آیینۀ دل ، شکستۀ توست محراب ، به خون نشستۀ توست از فُزتُ بِربّ توست معلوم راحت شدی ای امام مظلوم

وجودم نخل ِ از غم بارور بود تمام حاصلم خون جگر بود به جان فاطمه  آنکه مرا کشت نه تیغ ابن ملجم ، میخ ِدر   بود

تیغ قاتل که جبین تو شکست کمر امّ بنین تو شکست خیز و چشم ترِ عبّاس ببین گریۀ مادر عبّاس ببین

هر چند زخم کاری روی سرم شدی اما علاج این دل زخمی ترم شدی ای تیغ حاجتم که روا شد ولی بدان تیری به قلب غم زدۀ دخترم شدی

از آن زمان که شاخه یاست شکسته شد چشمت هنوز بر در و دیوار مانده است سی سال رفته است ولی جای آن طناب برروی دست و گردنت انگار مانده است آنقدر زخم ضربه دشمن عمیق هست زینب برای بستن آن زار مانده است

به نماز بست قامت كه نهد به عرش پارا به خدا علي نبيند به نماز، جز خدا را چو بگفت نام « الله» و ادا نمود « اكبر» بگرفت هيبت حق همه ملك ما سِوي را نَبًوُد زسجده خوشتر، به خدا قسم، علي را كه خداي مي پسندد به سجود او دعا را به نماز آخرينش چه گذشت؟ من ندانم كه نداي دعوت آمد، شه ملك«هل اتي» را شب تار از اين مصيبت، بدريد سينه خود اثرات اين سحر شد همه جاي آشكارا چه گذشت يارب آن دم به دل غمين زينب؟ چو بديد غرفه در خون،سر و روي مرتضي را زشهادت علي شد چو تمام صبر زينب چه كند اگر كه بيند شهداي كربلا را؟ زگناه خود به محشر چه غمت بود «حسانا» كه ولاي او كشاند بسوي بهشت ما را

شور *********** نام تو به زر حک شده بر لوح دل من مهر تو مولا از روز ازل حل شده در آب و گل من مهرتومولا وای وای، یا علی اغثنی ای خاک درت روشنی چشم امیران جانم علی جان مولای یتیمانی و مولای فقیران جانم علی جان وای وای، یا علی اغثنی تو ساقی مظلوم غریبان غدیری در حرم خود ما روسیهان را چه شود گر بپذیری درحرم خود وای وای، یا علی اغثنی با بار گناه آمده ام خسته به سویت قبله عالم در غربتت این بس که منم زائر کویت قبله عالم وای وای، یا علی اغثنی شاعر : میلاد عرفان پور

شور جونم فداته،نجف بهشت قلب این سینه زناته یا علی مولا،دل شکسته ام اسیر و مبتلاته   علی علی جان،نوای آسمونی ِ خوبای عالَم شبای قدره،با داغ تو برای ما مثل محرّم   یه شبی هم ایشالا ما،با غم و سوز دیرینه توی ایوون طلای تو،میزنیم بر سر و سینه   علی مولا علی مولا علی مولا علی مولا... امام دلها،پیرو ِ تو باید که باشه اهل تقوی با ذکرت آقا،میفته تو دلای ما شور تولّا از کرم تو،مِسِ وجود ِ ما با یا حسین طلا شد دل حزینم،هوایی ِ زیارت کرببلا شد به غم نور عین تو،ما شدیم مبتلا آقا دعا کن روزی ِ ما شه،اربعین کربلا آقا گل زهرا حسین مولا...

شور ای جان مصطفی،بر عالمین ولی آوای فاطمه،جانم علی علی در جنگِ با ستم،بی مثلی و یلی آوای فاطمه،جانم علی علی من مشتاق نجفم،ای نور ارض و سما سرتا پا ایزدی و،هستی تو عبد خدا مولا مولا یا علی... نور شعاع عشق،هستی به هر محیط غوغا نموده ای،در لیلة للمبیت بذل و عطا و جود،لطف قلیل تو عَمرِ بن عَبدُوَد،خار و ذلیل تو آری از روز ازل،خلقت مدهوش تو بود هر شب بار فقرا،بر روی دوش تو بود مولا مولا یا علی... از تیغ فتنه شد ای رهبر همه مرثیه خوان تو گردیده فاطمه رفتی به دیدنش اما چه دیدنی مجروح کینه ی آن دشمنِ دَنی ای جان و نور دل،پیغمبر فاطمه جان از تو پهلو بِشِکست،از من سر فاطمه جان مولا مولا یا علی... زهرا بیا کنیم گریه به نور عین مظلومِ کربلا،آن تشنه لب حسین گردد عزیزمان،در قتلگه فدا وَ رأس او شود،از پیکرش جدا از این غم تا به ابد،هر دل بیچاره شود از داغ دلبر خود،زینب آواره شود مظلوم کرببلا...