1⃣ قبل از اشغال هویزه توسط عراق، سیدحسین علم الهدی گزارشی از وضعیت شهر هویزه ارائه می‌دهد که جای تأمل دارد. این گزارش که در آبان 1359 تهیه شده است، گزارشی تحلیلی از وضعیت هویزه به همراه پیشنهادهایی برای حفظ این شهر می‌باشد. علم الهدی در متن این نامه، خود را با عنوان «مسئول سپاه هویزه و مسئول حفاظت جاده هویزه سوسنگرد» معرفی می‌کند. اصل این نامه، نشانه تلاش شهید علم الهدی برای غلبه بر مشکلات و موانع دفاع از سرزمین اسلامی، و همچنین روحیه ایثار و شجاعت و مقاومت پاسداران می‌باشد. متن کامل این نامه که در برگه ای عادی خطاب به "مسئول سپاه پاسداران خوزستان- استانداری- دکتر چمران-استاد خامنه‌ای " تنظیم شده، چنین است: 🌴 بسم ا... الرحمن الرحیم گزارش اینجانب سید حسین علم الهدی به مسئول سپاه پاسداران خوزستان- استانداری- دکتر چمران-استاد خامنه‌ای 1.هویزه ازنظر ارزش و اعتبار با مقایسه با سوسنگرد در رده دوم و در درجه پست‌تری قرار دارد. 2.هم اکنون آرایش نظامی دشمن از جفیر تا ابوحمادی و حویش و سمت شمال ساریه چنان است که کاملاً هویزه را از همه طرف در بردارد البته جز سمت غربی و جاده شط علی، لذا دشمن هرگاه اراده کند که هویزه را تسخیر کند این شهرک بدون هیچ‌گونه مقاومتی در اختیار دشمن خواهد بود. 3.تجربه بار اول تسخیر سه روزه سوسنگرد توسط قوای دشمن بدون مقاومت بودن هویزه را به او ثابت کرده است چرا که در بار اول فقط با یک پیکان سواری چند نفر عراقی وارد هویزه می‌شوند و افراد پاسگاه منطقه را ترک می‌کند و نیروی مسلح دیگری هم در هویزه نبوده است که مقاومت کند. 4.تنها راه ارتباطی هویزه به سوسنگرد می‌باشد. 5.[…] به اعتقاد اینجانب بر اساس مشاهدات عینی: الف) درصورتی‌که دشمن بتواند سوسنگرد را تا یک هفته دیگر تسخیر کند به دلایل زیر ناچار است برای ایجاد یک پایگاه زمستانی به تسخیر هویزه قناعت کند. ب) دشمن هم اکنون در دشت استقرار دارد و اگر به هویزه بیاید استتار کامل در منازل و خانه‌های ملت ستمدیده دارد. ج) اطراف هویزه هیچ‌گونه استتاری ندارد و دشت می‌باشد و باغات هم ندارد ارتفاعاتی هم نیست و اگر دشمن وارد هویزه شود ضربه زدن به او بسیار مشکل است. د) اگر دشمن وارد هویزه شود ارتباط ما با پاسگاه‌های شط علی، و رفیه و شویب که نیروهای خودی مستقر هستند قطع خواهد شد و محاصره خواهند شد. ه) روز دوشنبه صبح که ارتش عراق به سمت گلبهار حمله‌ور شد هنگامی که تانک‌های دشمن درحال فرار بودند. بعد از شکست 4 تانک از جاده هویزه عبور کردند. بنابراین نیروهای دشمن در منطقه ابوحمادی امکان دارد که پس از فرار به هویزه پناهنده شوند حتی اگر ما نیروهای دشمن را در آن منطقه شکست بدهیم ممکن است در عوض هویزه را از دست بدهیم. و) دشمن هرگاه اراده کند می‌تواند از جوفیر به سوی هویزه حمله کند یا از سمت حویش یا از سمت ابوحمادی وقتی که اینجانب در تاریخ 28/ 8 وارد هویزه شدم حتی یک نفر نیروی مسلح در آن وجود نداشت جز تعداد 300 نفر ژاندارمری که در یک گزارش کامل فرارهای آن‌ها را و بی‌مسئولیتی و بی‌رگی و بی‌غیرتی‌شان را ارائه خواهم داد. ز) اینجانب شخصاً هر روز صبح بین ساعت 9 تا 20/ 9 دو فروند هلی‌کوپتر دشمن را که از آن منطقه عبور می‌کنند و به هویزه مهمات انتقال می‌دهند مشاهده می‌کنم و از هویزه بدون دوربین هلی‌کوپتر که در ارتفاع بسیار کمی درحال پرواز می‌باشد [...متن ناخواناست...] خواهد کرد. به نظر من تنها دلیلی که وجود دارد که دشمن تاکنون هویزه را تسخیر نکرده اینست که اگر دشمن بتواند سوسنگرد را تسخیر کند هویزه طبعاً در اختیارش خواهد بود و لذا دلیلی نمی‌بیند که نیرو صرف هویزه کند و هویزه را تابع سوسنگرد می‌داند که هست ولی اگر دشمن نتواند سوسنگرد را تسخیر کند یقیناً به هویزه در طول زمستان قناعت خواهد کرد اگر به هویزه نرسیم و رسیدگی نکنید درست مانند محاصره سوسنگرد ما تعدادی برادران پاک و مؤمن را از دست خواهیم داد و شرایط فعلی هویزه دقیقاً مشابه وضعیت سوسنگرد است در فاصله زمان محاصره اول و دوم سوسنگرد. و من هم می‌دانم تا تلفات ندهد هویزه، به فکر نخواهیم بود البته که من به عنوان فرمانده سپاه هویزه با 62 نفر پاسداری که 22 نفر آنان غیر مسلح‌اند تا آخرین قطره خون با همان ژ-3 و کلاش دفاع خواهیم کرد البته مهمات ما 2 عدد آرپی‌جی که یکی خراب است و یکعدد تیربار ژ-3 می‌باشد و 40 عدد کلاش و ژ-3 نیازها: 20 قبضه آرپی [جی] 40 عدد ژ-3 2 قبضه خمپاره 120 6 قبضه خمپاره 60 6 قبضه خمپاره 81 2 موشک دراگون یک دستگاه بیل مکانیکی یک دستگاه بلدوزر پیشنهادات اینجانب سید حسین علم الهدی مسئول حفاظت هویزه سوسنگرد و مسئول سپاه هویزه 1. ما باید یک خط آتش قوی با استفاده از انواع خمپاره‌ها و موشک دراگون در دو سمت [...ناخوانا...]👇👇 @sangareshohadababol

