💥☄💥☄💥☄💥☄💥
☄
⭕️ارکان انقلاب اسلامی (بخش سوم)
🔶نویسندگان بسیاری تاکنون در داخل و خارج از کشور در رابطه با #ارکان_انقلاب_اسلامی قلم‌فرسایی کرده و مجموعه‌ای گسترده از نوشته‌ها درباره‌ی انقلاب شکل داده‌اند. اما فاصله‌ی زیاد بسیاری از این مکتوبات با واقعیت و ماهیت انقلاب اسلامی و عدم تجانس و حتی وجود تعارض میان خیلی از این آثار، نیاز به #معرفی و #ارزیابی_دقیق #ارکان_انقلاب_اسلامی از خلال #فرمایشات و #دیدگاه‌های #رهبر_معظم_انقلاب را ضروری می‌سازد.
💠ب. رهبری
🔷 #قدرت و قوت #رهبرى در #انقلاب_اسلامى با اتکاى به #اسلام، ناشى از #موقعیت_دینى اوست، که مشروط به برخوردارى از ویژگی‌هایى نظیر #فقاهت، #عدالت، #علم، #معرفت، #زهد، #مدیریت، #شجاعت، #بینش_سیاسى و #تدبیر است؛ بر خلاف انقلاب‌هاى دیگر که غالباً انسان‌هایى به‌عنوان سیاستمدار حرفه اى با تکیه بر زر و زور و تزویر در جایگاه رهبرى قرار مى گیرند. [۱] #امام_راحل، با برخوردارى از همه‌ی ویژگی‌هاى مورد نیاز براى رهبرى دینى و الهى، #سکانِ_انقلاب_اسلامى را به دست گرفت و هدایت پیامبرگونه‌ی خود را بر جهانیان آشکار ساخت. یکى از تفاوت هاى عمده‌ی ایشان با دیگر مصلحان تاریخ اسلام این بود که ضمن حضور در صحنه، #اصول_مکتب_سیاسى خود را براى مردم تبیین نمود و آنان را به ایمان روشن بینانه و آگاهانه رساند [۲]
🔷و پس از اثبات #حقانیت_مکتب_سیاسى خود، توانست #ملت_ایران را آرام‌آرام وارد #میدان_مبارزه کند، به همراهى این اقیانوس عظیم پرتلاطم، #انقلاب_بزرگ_اسلامى را شکل دهد و در نتیجه، آثار شوم تسلط #قدرتهاى_طاغوتى را در این کشور برطرف و دنیا را متحول کند؛ به گونه اى که حرکت او با هیچ حرکتى از صدر اسلام تاکنون قابل مقایسه نیست. [۳] #امام_خمینی (ره) به‌عنوان معمار و رهبر این حرکت در انقلاب خود به مردم با همان چشمى نگاه مى‌کرد که پیامبران نگاه کرده بودند. پیامبران دنبال آدم‌هاى برجسته و ممتاز نبودند؛ بلکه در پى #انسانهاى_مؤمن و #توده_مردم مى‌گشتند. امام هم در این انقلاب دنبال خواص نمى‌گشت، بلکه به توده‌ى مردم دل مى‌داد، با آنها حرف مى‌زد و با آنها رابطه داشت.
