وقتی خنده‌های بی‌سبب و مکرر این جماعت را می‌بینم؛ وقتی خنده‌های حقیرانه این جماعت هنگامی که نیاز به جدیت داریم، را می‌بینم؛ همان‌ها که در مقابل نیروهای خودی جز جدیت از خود به خرج نمی‌دهند؛ وقتی می‌بینم ظریف وقتی به کشورهای خارجی سفر می‌کند تقریبا همیشه لبخند به لب دارد اما وقتی به مجلس می‌آید و با مردم خودمان صحبت می‌کند، کاملا متفاوت است. جز خودباختگی و احساس ذلت و حقارت این جماعت، مقابل این ظالمان و زورگویان چیزی نمی‌بینم. خدایا زمانه این جماعت بی‌عزت را پایان ده که طعم این بی‌عزتی بسیار تلخ است.

🎙مهدی خزعلی در این فیلم می‌گوید: 🔺«امام برای مردم در دو اتاق ساده زندگی می‌کرده است اما واقع قضیه اینگونه نبوده و ایشان در باغی با چندهزار متر مساحت در پشت این خانه ساده،(باغ خسروشاهی) زندگی می‌کرده است.» 🔺«آن‌اتاق‌های ساده فقط برای ملاقات‌ها و مردم بود. واقعیت زندگی ایشان چنین نبوده است.» ⁉️آیا این قضیه صحت دارد؟ در پست‌های آینده به صحت و یا کذب آن خواهم پرداخت؛ 📝 اما اگر این مطلب کذب است چرا دفتر حفظ و نشر آثار امام در مقابل این تهمت و تحریف بزرگ امام برای نسل امروز ساکت است و هیچ واکنشی نمی‌دهد؟ چرا از او شکایت نمی‌کند و کذب سخنان وی را نشان نمی‌دهد؟

🔹 این کلیپ صوتی مربوط به جلسه‌ای با حضور فاطمه هاشمی دختر آقای هاشمی رفسنجانی در ۹ اسفند ۹۵ در دانشگاه آزاد واحد تهران جنوب است؛ 🔹در این جلسه، دانشجویی به تفاوت‌های زندگی ساده امام و زندگی اشرافی آقای هاشمی اشاره می‌کند، اما فاطمه هاشمی در توجیه زندگی پدر خود، سبک زندگی ساده امام را زیر سوال می‌برد و می‌گوید: 🎙«آن خانه‌ای که می‌برند و به شما نشان می‌دهند آن خانه امام نیست. آن دفتری بود که امام برای ملاقات‌هایش از آن استفاده می‌کرد. من بیشتر از این وظیفه ندارم در رابطه با زندگی امام و خانواده امام توضیح دهم. خانه‌ای که امام برای آقای هاشمی انتخاب کرده بود ۵۷۰ متر بود ولی باغ‌هایی که در جماران دست امام بود بالای سه چهار هزار متر بود. شما واقعیت‌ها را نمی‌دانید.» در پست‌های آینده به صحت و یا کذب بودن این مطلب اشاره خواهم کرد؟ اما خوب است بدانیم واکنش دفتر حفظ و نشر آثار امام در مقابل این مطلب تنها ترتیب دادن یک مصاحبه با سایت جماران و ماست مالی کردن قضیه و تکذیب فاطمه هاشمی است. سایتی که سالانه بودجه‌های کلانی برای نشر آثار امام دریافت می‌کند آیا از خود نمی‌پرسد اگر کسی فایل صوتی این جلسه را گوش دهد نسبت به این مصاحبه چه قضاوتی خواهد کرد؟!👇 https://www.jamaran.ir/fa/tiny/news-582533

🔹تصاویری از قدم زدن امام به همراه حاج احمدآقا در باغ خسروشاهی که متأسفانه بعد از صحبت‌های کسانی چون مهدی خزعلی و فاطمه هاشمی، جریان ضد انقلاب فیلم‌های آن را به عنوان محل اصلی زندگی امام منتشر نمود.👇 🔸https://eitaa.com/sharh_hal/1871 🔸https://eitaa.com/sharh_hal/1872 🔹اما واقعا جریان این باغ و حقیقت ماجرا چیست؟ 📌در پست‌های آینده بیشتر به این ماجرا خواهم پرداخت.

