِهِ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ 💥 إِنَّ الْإِمَامَ یَخْلُقُهُ اللَّـهُ بِیَدِهِ لَا یَلِیهِ أَحَدٌ غَیْرُهُ وَ هُوَ جَعَلَهُ یَسْمَعُ وَ یَرَی فِی بَطْنِ أُمِّهِ حَتَّی إِذَا صارَ إِلَی الْأَرْضِ خَطَّ بَیْنَ کَتِفَیْهِ : «وَ تَمَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ صدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیم».

🔻 وجود امام (علیه السلام) را خداوند متعال مستقیما (بدون واسطه ملائکه) به دست خود می‌آفریند و آفرینشش را به احدی نمی‌سپارد، و خداوند امام (علیه السلام) را در شکم مادرش، شنوا و بینایش می‌کند. وقتی که امام (علیه السلام) به دنیا آمد و بر زمین قرار گرفت، به امر الهی بر کتف شانه‌‌اش این آیه نوشته می‌شود که: «وَ تَمَّت کَلِمَةُ رَبِّکَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیم» [الخرایج و الجرایح، ج۲، ص۵۶۹] 💥 أَنَ لِلْإِمَامِ عَشْرَ دَلَائِلَ: ... وَ ثَالِثُهَا أَنَّهُ عَلَی عَضُدِهِ الْأَیْمَنِ مَکْتُوبٌ: «وَ تَمَّت کَلِمَةُ رَبِّکَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ» امام ده نشانه دارد؛ ... سومین نشانه‌اش اینست‌که بر بازوی راست او این آیه قرآن نوشته شده است: «وَ تَمَّت کَلِمَةُ رَبِّکَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِکَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ» [الصراط المستقیم، ج۱، ص۱۰۸] http://alvahy.com/انعام/115 🔹 💥 ولذا ، «کتابِ نفسِ إمام»، «هیچ پلیدی و خطایی» در او راه‌ندارد و «معصوم» است، 🔻 سوره احزاب، شریفه ٣٣: ⚡ «إِنَّما يُريدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهيراً»؛ - «خدا مى‏خواهد پليدى را از شما اهل البیت دور كند و شما را [از هر عيب و نقصى‏] پاك و منزه گرداند». 🔹 💥 همانطور که در «کتابِ تشریعِ قرآن» نیز «هیچ‌گونه خطا و اختلافی» نمی‌باشد و هیچ چیز را هم فروگذار نکرده است و نقصی ندارد و تبیان همه‌چیز است، 🔻سوره نساء، شریفه ۸٢: ⚡ «أَ فَلا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ وَ لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فيهِ اخْتِلافاً كَثيراً»؛ - «چرا در يكا يك آيه‏هاى اين قرآن دقت نمى‏كنند، با اينكه اگر از ناحيه غير خدا بود، اختلاف فراوان در آن مى‏يافتند». 🔻و سوره انعام، شریفه ۳۸: ⚡ «مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ»، - «ما در کتاب قرآن هیچ چیز را فروگذار نکردیم». 🔻 و سوره نحل، شریفه ۸۹: ⚡ «وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ»، -«و نازل کردیم بر تو کتاب قرآن را که در آن تبیان روشنگر همه‌چیز است». 🔹 💥 و همانطور که «کتابِ تکوینِ جهان» را نیز «هیچ خلل و نقصانی» (فروج و فطوری) در آن نیست. 🔻 سوره مُلک، شریفه ٣: ⚡ «ما تَرى‏ في‏ خَلْقِ الرَّحْمنِ مِنْ تَفاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرى‏ مِنْ فُطُورٍ»؛ - «در آفرينش خداى رحمان هيچ گونه اختلاف و اختلال و بى‌نظمى نمى‏بينى، باز هم توجه كن، آيا هيچ نقص و خلل و فُطورى مشاهده مى‏كنى؟!» 