✍️ دستخط و نامه شهید حسین علم الهدی قسمت دوم @sangareshohadababol

2⃣ ( الف ) هنگامی که تانک‌های دشمن در زمان شکست در حال فرارند توسط این آتش محاصره شوند همانند روز دوشنبه که تانک‌های دشمن درحال فرار از نزدیک هویزه عبور کردند اما چون ما آرپی‌جی و خمپاره نداشتیم نتوانستیم وارد عمل شویم. ب) اگر دشمن بخواهد هویزه را تبدیل به پایگاه زمستانی خود کند و به سوی هویزه حمله‌ور شود این آتش از هویزه دفاع خواهد کرد. 2. اطراف هویزه نیاز به حفر کانال و خندق و سنگر دارد. 3. [...ناخوانا...] سوسنگرد هویزه باید کاملاً حفاظت شود مخصوصاً در قسمت غربی روستای ساریه 4. باید از بالا و مقامات مسئول تکلیف ژاندارمری هویزه و رابطه آن با سپاه مشخص گردد. 5. تاکنون چندین تن از افراد ستون پنجم دشمن دستگیر شده‌اند و دادگاه یا از ما نپذیرفته و یا محاکمه نمی‌کند و می‌گوید باید دلایل عینی و کتبی بیاورید که این برای ما امکان‌پذیر نیست زیرا چون مسائل قبایلی و عشایری مطرح هست و حتی شاهدان عینی به طور مستقیم حاضر نیستند جنایات ستون پنجم را شهادت بدهند. سید حسین علم الهدی @sangareshohadababol

۱۵ دی ۱۳۵۹ سالگرد شهادت مظلومانه حسین علم المهدی و یارانش در کربلای هویزه @sangareshohadababol

