🕊❤ زان مِی عشق کز او پخته شود هر خامی، گرچه ماه رمضان است بیاور جامی ... #حافظ ❣

ﻏﺰﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩٔ ۱۳۰ ﺳﺤﺮ ﺑﻠﺒﻞ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺑﺎ ﺻﺒﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﻭﯼ ﮔﻞ ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻪ‌ﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻧﮓ ﺭﺧﻢ ﺧﻮﻥ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﺭﻡ ﻣﺒﺘﻼ ﮐﺮﺩ ﻏﻼﻡ ﻫﻤﺖ ﺁﻥ ﻧﺎﺯﻧﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺧﯿﺮ ﺑﯽ ﺭﻭﯼ ﻭ ﺭﯾﺎ ﮐﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻨﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺮﺩ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ ﮔﺮ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﺎﻥ ﻃﻤﻊ ﮐﺮﺩﻡ ﺧﻄﺎ ﺑﻮﺩ ﻭﺭ ﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮ ﻭﻓﺎ ﺟﺴﺘﻢ ﺟﻔﺎ ﮐﺮﺩ ﺧﻮﺷﺶ ﺑﺎﺩ ﺁﻥ ﻧﺴﯿﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺩﺭﺩ ﺷﺐ ﻧﺸﯿﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﻭﺍ ﮐﺮﺩ ﻧﻘﺎﺏ ﮔﻞ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﺯﻟﻒ ﺳﻨﺒﻞ ﮔﺮﻩ ﺑﻨﺪ ﻗﺒﺎﯼ ﻏﻨﭽﻪ ﻭﺍ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﻠﺒﻞ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻥ ﺗﻨﻌﻢ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺎﺩ ﺻﺒﺎ ﮐﺮﺩ ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺑﺮ ﺑﻪ ﮐﻮﯼ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺗﻮﺑﻪ ﺍﺯ ﺯﻫﺪ ﺭﯾﺎ ﮐﺮﺩ ﻭﻓﺎ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺟﮕﺎﻥ ﺷﻬﺮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﻤﺎﻝ ﺩﻭﻟﺖ ﻭ ﺩﯾﻦ ﺑﻮﺍﻟﻮﻓﺎ ﮐﺮﺩ #حافظ ❣

ﻏﺰﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩٔ ۱۳۱ ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺗﺮﮎ ﻓﻠﮏ ﺧﻮﺍﻥ ﺭﻭﺯﻩ ﻏﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻫﻼﻝ ﻋﯿﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻗﺪﺡ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺛﻮﺍﺏ ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﺣﺞ ﻗﺒﻮﻝ ﺁﻥ ﮐﺲ ﺑﺮﺩ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﻣﯿﮑﺪﻩ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻣﻘﺎﻡ ﺍﺻﻠﯽ ﻣﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﺮﺍﺑﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺧﺪﺍﺵ ﺧﯿﺮ ﺩﻫﺎﺩ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺑﻬﺎﯼ ﺑﺎﺩﻩ ﭼﻮﻥ ﻟﻌﻞ ﭼﯿﺴﺖ ﺟﻮﻫﺮ ﻋﻘﻞ ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺳﻮﺩ ﮐﺴﯽ ﺑﺮﺩ ﮐﺎﯾﻦ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﺭ ﺧﻢ ﺁﻥ ﺍﺑﺮﻭﺍﻥ ﻣﺤﺮﺍﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺟﮕﺮ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻓﻐﺎﻥ ﮐﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﺟﻤﺎﺵ ﺷﯿﺦ ﺷﻬﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺩﺭﺩﮐﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺣﻘﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﯾﺎﺭ ﻧﻈﺮ ﮐﻦ ﺯ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﻨﺖ ﺩﺍﺭ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﯾﺪﻩ ﻧﻈﺮ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺼﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺣﺪﯾﺚ ﻋﺸﻖ ﺯ ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻨﻮ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﻋﻆ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ #حافظ ❣

ﻏﺰﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩٔ ۱۳۲ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﯽ ﻋﺎﺭﻓﯽ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻋﻠﯽ ﺍﻟﺼﺒﺎﺡ ﮐﻪ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﺎﻏﺮ ﺯﺭﯾﻦ ﺧﻮﺭ ﻧﻬﺎﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪ ﻫﻼﻝ ﻋﯿﺪ ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﻗﺪﺡ ﺍﺷﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺧﻮﺷﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﺭﺩ ﺑﻪ ﺁﺏ ﺩﯾﺪﻩ ﻭ ﺧﻮﻥ ﺟﮕﺮ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺍﻣﺎﻡ ﺧﻮﺍﺟﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﺵ ﺳﺮ ﻧﻤﺎﺯ ﺩﺭﺍﺯ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﺭﺯ ﺧﺮﻗﻪ ﺭﺍ ﻗﺼﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺩﻟﻢ ﺯ ﺣﻠﻘﻪ ﺯﻟﻔﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﺮﯾﺪ ﺁﺷﻮﺏ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺩﯾﺪ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺎﻡ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﺒﺮ ﺩﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﺑﻪ ﻣﯽ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﮐﺮﺩ #حافظ

ﻏﺰﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩٔ ۱۳۳ ﺻﻮﻓﯽ ﻧﻬﺎﺩ ﺩﺍﻡ ﻭ ﺳﺮ ﺣﻘﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺑﻨﯿﺎﺩ ﻣﮑﺮ ﺑﺎ ﻓﻠﮏ ﺣﻘﻪ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺑﺎﺯﯼ ﭼﺮﺥ ﺑﺸﮑﻨﺪﺵ ﺑﯿﻀﻪ ﺩﺭ ﮐﻼﻩ ﺯﯾﺮﺍ ﮐﻪ ﻋﺮﺽ ﺷﻌﺒﺪﻩ ﺑﺎ ﺍﻫﻞ ﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﺳﺎﻗﯽ ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﺭﻋﻨﺎﯼ ﺻﻮﻓﯿﺎﻥ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﻠﻮﻩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﻣﻄﺮﺏ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺯ ﻋﺮﺍﻕ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺁﻫﻨﮓ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺣﺠﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺍﯼ ﺩﻝ ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﭘﻨﺎﻩ ﺧﺪﺍ ﺭﻭﯾﻢ ﺯﺍﻥ ﭼﻪ ﺁﺳﺘﯿﻦ ﮐﻮﺗﻪ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﺻﻨﻌﺖ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﻧﻪ ﺭﺍﺳﺖ ﺑﺎﺧﺖ ﻋﺸﻘﺶ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﻝ ﺩﺭ ﻣﻌﻨﯽ ﻓﺮﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻪ ﭘﯿﺸﮕﺎﻩ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺷﻮﺩ ﭘﺪﯾﺪ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﺭﻩ ﺭﻭﯼ ﮐﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﺮ ﻣﺠﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺍﯼ ﮐﺒﮏ ﺧﻮﺵ ﺧﺮﺍﻡ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ‌ﺭﻭﯼ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻏﺮﻩ ﻣﺸﻮ ﮐﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﺯﺍﻫﺪ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﺮﺩ ﺣﺎﻓﻆ ﻣﮑﻦ ﻣﻼﻣﺖ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺯﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺯ ﺯﻫﺪ ﺭﯾﺎ ﺑﯽ‌ﻧﯿﺎﺯ ﮐﺮﺩ #حافظ ❣

سحر بلبل حکایت با صبا کرد که عشق روی گل با ما چه‌ها کرد از آن رنگ رخم خون در دل افتاد و از آن گلشن به خارم مبتلا کرد غلام همت آن نازنینم که کار خیر بی روی و ریا کرد من از بیگانگان دیگر ننالم که با من هر چه کرد آن آشنا کرد #حافظ #شعر |صبحتون بخیر و پر برکت 🌸🍃 📜 @sheraneh_eitaa

ﻫﻤﺎﯼ ﺍﻭﺝ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﺍﮔﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﮔﺬﺭﯼ ﺑﺮ ﻣﻘﺎﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﺣﺒﺎﺏ ﻭﺍﺭ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻡ ﺍﺯ ﻧﺸﺎﻁ ﮐﻼﻩ ﺍﮔﺮ ﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﻋﮑﺴﯽ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻩ ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺍﻓﻖ ﺷﻮﺩ ﻃﺎﻟﻊ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮﺭﯼ ﺑﻪ ﺑﺎﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﺭﮔﺎﻩ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩ ﺭﺍ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎﺭ ﮐﯽ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﻣﺠﺎﻝ ﺳﻼﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﭼﻮ ﺟﺎﻥ ﻓﺪﺍﯼ ﻟﺒﺶ ﺷﺪ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﯽ‌ﺑﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻗﻄﺮﻩ‌ﺍﯼ ﺯ ﺯﻻﻟﺶ ﺑﻪ ﮐﺎﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﺧﯿﺎﻝ ﺯﻟﻒ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﻥ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻣﺴﺎﺯ ﮐﺰ ﺍﯾﻦ ﺷﮑﺎﺭ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﻣﺮﻭ ﺑﺰﻥ ﻓﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻗﺮﻋﻪ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ ﺯ ﺧﺎﮎ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ ﻫﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ ﺩﻡ ﺯﻧﺪ ﺣﺎﻓﻆ ﻧﺴﯿﻢ ﮔﻠﺸﻦ ﺟﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺸﺎﻡ ﻣﺎ ﺍﻓﺘﺪ #حافظ

