eitaa logo
روش تدبر در قرآن و سیره
157 دنبال‌کننده
174 عکس
185 ویدیو
37 فایل
تدبر؛ عرضه خالصانه سرزمین وجودم است بر آسمان بارانی و رشد افزای آیات وحیانی و روایات با درک فقر و ضعفم و طلب و تسلیمم...
مشاهده در ایتا
دانلود
✨حضرت امام رضا علیه‌السلام فرمودند: "مَنْ فَرَّجَ عَنْ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ الله عَنْ قَلْبِهِ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ" هر که در زندگی مؤمنی، گشایش ایجاد کند (و مشکلی را از او برطرف نماید)، خداوند در روز قیامت در قلبش گشایش و راحتی قرار می‌دهد. 🔺کافی، ج2، ص200، ح4 🔅عید نورانی ولادت با سعادت امام رئوف حضرت اباالحسن علی بن موسی الرضا علیه السلام بر همه ارادتمندان و سرسپردگان آستان قدسی آن حضرت، مبارک باد @zanjani_net
هدایت شده از چشمه جاری
🔷 در روايت هست پس از خشم يونس و زندانى شدن يونس و تسبيح يونس و نجات يافتن يونس، يونسِ ضعيف و گرفتار را حوت در كنارى گذاشت و خداوند درختى از يقطين را پوشش او قرار داد تا يونس، جان گرفت و باليد و به تدريج درخت خشك شده و يونس كه با درخت انس گرفته بود، از درخت پرسيد. 🔷 خداوند به او فرمود كه تو اين درخت را خلق نكردى و از آب و خاك بيرون نكشيدى، مدتى در سايه‏ اش قرار گرفتى و مأنوس شدى و حالا از خشكيدنش ناراحتى⁉️ 🔷 پس چگونه توقع داشتى كه من آنهايى را كه از خاك برداشتم و مى‏ خواهم تا افلاك بكشانم با خشم تو نابود كنم و راه بازگشت را بر آنها ببندم⁉️ 📚 چهل حديث، ص 32 🆔👉 @cheshmeyejarie
هدایت شده از چشمه جاری
🔶 گاهى انسان گناه مى‏ كند و در مقام پنهان كردن آن بر مى ‏آيد تا ديگران متوجّه نشوند، اينجا حقّ دارم و سزاوارم كه خدا هم بر من بپوشاند و بر ديگران آشكار نسازد. 🔶 اما وقتى گناهى را مرتكب مى ‏شوم و آن را آشكار مى‏ سازم و بالاتر به آن افتخار هم مى‏ كنم و به شيوع آن همّت مى ‏گمارم، در اين صورت من تعفّفى نداشته ‏ام و سزاوار ستر و پوشش ازجانب حقّ هم نخواهم بود؛ كه نفس گناه با شيوع و افتخار به آن تفاوت دارد. 🔶 در روايت آمده كسى كه گناه مى‏ كند و نمى ‏پوشاند، حرمتى ندارد و غيبت او مجاز است. حرمت غيبت در حوزه‏ اى است كه تو حرمتى را حفظ كرده‏ اى و حريم نگه داشته‏ اى ولى وقتى براى خودت هم حرمتى نگذاشتى، توقّع حرمتى را از ناحيه‏ ى ديگران نبايد داشته باشى. 🔶 شرط ستر و پوشش و اينكه مرا حتّى از خودم هم بپوشاند، تعفّف است و خوددارى. و در مقام پوشاندن و پنهان كردن باشم. 🔶 مستورى حقّ در گرو اين نيست كه گناه نكنم؛ چرا كه معصوم از گناه و خطا نيستم. در گرو اين است كه تعفّفى داشته باشم، حرمتى نگه دارم، نه اينكه آشكار سازم. بعد هم بخواهم كه بپوشاند، نه، چيزى كه تو آشكارش كردى ديگر پوششى برنمى‏ دارد. 📚 دعاهای روزانه، ص 91 🆔👉 @cheshmeyejarie
