اُقتُلُونی اُقتُلُونی یا ثِقات اِنَّ فِی قَتلی حَیاتاََ فی حَیات لشکر ۳۲ انصارالحسین علیه‌السلام همدان آماده حرکت به سمت غرب کشور برای شرکت در عملیات بیت‌المقدس۲ در ماووت کردستان عراق بود. اواسط آذرماه ۱۳۶۶ در آخرین روزهای حضور گردان شهر اسدآباد در اردوگاه شهید مدنی دزفول، مرتضی شعبانی قبل از نماز، مثل همیشه اذان گفت؛ اذان غمگنانه و سوزناک او، مقدمه‌ی نماز جماعت به امامت حاج علی شعبانی و بعد سخنرانی دکتر صادق آینه‌وند شد. پس از نماز، دکتر آینه‌وند دست به دامن مولانا جلال‌الدین در مثنوی شد و با خواندن این اشعار از همه گردان اشک گرفت. تو مکن تهدید از کشتن که من تشنهٔ زارم به خون خویشتن عاشقان را هر زمانی مردنیست مردن عشاق خود یک نوع نیست او دو صد جان دارد از جان هدی وآن دوصد را می‌کند هر دم فدی هر یکی جان را ستاند ده بها از نبی خوان عشرة امثالها گر بریزد خون من آن دوست‌رو پای‌کوبان جان برافشانم برو آزمودم مرگ من در زندگیست چون رهم زین زندگی پایندگیست اقتلونی اقتلونی یا ثقات ان فی قتلی حیاتا فی حیات یا منیر الخد یا روح البقا اجتذب روحی وجد لی باللقا پارسی گو گرچه تازی خوشترست عشق را خود صد زبان دیگرست # پی‌نوشت: 🔹دکتر صادق آئینه‌وند(۱۳۳۰ روستای قلعه امیرخان تویسرکان_ ۱۳۹۴تهران) استاد دانشگاه چهرۀ ماندگار تاریخ در سال ۱۳۸۵ 🔹شهیدمرتضی شعبانی (۱۳۳۰اسدآباد) فرمانده گروهان که پشت جبهه آهنگر بود و ۳۰دی۱۳۶۶ در ماووت به شهادت رسید #علی_رستمی #شهید_مرتضی_شعبانی #دکتر_صادق_آینه_وند https://eitaa.com/joinchat/2249458362Cf790b32c92 🔹با این لينك به کتیبه‌ی درد(صفحه‌ی علی‌رستمی) بپیوندید