🔹تصویری هوایی از موقعیت حسینیه جماران و بیت امام در پشت آن و باغ خسروشاهی که از پشت بیت امام شروع می‌شود و تا بنای اصلی باغ ادامه دارد و امروزه با خرید شهرداری به مکانی عمومی با عنوان سرای محله تبدیل شده است.👇 http://jamaranema.com/Contents.aspx?ID=3 📌در پست‌های آینده بیشتر به این ماجرا خواهم پرداخت.

🔹پینج اینستای سرای محله یا همان باغ خسروشاهی مربوط به برنامه‌های اجرای شده در آن، همان جایی که مهدی خزعلی به دروغ، می‌گوید امام در آنجا زندگی می‌کرد!👇 https://www.instagram.com/jamarancc/ 🔹تصاویر کامل‌تر از باغ خسروشاهی👇 http://www.tehranpicture.ir/fa/album/2120/%D8%A8%D8%A7%D8%BA-%D8%AE%D8%B3%D8%B1%D9%88%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C

✍️جریان تحریف امام... 🔺 پیش از این وقتی نام "مهدی خزعلی" می‌آمد یاد این صحنه می‌افتادم که وی در ایام انتخابات ۹۶ طناب داری به دست گرفته بود و به جمعیت مخاطب خود می‌گفت: "مردم می‌دانید اگر رئیسی رأی بیاورد چه اتفاقی می‌افتد؟ سهم هرکس یک طناب دار است که به او هدیه می‌دهد!" 🔺اما امروز خود این مردم باید قضاوت کنند امروز که رئیسی، نه رئیس قوه مجریه بلکه، رئیس قوه قضائیه شده است مردم باید قضاوت کنند که این جماعت چطور آنها را فریب دادند. 🔺 اما این بار دروغگویی و فریبکاری مهدی خزعلی به شکل دیگر و البته تحریف بسیار بزرگ‌تری رخ می‌دهد، تحریف امام برای سیلی خوردن این ملت! برای جدا شدن نسل آینده از امام. 🔺در کلیپی که پیش از این از مهدی خزعلی منتشر نمودم وی عملا امام را به دو رویی و ظاهر سازی برای مردم متهم می‌کند و چنین وانمود می‌کند که ایشان در انظار مردم در خانه‌ای بسیار کوچک زندگی می‌کرده‌اند اما واقع قضیه این بوده است که در باغی با چندهزار متر در پشت این خانه متعلق به آقای خسروشاهی زندگی می‌کرده‌اند؟!👇 https://eitaa.com/sharh_hal/1871 🔺در کلیپ دیگری نیز که از فاطمه هاشمی منتشر نمودم وی در توجیه زندگی اشرافی خود می‌گوید: «خانه‌ای که امام برای آقای هاشمی انتخاب کرده بود ۵۷۰ متر بود ولی باغ‌هایی که در جماران دست امام بود بالای سه چهار هزار متر بود. شما واقعیت‌ها را نمی‌دانید.»👇 https://eitaa.com/sharh_hal/1872 ⁉️اما سوال اینجاست که وقتی این جماعت به طور رسمی و علنی دست به تحریف سلوک امام و شخصیت ایشان در انظار نسل جدید می‌زنند، چرا دفتر حفظ و نشر آثار امام که وظیفه ذاتی او با توجه به بودجه‌های کلانی که اخذ می‌کند شفاف‌سازی و پاسخ مستند است، ساکت می‌ماند!. 🔺در همین راستا در چند پست به توضیح سلوک حقیقی امام و منازلی که ایشان بعد از ورود به کشور در آن ساکن شدند و حواشی آن‌ها توضیحاتی خواهم داد.👇 🔹اولین و دومین اقامت‌‌‌گاه‌های امام پس از بازگشت به کشور https://eitaa.com/sharh_hal/1879 🔹منزل‌ امام در دربند (سومین اقامت‌گاه امام بعد از بازگشت به کشور)... https://eitaa.com/sharh_hal/1880 🔹 سکونت امام در جماران... ( قسمت اول و دوم) https://eitaa.com/sharh_hal/1884 https://eitaa.com/sharh_hal/1885 🔹شواهد سکونت امام در باغ خسروشاهی چیست؟... https://eitaa.com/sharh_hal/1886 🔹شواهد نقض ادعاهای هاشمی در مورد آیت‌الله بهجت و امام... https://eitaa.com/sharh_hal/1887

