عبدالله بن بکر می‌گوید: با امام صادق علیه السلام در مسیر مکه به کوهی رسیدیم بسیار مهیب و ترسناک! من از مشاهدۀ آن کوه اظهار تعجب کردم؛ حضرت فرمود: آیا می‌دانی چیست؟ این کوه بر روی درّه‌ای از درّه‌های جهنم واقع شده است که قاتلانِ جدّم سیدالشهدا در درون آن به شکنجه‌های بیحساب مبتلایند.. هرگاه در مسیرم از کنار این کوه می‌گذرم، ابوبکر و عمر را مشاهده می‌کنم که التماس‌کنان از من تمنای خلاصی دارند. و من ابتدا نگاهی به قاتلان جدم حسین افکنده و سپس رو به آن دو نفر کرده می‌گویم: هر بلایی که اینان بر سر ما آوردند، پایه‌گذارش شما بودید شما بودید که ما را کشتید و از حقّمان محروم ساختید و به جای ما متولی امور شدید... خدا رحم نکند به حال هر کس که دلش به حال شما به رحم آید!! و در این میان، خواهش و التماسِ دومی، بیشتر و عاجزانه‌تر از اولی است! گاهی بعد از این اتفاق، می‌ایستم و شکنجۀ آن دو را نظاره می‌کنم تا اندکی تسلّی خاطر یابم... 📚کامل الزیارات (ط دارالحجه) ص585 باب 108 (نوادر الزیارات) بحارالانوار ج25 ص372

الهی امین

طرز صحیح انتقاد کردن از همسر یا شریک عاطفیتون: ۱- توی جمع ازش قدردانی کن و توی خلوتتون انتقاد؛ این یه قانونه! ۲- قبل از اینکه انتقاد کنی چند تا نکته مثبت بهش بگو مثلا عزیزم تو سفری که رفتیم خیلی رفتار خوبی داشتی ولی احساس نمیکنی توی شوخی با فلانی زیاده روی کردی؟ ‏ ۳- کلی گویی نکن و..... مشخص و واضح انتقاد کن مثلا نگو آدم دروغگویی هستی بجاش بگو از اینکه دیشب فلان قضیه رو جور دیگه بهم گفتی ناراحتم. ۴- جملاتت رو با عبارت "من" شروع کن؛ مثلا نگو تو من رو اولویت قرار نمیدی بجاش بگو من احساس میکنم در فلان موقعیت منو اولویت قرار ندادی.‏ ۵- در فرآیند انتقاد کردن از کلمات همیشه و هیچوقت استفاده نکن. ۶- به جای اینکه به شریک عاطفیت بگی چیکار نکنه، بگو که چیکار کنه! نگو سرت رو از گوشیت دربیار بجاش بگو میشه بهم توجه بیشتری داشته باشی؟ ‏ + قبل از انتقاد کردن یادتون باشه هدف شما اینه دلخوریتون رو بیان کنید طوری که شریک عاطفیتون عصبانی یا ناراحت نشه و خودش رو اصلاح کنه. اگر با کلامت اون رو به حالت دفاعی دربیاری احتمالا به نتیجه ی دلخواه نمیرسی.

آیه ای که می خونید : ﴿أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ﴾ امام صادق (ع) می‌گوید مراد از مضطر در این آیه پسر من مهدی (عج) است😭، فرمود اون شب جمعه ی آخری که بناست فرادش بیاد، اون شب جمعه را میاد مسجد کوفه، نماز مغرب و عشا را میخونه، بعد از نماز عشا اینقدر دل پسرم درد دارد که صورتشو میزاره روی خاک از بعد نماز عشا تا طلوع فجر این چند ساعت هی اشک میریزد هی داد میزندُ می‌گوید : ﴿أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ﴾ طلوع فجر که میشه جبرئیل میاد بشارت فرج میاره، آقا پاشو، کجا میاد؟ میاد مکه، پشت به کعبه می‌دهد، صدایی می‌زند که صدای دلربایی را عالم می‌فهمد صدا می‌زند : "الا یا اهل العالم اناالمهدی" 🎙"شهید شیخ احمد کافی" ----------------------------------------------- اگر یک نفر را به او وصل کردی برای سپاهش تو سردار یاری...

عموى محمّد بن سليمان می گوید: در زمان حجاج كه ما از زيارت امام حسين خائف بوديم من با چند نفر از آشنايان بطور مخفيانه متوجه كربلا شديم. در كربلا مكانى نبود كه ما در ان اقامت کنیم. ما يك آلونك در كنار فرات ساختيم. در آن حينى كه ما ميان آن بوديم ناگاه مرد غريبى آمد و گفت: من مسافرم، ميخواهم امشب با شما در ميان اين آلونك باشم. ما پذيرفتيم و گفتيم: شخص غريبى است كه چاره‏ اى ندارد. وقتى آفتاب غروب كرد و تاريكى شب جهان را فرا گرفت ما مشعل نفتى خود را روشن كرديم. سپس نشستيم و در باره جريان شهادت و مصيبت امام حسين و آن افرادى كه آن حضرت را دوست داشتند گفتگو كرديم. ما گفتيم: احدى از قاتلين امام حسين باقى نماند مگر اينكه خدا بدن او را دچار بلائى كرد! آن مرد غريب گفت: من از آن گروهى هستم كه امام حسين را كشتند. بخدا قسم كه هيچ گونه ناراحتى دچار من نشده، اى گروه! بخدا قسم كه شما دروغ ميگوئيد. ما چيزى به او نگفتيم، تا اينكه روشنائى مشعل ما ضعيف شد. آن مرد برخاست تا فتيله مشعل را با انگشت خود درست كند. ناگاه كف دستش آتش گرفت. او برخاست و بطرف فرات فرار كرد و خويشتن را در آب فرات انداخت و از آب فرات کمک خواست. بخدا قسم ما ميديديم او سر خود را زير آب ميكرد و آتش همچنان روى آب بود. هنگامى كه سر خود را از آب خارج ميكرد آتش به سرش سرايت مينمود و او سر خود را زير آب ميكرد. وقتى سر خود را از آب خارج ميكرد نيز آتش بسوى او حمله‏ ور ميشد. وضع وى همچنان بود تا هلاك شد! 📚 ترجمه جلد 45 بحار الأنوار؛ ص284. 🆔 @huoooo