#حضرت_زینب_کبری_سلام‌الله‌علیها (۱) دوست دارم که ترک لاف کنم خلوتی رفته، اعتکاف کنم تا شوم مُحرم حریم دمشق کعبه‌ی عشق را طواف کنم سخن از کاف و ها و یا گویم صحبت از عین و شین و قاف کنم حرف از معنی حجاب زنم یاد از بانوی عفاف کنم اوّلین حرف و آخرین مطلب السّلام علیکِ یا زینب! (۲) السّلام ای ملیکة الدّنیا! السّلام ای شفیعة العقبا! السّلام ای نبیره‌ی یاسین! السّلام ای نتیجه‌ی طاها! السّلام ای سلالة الحیدر! السّلام ای سلیلة الزّهرا! السّلام ای حسن ز پا تا سر! السّلام ای حسین سر تا پا! بردی ای نور عین و عین نور! تو از این پنج نور، فیض حضور (۳) ای تو ناموس قادر متعال! مایه‌ی افتخار احمد و آل فاطمه عصمت و علی خصلت مجتبی سیرت و حسین کمال ای حریم تو احسن المأمن! وی مدیح تو افضل الاعمال! دم ز تو می‌زنیم در همه دم یاد تو می‌کنیم در همه حال ای که یادت نمی‌رود از یاد! پدر و مادرم فدای تو باد! (۴) فاطمه زاده و علی حسبی علوی ذات و فاطمی نسبی کرمت شامل رجال و نسا حرمت مستجار شیخ و صبی ای ملقّب به زین اب! زینب! تو سزاوار این‌چنین لقبی زینبت خوانده است گر چه خدا به خدا زِین جدّ و امّ و ابی ای تو آیینه‌ی صفات حق! عفّت تام، عصمت مطلق (۵) خطبه‌هایت مبلّغ مکتب گریه‌هایت مروّج مذهب از تو باید سرود در هر روز بر تو باید گریست در هر شب چه بگویم که در رساله‌ی عشق عشق فتوا دهد بر این مطلب: با ادب با وضو بباید برد نام عُلیا مخدرّه زینب وه! که نامت به وحی، تمثیل ست زآن که نام‌آور تو جبریل ست (۶) ای خداوند عشق! یا زینب! عبد در بند عشق یا زینب! گر نبُد عشق تو جدا می‌گشت بند از بند عشق یا زینب! زیر و رو کرده‌ایم کون و مکان نیست مانند عشق، یا زینب! عشق اگر عشق توست ما همه‌ایم آرزومند عشق، یا زینب! کیستی؟ ای به عشق سنگ محک! عشق را با تو هست حقّ نمک (۷) عقل، مجنون توست سیّدتی! عشق، مفتون توست سیّدتی! ماندگار است تا ابد اسلام لیک مدیون توست سیّدتی! حج و صوم وصلوة وخمس و زکات همه مرهون توست سیّدتی! نه فقط کربلا و کوفه و شام کعبه ممنون توست سیّدتی! همه هستیّ خود فدا کردی دِین خود را به دین ادا کردی (۸) محو صبر تو حضرت ایّوب مات اشک تو یوسف و یعقوب یاد تو در ضمیر جان محفوظ نام تو در کتاب دل مکتوب گَرد و خاک حریم پاک تو را حور با گیسویش کند جاروب تویی آن کس که بس مصیبت دید شد به امّ المصائبی منسوب چه مصائب؟ که پیر کرده تو را بلکه از عمر، سیر کرده تو را (۹) آن که از بار غم خمیده تویی داغ بر روی داغ دیده تویی آن که هم بوده مادر دو شهید هم شده مادرش شهیده تویی آن که از خیمه‌گاه تا گودال همه‌ی راه را دویده تویی آن که فریاد واحسینایش از زمین بر فلک رسیده تویی تویی آن زن که رفت مردانه کوفه، زندان و شام، ویرانه (۱۰) تویی آن بانویی که فاضله بود بری از نقص بود و کامله بود تویی آن بانویی که در دل شب گرم راز و نیاز و نافله بود تویی آن بانویی که بر لب او نه گلایه نه شِکوه نه گله بود تویی آن بانویی که چل منزل در اسیری امیر قافله بود راه را با حسین کردی طی تو به محمل، حسین بر سر نی (۱۱) چون که می‌رفتی ای علی‌رفتار به سوی قبر احمد مختار تا حریم رسول اکرم بود، پیشگاه تو حیدر کرّار هم حسن همرمت بدی ز یمین هم حسین از پی‌ات شدی ز یسار تو کجا روی ناقه‌ی عریان؟ تو کجا بین کوچه و بازار؟ خاطر عاطر تو آزردند بزم نامحرمان تو را بردند (۱۲) ای مهین جلوه‌ی دلارایی! وی بهین اسوه‌ی شکیبایی! ما همه ذرّه و تو خورشیدی ما همه قطره و تو دریایی ای وجودت مطاف درد و غم در لقب کعبة الرّزایایی آن همه داغ دیدی و گفتی من ندیدم به غیر زیبایی همه مبهوت و مات بینش تو آفرین‌ها بر آفرینش تو (۱۳) گر شود صبر با تو رو در رو پیش پای تو می‌زند زانو صابران را تو برترین اسوه شاکران را تو بهترین الگو درد جان را محبتت درمان زخم دل را ولایتت دارو ما فقیر تو و تو مستغنی ما گدای تو و تو شه‌بانو هر چه هستیم خوب یا که بدیم چنگ بر تار چادر تو زدیم (۱۴) من کجا مدح دخت دخت رسول؟ نازپرورده‌ی علیّ و بتول ای عقیله میان هاشمیان! عاجز از درک تو تمام عقول تا بیایم به آستان‌بوسی کی به من می‌دهی تو اذن دخول؟ به سر آمد مدیحه و پایش بزن از راه مهر، مُهر قبول "تربتم" لیک کم‌ترم از خاک باد ارواح العالمین فداک! #ترکیب‌بند