✍️ اولین و دومین اقامت‌‌‌گاه‌های امام پس از بازگشت به کشور ... ✅ حضرت امام(ره) وقتی در پاریس اقامت داشتند پیش از عزیمت به ایران از اطرافیان خود می‌خواهند که در جنوب تهران و محله محرومین برای ایشان خانه‌ای تهیه شود و تاکید می‌کنند که به بالای شهر نمی‌روند، خانه‌ای که نه اعیانی باشد و نه نو؛ ✅شهیدان مطهری، محلاتی و مفتح مأمور یافتن چنین خانه‌ای می‌شوند اما موفق به یافتن خانه‌ای که با مشخصات مدنظر امام و البته مناسب برای حضور ایشان باشد، نمی‌شوند و از این جهت که مدرسه رفاه که مکانی بزرگ و خالی و همچنین در اختیار شهیدان بهشتی و باهنر و هاشمی رفسنجانی بود را برای حضور موقت امام انتخاب می‌کنند.[۱] مدتی بعد از حضور امام در مدرسه رفاه نیز به علت کمبود جا مدرسه علوی در جوار این مدرسه نیز به آن ملحق می‌شود. ✅ آقای دکتر عارفی پزشک معالج امام، محل اقامت ایشان را چنین توصیف می‌کند: اتاق‌های کلاس درس مدرسه علوی با ساده‌ترین امکانات زندگی فرش شده بود. حضرت امام خمینی در اتاق محقری روی پتویی چندلاشده در گوشه اتاقی می‌نشستند و بر یک پشتی ساده تکیه می‌زدند. محل سکونت امام به قدری ساده بود که انسان را در بدو ورود به خود جذب می‌کرد. مردی که با دست خالی کاخ‌های طاغوتیان را به لرزه درآورده بود، در اتاقی فرمان‌روایی می‌نمود که در آن کم‌ترین امکانات رفاهی وجود داشت. [۲] ✅ یکی از همان‌ شب‌های اول حضور امام در مدرسه رفاه و علوی در اطراف این مدرسه تیراندازی‌ها زیاد می‌شود، اطرافیان از امام تقاضا می‌کنند که چون اینجا خطر دارد، اجازه دهید شما را به منزل دیگری در همین حوالی انتقال دهیم تا اگر اینجا را بمباران کردند جان شما در امان باشد، اما هرچه اصرار می‌کنند امام نمی‌پذیرند و می‌گویند: «هرکس نگران است و می‌ترسد برود، من این‌جا هستم.» ✅ هر روز در مدرسه رفاه و علوی فوج فوج جمعیت مردم در حمایت از امام و انقلاب و به شوق دیدار با ایشان به سوی این دو مدرسه می‌آمدند. فقط در یکی از دیدارهای مربوط به بانوان حدود ۶۰ نفر غش کرده بودند. خبرگزاری یونایتد پرس در روز چهاردهم بهمن اعلام کرده بود جمعیتی که در محدوده اقامت امام اجتماع کرده‌اند حدود چهار و نیم میلیون نفر بود. ✅ هنوز یک ماه از پیروزی انقلاب نگذشته بود که حضرت امام در دهم اسفند ۱۳۵۷ عازم قم می‌شوند، از آن جهت که منزل شخصی ایشان در محله‌ای قدیمی و با کوچه‌های تنگ قرار داشت مقرر می‌شود ایشان در منزل یکی از مبارزان و بازاریان قدیمی به نام "قاسم دخیلی" که ساختمان دو طبقه‌ای بود ساکن شوند. اما بعد از چند روز از حضور امام در این منزل ایشان متوجه می‌شوند که این منزل قبل از حضورشان به کس دیگری اجاره داده شده بوده است و به دلیل حضورشان، آن مستأجر قبلی را رد کرده‌اند. ✅ امام تا این مسأله را متوجه می‌شوند می‌گویند دیگر اینجا نمی‌مانم و بعد از آن به منزل آیت‌الله محمد یزدی می‌روند، خانه‌ای با حدود ۳۰۰ متر مساحت و نزدیک به مدرسه فیضیه که که محل دیدارهای عمومی امام در قم بود. در همین خانه بود که قائله طرفداران آقای شریعتمداری و اعضای حزب خلق مسلمان رخ می‌دهد، وقتی مردم قم از ماجرای تجمع آنها برای حمله به منزل امام مطلع می‌شوند با آنها درگیر می‌شوند و تظاهرات وسیعی علیه آنان رخ می‌دهد. ....................... 📝 ارجاعات: [۱] دو روز بعد از بازگشت امام و اسکان ایشان در مدرسه رفاه همسر ایشان و فرزندانشان نیز از فرانسه باز می‌گردند و در منزلی در چهار راه قنات ساکن می‌شوند. [۲] اقتباس از: گلی‌زرواره، غلامرضا، سیاحت خورشید(مهاجرت‌ها، مسافرت‌ها و اقامت‌گاه‌های امام خمینی(ره))، تهران، نشر هستی‌نما، ۱۳۸۵، صص: ۱۸۷ – ۲۱۸ و ثقفی، علی؛ بانوی انقلاب، خدیجه‌ای دیگر( زندگی نامه خانم خدیجه ثقفی همسر امام خمینی(ره))، چ اول، تهران، موسسه تنظیم و نشر آقای امام خمینی(س)، ۱۳۹۳ش. جهت اختصار برای مشاهده ارجاعت سندی، به آدرس پست زیر در وب‌لاگ شرح حال مراجعه فرمایید.