🔻 سوره ق، شریفه ۶: ⚡ «أَفَلَمْ يَنْظُرُوٓا إِلَى السَّمَآءِ فَوْقَهُمْ كَيْفَ بَنَيْنَاهَا وَزَيَّنَّاهَا وَ مَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ» - «مگر آسمان بالای سرشان را نمی‌بینند که آن را چطور برافراشتیم و زینت دادیم و هیچ‌گونه نقص و خلل و فُروجی در آن نیست؟!» 🔸 @Salehi786

بسم الله #سلوکی 🔸 آداب قرآن 🔸 ۱. فهمِ عظمتِ کلام الهی در قرآن کریم، در بیانات عمیق ملاصدرا و امام خمینی (رحمة الله علیهما) 🔸 🔻 ملاصدرا (ره) : اندیشمند قرآنی باید در فضل و رحمت الهی بیاندیشد که چگونه خداوند با رساندنِ «سخن خویش» به سطح اندیشه‌ها و فهم و ادراک بندگانش به آنها لطف کرده‌است؛ که اگر زیباییِ سخن خود را در لباسِ حروف و الفاظ نپوشانده بود و در قالبِ این حجاب‌های جسمانی نازل نکرده بود، آن‌وقت نه عرش را و نه فرش را توانِ شنیدن و ثبتِ کلامِ او نبود، زیرا به سبب جلال و عظمتِ انوار و برهانِ او هرآن‌چه که بین آن‌دو (عرش و فرش) هست، هرآینه متلاشی و نابود می‌گردید. شگفت‌انگیز آن‌که این کلامِ پرعظمت با این‌همه پایین آمدنش، و فرود در این پرده‌های جسمانی، و پوشیدگیش به سیاهی خطوط و نوشته‌ها، هنوزهم هیچکدام نتوانسته‌اند از مشاهده‌ی انوار حکمتش و درخششِ جمالِ أحدیّت درآن ممانعت کنند؛ بلکه حروف و آهنگِ آن هم به «نورِ سخن‌گویِ آن» درخشان گشته، و نوشته‌هایش به «شرف و بزرگیِ او» عظمت می‌یابند. و هم‌چنان که تاریکی توان پایداری مقابل خورشید را ندارد، باطل هم توان ندارد که در برابر تابشِ «حکمتِ الهیِ قرآن» ایستادگی نماید. پس قرآن همانند پادشاه و فرمانروایی است که خود از دیده‌ها پوشیده، ولی فرمان و حُکمش ظاهر و آشکار است، و هرکس که بر «راز قرآن» آگاه گردید، در واقع به‌وسیله خود قرآن کریم به سوی آن راه‌یافته است؛ پس قرآن کلید گنجینه‌های مُلک و مَلکوت، و آب حیاتی است که هرکه نوشید نمرده‌ و جاویدان خواهد ماند؛ قرآن داروی بیماری‌های جهل و نادانی، و شفابخش ناخوشی‌های صفاتِ پست است، که هرکس از آن جرعه‌ای نوشید جاودانه بیمار نخواهد شد. [صدر الدین محمد شیرازی (ملاصدرا)؛ مفاتیح الغیب-کلید رازهای قرآن؛ مترجم محمد خواجوی، انتشارات مولی، تهران، چاپ چهارم، 1387 ه.ش، ص78-80 (مفتاح دوم،فاتحه دوم،آداب الناظرین فی علم القرآن).]. 🔹 🔻 امام خمینی (ره) : آرمان اصلى وحى ]قرآن[ اين بوده است كه براى بشر «معرفت» ايجاد كند؛ معرفت به حق تعالى، در رأسِ همه‌ی امورِ اين معناست. قرآن «جلوه‌ی تامّ خدای تعالی» است؛ یعنی، با همه‌ی أسماء و صفاتِ الهی، تجلّی کرده‌است. فهمِ عظمتِ قرآن خارج از طاقتِ ادراك است‏؛ این صحیفه‌ی الهیّه، کتاب احیای قلوب به حیات ابدیِ علم و معارف الهیّه است؛ این کتابِ خداست و به شئونِ الهیّه (جلّ¬وعلا) دعوت می‌کند. [امام روح الله خمینی؛ قرآن کتاب هدایت از دیدگاه امام خمینی (س)؛ تبیان آثار موضوعی؛ مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، تهران، چاپ هشتم، 1391 ه.ش، ص18و19و17و18و36 (به نقل از کتب صحیفه امام و آداب الصلاة).]. 🔸 @Salehi786

