#کوفه_و_شام لب‌های تو مگر چقدر سنگ خورده است؟ قاری من چقدر صدایت عوض شده تشریف تو به دست همه سنگ داده است اوضاع شهر کوفه برایت عوض شده تو آن حسین لحظه‌ی گودال نیستی بالای نیزه حال و هوایت عوض شده وقتی ز روبرو به سرت می‌کنم نگاه احساس می‌کنم که نمایت عوض شده جا باز کرده حنجره‌ات روی نیزه‌ها در روز چند مرتبه جایت عوض شده طرز نشستن مژه‌هایت به روی چشم ای نور چشم من به فدایت عوض شده ما بعد از این سپاه تو هستیم یا حسین جنگی دگر شده شهدایت عوض شده ✍علی اکبر لطیفیان باحذف یک بیت

یه عمریه که از غمت/می باره چشمای ترم چطور دلت میاد بگی /نیام یه بار دیگه حرم تموم دل خوشی من/همینه که نگا کنی برا زیارتت آقا/تو اسممو صدا کنی خیلی وقته دورم از هوات تنگه این دلم برات ای قرار من شبا با خیال روی تو عازمم به کوی تو گریه کار من دورت بگردم _ دوای دردم اگه بیام به کربلا _برنمیگردم حسین (نوا) **** خداروشکر که شامله/دعای مادر توام بزرگ ترین سعادته/ همین که نوکر توام بهشت من تویی حسین/بدون تو جهنمه قشنگ ترین لحظه هام/فقط به زیر پرچمه دستمو رها نکن فقط خواهشی دارم ازت سایه ی سرم فقط آرزوم شده همین جانمونم اربعین باز بیام حرم ای بی نظیرم_ نعم الامیرم به پای عشقت _یه روز میمیرم حسین (نوا) **** هوامو داشته باش آقا/تو لحظه های آخرم چشم انتظارتم بیا/به وقت مرگ بالا سرم همه میرن نمی مونه/ کسی به غیر تو برام امید دارم که قبر من/روشن میشه با گریه هام تو شلوغیای محشرم چشم به راه و مضطرم دستمو بگیر قسمت میدم به مادرت به غمای خواهرت دستمو بگیر خط امانم _ آرام جانم عشق تو جاری _در شریانم حسین( نوا) سبک و شعر محمد ایزدیار