🔷دل دادن به توده و #متن_مردم و همان کسانى که سنگین‌ترین بارهاى #دفاع از #انقلاب و کشور بر دوش آن‌هاست، از ویژگی‌هاى رهبری امام (ره) بود. مردم هم به آن بزرگوار پاسخ مناسب دادند و به همین‌خاطر توانستند این #انقلاب را از راه‌هاى صعب‌العبور و خطرناک عبور دهند و بگذرانند. [۴] #عامل‌اصلی‌موفقیت‌امام در حرکت خود در درجه‌ی اول ناشی از #اخلاص_بی‌نظیر او و در درجه‌ی دوم در پرتو #توکل و حسن ظن او به خدا بود. در نظر امام (ره)، پیروزى این نبود که بتواند آن کارى را که مى‌خواهد، انجام بدهد، بلکه #پیروزى این بود که بر #طبق_تکلیف خود عمل کند. با این روحیه و احساس و انگیزه، او کار را پیش برد و ادامه داد. #امام (ره) دو خصوصیت دیگر هم داشت، که این هم جز با نورانیت الهى ممکن نبود و آن عبارت بود از: #دشمن_شناسى و #دوست_شناسى. او در شناخت دشمنان و دوستان اشتباه نکرد. او همیشه بر مردم و ملت‌ها تکیه مى‌کرد. [۵]
🔷 #مقام_معظم_رهبری، در توصیف نقش و جایگاه #امام_خمینی (ره) در #انقلاب_اسلامی و نظام اسلامی، می‌فرمایند: «اگر #نظام_جمهورى_اسلامى و این #انقلاب_بزرگ و جهانى را و رستاخیز عظیمى که در دنیا به وجود آمده و رستاخیز عظیم‌ترى که در درون انسان‌ها پدید آمده و این تحولى که مس‌ها را طلا کرده است، کلمه‌ی طیبه و شجره‌ی طیبه بدانیم ـ که هست ـ ریشه‌‌ی این شجره‌ی طیبه، همین #شخصیت_عظیمى است که همه چیز از او رویید. او بود که این درخت مبارک را رویاند. او همه چیز بود و اگر نبود، ما هیچ چیز نداشتیم». [۶] #ادامه‌دارد...
پی نوشت ها
[۱] پیام به نشست دانشجویان در آمریکا و کانادا، ۶۷/۱۰/۸، بیانات ۶۷/۱۱/۱۲
[۲] بیانات در سالگرد ارتحال امام راحل، ۸۲/۳/۱۴
[۳] پیام به مناسبت اولین سالگرد ارتحال امام خمینى، ۶۹/۳/۱۰؛ بیانات، ۷۰/۳/۲۸؛ بیانات ۸۲/۳/۱۸
[۴] سخنرانى در مراسم بیعت قشرهاى مختلف مردم سمنان ۶۸/۴/۴
[۵] خطبه‌هاى نماز جمعه‌ی تهران، ۶۸/۴/۲۳
[۶] سخنرانى در مراسم بیعت گروه کثیرى از جانبازان و نیروهاى جهادى احداث ساختمان مرقد مطهر حضرت امام ۶۸/۴/۲۸
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «#دشمن_شناسی»
✍️ مناسبت روز: در ماه رمضان، ماه بهار قرآن قرار داریم، لذا امروز نیز به تبیین یکی دیگر از آیات نورانی قرآن با بهره‌گیری از کتاب ارزشمند «طرح کلی اندیشه اسلامی در قرآن کریم» که بر اساس سخنان رهبر معظم انقلاب در ماه مبارک رمضان درسال ١٣۵٣ تهیه شده، می‌پردازیم؛
✅ جزء ١۶، سوره طه، آیات ٢۴ الی ٢٨
«اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ؛ قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي، وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي، وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي، يَفْقَهُوا قَوْلِي»
در این آیات خداوند به یکی از مهمترین مأموريت‌های أنبياء الهی که مبارزه با طاغوت‌هاست، اشاره نموده و به حضرت موسی (ع) دستور فرموده: «اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ»: «به سوى فرعون حركت كن كه او طغيان و سرکشی كرده است!»؛ در ادامه حضرت موسی (ع) برای انجام اين مأموریت بزرگ چند درخواست از خداوند نموده: «قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِي صَدْرِي»: «پروردگارا! سينه‌ام را برايم گشاده گردان (و بر صبر و استقامت روحی من بيفزا)؛ «وَ يَسِّرْ لِي أَمْرِي»: «و كارم را برايم آسان فرما»؛ «وَ احْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسانِي»: «و گره از زبانم باز نما» (تا بتوانم به خوبی پیام تو را ابلاغ نمایم)؛ «يَفْقَهُوا قَوْلِي»: «تا (آنها) سخنان مرا (خوب) بفهمند».
