#Part_117 خیلی مسیر بدیه و چون نفس تنگی دارم برام یکم سخته یکم از مسیر رو میرم که روی تخته سنگی می‌نشینم و میگم: - وای بچه ها من خسته شدم یکم بمونیم بعد بریم! که مازیار بر می‌گرده و میگه: - هنوز خیلی مونده تا برسیم بالا! که کسری جواب میده: - عیب نداره منم خسته شدم همینجا بمونیم صبحونه رو بخوریم بعد هرکی خواست بریم بالاتر اینجا هم خیلی جای خوبیه! آروم ببخشیدی زمزمه می‌کنم که کیانا جواب میده: - نه بابا این چه حرفیه ما رفیق نیمه راه نیستیم! مازیار با شیطونی رو به کیانا میگه: - پس شما هم کم آوردی؟ دیدی گفتم شما دخترها نمی‌تونید از کوه بالا برید نیاین؟ - نخیرم، می‌خوای مسابقه بدیم دوتامون بریم بالا ببینیم کی زودتر می‌رسه؟ مازیار روی تکه سنگی می‌شینه و میگه: - پایه ام، ولی بعدش نگی پام درد می‌کنه و کم آوردم! - نه خیرم من کم نمیارم. کسری رو بهش جواب میده: - کیانا لج نکن کفش هات مناسب نیست! نگاهم به کفش های کیانا می‌افته که مثل من کفش های پاشنه پنج سانتی پوشیده و راه رفتن برامون خیلی سخته! رویا رو به ما با مهربونی میگه: - دخترها بیاید کمک کنید وسایل ها رو بچنیم! که اسما و کیانا به سمتش میرن، مازیار از جاش بلند میشه و به سمت کسری میره و میگه: - امیرحسین کسری برامون سوپرایز داره! و رو به کسری چشمکی می‌زنه، امیرحسین جواب میده: - چه سوپرایزی؟ مازیار گیتاری که از صبح پشتش بود رو به دست‌های کسری میده و میگه: - قراره برامون بخونه. #ادامه‌دارد... ـ ـ ـ ـــــ❀ـــــ ـ ـ ـ .🦋『 @Shahid_dehghann 』🦋.