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ السَّلامُ عَلیکِ یا أُمُّ المَصائِبِ یا زَینَب وَ رَحمَةُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ ... السَّلامُ عَلی مَن تَهَیَّجَ قَلبُها لِلحُسَینِ الْمَظْلُومِ الْعُرْیـانِ، الْمَطْرُوحِ عَلَى الثَّرى، سلام بر ام المصائب (مادر مصیبتها) زینب کبری ... سلام بر بانویى كه دلش از جاى كنده شد براى حسین مظلوم كه با تنى برهنه بر خاك افتاده، وَ قـالَتْ بِصَوْت حَزین: بِاَبی مَنْ نَفْسی لَهُ الْفِداءُ، بِاَبِى الْمَهْمُومُ حَتّى قَضى بِاَبِى الْعَطْشـانُ حَتّى مَضى، بِاَبی مَنْ شَیْبَتُهُ و (در آن حال) با صدایى غمگین گفت: پدرم به فداى كسى كه جانم به قربانش، پدرم به قربان آن كه با دلى پر اندوه از دنیا رفت، پدرم فداى كسى كه لب تشنه شهید شد. پدرم به قربان كسى از محاسنش تَقْطُرُ بِالدِّماءِ ،اَلسَّلامُ عَلى مَنْ بَكَتْ عَلى جَسَدِ اَخیها بَیْنَ الْقَتْلى، حَتّى بَكى لِبُكائِها كُلُّ عَدُوّ وَ صَدیق، وَ رَأَى النّـاسُ خون می چكید.سلام بر كسى كه گریست بر بدن برادرش در میان كشتگان تا آنجا كه از گریه او هر دشمن و دوستى گریست و مردم دُمُوعَ الْخَیْلِ تَنْحَدِرُ عَلى حَوافِرِها عَلَى التَّحْقیقِ، اَلسَّلامُ عَلى مَنْ تَكَفَّلَتْ وَاجْتَمَعَتْ فی عَصْرِ عاشوراءَ بِبَناتِ رَسولِ اللهِ اشک خیل را دیدندکه به راستی بر صورتهایشان جاری بود. سلام بر كسى كه سر پرستى كرد و گرد آورد در عصر عاشورا دخترانِ رسول وَ اَطْفـالِ الْحُسَیْنِ، وَ قـامَتْ لَهَا الْقِیـامَةُ فی شَهـادَةِ الطِّفْلَیْنِ الْغَریبَیْنِ الْمَظْلُومَیْنِ، اَلسَّلامُ عَلى مَنْ لَمْ تَنَمْ عَیْنُها لاَِجْلِ خدا و كودكان حسین (ع) را و قیامت براى او برپا شد در شهادت دو طفل غریب و مظلوم ، سلام بر كسى كه چشمش به خواب نرفت حِراسَةِ آلِ رَسُولِ اللهِ فی طَفِّ نَیْنَواءَ ، وَ صارَتْ اَسیراً بِیَدِ الاَْعْداءِ ، اَلسَّلامُ عَلى مَنْ رَكِبَتْ بَعیراً بِغَیْرِ وَطاءِ، بخاطر نگهبانى از خاندان رسول خدا در سرزمین نینوا،و به دست دشمنان اسیر گردید. سلام بر بانویى كه بر شتر بى جهاز سوار گشت وَ نادَتْ اَخیها اَبَاالْفضْلِ بِهذَا النِّداءِ : اَخی اَبَا الْفضْلِ! اَنْتَ الَّذی اَرْكَبْتَنی اِذا اَرَدْتُ الْخُرُوجَ مِنَ الْمَدینَةِ، و برادرش ابوالفضل را اینگونه ندا كرد: برادرم! ابوالفضل، تو بودى كه مرا سوار مى كردى وقتى مى خواستم از مدینه بیرون روم. اَلسَّلامُ عَلى مَنْ خَطَبَتْ فی مَیْدانِ الْكُوفَةِ بِخُطْبَة نـافِعَة حَتّى سَكَنَتِ الاَْصْواتُ مِنْ كُلِّ نـاحِیَة، اَلسَّلامُ عَلى سلام بر كسى كه سخنرانى كرد در میدان شهر كوفه ; سخنرانى سودمندى كه آرام شد صداها از هر سو. سلام بر كسى مَنِ احْتَجَّتْ فی مَجْلِسِ ابْنِ زِیاد بِاحْتِجاجات واضِحَة، وَ قـالَتْ فی جَوابِه بِبَیِّنـات صـادِقَة، اِذْ قـالَ ابْنُ زِیـاد كه در مجلس پسر زیاد استدلال كرد با دلائل آشكار و گفته هاى او را با دلایل روشن و درست پاسخ داد، آنگاه كه ابن زیاد لِزَیْنَبَ سَلامُ اللهِ عَلَیْها ؛ كَیْفَ رَاَیْتِ صُنْعَ اللهِ بِاَخیكِ الْحُسَیْنِ؟ قـالَتْ: مـا رَاَیْتُ اِلاّ جَمیلاًً ... به زینب (س) گفت: چگونه دیدى كار خدا را نسبت به برادرت حسین (ع) ؟ فرمود: ندیدم جز زیبایى ... فرازی از زیارت [مفجعه] حضرت زینب کبری (س)

#حضرت_رقیه (سلام الله علیها) با آتش خیمه، تن اهل حرم سوخت بابا کجا بودی، نبودی معجرم سوخت از داغ هجرانت، چهل منزل، شب و روز آن قدر گریه کرده ام، پلک ترم سوخت دیدی حمیده، دختر هم بازی من در زیر سم اسب ها، پشت حرم سوخت هر بار نامت را به لب با گریه گفتم با ضرب سیلی، عمه جانم در برم سوخت دیگر توان پر گشودن هم ندارم از بس مرا زجر حرامی زد، پرم سوخت جوری لگد زد، خاطرات هر سه سالم آتش گرفت و آیه های کوثرم سوخت ضرب لگد، سیلی و سنگ و خار و آتش بعد از عمو عباس، کلّ پیکرم سوخت دارم خبر، در خانه ی خولی سرت سوخت داری خبر از آتش خیمه سرم سوخت؟ وقتی سرت را بر درختی بسته دیدم آتش گرفتم آن چنان خاکسترم سوخت بر ما اشاره کرد مرد سرخ مویی خیلی اهانت کرد، قلب خواهرم سوخت بالشت من سنگ است وقتی دامنت نیست دنیا دلش بر وضع زار بسترم سوخت از سوز سرمای شب و گرمای روزش کنج خرابه، استخوان لاغرم سوخت بس که گرسنه مانده ام، سرگیجه دارم از بس نخوردم آب، زخم حنجرم سوخت شعر وصال من... رگ خشک گلویت بوسیدم آن گونه که بیت آخرم سوخت ✍مهدی علی قاسمی