🌷 ۱۵ دی ۱۳۵۹ – سالگرد شهادت مظلومانه حسین #علم_الهدی و یارانش در کربلایی هویزه 📢 خاطره رهبر انقلاب از شهید علم الهدی: ─ برادرعزیز ما #حسین‌_علم‌_الهدی‌ در مشهد در جلسات‌ و کلاسهای‌ ما شرکت‌ فعال‌ می‌کرد، اما هنوز من‌ ایشان‌ را دقیقاً نشناخته بودم‌ که چه نابغه مسلمانی‌ است‌ تا اینکه به اهواز رفتم‌ و از نزدیک‌ چندین‌ برنامه و خاطره‌ با شهید داشتم؛ از جمله آخرین‌ روز شهادت‌ حسین؛ ‌ یعنی روز ‌۲۸ صفر من‌ کنار کرخه نور ایستاده‌ بودم‌ که نماز بخوانم‌ و یکباره‌ مشاهده‌ کردم‌ که حسین‌ #علم‌_الهدی و عده ‌ای‌ دیگر از برادران‌ از جمله محمدحسن‌ قدوسی‌ (فرزند آیت الله قدوسی) خیلی‌ گرم‌ و صمیمی‌ و خیلی‌ پرشور با من‌ برخورد کردند و من‌ هم‌ از دیدارشان‌ بسیار خوشحال‌ شدم‌ و پس‌ از مقداری صحبت‌ گفتم؛ ارتش‌ ما رسیده‌ است‌ به اینجا؛ شما می‌توانید برگردید؛ اما حسین‌ گفت: ▫️نه آقای‌ خامنه‌ای؛ ما می‌خواهیم‌ به پیش برویم. ┄ البته آنها در حقیقت‌ به پیش‌ رفتند و به لقاءالله‌ پیوستند. 🌴 اوایل #دفاع_مقدس ✅ @sangareshohadababol

شهید علم الهدی ( نشسته ، سلاح بدست ) @sangareshohadababol

📚 ماجرای نبرد هویزه و حماسه آفرینی های سید حسین علم الهدی و یارانش ▫️ از زبان یکی از بازماندگان و همرزمان شهید @sangareshohadababol

روزشمار دفاع مقدس امروز ۱۵ دی ماه سالروز عملیات نصر (هویزه) ، شهادت سیدحسین علم الهدی 🔹 عملیات نامنظم و در نوع خود گسترده "نصر"، با هدف آزادسازی "جفیر"، "پادگان حمید" و در نهایت "خرمشهر" طرح ریزی شد. بنا بر آن بود تا با دستیابی به اهداف مورد نظر، نیروهای دشمن تا حومه شهر "بصره" تعقیب شوند. این طرح فراگیر و بزرگ در روز ۱۵ دی ۵۹ ،با استعداد سه تیپ زرهی از لشکر ۶ و لشکر ۹۲ زرهی اهواز و دو گردان پیاده از نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، همچنین شماری از افراد ستاد جنگ‌های نامنظم -بفرماندهی شهید چمران- به اجرا در آمد. رزمندگان اسلام از دو محور جاده حمیدیه - سوسنگرد و میشداغ - سبحانیه وارد عمل شدند 🔹 در آغاز، کار با موفقیت چشمگیری پیش رفت و شمار فراوانی از سربازان و افسران عراقی به اسارت نیروهای خودی در آمدند، اما به دلیل عدم برنامه برای حفظ و تثبیت دستاوردهای عملیات، رزمندگان مجبور به عقب نشینی شدند. طی این روند نزدیک به ۱۴۰ تن از پاسداران و دانشجویان پیرو خط امام (س) به فرماندهی شهید سیدحسین علم الهدی - فرمانده سپاه هویزه - در حلقه محاصره دشمن قرار گرفته و پس از مقاومت دلیرانه بشهادت رسیدند 🔹 این عملیات دومین تجربه ارتش جمهوری اسلامی ایران در حملات گسترده بود که به مدت سه روز به طول انجامید. در این حمله علیرغم شکست حلقه محاصره شهر سوسنگرد، هویزه در ۲۷ دی ماه ۱۳۵۹ به اشغال نیروهای دشمن درآمد و با خاک یکسان شد. پس از پایان عملیات نصر، معروف به نبرد هویزه، تعداد ۱۸۰۰ تن از نیروهای دشمن کشته، زخمی و اسیر شدند. همچنین ۵۵ دستگاه تانک، ۳ فروند چرخبال و ۵۰ دستگاه خودروی دشمن منهدم شد