هدایت شده از چشمه جاری
🔷 بايد در ما توجهى بيايد و بفهميم كه بد كرده‏ ايم. گير ما اين است كه هنوز باور نكرده ‏ايم كه بد كرده ‏ايم. بايد استغفار كنيم كه استغفار، گام اوّل است. 🔷 اگر به كسى تنه بزنيم، مى‏ گوييم ببخشيد، وقتى تخم مرغى از دست ما مى‏ افتد و مى ‏شكند، ناراحت مى‏ شويم، اگر كفشى از ما گم مى‏ شود، مدام دنبالش مى‏ گرديم، ولى خودمان گمشده ‏ايم، هستى ما گم شده است، نعمت‏هاى حق را گم كرده ‏ايم و هيچ باكى نداريم و اين گم كردن‏ها را جزء بدهكارى ‏ها و باخت‏هاى خود به حساب نمى‏ آوريم. 🔷 آنجا كه مى‏ خواهيم استغفار كنيم، مى ‏گرديم تا ببينيم آيا فحشى داده ‏ايم و يا زنا و غيبتى كرده‏ ايم يا نه و چون اينها را در خود نمى ‏بينيم، به خود مى‏ گوييم، پس خيلى آدم خوبى هستيم و براى اينكه دل خدا را هم نشكنيم، يك «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّى وَ أَتُوبُ الَيْه» مى‏ گوييم و كار را تمام شده مى‏ دانيم. 🔷 در حالى كه استغفار بايد در برابر آنچه دل ما را خوشحال كرده و يا به رنج كشيده است، باشد. بايد ببينيم كه دل به چه كسى داده‏ ايم؟ كجا و با چه كسى بوده ‏ايم؟ اين طور محاسبه كنيم! بايد ببينيم مايى كه از صبح تا شب مى ‏خنديم، چه عواملى موجب اين شادى و رنج شده است؟ 🔷 چه كسى حاكمِ دل ما بوده است؟ با چه چيزهايى مأنوس بوده ‏ايم؟ دلى را كه عرش و پايتخت خدا و حريم حرم الهى است، از چه چيزهايى پُر كرده ‏ايم؟ آيا حاكم دل ما خدا بوده؟ قرار دلِ بى ‏قرارِ ما خدا بوده؟ انس ما خدا بوده؟ چرا به ديگرى دل بستيم؟ چرا به غير او دل داديم؟ بايد اين گونه محاسبه كنيم تا خود بفهميم كه بدهكاريم. 🔷 امكانى به‏ اندازه پنجاه نفر در اختيار ما گذاشته ‏اند و ما يك موشِ مُرده با بوى گند و تعفّن آن، به دُم خود بسته و آورده‏ ايم! چطور مى ‏خواهيم پاسخ هزاران نفر را كه در بيابان مانده ‏اند، بدهيم؟ 🔷 استغفار از خطا و خطيئه را فراموش نكنيم، كه هم اعمالِ انسان، او را گرفتار مى‏ كنند و هم رذائل، او را مبتلا مى‏ سازند. تمام اعمال شيطان خوب بود، عبادت بود، ولى يك رذيله كبر در او مشك او را سوراخ كرد و بيرونش انداختند، در حالى كه نه زنا كرده بود و نه لواط. يك حرصِ آدم، او را از بهشت راند و يك بخلِ فرزند آدم، او را به انحراف كشيد. 🔷 پس انسان بايد هم از خطا و هم از خطيئه استغفار نمايد. نبايد فقط دنبال اشتباهات و گناهانش بگردد؛ چرا كه رذائلى وجود دارند كه پدر جدِّ همه گناهان است و استغفار از اين مرحله شروع مى‏ شود. 🔷 ما بايد ببينيم آيا تحمل مؤمنى را داريم؟ آيا از مؤمنى نفرت داريم؟ آيا خسته هستيم؟ حسادت داريم؟ توقع داريم؟ بايد تحمل خود را بررسى كنيم. بايد جمع بندى كنيم و ببينيم معارف خود را از كجا گرفته ‏ايم؟ به چه چيز رو آورده ‏ايم؟ شهوات خود را به چه كسى سپرده ‏ايم؟ 🔷 اميد به چه كسى بسته ‏ايم؟ غضب خود را براى چه كسى تيز كرده‏ ايم؟ نااميدى ما از چه كسى بوده؟ يأس و رجاء و رغبت و رهبت ما از چه كسى است؟ عواطف و احساسات و نيروهاى باطنى خود را چگونه سازمان داده ‏ايم؟ خوراك و پوشاك و مسكن ما از كجا نشأت مى ‏گيرد؟ بايد جمع بندى و برنامه ريزى داشته باشيم، كه براى اجراى آن فرصتى پيدا خواهد شد. 📚 اخبات، ص ۱۱۶ 🆔👉 @cheshmeyejarie
هدایت شده از چشمه جاری
🔷 توبه‏ يقظه مى‏ خواهد، بيدارى مى‏ خواهد. آگاهى مى‏ خواهد. و گرنه مثل توبه‏ هاى من است كه در روايت آمده استغفار كسى كه به گناه مشغول است حكم استهزاء را دارد و خود گناه ديگرى است. 🔷 من آنجا كه استغفار مى‏ كنم و در دلم خود را مقصر نمى‏ دانم، تنها به تقليد مى ‏گويم از گناهان من بگذر و بر من رحم كن. و اگر بخواهم محاسبه ‏اى بنمايم و در دفتر يادداشتم چيزى بنويسم از غيبت‏ها و فحش‏ها و گناه‏هاى درشت درشت شروع مى‏ كنم. 🔷 در حالى كه مى‏ توانم در خوبى‏ هايم دست بكار شوم و با توجه به «حاسِبُوا انْفُسِكُمْ»، بررسى كنم كه اين خوبى ‏ها با چه نفسى و چه انگيزه ‏اى همراه بوده و اين اعمال از چه عواملى تغذيه كرده است. اين طور بهتر مى‏ توانم به نتيجه برسم، چون به زودى از خوبى ‏هايم استغفار مى‏ كنم كه مى ‏بينم محاسن من مَساوى هستند و حقايق من دعاوى هستند. خوبى‏ هاى من، بدى و حقيقت‏هاى من، ادعا و حرف هستند. چه رسد به بدى‏ هايم و حرف‏هايم. 🔷 اين يك راه كه در خوبى‏ هايم به انگيزه ‏هاشان توجه كنم تا گرفتار غرور خوبى ‏هايم نشوم كه ما از آنجا كه فكر نمى ‏كنيم گزيده مى ‏شويم و سيلاب از نقطه‏ هاى ضعف ما، ما را به ويرانى مى‏ كشاند و نقطه ‏هاى قدرت ما را هم با خود مى ‏برد و قصر آرزوهاى ما را به آب مى ‏دهد. 🔷 راه ديگر، توجه به اين نكته است كه من چگونه مديريت كرده‏ ام و با نعمت‏هايى كه در هر لحظه از ملك تا ملكوت تا مَلَك، در اختيار من بوده‏ اند روى به چه كسى آورده‏ ام، اين كارخانه ‏ى معظم وجود من با اين همه امكان چه توليد داشته و در برابر طلب‏ها و مطالبه ‏ها، چه جوابى آورده است. 🔷 مسأله اين نيست كه من گناه نكرده ‏ام، كه ظلم نكرده ‏ام، مسأله اين است كه چه توليد كرده ‏ام و چگونه مطالبات خودم را پرداخته ‏ام، در دنيايى كه چشم و گوش من و تمامى اندام من از من مطالبه مى‏ كنند، تمامى دوستان و همسايگان و بستگان من از من مطالبه مى ‏كنند. 🔷 در دنيايى كه به تعبير امام اميرالمؤمنين حتّى چهارپايان و سرزمين‏ها از من مطالبه مى‏ كنند «انَّكُمْ مَسْئُولُونَ حَتّى‏ عَنِ البُقاعِ وَ البَهائِم». كه چرا به آنها نرسيده ‏ام و آنها را در سطح بارورى نياورده ‏ام، در اين دنيا من چه جوابى دارم. 