کتابی ضروری برای هر که میخواهد تروما را به خوبی درک کند و راهی برای درمان آن بیابد مادامی که احساس کنیم جای مان در قلب و ذهن کسانی که دوستمان دارند امن است برای به پایان رساندن ایده هامان از کوهها صعود میکنیم دشتها را در می نوردیم و تمام شب را بیدار میمانیم کودکان و بزرگسالان برای کسانی که به آنها اعتماد دارند هر کاری میکنند اما اگر احساس رها شدگی بی ارزشی یا دیده نشدن کنیم ،هیچ چیز برای مان اهمیت نخواهد داشت .ترس کنجکاوی و بازیگوشی را نابود میکند .برای داشتن جامعه ای سالم باید فرزندانی پرورش دهیم که بتوانند با خیال راحت بازی کنند و یاد بگیرند بدون کنجکاوی امکان هیچ رشدی نخواهد بود و بدون توانایی واکاوی شخصیت خود از طریق آزمون و خطا امکان انطباق پذیری وجود ندارد . https://eitaa.com/selfknowledge1401

شرح رويداد الزاماً باعث نمیشود تا واکنشهای خودکار فیزیکی و هورمونی بدنهایی دچار تغییر شود که گوش به زنگ بوده و هر لحظه آماده ی پذیرش تهاجم و تعرض اند. وقوع تغییر واقعی مستلزم آن است که بدن یاد بگیرد خطر رفع شده و باید در واقعیت اکنون زندگی کند. https://eitaa.com/selfknowledge1401

هرگاه سیستم لیمبیک چیزی را مسئله ی مرگ و زندگی تشخیص ،دهد مسیرهای مابین لوبهای پیشانی و سیستم لیمبیک به شدت باریک میشوند روانشناسان معمولاً سعی دارند به افراد کمک کنند تا رفتارشان را با استفاده از بینش و فهم مدیریت کنند با این حال پژوهشهای عصب شناختی نشان میدهند که مشکلات روانی بسیار اندکی به دلیل اشکال در فهم افراد رخ میدهند؛ بیشترشان از فشارهایی در نواحی عمیقتر مغز سرچشمه میگیرند که ادراک و توجهمان را تحت الشعاع قرار میدهند وقتی زنگ هشدار مغز هیجانی مرتباً سیگنال میفرستد که در خطرید هیچ مقداری از بینش آن را خاموش نخواهد کرد. یاد فیلمی کمدی میافتم که در آن مجرم هفت بار سابقه داری در یک دوره ی مدیریت خشم مزایای شگردهایی را که یاد گرفته می ستاید این شگردها معرکه اند و حرف ندارند البته تا وقتی که واقعاً عصبانی نباشید https://eitaa.com/selfknowledge1401

همچنان که بزرگ میشویم، رفته رفته یاد گیریم از خودمان مراقبت کنیم هم از نظر فیزیکی و هم عاطفی؛ اما نخستین درسهای خود مراقبتی را به همان شکلی یاد میگیریم که از ما مراقبت شده است، تسلط در مهارت خود تنظیمی تا حد زیادی به میزان هماهنگی اولین تعاملها با مراقبانمان بستگی دارد ،کودکانی که والدینشان منبع آرامش و قدرت اند از مزیتی مادام العمر برخوردارند؛ سپری در مقابل بدترین بلایایی که سرنوشت میتواند جلوی راهشان قرار دهد. بدن فراموش نمیکند https://eitaa.com/selfknowledge1401

دلبستگی اجتنابی در الگویی به نام دلبستگی اجتنابی کودک طوری رفتار میکند که گویی واقعاً چیزی آزرده اش نمیکند؛ وقتی مادرش خارج میشود گریه نمیکند و موقع برگشتنش نیز او را نادیده میگیرد البته این بدان معنا نیست که چنین کودکانی مشکل .ندارند در حقیقت افزایش مزمن ضربان قلبشان نشان میدهد که در وضعیت بیش انگیختگی مستمری هستند من و همکارانم این الگو را «مواجهه ی بدون احساس مینامیم [۱۲] به نظر میرسد اکثر مادران کودکان اجتنابی از لمس کودکانشان بیزارند به سختی بچه هایشان را بغل میکنند و نگهشان میدارند؛ به علاوه از حالت های چهره و صدا نیز برای ایجاد ریتمهای متقابل لذت بخش با آنها استفاده نمیکنند دلبستگی اضطرابی در الگوی دیگری به نام دلبستگی اضطرابی» یا «دوسوگرایانه»، کودکان دائماً با ،گریه فریاد چسبیدن یا جیغ توجه بقیه را به خودشان جلب میکنند آنها در حال احساس بدون «مواجهه هستند [۱۳] به نظر میرسد چنین نتیجه گرفته اند که بدون الم شنگه به ،پاکردن قرار نیست کسی به آنها توجه کند وقتی از محل مادرشان بی خبرند به شدت ابراز ناراحتی میکنند؛ اما از برگشتنش تسلی چندانی نمی یابند و هرچند ظاهراً از بودن در کنار مادرشان لذت نمی برند؛ اما منفعلانه و با عصبانیت چشم از او برنمی دارند حتی در موقعیتهایی که دیگر بچه ها ترجیح می دهند بازی .کنند [۱۴] دلبستگی آشفته اما گروه دیگری نیز وجود دارد که افرادش با شدت کمتری انطباق می یابند؛ بخش اعظمی از کودکانی که ما در مانشان میکنیم و میزان شایان توجهی از بزرگسالانی که در درمانگاههای روان پزشکی دیده میشوند جزء این گروه اند. حدود بیست سال ،پیش مری مین و همکارانش در دانشگاه برکلی رفته رفته گروهی از کودکان را شناسایی کردند که علی الظاهر نمیدانستند چطور باید با مراقبانشان ارتباط برقرار کنند. موضوع مهمی که مشخص شد این بود که خود مراقبان منبع ناراحتی و وحشت کودک بودند. در چنین اوضاعی کودکان کسی را ندارند که به او رجوع کنند و بدین ترتیب با دوراهی لاینحلی روبه رو میشوند؛ مادر هم زمان هم برای بقای کودک ضروری است و هم منشأ ترس اوست. کودک نه میتواند به او نزدیک شود، نه میتواند توجهش را به چیز دیگری معطوف کند راهبرد اجتنابی و نه میتواند فرار کند. [۱۸] اگر در پیش دبستانی با آزمایشگاه چنین کودکانی را زیر نظر بگیرید خواهید دید که در زمان ورود والدینشان به اتاق به سمت او نگاه میکنند و فوراً سرشان را بر میگردانند از آنجاکه قادر نیستند بین نزدیکی با والدین یا اجتناب از آنها یکی را انتخاب کنند ممکن است روی دست و زانو بیفتند به نظر دچار نوعی خلسه شوند با دستهای بالا آمده خشکشان ،بزند یا اینکه برای خوش و بش با آنها از جایشان بلند شوند؛ اما زمین بخورند چون نمیدانند چه کسی بی خطر است و به چه کسی تعلق دارند امکان دارد شدیداً با غریبه ها گرم بگیرند یا اینکه به هیچ کس اعتماد نکنند مین این الگو را دل بستگی آشفته نامید دل بستگی آشفته ترس بدون راه حل است. https://eitaa.com/selfknowledge1401