#رمان_شهدایی❤ #بدون_تو_هرگز🧡 #قسمت_سی_ونهم💛 من ساکت بودم؛ اما حس می کردم به اندازه یه دونده ماراتن، تمام انرژیم رو از دست دادم... به پشتي صندلي تکیه دادم. - زینب! این کربلاي توئه چي کار مي کني؟ كربلائي ميشي یا تسلیم؟ چشم هام رو بستم. بي خيال جلسه و تمام آدم هاي اونجا... - خدایا! به این بنده کوچیکت کمک کن. نذار جاي حق و باطل توي نظرم عوض بشه، نذار حق در چشم من، باطل و باطل در نظرم حق جلوه کنه. خدایا راضي ام به رضاي تو! با دیدن من توي اون حالت با اون چشمهاي بسته و غرق فکر همه شون ساکت شدن. سکوت کل سالن رو پر کرد. خدایا! به امید تو، بسم الله الرحمن الرحیم... و خيلي آروم و شمرده شروع به صحبت کردم... - این همه امکانات بهم دادید که دلم رو ببرید و اون رو مسخ کنید... حالا هم بهم مي گید یا باید شرایط شما رو بپذیرم یا باید برم... امروز آستین و قد لباسم کوتاه میشه و یقه هفت، تنم می کنید، فردا می گید پوشیدن لباس تنگ و یقه باز چه اشکالی داره؟ چند روز بعد هم لابد مي خواید حجاب سرم رو هم بردارم؟! چشم هام رو باز کردم... - همیشه همه چیز با رفتن روي اون پله اول شروع میشه. سکوت عميقي كل سالن رو پر کرده بود. چند لحظه مکث کردم... - یادم نمیاد براي اومدن به انگلستان و پذیرشم در اینجا به پاي کسي افتاده باشم و التماس کرده باشم! شما از روز اول دیدید من یه دختر مسلمان و محجبه ام و شما چنین آدمي رو دعوت کردید... حالا هم این مشکل شماست نه من، اگر نمي تونید این مشکل رو حل کنید کسي که باید تحت فشار و توبیخ قرار بگیره من نیستم. و از جا بلند شدم. همه خشک شون زده بود! یه عده مبهوت، یه عده عصباني! فقط اون وسط رئیس تیم جراحي عمومي خنده اش گرفته بود. به ساعتم نگاه کردم... - این جلسه خيلي طولاني شده. حدودا نیم ساعت دیگه هم اذان ظهره، هر وقت به نتیجه رسیدید لطفا بهم خبر بدید؛ با کمال میل برمی گردم ایران... نماینده دانشگاه، خيلي محكم صدام کرد.. - دکتر حسیني واقعا علي رغم تمام این امکانات که در اختیارتون قرار دادیم با برگشت به ایران مشکلي ندارید و حاضرید از همه چیز صرف نظر کنید؟ - این چیزی بود که شما باید همون روز اول بهش فکر می کردید ═✧❁🌷❁✧┄ @dyareeshgh ═✧❁🌷❁✧┄