❓پرسش 58: در مواضع مختلفی از مباحث #اصولی از جمله بحث #اوامر، کلمه طبیعت مأمور به ذکر شده است. مراد از طبیعت دقیقا چیست؟ ✍🏽پاسخ: 🌀مقدمه: در کتاب کفایه، ذیل اوامر ، بحثی تحت عنوان فصل «الحق أن الأوامر و النواهي تكون متعلقة بالطبائع دون الأفراد استقلالاً» مطرح شده اما در اصول فقه مرحوم مظفر نیامده است. منظور از این عنوان، این است که #اوامر و #نواهى، به طبايع و عناوين كليه تعلق مى‏گيرد نه به خصوصيات و افراد خارجيه؛ مثلا طبيعت صلاة متعلق امر است نه خصوص فرد خارجى صلاة و هكذا طبيعت غصب متعلق نهى است نه افراد خارجيه آن.( البته طبيعت و عنوان كلى به ملاحظه افرادش موضوع يا متعلق واقع شده است نه بما هى هى ) 🌀معنای طبیعت و فردیت: طبیعت، جهت مشترکۀ بین تمام حصص است که ساری در همۀ حصص و افراد و منشأ اثر در همۀ آن ها است. و مراد از فردیت، وجود طبیعة خارجیة همراه خصوصیات و حیثیات و مشخصات خارجیه است. نشانۀ طبیعت، آن است که مفهوم کلی بر آن حمل می شود ( مثلاً الانسان کلی) و خودش بر افرادش حمل می گردد (مثل علی انسان) بخلاف فردیت. 🌀ثمره: یکی از ثمره های این بحث، در بحث ضد است. برای مثال اگر فرد اول نماز با ازاله مزاحمت داشته باشد و اتيان آن فرد به قصد امر محلّ بحث باشد، بنا بر تعلّق امر به طبايع، مى‏توانيم فرد مزاحم را نیز به قصد امر به طبيعت انجام دهيم و صحيح باشد اما بنا بر تعلّق امر به افراد، فرد اوّل وقت، امر ندارد تا بشود آن را به قصد امرش انجام داد. #طبیعت #فردیت #طبیعت_مأموربه #کفایة_الاصول #اصول_فقه 📚كفاية الأصول ( طبع آل البيت )، ص 139 📚کفایه فی اسلوبها الثانی، ج2، ص386 📚الحاشية على كفاية الأصول، ج‏1، ص 318 📚حقایق الاصول، ج1، ص325 https://eitaa.com/saluni