🥀 درون صحن پُر از ردّ پای سرخ غم است که شرح قصّه‌ی زخمِ کبوترِ حرم است دوبال گُنبد قدسی هنوز خونین است شکست حُرمت گُلدسته‌ای که مُحترم است خزان رسیده، سپیدار زخمی تبر است به باغ قامت سرو وطن دوباره خم است دلی ز جام شهادت چشیده کنج ضریح کنار جام شهادت چه جای جام جم است و سرو غرق به خون شد بدون هیچ گناه! که دست کفر به این ظلم و ننگ متّهم است چه دردناک شد امشب سکوت بعضی‌ها! برای شب‌زده معیار دِرهم و دِرم است شکسته آینه‌ها را دوباره سنگدلی به روی دوش حرم این جنازه‌ها عَلم است به دوش پیکر صدچاک را گرفته ضریح کم است هرچه بگویم از این ملال کم است شکسته باد شکسته هرآنچه دستی که شکست حُرمت دین را که بدترین ستم است چگونه من بنویسم ز داغ شاهچراغ؟! که شرح قصه‌ی این داغ کار "محتشم" است و بوی سیب گرفته ضریح شاهچراغ و صحن‌ها پُر از اشک کبوتر حرم است #ناصر_دوستی #روایت_شاهچراغ @shaeranehowzavi

🎥 شعرخوانی" ناصر دوستی" در ویژه برنامه تلویزیونی "شعر و خاطره نیمه خرداد" شبکه ۵ سیما بمناسبت گرامیداشت سالگرد قیام پانزده خرداد #شعرخوانی #ناصر_دوستی #شعروخاطره #نیمه_خرداد #کنگره_ملی_نیمه_خرداد #شبکه۵ @shaeranehowzavi

🇮🇷 ما سُست نگردیم بدون تردید پیروز نبردیم بدون تردید در عرصه جنگ لحظه‌ای بر دشمن ما پُشت نکردیم بدون تردید 🇮🇷 صهیونِ خبیثِ از نفس اُفتاده ترسیده رژیمِ عقل از کف داده ایران نخورد فریب آتش بس را! هم دست به ماشه است و هم آماده #ناصر_دوستی @shaeranehowzavi

غریبیّ پدر یکباره با خود بُرد تابش را که از گهواره زد فریاد شور و التهابش را برای "هَل مِنِ..." بابا علی" لَبّیک..." آورده ست که او با گریه های خود فرستاده خطابش را لبش" اَمّن یُجیبی" خواند، علی انگار حاجت داشت که دید او پیش چشمانش دعای مستجابش را به فکر خواب دیشب بود علی دارد شتاب انگار پدر بر خیمه برگردد کند تعبیر خوابش را پدر برگشت از میدان گلو گویا زبان وا کرد که آن دم گفت آهسته دلیل این شتابش را پدر قربانی شش ماهه اش را سمت میدان برد که وقتی دید اشک و اشتیاق بی حسابش را فدیناهُ...به لبها داشت یک ذبح عظیم آورد خدا از عرش اعظم هم پسندید انتخابش را پسر بر روی دستان پدر معراج سرخی داشت به این تصویر زینت داد دشت زخم قابش را "اَلا یا قوم اِن لَم تَرحَمونی فارحَموا..." ناگاه سه شعبه تیری آمد داد آن لحظه جوابش را گلوی شیشه عطرش ترک خورد و گلابش ریخت خدا در عرش هم حتّی شنید عطر گلابش را به رحم آمد دل سنگ و دل نامردها هرگز ! که دادند از لب تیر سه شعبه آه! آبش را شکست آن لحظه یک تیری خُم هفتاد و دوّم را به سمت آسمان پاشید خورشید آن شرابش را پسر بر روی دستان پدر هی دست و پا می زد رباب ای کاش آن لحظه نبیند پیچ و تابش را بدون شک ادا شد حقّ مطلب لحظه ای که او سروده با گلوی غرق خون شش بیت نابش را پدر داغ جوان دیده سپیدیِ محاسن دید فراهم کرد با خون گلوی خود خضابش را نمی دانم چه ها بر مادر چشم انتظارش گفت نمی دانم چه پاسخ داد آغوش ربابش را و یک گهواره خالی به خیمه تاب می خورد و... که تنها یادگاری شد رباب دلکبابش را و در بین غزل هایش علی هفتادودوّم بود به پایان بُرد با لبخند شش ماهه کتابش را #ناصر_دوستی @shaeranehowzavi