✍️منزل‌ امام در دربند (سومین اقامت‌گاه امام بعد از بازگشت به کشور)... ✅ در بهمن ۵۸ یعنی بعد از قریب به ۱۱ ماه از حضور امام در قم، به علت عارضه قلبی ایشان را با آمبولانس به تهران می‌برند. امام در بیمارستان چون پرستارها هنوز پوشش اسلامی نداشتند از دکتر خود می‌خواهند پرده‌ها را بکشند و فقط خودشان به بالین ایشان بروند. در همین بیمارستان است که مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری بنی‌صدر در ۶ بهمن ۵۸ اجراء می‌گردد.[۱] فردای رفتن امام به بیمارستان رجایی، همسر امام نیز به تهران می‌آیند و به منزل پدری خود که در تهران بود می‌روند اما چون می‌خواستند همراه امام باشند از مسئولان می‌خواهند تا کنار اتاق امام در بیمارستان اتاقی را خالی ‌کنند و بانو ثقفی همسر امام، در آنجا مستقر می‌شوند. [۲] امام در ایامی که در بیمارستان بودند تاکید فراوانی داشتند که در طول درمان ایشان، فقط از پزشکان و استادان ایرانی استفاده شود. [۳] ✅ حضرت امام بعد از ۳۹ روز از بستری بودن در این بیمارستان بهبودی نسبی خود را بدست می‌آورند و در ۱۲ اسفند ۵۸ از بیمارستان مرخص می‌شوند. پزشکان تاکید می‌کنند به دلیل مشکلات جسمی ایشان باید در منطقه‌ای با هوای خوب اقامت نمایند و هوای قم و تهران برایشان مناسب نیست. به همین علت منزلی واقع در "دربند" بالای تجریش که سه طبقه داشت را برای ایشان اجاره می‌کنند؛ طبقه اول برای رفت و آمد مسئولین و حضور محافظین و طبقه دوم برای خانواده و طبقه سوم برای اسکان امام بود. چند روز بعد از ورود همسر امام به این خانه حاج‌احمدآقا نیز همراه خانواده خودشان، در اتاقی در طبقه دوم ساکن می‌شوند. ✅ این منزل در کوچه‌ای بن ‌بست بود که همین امر برای ملاقات‌های دسته جمعی و برگزاری مراسم‌ها مشکل بزرگی به وجود می‌آورد. امام هم از حضور در آن خانه گلایه داشت و مدام می‌فرمود: "این خانه اشرافی است و بیم آن دارم با آن انس بگیرم. در این مکان زیستن برایم بسیار دشوار است". البته این ساختمان چندان هم اشرافی نبود و فقط نمای آن سنگ بود و مقداری تعمیرات ظاهری داشت.👇 https://eitaa.com/sharh_hal/1881 حضرت امام به حاج‌آقا سید هاشم رسولی محلاتی می‌گویند: بروید منزلی مانند خانه پدرتان برای من تهیه کنید. خانه پدر آقای محلاتی خانه‌ای محقر در ده امام‌زاده قاسم بود؛ امام تهدید می‌کنند که اگر تا دو روز منزل جدیدی برای ایشان مشخص نشود به قم می‌روم. مرحوم سید احمدآقا چند روز فرصت می‌خواهند و بعد از چند روز مکانی به نام "باغ لاجوردی" واقع در خیابان "دربند" را که مناسب استقرار امام بود انتخاب می‌کنند اما امام اقامت در آن مکان را به دلیل مجلل بودن نمی‌پذیرند. و سرانجام بعد از تقریبا دو ماه و نیم سکونت امام در این منزل، منزل جماران برای حضور امام در نظر گرفته می‌شود. [۴] ....................... 📝 ارجاعات: [۱] ر.ب: گلی‌زرواره، غلامرضا، سیاحت خورشید، ص:۲۰۳-۲۰۶. [۲] بانوی انقلاب، خدیجه‌ای دیگر، ص: ۳۷۶. [۳] غلامعلی رجایی، برداشت‌هایی از سیره امام خمینی(س)، در خانواده ج ۱، ویرایش ۲، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، ۱۳۷۶ش، ص: ۱۰۹، به نقل از دوایی منوچهر(پزشک معالج امام) کیهان ۱/۴/۷۴ [۴] ار.ب: بانوی انقلاب، خدیجه‌ای دیگر، ص: ۳۷۸-۳۷۹ و سیاحت خورشید، ص: ۲۰۸ -۲۰۹ و خاطرات خادمان و پاسداران امام خمینی(س)، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، ۱۳۸۷ش، خاطره رضا فراهانی از پاسداران بیت امام، ص: ۱۲۶ و خاطرات آیت‌الله امام جمارانی http://jamaranema.com/Post.aspx?ID=58

