پذیرش بار مسئولیت‌های اجتماعی؛ آنها که از عشق به حق و توحید برخوردارند، بی تفاوت و #سازشگر نمی‌مانند.و همین است که من بین خودسازی و دیگرسازی فاصله نمی‌بینم. چون یک فرد با روابطش،یک #امت است و جامعه است. و کسی‌که ساخته‌شد،زاینده است.این نازایی ما نشانگر روشهای تربیتی نازا و عقیم است.و نشانه خامی و خالی‌بودن ما. وگرنه پخته‌ها و ساخته‌شده‌ها آرام ندارند و رقص‌کنان زیربار مسئولیت می‌روند و رنج‌هایش را با شوق گردن می‌گیرند‌، که زیر شمشیر غمش، رقص‌کنان باید رفت! 📚برشی از کتاب "مسئولیت و سازندگی"، علی صفایی حائری