خواهند اگر ببخشند از مجرمی گناهی اول ورا نوازند با سوز و اشک و آهی دریای عفو جوشد از اشگ دردمندی اوراق جرم سوزد از آه صبحگاهی اینجا گناه بخشند کوهی به کاه بخشند بیچاره من که با خود ناورده پّر کاهی ای وای اگر برای افشای هر گناهم گردند روز محشر هر عضو من گواهی هر چند روسیاهم با آنهمه گناهم مشتاق یک نگاهم مولای من نگاهی یارب چگونه سوزد آن کو در آستانت رخسار خویش سوده بر خاک گاه گاهی بار گناه سنگین ره منتهی به بن بست در پیش رو ندارم جز باب تو به راهی از من گنه بود زشت از توست عفو، زیبا ای عفو از تو زیبا العفو یا الهی تن خسته پا شکسته درها تمام بسته جز باب رحمت تو نبود مرا پناهی عمری گناه کردم دل را سیاه کردم من اشتباه کردم یارب چه اشتباهی آلودگی دل را با اشگ تو بشویم تا در دلم نماند آثاری از گناهی با کثرت گناهم مپسند روسیاهم کاورده ام علی را در عین روسیاهی مهر علی است (میثم) مهر نجات عالم بی حب او نباشد طاعات جز تباهی @hajmajidetaheri

#دعا دعای ادبی: یا‌رب به پادشاه رسل ماه هاشمی یارب به رهنمای سبل شاه لافتی یار‌ب به زهد سلمان آن پیر پارسی یارب به صدق بوذر آن میر پارسا یارب به اشک دیدۀ‌ گریان فاطمه یارب بسوز سینۀ بریان مجتبی یارب به اشک چشم اسیران ماریه‌ یارب به خون حلق شهیدان‌ کربلا یارب به آفتاب امامت علی‌ که هست مفتاح آفرینش‌ و مصباح اهتدا یارب به نور بینش‌ باقر که پرتوی‌ست از علم او ظهور کرامات اولیا یارب به فَرّ مذهب جعفر که جلوه‌ای‌ست از صدق او شهود مقامات اوصیا یارب به جاه موسی‌ کاظم‌که بوقبیس با علم او به پویه سبق برده از صبا یارب به پادشاه خراسان‌ کش آسمان هر دم‌ کند سجود که روحی لک الفدا یارب به جود عام محمد که‌ کرده‌اند تعویذ جان ز حرز جواد وی انبیا یا‌رب به مهر برج نقاوت نقی‌ که یافت هجده هزار عالم ازو نزهت و نوا یارب به نور دعوت حُسن حَسَن‌ که هست هستی او حقیقت جام جهان‌نما یارب به نور حجت قائم‌ که تا قیام قائم به اوست قائمۀ عرش‌ کبریا فضلی‌ که از شداید برزخ شوم خلاص رحمی‌ که از مهالک دوزخ شوم رها برهانم از و‌ساوس این نفس دون‌پرست دریابم از کشاکش این طبع خودستا چندم به‌ کارگاه طلب نفس‌ در تعب چندم به بارگاه فنا روح در عَنا مگذار بیژنم را در قعر تیره چه مپسند‌‌ بهمنم را در کام اژدها ادعوک راجیاً و انادیک فاستجب یا من یُجیبُ دَعوة َداعٍ اِذا دَعا فاستغفِری لذنبکَ یا نفس وَاهتدی بالله اِن ربکَ یهدی لِمَن یَشا ————————————— بیژن به معنی: شجاع بهمن به معنی: بِه منش و نیک اندیش ___________ منبع: بخشی از قصیده میرزاحبیب قاآنی

ماه رمضان گر می خری شکسته تو خود ما شکسته ایم ور خسته می پذیری ما سخت خسته ایم   لطف تو می گشاید اگر کار بسته را ما پای خود به دست خود ای دوست بسته ایم   ای خضر رهنما نظری کن به ما که ما عمری بشد که بر سر راهت نشسته ایم   ای رستگان ز خویشتن، ای بستگان به حق لطفی به ما کنید که از خود نرسته ایم   (میرزا حبیب خراسانی)

هیهات که بشکنی دلی یارب نه بی عشق حسین بن علی یارب نه بین من و معصیت جدایی انداز بین من و کربلا ولی یارب نه

ای دوست ز رحمت، دلِ آگاهم ده در ماه دعا سیرِ الی اللّهم ده ماه رمضان و ماه مهمانی توست در محفل مهمانی خود راهم ده (سیدرضا موید)