محل سکونت امام در دربند، مردم در مقابل آن تجمع می‌کردند و حضرت امام از داخل بالکن طبقه سوم به احساسات مردم واکنش نشان می‌داد.

✍️سکونت امام در جماران... قسمت اول ✅حضرت امام در ۲۸ اردیبهشت ۵۹ به روستای جماران در همان منطقه سابق سکونت خود (شمیران)، می‌روند. ✅حجت‌الاسلام و المسلمین حاج سید مهدی امام جمارانی می‌گویند: 🔹یک روز حاج‌احمد آقا آمده بودند منزل ما تا برویم جای مناسبی برای سکونت امام بیابیم اما هرچه جستجو کردیم موفق نشدیم. ظهر در منزل با ایشان مشغول ناهار خوردن بودیم که به فرزند امام گفتم اگر منزل ما به دردتان می‌خورد این دو منزل کوچک اخوی و خواهرمان را با حسینیه یکی می‌کنیم تا بتواند خواسته‌های رهبر انقلاب را برآورده سازد. حاج سید احمد آقا برآوردی نمود و گفت خوب است ولی باید خانم بپسندد. خانم همان روز تشریف آوردند آنجا را دیدند و با اینکه خیلی مطلوبشان نبود به دلیل رضایت امام پذیرفتند. 🔹حسینیه هنوز تکمیل نبود و طی چهار روز تعمیراتی در آن صورت گرفت تا آماده گشت، ظرف این چهار روز مردم محل چراغانی باشکوهی کرده بودند. امام بعد از وارد شدن به منزل جماران بعد از مشاهده منزل و اتاق‌ها فرمودند: «منزل مناسب ما اینجاست، حالا راحت شدم چون این چندماه مدام در عذاب بودم.» 🔹با اینکه قرارداد اجاره تنظیم شده بود و میزان اجاره نیز در موعد مقرر پرداخت می‌شد امام قبل از فرا رسیدن ماه مبارک رمضان دستور می‌دهند اعضای این دو خانه بیایند با من صحبت کنند تا خاطرم جمع شود که آیا صاحبان این جایی که در آن می‌مانم راضی‌اند یا خیر؟ حاج‌آقا جمارانی، برادرش و سایر اعضای خانواده آمدند، امام اول با مردها گفتگو نمودند و از آنها پرسیدند آیا شما راضی هستند؟ آنان خیلی تعارف کردند که شما به ما و فامل و محله ما افتخار داده‌اید و ... امام فرمودند این تعارف‌ها را کنار بگذارید و جدی بگویید آیا رضایت دارید یا خیر؟ تا اینکه آنها باز توضیح می‌دهند تا اینکه امام احساس می‌کنند واقعا راضی هستند. 🔹آنها می‌گویند به زن‌ها بگویید بیاییند. امام فرمودند: ممکن شما به چیزی در زندگی علاقه‌مند باشید و دوست نداشته باشید جای دیگر بروید. آنان نیز به سهم خویش اظهار رضایت کردند. آن‌گاه امام فرمودند: « حالا اینجا می‌مانم.» 🔹چون امام نباید از پله بالا و پایین می‌رفتند، منزل را به نحوی به حسینیه متصل کرده بودند که امام بدون بالا و پایین رفتن از پله‌ها بتوانند به قسمت مشخص شده برای نشستن ایشان در حسینیه جماران برای دید و بازدیدهای عمومی بروند. 🔹با استقرار امام در خانه جماران دیوارهای این مکان در مرحله گچ و خاک باقی ماند و کارهای روبنایی آن انجام نشد و تا حدود ده سال میزبان امام خمینی بود. دو منزل حدود ۱۵۰ متری به امام اختصاص داده شده بود، یک منزل برای دفتر امام و دیدارهای ایشان و یک منزل هم برای استفاده معمولی و استراحت ایشان بود. 🔹روزی با درخواست فیلم‌برداران برای تامین نور کافی و نصب پرژکتور اعضای دفتر امام شروع به تراشیدن قسمت‌هایی از سقف اتاق امام تا روی تیرآهن می‌شوند. اما امام با اطلاع از این مطلب بسیار ناراحت می‌شوند و آنها را مؤاخذه می‌کنند که چرا در منزل اجاره‌ای این تصرفات را کرده‌اند و قضیه منتفی می‌شود. 🔹یک روز امام مشاهده می‌کنند که بناها و کارگران مشغول گچ‌کاری حسینیه هستند و با عصبانیت از اتاق خود بیرون می‌آیند و می‌فرمایند: بگذارید من بمیرم، بعد شما این کارها را انجام بدهید. در همین فضای ساده بود که ادوارد شواردنادزه وزیر دومین ابرقدرت بزرگ جهان هنگام سخن به لکنت افتاد... .......................... 📝 اقتباس از: گلی‌زرواره، غلامرضا، سیاحت خورشید(مهاجرت‌ها، مسافرت‌ها و اقامت‌گاه‌های امام خمینی(ره))، تهران، نشر هستی‌نما، ۱۳۸۵، صص: ۱۸۷ – ۲۱۸ و خاطرات آیت‌الله امام جمارانی http://jamaranema.com/Post.aspx?ID=58