بسم الله 🔸 *قرآن، کتاب الحقّ و کتاب الحیّ* (مجموعه بیاناتی از قرآن و حدیث در تجلی اسم «الحق» و «الحیّ القیّوم» در قرآن و نفس انسان) 🔸 🔻سوره آل عمران (آیه ۱ تا ۴) بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ (١) ⚡ *الٓمٓ* (٢) ⚡ *اللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ* (٢) ⚡ *نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ* مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَأَنْزَلَ التَّوْرَاةَ وَالْإِنْجِيلَ (٣) 🔸 🔻سوره محمد (آیه ۲) وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ⚡ *وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ* ⚡ *وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ* كَفَّرَ عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ (٢) 🔸 🔻سوره ذاریات (آیه ۲۳) فَوَرَبِّ السَّمَآءِ وَالْأَرْضِ ⚡ *إِنَّهُ لَحَقٌّ* مِثْلَ مَآ أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ (٢٣) 🔸 🔻سوره فصلت (آیه ۵۳) سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِيٓ أَنْفُسِهِمْ ⚡ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ *أَنَّهُ الْحَقُّ* أَوَلَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (٥٣) 🔸 🔻 سوره اسراء (آیه ۱۰۵) ⚡ *وَبِالْحَقِّ أَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ* وَمَآ أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (١٠٥) 🔸 جامع الأحادیث https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/276674 بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۸۴، ص ۲۵۸ ⚡... *اَللَّهُمَّ أَنْتَ اَلْحَقُّ، وَ قَوْلُكَ اَلْحَقُّ، وَ وَعْدُكَ اَلْحَقُّ، وَ أَنْتَ مَلِيكُ اَلْحَقِّ، أَشْهَدُ أَنَّ لِقَاءَكَ حَقٌّ، وَ أَنَّ اَلْجَنَّةَ حَقٌّ، وَ اَلنَّارَ حَقٌّ، وَ اَلسَّاعَةَ حَقٌّ آتِيَةٌ لاٰ رَيْبَ فِيهٰا، وَ أَنَّكَ تَبْعَثُ مَنْ فِي اَلْقُبُورِ* 🔸

بسم الله 🔸 « الْحَيُّ الْقَيُّوم » = 236 🔸 « كُنْ فَيَكُون » = 236 🔻(به حساب ابجد کبیر) 🔸 به ارتباط «الحی القیوم» و «کن فیکون» در روایت زیر فکر کنید ، و نیز اینکه هر دوی آنها در «مظهریتِ حقیقتِ نفس انسان (مؤمن)» ظهور می‌یابند. چون هستیِ نفس می‌تواند آینه‌ی خدای زنده‌ی پاینده، و ظهورِ امر الهی (کُن)، در تحقق همه‌چیز (فیکون) بشود👇(و نیز اسم «اهیه اشر اهیه» که ذکر «معرفت نفسی» با «هستی و حیات ازلی و ابدی الهی» است) 🔸 انسان مؤمن در بهشت قیامتی مظهر «حیات باقی الهی» و «کن فیکون الهی» می‌شود. 