ﺣﺎﻓﻆ*ﻏﺰﻝ ﺷﻤﺎﺭﻩٔ ۱۴۹ ﺩﻟﻢ ﺟﺰ ﻣﻬﺮ ﻣﻪ ﺭﻭﯾﺎﻥ ﻃﺮﯾﻘﯽ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺯ ﻫﺮ ﺩﺭ ﻣﯽ‌ﺩﻫﻢ ﭘﻨﺪﺵ ﻭﻟﯿﮑﻦ ﺩﺭ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﯼ ﻧﺼﯿﺤﺘﮕﻮ ﺣﺪﯾﺚ ﺳﺎﻏﺮ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮ ﮐﻪ ﻧﻘﺸﯽ ﺩﺭ ﺧﯿﺎﻝ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺑﯿﺎ ﺍﯼ ﺳﺎﻗﯽ ﮔﻠﺮﺥ ﺑﯿﺎﻭﺭ ﺑﺎﺩﻩ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻪ ﻓﮑﺮﯼ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺻﺮﺍﺣﯽ ﻣﯽ‌ﮐﺸﻢ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﻓﺘﺮ ﺍﻧﮕﺎﺭﻧﺪ ﻋﺠﺐ ﮔﺮ ﺁﺗﺶ ﺍﯾﻦ ﺯﺭﻕ ﺩﺭ ﺩﻓﺘﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﻟﻖ ﻣﺮﻗﻊ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﭘﯿﺮ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﯽ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭ ﻫﺴﺖ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺻﻔﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﯽ ﻟﻌﻠﺶ ﮐﻪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺭﺍﺳﺘﯽ ﻧﻘﺸﯽ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺟﻮﻫﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺳﺮ ﻭ ﭼﺸﻤﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﻟﮑﺶ ﺗﻮ ﮔﻮﯾﯽ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺑﺮﺩﻭﺯ ﺑﺮﻭ ﮐﺎﯾﻦ ﻭﻋﻆ ﺑﯽ‌ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺳﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﻧﺼﯿﺤﺘﮕﻮﯼ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﮑﻢ ﻗﻀﺎ ﺟﻨﮓ ﺍﺳﺖ ﺩﻟﺶ ﺑﺲ ﺗﻨﮓ ﻣﯽ‌ﺑﯿﻨﻢ ﻣﮕﺮ ﺳﺎﻏﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﻣﯿﺎﻥ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ‌ﺧﻨﺪﻡ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺷﻤﻊ ﺍﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﺗﺸﯿﻨﻢ ﻫﺴﺖ ﻟﯿﮑﻦ ﺩﺭ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﭼﻪ ﺧﻮﺵ ﺻﯿﺪ ﺩﻟﻢ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﻨﺎﺯﻡ ﭼﺸﻢ ﻣﺴﺘﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﮐﺲ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻭﺣﺸﯽ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺳﺨﻦ ﺩﺭ ﺍﺣﺘﯿﺎﺝ ﻣﺎ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎﯼ ﻣﻌﺸﻮﻕ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ ﺍﻓﺴﻮﻧﮕﺮﯼ ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﻟﺒﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺁﯾﯿﻨﻪ ﺭﺍ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﺭﻡ ﺳﮑﻨﺪﺭﻭﺍﺭ ﺍﮔﺮ ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻭﺭ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺭﺣﻤﯽ ﺍﯼ ﻣﻨﻌﻢ ﮐﻪ ﺩﺭﻭﯾﺶ ﺳﺮ ﮐﻮﯾﺖ ﺩﺭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ‌ﺩﺍﻧﺪ ﺭﻫﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ ﺑﺪﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺗﺮ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺯ ﺷﺎﻫﻨﺸﻪ ﻋﺠﺐ ﺩﺍﺭﻡ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﺣﺎﻓﻆ ﺭﺍ ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﺯﺭ ﻧﻤﯽ‌ﮔﯿﺮﺩ #حافظ

دلبر بِرَفت و دلشدگان را خبر نکرد یادِ حریفِ شهر و رفیقِ سفر نکرد یا بختِ من طریقِ مروت فروگذاشت یا او به شاهراهِ طریقت گذر نکرد گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم چون سخت بود در دلِ سنگش اثر نکرد شوخی مکن که مرغِ دلِ بی‌قرارِ من سودایِ دامِ عاشقی از سر به در نکرد هرکس که دید رویِ تو بوسید چشمِ من کاری که کرد دیدهٔ من بی نظر نکرد من ایستاده تا کُنَمَش جان فدا چو شمع او خود گذر به ما چو نسیمِ سحر نکرد #حافظ ❣