✍️سکونت امام در جماران... قسمت دوم 🔹اگرچه انتخاب منزل امام در جماران به صورت کاملا تصادفی و اتفاقی رخ‌داده بود اما پس از اقامت امام در آنجا رادیو آمریکا می‌گوید: بعد از حدود سه ماه تجسس و تفحص جایی را برای امام در نظر گرفته‌اند که از حملات هوایی مصون است. بعد از بیان این مطلب سپاه پاسداران تحقیقاتی در این زمینه می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که در آنجا حملاتی هوایی کم‌تر موفق خواهد شد. مدتی بعد از طرف ارتش به جماران آمدند تا جایی را برای فرود هلیکوپتر فراهم آورند که اگر حادثه‌ای رخ داد بتوانند امام را بدون درنگ از آن مکان به جای دیگر انتقال دهند؛ امام متوجه صدای ماشین‌هایی که مشغول تسطیح زمین نزدیکی محل اقامتشان بودند، شدند و پرسیدند چه می‌کنند؟ ماجرا را می‌گویند. امام به مقام معظم رهبری که آن زمان نماینده ایشان در ارتش بودند را می‌خواند و می‌گویند: راضی نیستم چنین کاری صورت گیرد. هر شرایطی که پیش بیاید من به هیچ جا نخواهم رفت و راضی نیستم. به همین خاطر نیز کار ساخت مکان برای فرود آمدن بالگرد تعطیل می‌شود. 🔹مدتی بعد در ایام جنگ نیروهای ارتشی شروع به ساختن مکانی با بتون آرمه برای حفاظت از امام در حملات هوایی می‌شوند تا در صورت حملات هوایی امام به آنجا پناه ببرند. اما امام دستور می‌دهند آنجا را نسازید که به آنجا نخواهم رفت ولی آنها گوش نمی‌دهند و می‌سازند اما امام حتی یک بار هم به آنجا نمی‌روند. 🔹یک شب که حملات هوایی رخ داده بود به ایشان می‌گویند دست کم به آن پناهگاهی که ساخته‌اند بروید. اما ایشان جواب می‌دهند: «هیچ فرقی بین من و آن پاسداری که سرکوچه نگهبانی می‌دهد وجود ندارد، اگر او جانش محترم است، جان من هم محترم است و سوگند می‌خورند که: والله بین از بین رفتن خودم و آن پاسدار هیچ تفاوتی قائل نیستم!» .......................... 📝 اقتباس از: گلی‌زرواره، غلامرضا، سیاحت خورشید(مهاجرت‌ها، مسافرت‌ها و اقامت‌گاه‌های امام خمینی(ره))، تهران، نشر هستی‌نما، ۱۳۸۵، صص: ۱۸۷ – ۲۱۸ و خاطرات آیت‌الله امام جمارانی http://jamaranema.com/Post.aspx?ID=58