. #امام_حسین_علیه_السلام #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #اسارت_شام #غزل یک طرف چندین اسیرِ خسته بین سلسله یک طرف جشن و میان دف نوازی هلهله یک طرف شهری چراغان پایکوبان در سماع یک طرف پاهای زخمی و سراسر آبله بر سرِ آل علی از بام ها میریخت سنگ آه از دروازهٔ ساعات و آهِ قافله بوسه ها میزد به دستِ حرمله پیش رباب آنکه با خنده به او میداد پشتِ هم صله سرزمین شام از شرم و خجالت آب شد گوشهٔ ویرانه زینب خواند تا که نافله اشک هایش بیصدا میریخت روی معجرش داشت از نیرنگ و مکرِ نامسلمانان گله پیر کرد او را جسارت های در بزم شراب خیزران انداخت بین چند دندان فاصله با تمسخر جابجا میکرد بی غیرت یزید مهرهٔ شطرنج را با قهقهه؛ با حوصله* خطبهٔ زینب زبان دشمنان را لال کرد ذوالفقارِ در کلامش بود ختم غائله! مرضیه عاطفی #یاعمتی_المظلومه_س 🌴

🎬 | نماهنگ "مسیر اربعین" با نوای حاج محمود کریمی

💠 حدیث روز 💠 💎 چگونه بمیریم بهتر است؟ 🔻امام علي ‌عليه‌السلام: إنَّ اللّهَ كَتبَ القَتْلَ على قَومٍ و المَوتَ على آخَرينَ، و كُلٌّ آتِيهِ مَنيّتُهُ كَما كَتَبَ اللّهُ لَهُ ، فطُوبى للمجاهدين في سبيلِهِ، و المقتولينَ في طاعتِهِ ❇️ خداوند براى گروهى كشته شدن را نوشته است و براى ديگران، مُردن را و هر گروهى مرگش به همان گونه كه خداوند برايش نوشته است، به او می‌رسد. پس، خوشا به حال مجاهدان در راه خدا و كشته‌شدگان در راه طاعت او. 📚 شرح نهج البلاغه: ۳/۱۸۴ ‌ ‌ •┈┈••✾••┈┈•

پندیات امام زمانی🍃 #اول_مجلس دل که با دلبر نباشد چشم تر بی فایده است دیدگان خواب را شوق سحر بی فایده است . از فراق آزرده ای پس فکر راه چاره باش بی عمل هِی صحبت از خون جگر بی فایده است . کربلا که می روی تصمیم بر تقوا بگیر دست خالی چون که برگردی سفر بی فایده است . من از این و آن خبر دارم ولی از یار نه جز ظهور اصلاً برایم هر خبر بی فایده است . پای منبرها نشستن هم مرا آدم نکرد صحبت از انسانیت در گوش کر بی فایده است . نفس را اول فدای مقدمش کن بعد سر ترک لذت تا نکردی ترک سر بی فایده است . شهر ما وقتی که جای یوسف زهرا نشد در پی اش گشتن میان هر گذر بی فایده است . منتَظِر باید برای منتَظَر کاری کند هرچه هم باشد درخت بی ثمر بی فایده است . صورت سرخ شهیدان بر همه اثبات کرد ادعای عشق بی میل خطر بی فایده است . از تو ما آموختیم این درس را ای منتقم گریه جز بر کربلا از هر نظر بی فایده است . . . ✍سید پوریا هاشمی #شعر_و_سبک_مداحی #امام_زمان_عج #پندیات