روی جانان طلبی، آینه را قابل ساز #حافظ ❣

حاشا که من به موسم گل ترک مِی کُنم من لافِ عقل می‌زنم این کار کی کنم از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت یک چند نیز خدمتِ معشوق و می کنم کی بود در زمانه وفا جام می بیار تا من حکایت جم و کاووس کی کنم از نامه سیاه نترسم که روز حشر با فیض لطف او صد از این نامه طی کنم کو پیک صبح تا گله‌های شب فراق با آن خجسته طالع فرخنده‌پِی کنم این جان عاریت که به حافظ سپرد دوست روزی رُخَش ببینم و تسلیم وی کنم #حافظ ❣

#ﺣﺎﻓﻆﻏﺰﻟﯿﺎﺕﻏﺰﻝﺷﻤﺎﺭﻩٔ۷۱ ﺯﺍﻫﺪ ﻇﺎﻫﺮﭘﺮﺳﺖ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﺣﻖ ﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﯾﺪ ﺟﺎﯼ ﻫﯿﭻ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﺭ ﻃﺮﯾﻘﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﭘﯿﺶ ﺳﺎﻟﮏ ﺁﯾﺪ ﺧﯿﺮ ﺍﻭﺳﺖ ﺩﺭ ﺻﺮﺍﻁ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺍﯼ ﺩﻝ ﮐﺴﯽ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﺥ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﺑﯿﺪﻗﯽ ﺧﻮﺍﻫﯿﻢ ﺭﺍﻧﺪ ﻋﺮﺻﻪ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﺭﻧﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﻣﺠﺎﻝ ﺷﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﯿﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﺳﻘﻒ ﺑﻠﻨﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭﻧﻘﺶ ﺯﯾﻦ ﻣﻌﻤﺎ ﻫﯿﭻ ﺩﺍﻧﺎ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﺍﺳﺘﻐﻨﺎﺳﺖ ﯾﺎ ﺭﺏ ﻭﯾﻦ ﭼﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﺣﮑﻤﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﺎﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺯﺧﻢ ﻧﻬﺎﻥ ﻫﺴﺖ ﻭ ﻣﺠﺎﻝ ﺁﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺻﺎﺣﺐ ﺩﯾﻮﺍﻥ ﻣﺎ ﮔﻮﯾﯽ ﻧﻤﯽ‌ﺩﺍﻧﺪ ﺣﺴﺎﺏ ﮐﺎﻧﺪﺭ ﺍﯾﻦ ﻃﻐﺮﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺣﺴﺒﻪ ﻟﻠﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻮ ﺑﯿﺎ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﮔﻮ ﺑﮕﻮ ﮐﺒﺮ ﻭ ﻧﺎﺯ ﻭ ﺣﺎﺟﺐ ﻭ ﺩﺭﺑﺎﻥ ﺑﺪﯾﻦ ﺩﺭﮔﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺨﺎﻧﻪ ﺭﻓﺘﻦ ﮐﺎﺭ ﯾﮏ ﺭﻧﮕﺎﻥ ﺑﻮﺩ ﺧﻮﺩﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﻮﯼ ﻣﯽ ﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺍﺯ ﻗﺎﻣﺖ ﻧﺎﺳﺎﺯ ﺑﯽ ﺍﻧﺪﺍﻡ ﻣﺎﺳﺖ ﻭﺭ ﻧﻪ ﺗﺸﺮﯾﻒ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﺎﻻﯼ ﮐﺲ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻨﺪﻩ ﭘﯿﺮ ﺧﺮﺍﺑﺎﺗﻢ ﮐﻪ ﻟﻄﻔﺶ ﺩﺍﯾﻢ ﺍﺳﺖ ﻭﺭ ﻧﻪ ﻟﻄﻒ ﺷﯿﺦ ﻭ ﺯﺍﻫﺪ ﮔﺎﻩ ﻫﺴﺖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺎﻓﻆ ﺍﺭ ﺑﺮ ﺻﺪﺭ ﻧﻨﺸﯿﻨﺪ ﺯ ﻋﺎﻟﯽ ﻣﺸﺮﺑﯿﺴﺖ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﺭﺩﯼ ﮐﺶ ﺍﻧﺪﺭﺑﻨﺪ ﻣﺎﻝ ﻭ ﺟﺎﻩ ﻧﯿﺴﺖ #حافظ ❣