پروانه ات را می کنی سرکوب تا کی؟
بال مرا در دفترت مصلوب تا کی ؟
قد می کشد جنگل! بخواهی یا نخواهی
ای دارکوب! این ضربه ها بر چوب تا کی؟
خورشید آمد، رنگ آدم برفی ات رفت!
آخر ، زمستان! همچنان محبوب تا کی؟!
گیرم فریبت را به جای سیب خوردم
بر شاخه هایت وعده ی مرغوب تا کی؟
از چشم کندم عینک خوشبینی ام را
بد باشی وعمری ببینم خوب ؟ تا کی؟
باید که بگذارم سرم را باز هر شب
بر بالشی از گریه ها مرطوب، تا کی؟
خوابم پر از کابوس و بیداری پر از درد!
کافی است ، آخر این همه آشوب تا کی؟
#محمد_علی_نیکومن
🔹 #اشعار_ناب_آیینی 🔹
http://eitaa.com/joinchat/1035468802Cef07e8d2e7