🌴 حماسه آفرینان هویزه جایشان چه قدر خالی‌ست! به قلم مجید ملامحمدی👇👇 دور از ادب است که برای سلام، در مقابلت نایستم و به احترام خون های پاک مردان و زنان و کودکان مظلومت، خاکت را نبوسم! سلام... هویزه... تو به خاک، به آب، به آفتاب، به شهید و به شهادت، تقدّسی دوباره داده ای. باید اول تو را شناخت تا تو را باور کرد. «هویزه» شهری که در جنوب غربی شهرستان سوسنگرد - در استان خوزستان - قرار دارد. این شهر یکی از سه شهر دشت آزادگان است. و اسم آن دو شهر دیگر بستان و سوسنگرد است. آب و هوایش گرم و خشک؛ زبان مردمانش فارسی و عربی و همگی شان شیعه آل محمد(ص). ۸ شهریور سال ۱۳۵۹ بود که با صدای تیر اندازی در شهر هویزه، مردم را به طرف پل قدیمی که صدا از آن جا می آمد، دویدند. سپس صدای انفجار شنیدند... مردان جاسوسِ عراقی برای خراب کاری به آن جا آمده بودند و این آغاز ماجرا بود. «حامد کُرفی (جرفی)» بخش دار نامدار و دلاور هویزه در آن زمان بود. در ساعت ۴:۳۰ بعد از ظهر یکی از روزهای تابستان جوانان هویزه از بی سیم، صدای او را از یکی از پایگاه های مرزی در نزدیک عراق، شنیدند. او می گفت: «نیروهای عراقی دارند به طرف ایران پیشروی می کنند!» بچه های هویزه آماده جنگ شدند. هواپیماهای عراقی از راه رسیدند و چند تایی عروسک در اطراف شهر ریختند. آن روز، روز عید نبود. وقتی دو جوان به جایی که عروسک ها افتاده بود رفتند و به آن ها نزدیک شدند، ناگهان... بُمب...! آن ها بمب های اهدایی صدام بودند. یکی از آن دو جوان تکه تکه شده بود. اسمش سقراط بود. سقراط قرار بود به زودی لباس دامادی بپوشد؛ اما... عده ای از مردم، وحشت زده از شهر رفتند. حامد کرفی ماند و دلاور مردانی که به عشق وطن، با خدا عهد بستند که در شهرشان بمانند. هواپیماهای روسی باز برای بمباران هم آمدند. اسم آن ها میگ بود. آن ها بدون هراس و واهمه در ارتفاع پایین پرواز می کردند. میگ ها را کشور شورویِ آن زمان، به صدام هدیه داده بود. یک خبر مهم: عراقی ها روستاهای اطراف هویزه را اشغال کرده اند، حالا نوبت شهر هویزه است. مردم به پاسگاه شهر هجوم بردند. مأموران سلاح های کم پاسگاه را در میان آن ها تقسیم کردند. ناگهان قلب شهر با گلوله های بی شمار توپ، سوراخ سوراخ شد. عراقی ها آن قدر نزدیک بودند که با توپ های شان، هر نقطه از شهر را که می خواستند، نشانه می گرفتند. بخش دار هویزه - حامد کرفی - شهید شد. بچه های دلاور هویزه، دل تنگ و غریب و تنها، ماندند. هویزه یک شهر نیست که قافیه های دل تنگی اش، برای لحظاتی چند، دردهایش را نشان مان بدهند؛ داستان نیست که پایان ناخوش آن، ما را فقط به گریه بیندازد؛ یک واقعیت است. هویزه را باید دید و درباره اش اندیشید. هویزه پر از فکرِبکر و خاطره ناب است. یک اقیانوس حماسه ای که هنوز، دست نخورده باقی مانده... می شنوید... هویزه سقوط کرد و به دست عراقی ها افتاد... عراقی ها آمده بودند. بچه ها به طرف شان سنگ می انداختند. بزرگ تر ها بر علیه آن ها شعار می دادند؛ اما به زودی رفتند... تا آن که یک بار دیگر، تانک های دشمن در ۲۷ دی همان سال، باز هم به هویزه آمدند و شهر هویزه اسیر شد! شهرها اسیر می شوند، اما نمی میرند؛ درست مثل هویزه که نَمُرد، زنده ماند و برای بازگشت مردمش، هیچ وقت نخوابید. بیدار ماند و گریید. انتظار کشید و صدای شان زد. یک عراقی در خاطراتش گفته است: - یک هفته بعد از سقوط هویزه به آن جا رفتیم. شهر بزرگ و خوبی بود. همه چیز داشت. مغازه ها و خانه ها را سربازهای ما غارت کردند. در محله ای که ما مستقر بودیم یک زن و شوهر پیر و تنها ماندگار شده بودند. به آن ها غذا می دادیم. آن ها می گفتند: «این جا خاکِ ایران است و شما عراقی هستید. شما این جا چه می کنید؟» پیرزن یک دختر داشت که شهید شده بود. در یکی از روزها آن ها به مقرّ ما آمدند تا غذا بگیرند. یکی از افسرهای ضد اطلاعات ما آن دو را دید. او ستوان کریم بود. ستوان کریم با عصبانیت پرسید: «چرا به این ها غذا می دهید؟» چند ساعت بعد دستور داد پیرزن و پیرمرد را پیش او ببرند. آن دو از ترس می لرزیدند. ستوان کریم یک گالن نفت آورد و روی پیرزن خالی کرد. بعد کبریت زد. پیرزن در آتش می سوخت، جیغ می زد و به این سو و آن سو می دوید. پیرمرد هم ضجّه می زد. ستوان کریم پیرمرد را کشان کشان به طرف رودخانه شهر برد. دست و پایش را با سیم تلفن بست و او را در رودخانه انداخت. او چندبار در رودخانه بالا و پایین رفت و سپس ناپدید شد. خداوند به زودی انتقام آن دو را از ستوان کریم گرفت. در همان روزها خمپاره ای از راه رسید و در میان جمع ما افتاد. بعد منفجر شد. گرد و خاکی همه جا را پر کرد. غبارها که خوابید ناباورانه دیدیم هیچ کس هیچ زخمی برنداشته بود؛ اما ستوان کریم تکه تکه شده بود... ادامه👇👇

شهید علم الهدی به روایت همرزمان @sangareshohadababol

یک ماشین جیپ از راه رسید و چهار عراقی از داخل آن، پایین آمدند. پیرمرد ایستاده بود. بچه ها هم همین طور. اسم پیرمرد روزعلی بود. - نیروهای خمینی کجا پنهان شده اند؟ پیرمرد گفت: «نمی دانم!» - شما عربید و ما هم عرب؛ پس باید از نیروهای ما استقبال کنید! پیرمرد عصبانی شد: «شما به ناموس ما رحم نکردید؛ جوان های ما را کُشتید و خانه های مان را ویران کردید؛ اما...» - فراموش کن پیرمرد، فراموش! یکی از بچه ها جلو رفت و با شجاعت گفت: «پدرِ من جزء دسته حسین علم الهدی است. او رفته با شماها بجنگد! شما دشمن ما هستید! ببین من عکس امام خمینی دارم. من او را دوست دارم!» سرگرد عراقی با عصبانیت عکس امام را پاره کرد. پسرک خم شد تا تکه های عکس را از روی زمین جمع کند. او آن ها را بوسید. سپس به صورت سرگرد تف انداخت. سرگرد عصبانی شد. کلتش را بیرون کشید و با خشم به پیشانی پسرک شلیک کرد. دو پسرک دیگر به عراقی ها حمله کردند. روزعلی فوری اسلحه اش را مسلح کرد و آن چهار عراقی را کشت. چشم های باز پسرک داشت به روزعلی می خندید. 🇮🇷 کانال دفاع مقدس @sangareshohadababol

به یاد شهدای مظلوم هویزه صلوات ❤️ @sangareshohadababol