🔻نامه‌ی از خداوند به انسان مؤمن در بهشت، که می‌فرماید: 💥 «مِنَ الحَىِّ القَيُّومِ الَّذى لا يَمُوت، الَى الحَىِّ القَيُّومِ الَّذى لايَمُوت. امّا بَعدُ، فَإنّى أقُولُ لِلشَّىءِ كُن فَيَكُونُ، و قَد جَعَلتُكَ تَقولُ لِلشَّىءِ كُن فَيكونُ» 🔻فقال النبی (صلى الله عليه و آله): ⚡ «فلا يَقولُ أحَدٌ مِن أهلِ الجَنَّةِ لِلشَّىءِ كُن الا و يَكُون» 🔹 🔻«از جانب [خدای] حیّ قیّومی که نمی‌میرد بسوی [بنده‌ی] حیّ قیّومی که نمی‌میرد؛ اما بعد، من چون به [هر] چیز گویم «باش»، پس موجود می‌شود. تو را (نیز مظهر آن) چنان قرار دادم که به (هر) چیز بگویی «باش» موجود شود. 🔻آنگاه رسول اللّه (صلی الله علیه و آله) فرمود: ⚡ «احدی از اهل بهشت به چیزی نمی‌گوید «باش» مگر آنکه موجود شود» 🔹 📌«علم الیقین» ‏فیض کاشانی؛ ج٢، ص ١٢٩٢ https://ablibrary.net/#/reading/booklist/8517/576 🔸 🔸 امام خمینی (ره) پیرامون این روایت می‌فرماید : 🔻 ‏‏نتیجه این تسلیم اراده به حق در دار آخرت آن شود که حق تعالی‏‎ ‎‏اراده او را در عوالم غیب نافذ فرماید و او را مثل اعلای خود قرار‏‎ ‎‏دهد، و چنانچه خود ذات مقدّس هرچه را بخواهد ایجاد کند به‏‎ ‎‏مجرّد اراده موجود شود، اراده این بنده را هم آن طور قرار دهد؛‏‎ ‎‏چنانچه بعضی از اهل معرفت روایت نمودند از ـ رسول اکرم (صلّی‏‎ ‎‏الله علیه و آله) راجع به اهل بهشت که ملکی می آید پیش آنها؛ پس‏‎ ‎‏از آن که اذن ورود می طلبد وارد می شود و نامه ای از جناب‏‎ ‎‏ربوبیّت به آنها می دهد بعد از آن که از خدای تعالی به آنها سلام‏‎ ‎‏ابلاغ نماید. ‏‏و این سلطنت الهیّه ای است که به بنده دهند از برای ترک اراده‏‎ ‎‏خود و ترک سلطنت هواهای نفسانیّه و اطاعت ابلیس و جنود‏‎ ‎‏او. و در آن نامه است برای هر انسانی که مخاطب به آن‏‎ ‎‏است: ⚡ «مِنَ الْحَىِّ القَيُّومِ الَّذى لا يَمُوتُ الَى الْحَىِّ القَيُّومِ الَّذى لايَمُوتُ. امّا بَعْدُ، فَانّى اقُولُ لِلشَّىْ‏ءِ كُنْ فَيَكُونُ، وَ قَدْ جَعَلْتُكَ تَقولُ لِلشَّىْ‏ءِ كُنْ فَيكونُ». فقال (صلى اللَّه عليه و آله): ⚡ «فلا يَقولُ احَدٌ مِنْ اهْلِ الجَنَّةِ لِلشَّىْ‏ءِ كُنْ الّا وَ يَكُون». 📌«معاد از دیدگاه امام خمینی» ص۴١٨؛ «‌‏آداب الصلوة‏» ص٣٢و٣٣ www.imam-khomeini.ir/fa/c78_85776/کتاب/معاد_از_دیدگاه_امام_خمینی_س_/مادّۀ_اخروی 🔸 🔻آصف بن برخیا (وزیر سلیمان ع) با بکارگیری باطنیِ «إهیه أشِر إهیه» (که تعبیر عبری هم‌معنای «الحی القیوم» است)، تخت بلقیس را «کن فیکون» و احضار کرد (الميزان ج‏۱۵ ص۳۶۳؛ عدة الداعي ص۶۰) 🔻حضرت عیسی ع هم با «اهیه اشر اهیه» مردگان را «احیاء» نمود (تفسیر قرطبی، الجامع لأحكام القرآن ج‏۳ ص۲۷۱) 🔸 جامع الأحادیث https://hadith.inoor.ir/hadith/441458 . شناسه حدیث : ۴۴۱۴۵۸ نشانی : کلیات حدیث قدسی ج ۱، ص ۷۰۹؛ الجواهر السنیّة، ص٣۶١. معصوم : مضمر ، حديث قدسی وَ رَوَى اَلْحَافِظُ اَلْبُرْسِيُّ قَالَ: وَرَدَ فِي اَلْحَدِيثِ اَلْقُدْسِيِّ 🔻 عَنِ اَلرَّبِّ اَلْعَلِيِّ أَنَّهُ يَقُولُ : 💥 «عَبْدِي أَطِعْنِي أَجْعَلْكَ مَثَلِي، أَنَا حَيٌّ لاَ أَمُوتُ أَجْعَلُكَ حَيّاً لاَ تَمُوتُ، أَنَا غَنِيٌّ لاَ أَفْتَقِرُ أَجْعَلُكَ غَنِيّاً لاَ تَفْتَقِرُ، أَنَا مَهْمَا أَشَاءُ يَكُونُ أَجْعَلُكَ مَهْمَا تَشَاءُ يَكُونُ» 🔸 [اى‏] بنده‏ام! طاعت وبندگى مرا بنما تا تو را مَثَلِ خويش گردانم، من زنده اى هستم كه مرگ را به من راهى نيست، تو را نيز حياتى بخشم كه مرگى در پى نداشته باشد، من بى‏نيازى هستم كه هرگز نيازمند نمى شوم، تو را نيز آنچنان بى‏نياز گردانم كه هرگز فقير نشوى، من هرچه بخواهم موجود مى شود، تو را نيز چنان گردانم كه هرچه بخواهى موجود شود. (جمال آفتاب، ج‏٩ ص١٢٧) 🔸 @Salehi786

🔸 *نفس انبیاء و اولیاء الهی مظهر «کن فیکون» الهی و غلبه‌ی قواعد عالم امر بر عالم خلق است، که در نفس ایشان اسماء فعلیه الهی به اذن و اراده الهی بروز و ظهور می یابد* 🔸 المائدة ، 110 : 🔹إذْ قالَ اللَّهُ يا عيسَى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتي‏ عَلَيْكَ وَ عَلى‏ والِدَتِكَ إِذْ أَيَّدْتُكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَ كَهْلاً وَ إِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتابَ وَ الْحِكْمَةَ وَ التَّوْراةَ وَ الْإِنْجيلَ وَ 🔻 * إِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْني‏ فَتَنْفُخُ فيها فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْني‏ * وَ تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْني‏ وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتى‏ بِإِذْني‏ وَ إِذْ كَفَفْتُ بَني‏ إِسْرائيلَ عَنْكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالَ الَّذينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلاَّ سِحْرٌ مُبين‏ 🔸 🔸 آل ‏عمران ، 49 : 🔹وَ رَسُولاً إِلى‏ بَني‏ إِسْرائيلَ أَنِّي قَدْ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ 🔻 * أَنِّي أَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فيهِ فَيَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِ اللَّهِ * وَ أُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ وَ أُحْيِ الْمَوْتى‏ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ أُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَ ما تَدَّخِرُونَ في‏ بُيُوتِكُمْ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنين‏ 🔸 🔸 *عیسی مسیح (علیه السلام) که خلقت خودش نیز تجلی آشکاری از «کن فیکون» از نفخه روح خدای سبحان است (بمانند خلقت حضرت آدم علیه السلام و نفخه روح الهی به ایشان)* : 🔻سوره آل عمران (آیه ۵۹) ⚡ *إِنَّ مَثَلَ عِيسَىٰ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ قَالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ* 🔻سوره تحریم (آیه ۱۲) وَمَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِيٓ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا ⚡ *فَنَفَخْنَا فِيهِ مِنْ رُوحِنَا* وَصَدَّقَتْ بِكَلِمَاتِ رَبِّهَا وَكُتُبِهِ وَكَانَتْ مِنَ الْقَانِتِينَ 🔻سوره انبیا (آیه ۹۱) وَالَّتِيٓ أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا ⚡ *فَنَفَخْنَا فِيهَا مِنْ رُوحِنَا* وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَآ آيَةً لِلْعَالَمِينَ 🔸

