مادرم گفت که عاشق نشوی گفتم چشم؛ چشم های تو مرا بی خبر از چشمم کرد..

خواب نميبرد مرا يار نميخرد مرا مرگ نميدرد مرا آه چه بى بها شدم...

هیچ تغییری نکردم شعر می‌خوانم هنوز من همان جنگنده پیروز میدانم هنوز بی کلک، بی شیله پیله، دستهایم بی نمک از سیاست ها، دورویی ها گریزانم هنوز

گفتند شب آرزوست ؛ حاجت بطلب مردن وسط صحن حسین‌ ع می‌خواهم ..

دلم بهانه گرفته برای خاک نجف...

بس‌که‌هرجمعه‌،غروب‌آمدودلگیرم‌کرد دل‌به‌دریایِ‌غم‌وغصه‌سپردم،بی‌تو...💔

شست و شویی کن و آنگه به خرابات خرام

انسان همیشه مثل ملک سربه‌زیر نیست لغزیده‌ایم و کیست که لغزش‌پذیر نیست ؟

دیوانه نبودم که دل از خلق بریدم یک عمر نفهمید کسی حرف دلم را

بغلم کن که مرا گریه مجالی بدهد ؛ زخم‌ها خورده‌ام از مرهم این آدم‌ها . .

تقصیرِشمانیست‌که‌تصویرِشمانیست من‌آینه‌ای‌پرشده‌ازگردوغبارم...

انسان همیشه مثل ملک سربه‌زیر نیست لغزیده‌ایم و کیست که لغزش‌پذیر نیست ؟