🔷 سال‏هاى سال همسايه و يا دوست و يا برادر و پدر كسانى بوده‏ ام، در اين مدت در آنها چه تحولى ايجاد كرده‏ ام؟ يك مديريت خوب مديريتى است كه آدم‏ها را به كار مى ‏گيرد و متحول مى‏ كند و از آنجا كه هستند به آنجايى كه بايد باشند و مى‏ توانند باشند، منتقل مى ‏سازد. 🔷 در حالى كه من از فرزندم‏ براى خودم پادويى ساخته ‏ام و از دوستم براى خودم اعتبارى و از همسرم براى خودم وسيله‏ اى و همه را به سوى خودم دعوت كرده ‏ام و در خودم نگاه داشته ‏ام و نگذاشته ‏ام كه به لياقت‏هاى خود و توانايى‏ هاى خود دست بيابند حتّى اگر لازم باشد از من جدا شوند و از من سفر كنند و از من فاصله بگيرند. و حتّى در برابر من بايستند. 📚 قیام، ص ۱۸۴ 🆔👉 @cheshmeyejarie
💠انتقاد آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی از روند متن شناسی در برخی از مراکز علمی کشور: متن شناس باید به احادیث مسلط باشد آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی در دیدار با اعضای هیات مدیره‌ی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی از شکل‌گیری روند متن شناسی توسط افراد غیر خبره انتقاد کردند. معظم له در این دیدار که روز گذشته در دفتر ایشان برگزار شد به انجام متن شناسی توسط برخی از دانشجویان و یا طلاب غیر متخصص انتقاد کردند و فرمودند: کسی که می‌خواهد متن‌شناسی کند باید به اخبار و احادیث احاطه و مبنای علمی داشته باشد. معظم له خاطرنشان کردند: در تاریخ شیعه افرادی مانند مرحوم علامه مجلسی که به فقه و علوم مختلف مرتبط با استنباط و احادیث تسلّط داشتند، به سبک شناسی می‌پرداختند. این کار، سنگین است. کسی که متن شناسی می‌کند باید اهل فحص و دارای وثاقت باشند. اگر قرار است کسی برای این کار انتخاب شود یا باید سابقة طلبگی خوب داشته باشد، یا طلبه‌ی با استعدادی باشد. ایشان افزودند: وقتی که متن‌ها را به دست افراد غیر خبره می‌دهیم یا دچار افراط می شوند و یا دچار تفریط. سریع هم نظریه پردازی می‌کنند و روی احادیث خط می‌کشند. آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی در قسمتی از سخنان خود به تفسیر «ابوالفتوح رازی» اشاره کردند و گفتند: «عبدالجلیل رازی» در کتاب «النقض» می‌گوید ابوالفتوح در تفسیر از طبرسی معروفتر بوده است؛ ولی می بینیم که تفسیر او به دلیل فارسی بودن مورد توجه قرار نمی‌گیرد. علمای ما بیشتر به متن‌های عربی تمایل داشته‌اند و لذا حق این کتاب تاکنون ادا نشده است. امیدوارم با اهتمام آقایان این کتاب بیشتر مورد استفاده عموم قرار بگیرد. مرجع عالی قدر تشیع با ابراز تأسف از بی‌توجهی به برخی از آثار بزرگان و علمای جهان اسلام فرمودند: وقتی به کتاب «الذریعه» مراجعه می‌کنیم می بینیم کتاب‌های زیادی