#استادصمدی‌آملی
#حسادت‌به‌ائمه
#برگرفته‌ازجلسه‌سخنرانی‌شب‌دوازدهم‌محرم‌سال98
👈 نسبت به ائمه هم حسد ورزیده اند اما حسدشان اینجور نبود که از علی، کمال علی را بگیرند؛ ولی آمدند جلوی نشر کمال علی را بستند. دیگه نگذاشتند که حقایق امیرالمؤمنین به دلها منتقل بشود. در خانه اش را بستند، شایعات کردند؛ کارها کردند؛ و می بینید که در بین ملیونها و ملیاردها مسلمان حالا خدا توفیق داد من و شما بالاخره به دنبال دوازده امام و دوازده معصوم بعد از پیغمبر را، با بی بی جان فاطمه سیزده معصوم راه افتادیم اما با اینکه راه افتادیم باز هم حسودان آمدند به یک نحوی مسیر را گل آلود کردند نگذاشتند ما درست از این مسیر استفاده کنیم. باز هم با شبهات ذهن جوانهای ما را درگیر کردند، یک عمر در طول تاریخ، ذهن جوانها درگیر است.
در حقیقت از دست همدیگر خسته ایم.
خسته ایم.
آنهایی که قلیل اند، کمالی دارند، از دست بی کمال ها خسته اند.
آنهایی که کمال ندارند از دست صفات بد خودشان.
حسود است.
خب آقا. این یک جوانی است خدا به او داده است؛ چه باعث می شود که من یک کاری بکنم در درونم که آخرش او از این جوانی اش خیر نبرد. بالاخره هم نمی گذارند. شما الان به دقت اجتماع را نگاه بکنید؛ تحلیل بکنید؛ می بینید اصلا خوبان نمی توانند در اجتماع ما رشد کنند. معمولاً جلوی رشدها بسته شده. اجتماع خسته است. خسته از صفات رذیله.
از آن طرف استعداد برای بالا رفتن هم داریم، و با این کار نمی رویم؛ حالا که نمی رویم یک عده ی قلیلی که می خواهند بروند آنها را هم به هر صورتی باشد پایین می کشیم. چون از این طرف هم سختمان است که این بالا برودم، من بمانم.
آن مثال مولوی می زند در مثنوی اش، می گوید که بچه های فقیر فقرای در روستا، آمدند مدرسه و درس خواندند و کمالی یافتند، اما بچه سرمایه دارهایی که پدرشان پولدار بودند اینها چون زندگی شان دائم اداره بود، پول را گرفتند ولخرجی کردند درس نخواندند ؛ ناگهان می بینید بعد از مدتی این صحنه متحول شد. آن بچه های روستای گدا زاده ها و فقیر زاده ها درس خواندند آمدند بالا؛ بعد این فرزند این اربابها و این سرمایه دارها درس نخواندند اینها فردا می شوند فقیر در اجتماع، کسی اینها را تحویل نمی گیرد.
ولی اینها حسودند. از آن طرف هم چون نمی خواهند که آن آقایی شان، آن خان خانی شان در این اجتماع از بین برود، بالاخره به هر صورتی هست مزاحم می شوند نمی گذارند کمالات آن زحمت کشیده های در اجتماع بیاید فیضش به عموم مردم بیچاره برسد.
یکی از بزرگترین نقص و آفت بعد از پیروزی انقلاب که در کشور ما ظهور کرد همین است.
که نمی گذارند کمال کمال دار ها درست دیده بشود. آخرش آلوده می کنند و به یک نحوی خودشان را محق اظهار می کنند اعلام می کنند، می قبولانند.
مردم هم چون در بسیاری از جاها مطلع نیستند، می پذیرند؛ اما معلوم است به اینها پذیراندند. اینها هم پذیرفتند. وقتی واقعیت برایشان روشن شود می گوید: عجب، نمی دانستیم.
یکی از بطون معانی ظهور حضرت بقیة الله همین است.
✍🏼 #پیاده_شده_از_فایل_صوتی
__________
⛔️ هرگونه نشر و کپی بدون ذکر نام کانال جایز نمی باشد.
◀️کانال نجم الدین🔰🔰
@samad10001
http://eitaa.com/joinchat/616366083Cbe84eb6ec0
#استادصمدی‌آملی
#فقیه‌حقیقی‌دردوران‌غیبت‌کبری
#برگرفته‌ازجلسه‌سخنرانی‌شب‌سیزدهم‌محرم‌سال98
👈 اعتقاد ما اینست که مرجعیت ما را ولایت بر عهده دارد.
آقاست بالای سر ما.
