رهبر فرزانه انقلاب روز انتخابات را برای مردم ایران ، روز #نشاط و #شادی دانستند انسان در چه صورت حس نشاط دارد؟ زمانی که در یک کار جمعی و حرکت عمومی سهیم باشد ، حس مفید بودن و اثربخشی داشته باشد ، حس کند، وجودش ، بیهوده و صرفا محتاج به دیگران ومنفعل نیست ، و مثل همیشه در نقش فرد گله مند و مطالبه گر ظاهر نمیشود بلکه اوست که باید باری از بارهای #جامعه_اسلامی را بلند کند ، میداند جمعی به او نیازمندند و امیدوارند که با قدمی که او بر میدارد حتی به اندازه حضور برای یک انتخاب سرنوشت ساز هم که باشد.... برای حل مشکلات جامعه، راهی گشوده و جامعه یک قدم به #قله ای که ولی جامعه ترسیم نموده است ، نزدیکتر خواهد شد ، این حالت، لذت بخش ترین حال برای هر انسانی است و چنین جامعه ای که مردمش در حرکتهای عمومی منفعل نیستند شادترین جامعه است. با توجه به اینکه رهبر معظم انقلاب ، #نیاز_قطعی جمهوری اسلامی را #حضور پُرشور مردم و #افزایش و #کثرت رأی‌دهندگان دانستند و تاکید فرمودند که جمهوری اسلامی به این مهم نیازمند است، هر انسانی که بتواند در جهت رفع این نیاز، قدمی بردارد باید خوشحال باشد، پیوستن به متن جامعه و ایفای نقش در تشکیل #امت_اسلامی از آن رو که قدم برداشتن در مسیر تحقق #توحید حقیقی و #عدالت، و تبعیت از ولایت الهی است لذت بخش میباشد. ذات این نظام ،حضور مردم است و همین حضور ،عامل #سرافرازی ، #دوام ، #قوام ، #عزّت و #آبروی جمهوری اسلامی در دنیا است ، وقتی کسی بتواند در راستای خواست ولی جامعه و حرکت در مسیری که ایشان مشخص نموده است ، آنگونه در میدان حاضر باشد که تمام این نیازهای جامعه را تامین نماید و در مقابل طواغیت زمان پرچم توحید را که پرچم اقتدار کشورش است ، بالا ببرد ، نه تنها مردد نیست، بلکه بسیار مصمم و محکم قدم در عرصه خواهد گذاشت ، انجام کاری که خرج ندارد، زحمتی ندارد، مایه‌ای ندارد، وقت‌گیری‌ای ندارد، فشاری ندارد ولی فواید زیادی دارد ، و نقش موثر هر فرد را در نقشه ی #تمدن_نوین_اسلامی معین میکند . لذا از این روست که روز انتخابات روز نشاط است ،#حرکت_عمومی ذاتا نشاط آفرین است ، یکی از این مصادیق حرکت عمومی مشارکت در انتخابات است ، چرا که باحضورمان ، در کنار بقیه ، کار به ظاهر کوچک ، اما بزرگی برای مردم کشورمان و بلکه تمام مردم جهان ، انجام میدهیم ،نمونه ای از قیام لله و انقلابی برای ایران عزیزمان و دیگر مظلومان عالم برپا میکنیم و قدمی برای #ظهور برمیداریم . سنگر تبیین

🔰 خط‌مشی پیامبر اعظم؛ مبارزۀ مستمر برای ایجاد جامعۀ توحیدی 🔥 سبک زندگی نبوی در بعد اجتماعی را این‌گونه باید شناخت ... رهبر حکیم انقلاب: «در زندگی #رسول‌_خدا یک چیز وجود دارد که آن مستمر است. آن‌چه در #زندگی_اجتماعی_پیغمبر و در شخصیّت آن حضرت به‌عنوان یک #رهبر از اوّل تا آخر ادامه دارد، #مبارزه است. همان‌طور که می‌دانید، پیغمبر اسلام از اوّل بعثت، مردم را به یک #جامعه_الهی_و_توحیدی دعوت می‌کرد. اصلاً نباید دعوت پیغمبر را با دعوتی که فلاسفه و حکما و معلّمین و مصلحین جوامع انجام می‌دادند، اشتباه کرد و یکی گرفت؛ نوع دعوت پیغمبر و هدف پیغمبر با آن‌ها تفاوت داشت. مصلحین می‌خواهند جامعه را اصلاح کنند. یعنی چه اصلاح کنند؟ یعنی یک نقیصه‌ای در جامعه هست، آن را برطرف کنند؛ یک ضعفی در یک گوشه‌ای از جامعه هست، آن را جبران کنند. یک مصلح دلسوز علاقه‌مند، این‌‌جور عمل می‌کند. امّا چهارچوب جامعه را این مصلح قبول کرده؛ یعنی نظام اجتماعی را، نظام سیاسی را، حکومت را، ارتباطات گوناگونی را که در یک جامعه وجود دارد و مناسبات اجتماعی را پذیرفته، [لکن] در آن‌ها عیبی مشاهده می‌کند، این عیب را می‌خواهد برطرف کند. حالا این مربوط به کیست؟ این مربوط به آن کسی است که اصلاح را عملاً آغاز می‌کند و تلاش می‌کند. این تازه مصلح است؛ امّا کسان دیگری هم هستند که همین اندازه هم حرکت نمی‌کنند. اگرچه افکاری دارند، پیشنهادهایی برای ساخت یک جامعۀ مطلوب و ایده‌آل دارند، امّا تلاش ندارند. روش پیغمبران و رسول گرامی ما اصلاً با این روش تفاوت دارد. اوّلاً هدف رسول‌ اکرم این نبود که حالا ذهن مردم را روشن کند تا یک روزی به فکر بیفتند که یک دنیای خوبی و جامعۀ خوبی را برای خودشان درست کنند؛ نه؛ او می‌خواست مردم را به حرکت مطلوبی که آنها را به آن ‌چنان دنیایی می‌رساند وادار کند. ثانیاً به‌هیچ‌وجه پیغمبر به نشستن و گفتن و نصیحت‌کردن و نوشتن و موعظه‌کردن هم اکتفاء نمی‌کرد. از ساعت اوّل که وحی الهی بر پیغمبر نازل شد و [از زمانی که] اوّلین چیز به ذهن آن حضرت رسید ـ که #توحید بود، یعنی اعتقاد به #وحدانیت_پروردگار ـ مسئولیّت خودش را رسول ‌اکرم فهمید. تکلیف او این بود که جامعۀ بشری را ـ نه‌ فقط مردم مکّه را ـ از جهالت و گمراهی‌ای که در آن هستند نجات بدهد. آن گمراهی چیست؟ گمراهی در #فکر و تلقّی و برداشت آن‌ها از #زندگی، از #هدف_خلقت، از آفرینش و گمراهی در #عمل، در رفتار، در زندگی، در #متن_زندگی. این نجات چگونه است؟ نجات بشر از دیدگاه پیغمبر و از ساعات اوّل به ذهن پیغمبر این جور نبود که برود یکی‌یکی با مردم حرف بزند، دلشان را متوجّه حقیقت بکند و یک‌دانه یک‌دانه آدم درست کند؛ نه؛ #خطّ‌مشی_پیغمبر از اوّل عبارت بود از این‌که یک جامعه‌ای به ‌وجود بیاورد که آن جامعه مردم را #موحّد بپروراند و با #ارزش‌های_اسلامی آن‌ها را رشد بدهد و به #تعالی مورد نظر #اسلام برساند؛ #ایجاد_یک_جامعه. ایجاد یک جامعه یعنی چه؟ جامعه چیست که ببینیم ایجاد آن چه می‎خواهد؟ جامعه و اجتماع بشری به مفهوم سیاسی‌اش عبارت است از عدّه‌ای از مردم که با #قوانین و مقرّرات خاصّی زندگی می‌کنند و از یک #قدرت_فرماندهی_مرکزی اطاعت می‌کنند و به‌سمت هدف‌های خودشان با هدایت او حرکت می‌کنند و با دشمن‌های مجموعۀ خودشان و هدف‌های خودشان #مبارزه می‌کنند؛ این معنای جامعه است. پس وقتی می‌گوییم پیغمبر می‌خواست یک #جامعه_الهی_و_توحیدی به‌سبک خودش به ‌وجود بیاورد، اوّلین معنایش این است که پیغمبر می‌خواست #قدرت را در آن جامعه در دست بگیرد؛ و همین نکته بود که #دشمن‌ها را متوجّه پیغمبر کرد و خصومت‌ها را به‌سمت پیغمبر سرازیر کرد. مبارزه و جهاد پیغمبر، به‌معنای مبارزه و نبرد با شمشیر فقط نیست؛ بلکه معنای مبارزه، درگیری و نبرد به‌ معنای عام است؛ اعم از نبرد فکری، نبرد سیاسی، نبرد تبلیغاتی و نبرد نظامی. همۀ انواع مبارزه در زندگی پیغمبر بود. این‌که خدای متعال می‌فرماید «لَکُم فی رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَة»، این #تأسّی در همۀ خصوصیّاتِ بشریِ پیغمبر است؛ از جمله همین است که پیغمبر مبارزه را به‌هیچ‌وجه ترک نکرد و از اوّلِ بعثت تا روزهای آخرِ زندگی‌اش این مبارزه را ادامه داد. و آن هدف، آن فکر، آن ممشائی که پیغمبر شروع کرد و برای امّت خودش باقی گذاشت که امروز #انقلاب ما و حرکتِ عظیمِ مردمِ ما بر اثر همان ممشا به ‌وجود آمده و ادامه پیدا کرده، محتاج به یک مبارزۀ مستمر و دائمی است؛ باید تلاش کرد و مبارزه کرد.» (بیانات در شب رحلت پیامبر اعظم صلی‌الله‌علیه‌وآله در کانون توحید تهران - ۱۳۶۵/۸/۱۰) 📄 متن کامل بیانات 🎧࿐჻ᭂ⸙🍃🌸🍃⸙჻ᭂ࿐