وجود دارد که هنوز چاپ نشده است. این کتاب‌ها «حیف» است. نمی‌دانم چرا چاپ نمی‌شود. ایشان از مسئولان بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی خواستند «علامه حلی» را به بحث‌های فقهی و اصولی محدود نکنند و به آثار دیگر ایشان در علوم مختلف هم توجه داشته باشند. معظم له فرمودند: بعضی از کتاب‌های علامه حلی، به خط خودشان موجود است ولی چاپ نشده است. در فلسفه کتابی به خط خودشان موجود بوده، الآن نمی‌دانم کجاست. ولی می‌شود آن را پیدا کرد. هیئت مدیره‌ی بنیاد فرهنگی آستان قدس رضوی از آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی دعوت کردند در آیین رونمایی از چاپ جدید تفسیر ابوالفتوح رازی حضور یابند. @zanjani_net
هدایت شده از چشمه جاری
🔷 شيطان كه با خدا حرف زده و سال‏هاى سال، سجده و عبادت او را كرده، با يك كبر، و آدم كه بهشت برين را ديده، با يك حرص، و كسانى كه گرمى نفس اولياى خدا را احساس و دست رسول را لمس كردند و بيعت نمودند و در كنار او و صحابى او بودند و او را به هذيان نسبت دادند، با طمعِ در رياست و قدرت، به عقب بازگشتند و مهبوط گرديدند. 🔷 خدا به ما رحم كند كه همه ‏ى اين‏ها را داريم. اين طور نيست كه با رؤيت و معرفت و حتى شهود و بصيرت، بتوان سالك‏ بود، نه، كفايت نمى ‏كند. در راهى كه خطاياى تو، لباس‏هاى ذلّت را بر تَنَت مى‏ كنند. 🔷 يك كبر تو را ذليل مى‏ كند، و اين ذلّت لباس فراگيرى است بر تمامى اندام تو. ديگر خدا را نمى ‏خواهى و زير بار نمى‏ روى كه حضرت سجّاد ناله سرداده: «الهى الْبَسَتْنِى الْخَطايا ثَوْبَ مَذَلَّتى». 🔷 آن هم راهى كه در آن وسوسه ‏ها زياد است و شيطان و نفس و خلق و دنيا در كمين. من شاهد بوده ‏ام كه خيلى ‏ها در مسير دين با عشق و صفا و توجّه آمدند. اما آن قدر وسوسه و مشكلات زياد بود كه با هجوم آن‏ها برگشتند و مى ‏گفتند كه ما ديروز خيلى بهتر بوديم، نگاه نمى‏ كرديم، به زن روى نمى‏ آورديم. 🔷 چه بوديم و چه نبوديم. اما امروز كه مسلمان و مؤمن و متديّن شده‏ ايم، صداى پاى زن ما را رنج مى‏ دهد و گرفتارمان مى‏ كند، پس آن موقع بهتر بوديم. 🔷 اين‏ها غافلند از اين كه ديروز بهتر نبودند، چرا كه به ايشان طمعى نبود و شيطان وسوسه ‏اى نداشت و آتشى نمى ‏ريخت. اما امروز تو ريشه دارى و از شاخ و برگت هم نمى‏ گذرند و نمى ‏گذارند به ميوه برسى. 🔷 ميوه هم پيدا كردى، سالم نمى ‏گذارند، كرمو مى‏ كنند. و اگر انبارش كنى لك مى‏ زنند و رويش خاك مى‏ ريزند و تو را رها نمى ‏كنند. 🔷 مبارزه هست و بازى هم نيست كه خداوند حساب داشته. اين راه، يك استاندارد قوىّ و محكمى را مى‏ طلبد و به اندازه ‏اى كه راه و كارى ارزش پيدا كرد، وسوسه ‏ها و مشكلات، زيادتر مى ‏شود. 📚 دعاهای روزانه، ص 54 🆔👉 @cheshmeyejarie