🔸 *«کن فیکون» هشت بار در قرآن آمده است* : ⚡️ يس ، 82 : *إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُون‏* ⚡️ البقرة ، 117 : بَديعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ *وَ إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‏* ⚡️ آل ‏عمران ، 47 : قالَتْ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لي‏ وَلَدٌ وَ لَمْ يَمْسَسْني‏ بَشَرٌ قالَ كَذلِكِ اللَّهُ يَخْلُقُ ما يَشاءُ *إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‏* ⚡️ آل‏ عمران ، 59 : إِنَّ مَثَلَ عيسى‏ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ *خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‏* ⚡️ الأنعام ، 73 : وَ هُوَ الَّذي خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ *وَ يَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ* وَ لَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ وَ هُوَ الْحَكيمُ الْخَبيرُ ⚡️ النحل ، 40 : *إِنَّما قَوْلُنا لِشَيْ‏ءٍ إِذا أَرَدْناهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‏* ⚡️ مريم ، 35 : ما كانَ لِلَّهِ أَنْ يَتَّخِذَ مِنْ وَلَدٍ سُبْحانَهُ *إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‏* ⚡️ غافر، 68 : هُوَ الَّذي يُحْيي وَ يُميتُ *فَإِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُون‏* 🔸

بسم الله 🔸 اسم اعظم «الحَیُّ القَیّوم» در قرآن کریم و احادیث شریف و بیان علمای دین مبین اسلام 🔸 🔻 در سه آیه از سه سوره قرآن کریم، اسم اعظم «الحی القیوم» ذکر شده است، که بخاطر سیادت آن بر اسماء الله، جایگاه خاصی به آن آیات و سوره ها بخشیده است: ⚡ • آیت الکرسی (سیّد الآیات) در آیه 255 سوره بقره: «اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْديهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحيطُونَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِما شاءَ وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ لا يَؤُدُهُ حِفْظُهُما وَ هُوَ الْعَلِيُّ الْعَظيم‏». ⚡• آیه 2 سوره آل عمران: «اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّوم‏». ⚡ • آیه 111 سوره طه: «وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ وَ قَدْ خابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْما». 🔻 در روایتی ابو امامه از رسول الله (صلی الله علیه و آله) نقل میکند که فرمودند: ⚡ «اسْمُ اللَّهِ الْأَعْظَمُ الَّذِي إِذَا دُعِيَ بِهِ أَجَابَ فِي سُوَرٍ ثَلَاثٍ فِي الْبَقَرَةِ وَ آلِ عِمْرَانَ وَ طه»، اسم اعظم الهی که وقتی خداوند به آن خوانده شود اجابت میفرماید در سه سوره قرآن است، در سوره بقره و سوره آل عمران و سوره طه. سپس ابو امامه میگوید که در این سه سوره سه آیه را یافتم که