نزدیک عملیات بود و از اونجایی که ما تو واحد تسلیحات بودیم، زودتر از گردانها متوجه می‌شدیم که عملیات در پیش است... ⬇️⬇️ @shalamchekojaboodi

‌ نزدیک عملیات بود و از اونجایی که ما تو واحد تسلیحات بودیم، زودتر از گردانها متوجه می‌شدیم که عملیات در پیش است، چون می‌بایست جلوتر تسلیحات و مهمات عملیات به لشگر منتقل می‌شد و درزمان مقرر در اختیار واحدها و گردانها قرار می‌گرفت. من از واحد تسلیحات به یک بهانه‌ای تسویه حساب کردم و به جای اینکه بیام تهران، رفتم کارگزینی و درخواست دادم برم گردان انصار و همین کار انجام شد. سعید که فکر می‌کرد من تهران هستم، بعد از چند روزی منو تو اردوگاه کرخه دید و از دستم حسابی ناراحت شد که چرا از واحد تسویه کردم و آمدم گردان انصار؟! کلی باهم بحث کردیم و گریه کردیم و من از سعید حلالیت طلبیدم به‌خاطر اینکه دروغ گفتم. درواقع نمی‌خواستم برم تهران و فقط خودمو رسونده بودم گردان انصار که در عملیات حضور داشته باشم. آقا سعید با اینکه ازمن خیلی دلخور بود، ولی قول گرفت که برای عملیات بعدی هردو بزنیم بریم تو یکی از گردانها که در عملیات حضور داشته باشیم و قول دادیم هرکدام‌مان که زنده ماندیم دیگری را شفاعت کند‌. فردای اون روزِ دیدار، گردان انصار اعزام شد به خط پدافندی مهران. یه روز حوالی ظهر که من در سنگر پیشونی با سلاح سیمینوف زوم کرده بودم روی سر یه عراقی و آماده می‌شدم که شکارش کنم، صدایی از تو کانال اومد؛ شهید فاضل صافی منو صدا کرد و با شوخی گفت رزمنده سادات! به درب جبهه! ملاقاتی داری. سلاح رو زمین گذاشتم و برگشتم دیدم شهید فاضل، سعید شاهدی رو آورده تا سنگر پیشانی. آقا سعید از دوکوهه پیچیده بود و خودشو رسونده بود خط پدافندی مهران تا به برادر کوچکش سید داود سربزنه. آن‌روز سعید پیش من ماند و چون شب شده بود من از شهید صافی اجازه گرفتم که تا صبح بمونه و فردا صبح برگرده دوکوهه. شهید فاضل صافی هم قبول کرد. اون شب بعد از یه استراحت، من مجدد راهی سنگر پیشانی شدم و آقا سعید هم همراهم اومد. تا صبح دوتایی تو همان سنگر پیشانی که فقط جای شکار کردن سر عراقیها بود سپری کردیم... ( ادامه⬇️ ) راوی؛ سید داوود #امیرواقفی #خاطرات_سعید ______ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

