بسم الله الرحمن الرحیم🌹🌹🌹 #در هیاهوی جهان یاد توام مهدی جان‌❤️ #لبیک_یا_مهدی✋ #روزی حدوداً یک صفحه مطالعهٔ مهدوی #کتاب_کلمات_قصار_امام_زمان_عج #صفحه46 #تا_امروز_6جلدکتاب_یعنی_حدود950ص_ازمعارف_مهدوی_را_مطالعه_کردیم_الحمدلله🙏 #لینک گروه در ایتا: https://eitaa.com/joinchat/754581712Cb26259c366 👇👇 68_ تعزیت امام عصر به محمد بن عثمان رحمه الله در ماتم پدرش  أَجْزَلَ اللَّهُ لَکَ الثَّوَابَ وَأَحْسَنَ لَکَ الْعَزَاءَ؛  ←خداوند در این مصیبت به تو پاداش نیکو دهد و صبر تو را بیشتر کند.  رُزِئْتَ وَرُزِئْنَا وَأَوْحَشَکَ فِرَاقُهُ وَأَوْحَشَنَا؛  ←مصیبت او تو و ما را داغدار کرد. دوری او تو و ما را گرفتار تنهایی ساخت.  69_ امام و ستایش محمّد بن عثمان رحمه الله به عنوان دومین سفیر  أَنَّ مِنْ کَمَالِ سَعَادَتِهِ أَنْ رَزَقَهُ اللَّهُ وَلَداً مِثْلَکَ یَخْلُفُهُ مِنْ بَعْدِهِ وَیَقُومُ مَقَامَهُ بِأَمْرِهِ وَیَتَرَحَّمُ عَلَیْهِ؛  ←از جمله سعادت‌های او آن بود که خداوند فرزندی مانند تو را به او عنایت کرد تا راه او را ادامه دهد و جانشین او گردد و بر او رحمت فرستد!  الْحَمْدُ للَّهِ ِ فَإِنَّ الْأَنْفُسَ طَیِّبَةٌ بِمَکَانِکَ وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِیکَ وَعِنْدَکَ؛  ←خدا را ستایش می‌کنم که ما را به سبب تو و آنچه که در وجود تو و نزد تو قرار داده است، آرامش بخشید.  أَعَانَکَ اللَّهُ وَقَوَّاکَ وَعَضَدَکَ وَوَفَّقَکَ وَکَانَ لَکَ وَلِیّاً وَحَافِظاً وَرَاعِیاً؛  ←خداوند تو را یاری کند و موفق گرداند و سرپرست و محافظ و نگهبان تو باشد. [۱] ـ....... [۱]: فقرات این نامه بیانگر عظمت شأن و جلالت فرزند عثمان بن سعید است؛ زیرا کمتر مشاهده شده است که امام علیه السلام درباره شخصی چنین سخن براند و او را تا این اندازه بستاید.

بسم الله الرحمن الرحیم🌹🌹🌹 #درهیاهوی_جهان_یادتوأم_مهدی_جان❤️ #لبیک_یا_مهدی✋ #روزی حدوداً یک صفحه مطالعهٔ مهدوی #کتاب_داستانهایی_از_امام_زمان_عج #صفحه46 #تا_امروز_7جلدکتاب_یعنی_حدود1073ص_ازمعارف_مهدوی_را_مطالعه_کردیم_الحمدلله🙏 #لینک گروه در ایتا: https://eitaa.com/joinchat/754581712Cb26259c366 👇👇 ۱۴- پرتو رایت دوست  مفضّل بن عمر می‌گوید:  با گروهی در محضر امام صادق علیه السلام نشسته بودیم. حضرت علیه السلام فرمود: بر شماست که از تصریح به نام مخصوص قائم علیه السلام اجتناب کنید.  در این حال من تصوّر کردم که مخاطب آن حضرت من نبودم. ولی حضرت به من فرمود:  ای مفضّل! بر شماست که از تصریح به نام مخصوص قائم علیه السلام اجتناب کنید. قسم به خدا! سالیان دراز خواهد گذشت، و آن چنان به دست فراموشی سپرده خواهد شد که خواهند گفت: او مرده است، به هلاکت رسیده است. معلوم نیست در کدام بیابان سرگردان است؟ در آن حال دیدگان مؤمنان برای او اشکبار خواهد شد و زمین و زمان مردمان را بیرون می‌ریزد مانند کشتی بزرگی که در امواج دریا زیر و رو شده و آنچه در خود دارد به دریا می‌افکند.  هیچ کس نجات نمی یابد مگر آنان که خداوند از آن‌ها پیمان گرفته و ایمان را بر لوح دل شان نگاشته، و به واسطه روحی از ناحیه خود او را امداد می‌کند.  در آن هنگام دوازده پرچم شبیه به هم آشکار می‌شود که معلوم نیست کدام متعلّق به چه کسی است.  وقتی سخن امام علیه السلام به اینجا رسید من گریستم.  امام علیه السلام فرمود: چرا گریه می‌کنی؟  عرض کردم: چگونه گریه نکنم در حالی که شما می‌فرمایید: دوازده پرچم شبیه به هم افراشته می‌شود که معلوم نیست کدام متعلّق به چه کسی است؟  آنگاه به گوشه اتاق که خورشید از آنجا به داخل مجلس تابیده بود نظر نموده و فرمود: آیا این خورشید آشکار نیست؟  عرض کردم: بله.  فرمود: قسم به خدا! امر ما از این هم آشکارتر است. [۱] ـ................... [۱]: غیبة نعمانی، ص ۱۵۱ و ۱۵۲؛ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۴۷.