دارای اسمی هستند که تنها در این سه سوره ذکر شده، و آن «الحی القیوم» در سه آیه مذکور است: ⚡ «قَالَ أَبُو أُمَامَةَ فِي الْبَقَرَةِ آيَةُ الْكُرْسِيِّ وَ فِي آلِ عِمْرَانَ- الم اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ وَ فِي طه وَ عَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَيِّ الْقَيُّومِ» ‏(علامه مجلسی، ۱۴۰۳، ج 90: 224). https://hadith.inoor.ir/hadith/280154 🔻 همچنین از امام رضا (علیه السلام) نقل است که فرمودند: ⚡ «بِسْمِ اللَّهِ الْأَكْبَرِ يَا حَيُّ يَا قَيُّومُ»، به حق اسم الله اکبر (اسم اعظم) که «یا حیّ یا قیّوم» است ‏(علامه مجلسی، ۱۴۰۳، ج 90: 223). https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/280149 🔻 علامه طباطبایی با اشاره به مراتب اسماء الهی در شجره اسماء، اسم «الحیُّ القیّوم» را دارای سیطره بر جمیع اسماء ثبوتیه (غیر از وحدت محض) می‌دانند ، که «الحی» هستی حق است و مبدأ تمام کمالات اسماء ذاتیه است (اسمائی که عین ذات الهی اند، و مفاهیمشان فقط از ذات او بدون لحاظ هیچ غیری انتزاع میشوند). ⚡ و «القیوم» شدّت قیام بالذات و قوام بخشی او به غیر است از طریق اتّصال «القیّوم» به اسم ذاتی «الحی» (که در تمام قرآن القیّوم فقط با اسم الحیّ آمده است)، فلذا «القیوم» مبدأ تمام اسماء فعلیه اضافیه است (اسمائی که رتبه شان پس از اسماء ذاتی است، و اشاره به ارتباط مقام فعل الهی با ذاتش دارند که اسماء زائد بر ذات و خارج از ذات اند، و مفاهیمشان به لحاظ شدن ارتباط با مخلوقات که غیرحق اند انتزاع میشوند). 🔻 اسم «الحی» (حیات ذاتی حق) رئیس بر اسماء ذاتیه‌ی «علیم، قدیر، مرید، متکلّم، سمیع، بصیر»، که به جمع این هفت اسم «امّهات سبعه» و «ائمه اسماء» گفته میشود. 🔻 و اسم «القیّوم» رئیس و أمّ بر تمام اسماء فعلیه اضافیه است مانند «خالق، رازق، مبدئ، معید، محیی، ممیت، غفور، رحیم، معطی، جواد، ودود، و ...». (علامه طباطبایی، الميزان في تفسير القرآن، ج 2: 330 و 331: بخش تفسیر آیت الکرسی در سوره بقره‬؛) (علامه طباطبایی‌، نهایة الحکمة، 287: فصل دهم در صفات فعلی حق‬؛) (علامه طباطبایی، الرسائل‌ التوحیدیه‌، 43 و 24 و 25: فصل یکم (در تقسیم اسماء)، و چهارم مبحث رابع (در حیثیات اسماء)). 🔻 بنابراین، اسم «الحیُّ القیّوم» احاطه به تمام مراتب اسماء ثبوتیه ذاتی و فعلی دارد، و سیّد الاسماء است. همچنین مبدأ تمام اسماء سلبی را هم اسم «القدّوس» میدانند، و از طرفی چون اسماء سلبیه هم با سلب نقص از حق (سلب سلب) به ثبوت کمال مقابلشان برای حق برمی‌گردند، لذا تمام اسماء سلبیه هم به رئیس اسماء ثبوتیه برمی‌گردند و متفرع بر «الحیّ القیّوم» میشوند، کما اینکه جمیع تسبیح و تنزیه از نواقص و حدود عدمی هم به ستایش و تحمید کمالات وجودی حق برمیگردند. ‏(علامه طباطبایی، الرسائل‌ التوحیدیه‌، 25 و 43 و 34: فصل یکم (در تقسیم اسماء)، چهارم مبحث رابع (در حیثیات اسماء)، و چهارم مبحث ثانی (میزان کلی در تفسیر اسماء)).