شکسته شاخهٔ زیتون و قلبِ توت گرفته‌ست! تمامِ پنجره را تارِ عنکبوت گرفته‌است ترک‌ ترک شده‌، مثل انار، قلبِ فلسطین میانِ بُغض، گلویِ کویرِ لوت گرفته‌ست دوباره آهِ غریبان... دوباره بُغضِ نفس‌گیر... که راهِ حنجره را قوتِ لایموت گرفته‌ست به کامِ زندگی این‌جا جهان چه ریخته جز زهر! که این طعامِ شبش طعمِ زُغنبوت گرفته‌ست! چه تلخ! مزّهٔ شیرین شده‌ست زهرِ هَلاهل به دستِ کودکِ غزّه هر آن‌چه قوت گرفته‌ست و هر عروسکی از هر طرف پُلی زده بر عرش که غزّه در دلِ آوار و خون، قنوت گرفته‌ست مگر که نفخهٔ صور این سکوت را بزُداید ز داغِ غزّه صدایِ نی و فلوت گرفته‌ست درختِ زخمیِ زیتون به غزّه بال درآورد همین‌که بُمب رسید و دلِ بلوط گرفته‌ست دوباره سایهٔ بُمب است آه! بر سرِ غزّه و ناگهان همه‌جا را صدایِ سوت گرفته‌ست و سوتِ بُمب شبیهِ صدایِ زوزهٔ گُرگ است که سازمانِ ملل روزهٔ سکوت گرفته‌ست! سکوتِ سنگ‌دلان زد به سمتِ آینه‌ها سنگ که قلبِ آدم از این غم، از این هبوط گرفته‌ست هر آن‌که غرقِ سکوت است، هم‌صدایِ یهود است! کجاست غیرتِ دینی؟ دلِ خطوط گرفته‌ست! حواله کُن دو سه فوتی به سمتِ خانهٔ شیطان که عنکبوت به خود اوهنَ البُیوت گرفته‌ست و نان به نرخِ گلوله‌ست! نانِ غزّه شد آجر! که قلبِ کودکِ مظلوم از این شروط گرفته‌ست #ناصر_دوستی #غزه #مظلومیت_غزه #کودکان_غزه @shaeranehowzavi

#اربعین #اربعین_حسینی چه رستخیز عظیمی ست این مُحرّم تو چه محشری شده این اربعین ماتم تو شدیم از سر لطفت دوباره یک ملّت نشسته‌ایم که در سایه‌سار پرچم تو به جاده آمده‌ایم، عاشقانه تا برسیم به طوف کعبه شش گوشه و مُعظّم تو و در رکاب تو آماده‌ایم جان بدهیم پیاده ایم و همه لشکر مُصمّم تو شدی تو مُحییِ دلمُردگان و ما از دم دوباره زنده شدیم از نسیم یک دَم تو به حُرمتِ حَرمت جمله بسته‌ایم اِحرام شدیم مُحرم کویت، شدیم مَحرم تو «وَ حَگِّ دَمعِ العَقیله وَ طَبرَهُ الاَکبر» به اشک دیده می‌آییم سمت مَخیم تو تو سربلند و سرافراز عالمی ای سرو قلم چگونه بگوید ز قامت خم تو! و شرح داغ دل ما حکایت شمع است ز بسکه سوخته ایم از شَراره غم تو «وَ حَکِّ چِفَّ کفیلُ و جودُ وَ الرّآیه» به گوش می‌رسد این نغمه دمادم تو و ذکر نام تو آرامش است جان‌ها را قسم به نام جلاله به اسم اعظم تو و غرق زمزمه هستیم و روضه می‌خوانیم شده‌ست ناله بلند از گلوی زمزم تو سلام حضرت باران به تشنگان نظری که جان گرفت بیابان به لطف یک نم تو نشسته پای عمودیّ و روضه می‌خواند شده ست ذکر لبان مُرید تو همه تو به زخم و تاول پاهایمان در عالم نیست که چاره ساز ضمادی به غیر مرهم تو تعلُّقات جهان را همه رها کردیم دمی که پای ضریحت شدیم همدم تو وجود خاکی مان تا ابد هوایی شد از آن دمی که نهادیم سر به مَقدم تو یکی شدیم و برادر در این حرم، وقتی زدیم دست تمسُّک به حَبل محکم تو به هم گره زده‌ای تو تمام دل‌ها را چه عالمی ست مگر شاه عالم عالم تو هنوز روی گذرنامه هایمان مانده‌ست که ردّ مُهر و نشان نگین خاتم تو و می‌شد این غزل احلی من العسل می‌خورد اگر که چای عراقی به کوی خُرّم تو به طبعمان شده طعمش چه «سازگار» و چه خوش که چیده ایم رُطب ها ز «نخل میثم» تو «بهار گُل به جراحات پیکرت پیداست چقدر زخم بر اندام بی سرت پیداست» #ناصر_دوستی @shaeranehowzavi