کمال‌الدین اسماعیل فرزند جمال‌الدین محمد بن عبدالرزاق اصفهانی، معروف به خلاق المعانی (۵۶۸-۶۳۵ ه.ق) به اعتقاد بعضی آخرین قصیده‌سرای بزرگ ایران است که در جریان حملۀ مغول و به دست آنان کشته شد. پدرش (جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی) نیز از شعرای بزرگ ایران است. کمال‌الدین در ترکیب بندی در مدح پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) با مطلع:«ای جز باحترام خدایت نبرده نام وی سلک انبیا ز وجود تو بانظام» امیرالمؤمنین علی و فرزندانش(علیهم‌السلام) را یاد کرده و می‌گوید: آنجاکه جای نیست، توآنجا رسیده‌ای هرچ آن کسی ندید، تو آنرا بدیده‌‌ای کس را ز انبیا نرسد کآرزو کند کآنجا رسدکه توبسعادت رسیده‌‌ای بینایی از تو دارد هر دیده‌ورکه هست کز جمله بر سرآمده چون نور دیده‌‌ای خود محض رحمتی تو ، خطا باشد این که من گویم برای رحمت خلق آفریده‌‌ای بیناتر از علی نبود در جهان دین کاندر دو چشم او نفس خود دمیده‌‌ای زین هر دو گوشوارۀ زیبا که از تو یافت درگوشِ عرش حلقۀ منت کشیده‌‌ای

امام علی بن موسی الرضا علیه السلام ای جلوه گر از مرقد تو نور محمد ای وجه خداوند ، در آیینه ی مرقد مشهد شده از برکت تو معجزه باران باران شده هر ابر که آمد سوی مشهد نازل شده در شان شما آیه ی تطهیر ساکن شده در حصن شما آیت سرمد ای سلسله در سلسله ، فریاد طلاکوب ای قافله در قافله ، فرش تو زبرجد شیر روی پرده ز اشارات تو جان یافت آهو به تمنای تو در دام قدم زد صد چشمه ی جاری شده آغوش گشوده بر قطره ی اشکی که به پابوس تو آمد دریای کراماتی و هنگام تلاطم جزر تو کرم گشته و احسان تو شد مد ای تا ابد ، از روز ازل ، خلق جهانی در صحن "عتیق و نو" ی تو مانده مردد سوگند خورند آینه ها هیچ گدایی با دست تهی از در این خانه نشد رد عمریست که من سنگم و تو آینه یعنی تو خوبتر از خوبتر از خوبی و من بد چشمی به سوی سیم و زر خلق ندارم حالا که خدا داده مرا اینهمه گنبد بگذار خداحافظی ام زود بمیرد در دار سلام تو شوم زنده مجدد (میثم مؤمنی نژاد)

معمار می شوی و بنای تو می شوم مانند یک ضریح برای تو می شوم قلب مرا به پای ضریح ات گره بزن بیمارم و دخیل شفای تو می شوم بالم به بام هیچ کسی پر نمی دهد تا یا کریم صحن و سرای تو می شوم حتی کنار کعبه تو را می دهم نشان قبله توئی و قبله نمای تو می شوم میلت اگر کشید ضمانت کنی مرا آهوی باوفای وفای تو می شوم روزی اگر بناست فدای کسی شوم سوگند می خورم که فدای تو می شوم ناراحتم خدای نکرده ولم کنی من تازه دارم از فقرای تو می شوم شبهای قبر منتظرم ایها الرئوف بیهوده نیست اینکه گدای تو می شوم دست مرا برای گدایی نوشته اند رزق مرا امام رضایی نوشته اند علی اکبر لطیفیان ---------- نقد:"فقرای" جمع "فقیر"بوده و نمی تواند به عنوان قافیه محسوب شود.

خاک حرم رسيد، دوا نيز داده شد آب حرم رسيد، شفا نيز داده شد ما طور خواستيم مقيم حرم شديم ما جلوه خواستيم، خدا نيز داده شد اصلا بهانه هاست که ما را مي آورد با دادن بهانه، بها نيز داده شد هر جا اگر به خواسته ها لطف مي شود در اين حرم نخواسته ها نيز داده شد از بس کريم بود که درهم خريد و رفت در ازدحام، حاجت ما نيز داده شد اصلا به خواهش کم ما اکتفا نکرد ما سنگ خواستيم، طلا نيز داده شد گفتم رضا، عطاي حسيني نصيب شد گفتم حسين، امام رضا نيز داده شد مي خواستم به مشهد تو راهي ام کنند ديدم برات کرببلا نيز داده شد -------------------------------------- شاعر: علي اکبر لطيفيان نقد:عبارت:«خدا نیز داده شد»از شأن ربوبی خداوند می کاهد و صحیح نیست که آورده شود.