نمی گویم ز نوک نیزه با خواهر تکلم کن نگاهت پاسخ من داد، بر طفلت ترحم کن اگر چه غنچه ی بی آب، هرگز نشکفد اما در فردوس را بگشا، به روی من تبسم کن به چشم خارجی ما را تماشا می کند، کوفی به نی قرآن بخوان و رفع این سوء تفاهم کن اگر بهر نماز شُکر می خواهی وضو سازی ندارم آب با خاک سر زینب، تیمم کن تو قلب عالم امکانی و آگاهی از قلبم به دریا با نگاه خود بگو، کم تر تلاطم کن نگه با اختیار و اشکِ من بی اختیار آید ز برج نی، نظر، ای ماه من! امشب به انجم کن اگرچه کاسه ی صبر مرا هم کرده ای لبریز ز بهر حفظ جان کودکت با او تکلم کن ✍️انسانی ، علی

#قصیده غرق گل شد کربلا چون رهگذار زینب است یا که خونین مقتل یار و تبار زینب است قامت موزون اکبر، سرو ناز کربلاست چشمۀ این باغ، چشم اشک بار زینب است گلبن قاسم دهد بر این گلستان خرمی یادگار مجتبی، در روزگار زینب است لالۀ عطشان این گلشن، علی اصغر بُوَد شاهد این گفته، قلب داغدار زینب است در کنار علقمه، سروی مگر آتش گرفت یا سراپا غرقه در خون، جان نثار زینب است؟ این گلستانی که پامال سم اسبان شده جسم و جان احمد و، دار و ندار زینب است با چنین طوفان گلریزی، چه گل هایی شکفت کس نمی‌داند، خزان یا نوبهار زینب است تا بیاموزد رقیه، راه و رسم زینبی در تمام صحنه ها، او هم کنار زینب است گلشن آل خلیل از آتش بیداد سوخت عقل در حیرت ازین صبر و قرار زینب است از اسارت در ره آزادی او را ننگ نیست بلکه فرمان بردن از کفار، عار زینب است خطبه خوانَد چون علی، با آن حیای فاطمی یادبود مَشیِ پیغمبر، وقار زینب است نطق کردن در خیابان، بین آن غوغا گران با وجود حضرت سجاد، کار زینب است کوفه شد غرق سکوت آنگه که فرمود «اُسکُتوا» رشتۀ جان ها مگر در اختیار زینب است؟ یاد بود احتجاج و نطق زهرا تازه شد رنگ قرآن، در کلام زرنگار زینب است حفظ جان حضرت سجاد، از تیغ عدو جلوه ای از روح زهرا، شاهکار زینب است روز عاشورا که شد روشنگر جان بشر سایۀ غم های آن، از شام تار زینب است گشت ظالم عاقبت از تخت عزت سرنگون فتح مظلومان، ز یُمن اقتدار زینب است این علم های سیاه و، این همه افغان و آه پرچم فتح و، سرود افتخار زینب است وقف باغ کربلا کن چشمۀ اشکت (حسان) چون که این سان وقف کردن، یادگار زینب است ✍️حبیب الله چایچیان(حسان) باحذف یک بیت دیوان خلوتگاه راز، ص222-220

#غزل #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها سوزنده آتشــی به دل و جان زینب است غوغایِ صبر،حاصل ِ ایمان زینب است سالار او حسین کـه بی یارگشته بود چشمش همه به غرّش طوفان زینب است دشتی زخون ِلاله عذاران جوانه زد باران ِآن زاشک فراوان زیـــنـب است ماهی که در سپــــــــهر نگاهش غروب کرد بر روی نیـــزه‌ها مه تـابـان زینـب است جان را کـــه "طاهر" از سـرمستــی نثار کرد از شستـــشوی کامل باران زیــــنب است ✍️مجیدطاهری

زینب بنِگر ! کار به دستان ِ شب افتاد چون ذبح عظیمت دگر از تاب و تب افتاد لب تشنه بُریدند سرش بر لب دریا سیراب زخون، اَلعَطَش ِ او ز لب افتاد ✍️مجیدطاهری