‌ همونطور که توی سنگر نشسته بودیم، سعید سوال کرد؛ داداش چندتا کله ترکوندی؟ خب اون زمان خیلی چیزها با الان فرق می‌کرد و بچه های جنگ تو تقوا ازهم سبقت می‌گرفتند. کمی سکوت کردم و گفتم هیچی. یهو سعید با یک نگاه تیزی برگشت گفت: دروغ؟ می‌دونی تمام ثواب‌هایی که تو این سنگر کردی از دست دادی؟! بعد با همون حالت خاضعانه و قشنگی که داشت شروع به گریه کرد و گفت هنوز ازت دلخورم که از واحد بی‌خبر فلنگ و بستی و در رفتی اومدی گردان. الان دروغ هم بهم می‌گی؟! خب تا اون روز حقیقتش من حدود ۱۰ یا ۱۱ سر عراقی رو زده بودم، رو کردم به سعید و گفتم داداش! گریه نکن به جای تو هم زدم، یه لبخند دلنشینی روی صورتش نقش بست و گفت واقعا؟ گفتم خب آره، پرسید چندتا؟ گفتم به نیت ۵ تن آل عبا، پنج‌تاش به عشق خودت. آقا سعید بعد از این جمله چشماش برق عجیبی زد و با اشکی که از گوشه‌ی چشمش جاری شده بود، چهره‌ای معصومانه پیدا کرد. صبح آن روز بعد از اینکه مجدد منو مورد لطف قرار داد و گفت ازت راضی نیستم که اومدی گردان، با خنده خداحافظی کرد و برگشت دوکوهه. از قضا چند شب بعد که قرار بود گردان انصار خط پدافند رو به گردان دیگری واگذار کنه و ما برگردیم عقب و آماده شویم برای عملیات، دستور آمد آتشبار خط فعال شود تا گردان سلمان جایگزین شوند. در حال ریختن آتش بر روی خط عراق بودیم که من در یک لحظه از ناحیه هر دو دست مورد اصابت تیر مستقیم عراقیا قرار گرفتم و بچه ها من را با سختی از اون کانالهای تنگ و باریک عقب آوردند و با آمبولانس اعزام شدم به پشت خط. گردان هم فردای آن شب برگشت دوکوهه. آقا سعید رفته بود جلوی ساختمان گردان و شهید فاضل صافی رو پیدا کرده بود و سراغ منو گرفته بود. شهید صافی هم اعلام کرده بود: «دیشب سید تیر خورد و بردنش پست امداد. ما هم بعدش خط رو تحویل گردان سلمان دادیم و یکساعته رسیدیم دوکوهه.» بعدها از خود آقا سعید شنیدم که چون نزدیک عملیات بود و نتونسته بود بیاد تهران، بدجور حالش خراب شده و بیقراری کرده بود. تا اینکه در همون عملیات خودش هم مجروح می‌شه و افقی برمی‌گرده تهران. من که مجروح شدم، بعد از طی مسیر از ایلام به کرمانشاه و از کرمانشاه به مشهد، در نهایت از مشهد به تهران اعزام شدم و تحت مداوا و عمل جراحی قرار گرفتم. وقتی متوجه شدم که آقا سعید هم مجروح شده، با یکی از رفقا با موتور رفتیم سمت منزل آقا سعید و وقتی همدیگه رو دیدیم مثل ابر بهار گریه کردیم، نمیدونم چرا؟ ولی تو اون زمان احوالات بچه‌های جنگ خیلی عجیب و ناشناخته بود. همانطور که رخسار شهدا تا به ابد ناشناخته خواهد ماند. ای کاش داداش سعید هم سید میثم رو فراموش نکنه و شفیع من باشه در محشر. این اسم سید میثم رو آقا سعید روی من گذاشته بود. یاد باد آن روزگاران یاد باد راوی؛ سید داوود #امیرواقفی #خاطرات_سعید ___________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

#رفح😭‌

یه بنده خدایی از سادات و بانیان هیئت بود و براشون یه مشکلی پیش اومده بود؛ ایشون نونوایی داشت و تو طرح تعریض خیابون، می‌خواستن نونوایی‌شو ازش بگیرند و خراب کنند. ایشون هم منبع درآمدش همین نونوایی بود. من شنیدم آقا سعید از کارش زده بود، رفته بود مجلس شورای اسلامی، با نماینده‌ها و دو سه نفر آشنا این ور و اون ور، درگیر شده بود که آقا! این کار را در خصوص این بنده خدا انجام ندین. ایشون از سادات هستن و نون آور دو سه تا خانواده ست و با مشکل مواجهه. خیلی برام جالب بود؛ آقا سعید انقدر غضب کرده بوده که حتی حالش بد شده و از لحاظ جسمی به هم ریخته بود. راوی؛ آقای علیرضا #مسلم_خانی #خاطرات_سعید __________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi

یه زمانی آزاده ها برگشته بودند و داشتن اینها رو می‌آوردند تو محل. بعد یک تیم نوجوان از بچه های ساز محلمون را با هم هماهنگ کرده بودند و برای استقبال از آزادگان، تیمپو می زدند. رفتم حوزه و نمی دونم اونموقع سعید در حوزه چکاره بود، این موضوع رو که گفتم گفت بپر پشت موتور بریم. آقا یه جوری این حرکت می‌کرد که من حسابی ترسیده بودم و گفتم آقا از این به بعد اصلا واسه اسرا کنسرت بیارن چه اشکالی داره؟!😅 بعد که رسیدیم، سعید با اینکه به جثه‌ش نمی‌خورد ولی ماشاءالله جیگردار بود و رفت جلو گفت تیمپو رو بده ببینم. تیمپو رو گرفت و بعدش که اومد اینطرف تر به شوخی به من گفت بیا بریم یک گوشه ای بزنیم یه صفایی کنیم...😂 راوی: آقای #بابایی #خاطرات_سعید ____________ ✍ کانال شلمچه کجا بودی ؟ (خاطرات شهید سعید شاهدی سهی) @shalamchekojaboodi