سلامم به تو هر کسی دوست داشتنی ام^^
مدتیست که خبری نگرفتم از روحم.
امیدوارم روزهای خوبت را سپری کنی.
این روزها بیشتر از پیش خسته ام.
آدمها گاهی اوقات سر هیچ و پوچ وا میدهند، جا میزنند و ادامه نمیدهند.
این روز ها کاملا خوب و معقول به نظر میرسم اما نه.
دلیلی ندارد کسی بفهمد کی و چرا آشوب حالم.
هر کسی جان چه کسی برایش مهم است که تو در اسمانها لی یا در عمیق ترین چاه زندگی ات؟
از سر عادت همیگشی احوالت را میپرسند و از ان بی تفاوت رد میشوند.
اصلا به کسی چه؟
زندگی من به کسی چه؟
من و تو کافی هستیم برای خوردن غم های من.
مگه چقدر غصه جا میشود در یک مشت نه چندان بزرگ؟
کاش ادمهایم لیاقت داشتند جای تورا بگیرند.
اما احتمال فرود امدنِ یک فیل پرنده بر روی سر من بیشتر است تا این موضوع.
کاش هر کس که من را دوست صدا میزند ریشه ی تنفر از من در وجودش سبز شود و برود.
نمیدانم کجا ،رفتنش کافیست.
شب شد و مغز بی گناه تو هم هدف گرفته ام هر کسی.
خدا نگهدارت باشد**
