✨ انتشار برای اولین بار✨

#رمان_آنلاین #حسین_پسر_غلامحسین 
#قسمت_پنجاه_و_هشت

جراحت گلو و تار های صوتی
راوی: مادرشهید


روزها و ماه ها می گذشت تا اینکه خبر دار شدم محمدحسین مجروح شده و به کرمان آمده و در بیمارستان کرمان درمان بستری است.

سراسیمه خودم را به بیمارستان رساندم، خدا را شکر همه ی اعضای بدنش را سالم دیدم، گردنش باندپیچی بود. نزدیکش شدم با صدای نحیف ، سلام کرد.

اول گمان کردم از ضعف عمومی، صدایش بالا نمی آید، بعد متوجه شدم به گلویش ترکش اصابت کرده است و تارهای صوتی اش صدمه دیده اند و نمی تواند حرف بزند.


بعد از مدتی که از بیمارستان مرخص شد و به خانه آمد، جراحتش تا حدودی التیام یافته بود. هنوز نمی توانست صحبت کند، یعنی حالت حرف زدن داشت، اما هیچ صدایی از حنجره اش خارج نمی شد و ما مجبور بودیم لب خوانی کنیم تا بفهمیم چه می گوید.

من خیلی نگران بودم و با خودم گفتم : "اگر تا آخر عمر چنین باشد چه کار کنیم" و خودم را دلداری می دادم و می گفتیم خدا را شکر زنده است، اما دکترها به پدرش گفته بودند که با گذر زمان دوباره می تواند حرف بزند. به این حرف ها و نظر ها دل خوش کردم و راضی بودم به رضای حق. حدود سه ماه طول کشید تا دوباره توانست به طور خیلی ضعیف و گرفته صحبت کند.

جالب اینجاست هر زمان برادرش از او می پرسید : «محمدحسین چه طوری داداش؟»
می گفت :«خوبم! هیچ مشکلی ندارم.»



خیلی دوست داشتم بدانم چه اتفاقی افتاد که محمدحسین از ناحیه ی گلو زخمی شد. بعد ها شنیدم یکی از دوستان همرزمش به نام عباس طرماحی که همراه او بوده، ماجرا را چنین تعریف کرده است:



#ادامه_دارد... 
#آھ_اے_شھادت...
#نسئل_الله_منازل_الشھداء


💞 @aah3noghte💞


#فقط‌فرواردکنید 
#کپےپیگردالهےدارد