بله یک بحثی داریم که خب حالا اگر آقا را به چشم ظاهری نمی توانیم ببینیم، زیارتش بکنیم؛ بالاخره بخواهیم مطالبمان را، معارفمان را بگیریم چکار کنیم؟
فرمودند آن کسانی که در مسیر آقا هستند، در نقل روایت از اهل بیت علیهم السلام هستند بنام روات احادیث که همه شرایط دارد، به فقهایی که « صائناً لنفسه حافظاً لدینه، مطیعاً لأمر مولاه، مخالفاً لهواه » که هم خودشان را نگه می دارند به گناه نیفتند هم مطیع امر مولایند، دائماً اطاعت از امر آقا می کنند، چنین فقیهی می خواهیم. فقیهی که از آقا بی اطلاع باشد نه.
مطیعاً لأمر مولاه. یعنی کأنّه این فقیه همینجور دم به دم با جانش، ولو چشم ظاهری این فقیه هم امام زمان عجل الله را نبیند، اما جان این فقیه دم به دم در محضر مولایش بقیة الله است. « مطیعاً لأمر مولاه مخالفاً لهواه » . اصلا دنبال هوا و هوس نیست. نه دنبال مرجعیت است؛ نه دنبال هوای شهرت است، نه دنبال هواهای دیگر است چون برای ما آخوندها که دیگر نباید هوا و هوس دنیا پول جمع کردن و مال مردم دزدیدن و نماز نخواندن، اینها که هوای ما نیست که، هوای ما منبر ماست؛ هوا و هوس ما می تواند منبر ما باشد؛ هوا و هوس ما می تواند محراب ما باشد؛ هوا و هوس ما می تواند کتاب نویسی ما باشد؛ هوا و هوس ما می تواند نماز جماعت ما باشد؛ امام جماعت شدن؛ منبر من، محراب من؛ امام جماعتی من؛ فقه من، اجتهاد من، مرجعیت من، رساله ی من، اینها همه می تواند هوای ما باشد؛ می تواند دست و پا گیر ما باشد.
یک فقیهی پیدا کن که اصلا هیچگونه از این هواها او را نگیرد. ایشان فقط مطیعاً لأمر مولاه . مخالفاً لهواه صائناً لنفسه. این نفس سرکش را دائماً نگه می دارد، چون نفس را یک لحظه از او غافل شوی، این نفس چون تعلق به مادون دارد، آدم را اینسویی می کند. طبیعت نفس این است. خلاف هم نیست. نفس است دیگر. تعلق به چه دارد آقا؟ در معرفت نفس خواندید نفس تعلق به بدن دارد فلذا دم به دم این تعلق به بدن باعث می شود که نفس می تواند عقل را، جان را، قلب را، روح را، سرّ را، حقیقت انسان را، مقام ربانی او را، جنبه ی فطرت الهی او را، یک وقتی پرده بشود. نه.
این فقیه کیست؟ فقیهی است که همیشه افسار به اسب چموش خود زده که هرگز این نفس چموشی نکند. رامش باشد. بر رویش سوار باشد؛ زندگی کند؛ بچه داشته باشد؛ ایشان هم آب بخورد، نان بخورد؛ گرسنه می شود؛ نیاز به حمام دارد؛ نیاز به رفتن دارد؛ نیاز به معاشرت دارد؛ مثل من و شماست دیگر. منتها این نفس را مواظبت می کند؛ دائماً افسار دستش است. هیچوقت این نفس نمی تواند چموش بازی در بیاورد. صائناً لنفسه. صائن. صون. همیشه حالت دژ مانندی دارد. حقیقت این فقیه، جان این فقیه، روح این فقیه، اتصال وجودی این فقیه با حضرت بقیة الله ولو با چشم ظاهری او را نبیند، اتصال وجودی اش با حضرت قائم آل محمد صلّی الله علیه و آله و سلّم، اتصال وجودی اش با حقیقت « والعصر» که گفتیم عصر محمدی، صلّی الله علیه و آله و سلّم است؛ این باعث می شود این آقای فقیه دائماً حافظ نفسش است. حافظ دینش است؛ هیچگاه دینش از دست نمی رود. روش او روش الهی است. مطلقاً قلم او، فتوای او، حکم او، تمام شؤون او، فلذا نفرمود به دنبال کلّ فقها بروید اما « مَن کانَ مِنَ الفقا» معلوم می شود همه ی فقها توفیق ندارند اینگونه باشند.
بین آن فقهایی که آنها « صائناً لنفسه، حافظاً لدینه، مخالفاً لهواه، مطیعاً لأمر مولاه » اند، دنبال اینها بروید. آنهم فقیهی باشد که « لِیَتَفَقَّهوا في الدّین».
« ألدّین». « ألدّین».
✍🏼 #پیاده‌شده‌ازفایل‌صوتی
________________
⛔️ هرگونه نشر و کپی بدون ذکر نام کانال جایز نمی باشد.
◀️کانال نجم الدین🔰🔰
@samad10001
http://eitaa.com/joinchat/616366083Cbe84eb6ec0