✍️ مبحث امروز را با روایتی از ابن‌مسعود آغاز می‌کنیم که می‌گوید: روزی پیامبر خدا در کنار کعبه نماز می‌خواندند، و گروهی از کفار قریش در کنار کعبه نشسته بودند؛ یکی از آنها گفت: آیا به این ریاکار نگاه نمی‌کنید؟ و سپس شکمبه شتری را آورد و وقتی پیامبر (ص) به سجده رفتند، آن را میان شانه‌های حضرت گذاشت! رسول خدا وقتی با این اتفاق بی‌ادبانه مواجه شدند، همان‌طور در حالت سجده باقی ماندند و با خدای خود راز و نیاز می‌کردند و کفار قریش نیز حضرت را مسخره کرده و چنان می‌خندیدند که از فرط خنده روی یکدیگر می‌افتادند! خبر به حضرت زهرا (س) رسید و ایشان خودشان را سریعاً به پدر رسانده و شکمبه را برداشتند؛ پیامبر پس از نماز، دست به دعا برداشته و سه بار فرمودند: «بار خدایا! سزای این کار قریش را به تو وامی‌گذارم!» و سپس از تک تک آنها نام برده و فرمودند: «خدایا! آنها را هلاک کن!» ابن مسعود می‌گوید: به خدا سوگند که همه آنها را در روز «بدر» دیدم که هلاک شده بودند. (صحیح مسلم، ج۳، ص۱۴۱۸-۱۴۲۰)
در روزهای گذشته عرض کردیم که اولین مفهوم دینی که پیامبران به بندگان خداوند متعال ابلاغ کرده‌اند، مفهوم غنی توحید و پرستش خداوند و دوری و بیزاری از طاغوت‌هاست؛ لذا بدیهی است که از زمان حضرت آدم (ع)، دشمنی طاغوت‌ها با جوامع توحیدی و پیامبران الهی آغاز و تا امروز ادامه دارد؛ چنانچه کفار قریش که پیامبر اسلام را تا قبل از بعثت، «محمد امین» می‌نامیدند، پس از ابلاغ دستور خداوند توسط آن حضرت، به دشمنی با رسول خدا پرداخته و در این راه از هیچ کاری فروگذار ننمودند!
❓حالا سؤال مهم اینجاست که با توجه به اینکه پیامبران الهی، راه سعادت و خوشبختی را برای همه بشریت به ارمغان آورده‌اند، چرا و چه کسانی با آنها دشمنی کرده و به مبارزه پرداخته‌اند؟
✍️ برای پاسخ به این سؤال باید دقت کنیم که ابلاغ برنامه عملی و کاربردی برای رسیدن بشر به سعادت دنیوی و اخروی توسط پیامبران الهی، منافع چه کسانی را به خطر می‌اندازد؟! چنانچه در جامعه توحیدی، اختلاف طبقاتی، زورگویی و قلدری، حکومت ظلم و ظالم، بردگی، جهل و نادانی، تفاوت بین مستکبر و مستضعف، آقازادگی و بالاخره مفت‌خوری و مال‌اندوزی و سلطه‌گری، ممنوع است! لذا بدیهی است، افرادی که از این راه‌ها به جاه و مقام و ثروت و منزلت رسیده‌اند، با چنین جامعه‌ای و پیام‌آور و هادی آن دشمنی نمایند!
✅ خداوند در قرآن کریم به چهار گروه از این دشمنان اشاره نموده است:
1️⃣ گروه اول: «طاغوت‌ها و استکبار و حُکام مستبد» هستند که در برابر خداوند و توحید، طغیان کرده‌اند و خداوند دستور مبارزه با آنها را صادر نموده است: «إِذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى»
دشمنی این گروه، کاملاً منطقی است چراکه حکمرانی و خدایی آنها به خطر افتاده! لذا تمام هم و غم خود را برای نابودی حق و جوامع توحیدی به کار برده و می‌برند!
مصداق تاریخی این گروه، «نمرودها و فرعون‌ها»؛ و در جامعه جهانی امروز «آمریکا و انگلیس» هستند و بدیهی است که این گروه هرگز دست از دشمنی با جوامع توحیدی برخواهند داشت!
2️⃣ گروه دوم از دشمنان انبیاء و جوامع توحیدی، «مُترفین» هستند؛ آنها ثروت‌اندوزانی هستند که با اختلاف طبقاتی زنده‌اند و رگ حیاتشان، وابسته به ایجاد بی‌عدالتی اقتصادی در جامعه طاغوتی است و زندگیشان همواره بر گُرده فقرا استوار است!