🔻 از طرفی علامه طباطبایی، از تعیّن اول در مقام لا مقامی و تعیّن اطلاقی و اسم لا اسمی و حقیقت وحدت حقه «احدیّت» ذیل شرح روایات مراتب اسماء سخن به میان میاورند، و عنوان «اسم مکنون و مخزون و مستأثر» را بر مقام احدیت جاری میدانند که «اسم اعظم بدون تعیّنات صفاتی» است و جمیع تعیّنات اسمائی و صفاتی و افعالی را مفروض و مندک در آن میدانند که همه به او منتهی میشوند (حقیقت أنائیّیت و إنّیّت و «مَنِ الهی» که مختص ذات خداست). 🔻 علامه در همان بیان، اولین اسماء مشیر به آن مسمّای حقیقت مکنون مخزون را «الحیّ القیّوم» میدانند و به مضمون برخی ادعیه استشهاد میکنند، مانند: ⚡ «بِاسْمِكَ اَلْمَكْنُونِ اَلْمَخْزُونِ اَلْحَيِّ اَلْقَيُّومِ اَلْأَكْبَرِ اَلْأَجَلِّ» ، hadith.inoor.ir/fa/hadith/87308 🔻 و نیز در آیه «هُوَ الْحَيُّ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ» (الغافر 65) در امتیاز خاص به اسم «الحی» و حصر آن به مقام احدیّت در اشاره با ضمیر غایب «هو» به آن مقام، که اشعار دارد به اول اسم منشعب در تفاصیل حضرت اسماء از مقام «وحدت ذاتی احدیت»، که اسم «حی ذاتی الحی» است (همانطور که در آیت الکرسی و آیه ٢ سوره آل عمران هم، اول اسم منحصر برای «هو» اسم «الحی» است)، یعنی او هستی و حیات محض است، و حیات و هستی منحصر به اوست. همچنین این این انحصار هستی و حیات محض بر او، دلیل انحصار عبودیت خالص برای اوست. (علامه طباطبایی، الميزان في تفسير القرآن، ج 17: 346: بخش تفسیر آیه 65 غافر‬؛) (‫علامه طباطبایی، الرسائل‌ التوحیدیه‌، 46 و 47: بخش رسالة الاسماء فصل چهارم مبحث رابع (در حیثیات اسماء)؛ ‫علامه طباطبایی، ۱۴۱۹، 104 و 105 و 106: بخش رسالة الوسائط فصل دوم (در وساطت اسماء الهیه)). 🔸 🔻 اشاره به این نکته لازم است که «اسم اعظم» در دین اسلام، در هر حوزه ای یک نماینده خاص دارد. مثلا عالم ربانی و عارف صمدانی آیت‌الله سیدعبدالکریم کشمیری (م1378 ه.ش) می‌فرمایند: ⚡ اسم اعظم از اسماءاللّه «يا حىّ يا قيّوم» و از آیات قرآن «بسم اللّه الرّحمن الرّحيم» و «سلام قولاً من رّب رّحيم» و «چهار آيه آخر سوره حشر» است. ‏(علی اکبر صداقت‌، کتاب روح و ریحان : شرح حال عالم ربانی و عارف صمدانی آیت‌الله سید عبدالکریم کشمیری، 107و108). 🔻و یا نماینده خاص «اسم اعظم» در میان اعیان موجودات، به بیان عارف بالله امام خمینی (ره) «انسان کامل» است، که می‌فرمایند: اسم اعظم به حسب حقيقت عينى، همان «انسان كامل» است كه خليفه خداوند در تمام عوالم مى‏باشد و او حقيقت محمّديّه (صلّى اللَّه عليه و آله) است كه با عين ثابت خود با اسم اعظم در مقام الوهيّت متّحد است؛ و ديگر اعيان ثابته، بلكه اسماى الهى از تجلّيّات اين حقيقت هستند ‏(امام خمینی‌، شرح‌ دعاء السحر، 77). 🔻 و یا نماینده خاص «اسم اعظم» در میان صورت کتبیه حروف، به بیان عارف بالله علامه حسن زاده آملی در کلمه 254، دو حرف کامل «الف» (اشاره به ذات اقدس احدیت، حقیقت مسمّا) و «سین» (اشاره به ذات انسان کامل، مجلی و مظهر اسم اعظم) هستند (علامه حسن زاده آملی، هزار و یک کلمه، ج 2: 195 و 196 و 202 و 205). و یا در بیان عالم ربانی مولی عبدالصمد همدانی، نماینده اسم اعظم، آب (یعنی مظهر حیات الحی القیوم) در موجودات زنده، انسان کامل در اعیان ممکنات، الف در حروف، عدد یک در اعداد، جوهر در نقوش، و مردمک چشم در بدن است. ‏(عارف باللّٰه مولی عبدالصمد همدانی، کتاب بحر المعارف، ج 3: 414 و 415). eitaa.com/salehi786/3061 🔸 @Salehi786