#دعای_سفره امام صادق (عليه السلام) فرمود: «هرگاه سفره بگسترند، بگو: «بسم الله» و چون شروع به غذا كردى بگو: «بِسْمِ اللهِ عَلى اَوَّلِهِ وَآخِرِهِ» (كافى، ج 6، ص 292، ح 2.) هرگاه سفره را براى رسول خدا( صلی الله عليه و آله و آله) مى‌گستراندند چنين دعا مى‌كرد«سُبْحانَکَ اللّهُمَّ ما اَحْسَنَ ما تَبْتَلينا سُبْحانَکَ ما اَكْثَرَ ما تُعْطينا، سُبْحانَکَ ما اكْثَرَ ما تُعافينا. اَللّهُمَّ اَوْسِعْ عَلَيْنا وَعَلى فُقَراءِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمينَ وَالْمُسْلِماتِ»(كافى، ج 6، ص 293، ح 2.) «بار خدايا، تو منزّهى، چه نيك ما را مى‌آزمايى، منزّهى تو چه بسيار به ما عطا مى‌كنى، منزّهى توچه بسيار از ما درمى‌گذرى. بار خدايا، بر ما و بر نيازمندان از مؤمنين و مؤمنات ومسلمين ومسلمات وُسعت وگشايش ده». امام سجّاد (عليه السلام) پس از غذا خوردن چنين دعا مى‌كرد:«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنَا وَ سَقَانَا وَ كَفَانَا وَ أَيَّدَنَا وَ آوَانَا وَ أَنْعَمَ عَلَيْنَا وَ أَفْضَلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُطْعِمُ وَ لا يُطْعَمُ». (من لا یحضره الفقیه، ج3، ص358) «سپاس خدایی را که به ما غذا داد و سیراب نمود و به ما کمک کرد و پناه داد و نعمت ارزانی کرد و برترین حمدها از آن خدایی که [دیگران را] غذا می دهد و خود از غذا بی نیاز است». دعایی مشهور:الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، هَنیئاً لِلآکِلین وَ بَرَکَةً لِلباذِلین، زادَ الله النِّعَم، دَفَعَ اللهُ النِّقَم، اللهُمَّ تَقَبَّل هذا الإحسان مِن مُحسِنِها، بِحُرمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد وَ بِحُرمَةِ سورةِ الفاتِحَةِ مَعَ الصَّلَوات. 👈دعای پایان سفره در یک نگاه: سُبْحانَکَ اللّهُمَّ ما اَحْسَنَ ما تَبْتَلينا سُبْحانَکَ ما اَكْثَرَ ما تُعْطينا، سُبْحانَکَ ما اكْثَرَ ما تُعافينا. اَللّهُمَّ اَوْسِعْ عَلَيْنا وَعَلى فُقَراءِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمينَ وَالْمُسْلِماتِ. الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنَا وَ سَقَانَا وَ كَفَانَا وَ أَيَّدَنَا وَ آوَانَا وَ أَنْعَمَ عَلَيْنَا وَ أَفْضَلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يُطْعِمُ وَ لا يُطْعَمُ. الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، هَنیئاً لِلآکِلین وَ بَرَکَةً لِلباذِلین، زادَ الله النِّعَم، دَفَعَ اللهُ النِّقَم، اللهُمَّ تَقَبَّل هذا الإحسان مِن مُحسِنِها، اللهمَّ اغفِر لِلمُؤمِنینَ والمُؤمِنات، وَالمُسلمینَ والمُسلماتِ، لا سِیَمّا اَمواتَ صاحِبَ البَیتِ والطَّعام. الهی كه اين سفره معمور باد دمادم پـر از نعمـت و نـور بـاد گزنـد زمانـه و آفـات دهـر از اين سفره و صاحبش دور باد گوارا غذا بر همه حاضران دل و جانشان نیک مسرور باد بِحُرمَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد وَ بِحُرمَةِ سورةِ الفاتِحَةِ و الاخلاص، مَعَ الصَّلَوات. صوت دعای سفره👇

دعای سفره #مجیدطاهری

انتشارات طاماه، اولین انتشارات تخصصی کتابهای #آموزش_مداحی در کشور 📚برای آشنایی با کتابها و سفارش به این کانال مراجعه فرمایید: https://eitaa.com/joinchat/897778361Cbc2fb75cf3

در رثای امام موسی بن جعفر ( علیه‌السلام ) -------------- زندان نبریدش که نهان می شود آن گُل هم می شکند هم که خزان می شود آن گُل زنجیر مینداز به بال و پر این مرغ در کنج قفس سیر ز جان می شود آن گل از بس که جفا دیده ز گلچین ستمگر با هر نفسی اشک فشان می شود آن گل چون شاخه به گلزار ، به هنگام شکستن در شیون و در آه و فغان می شود آن گل کم کم ز غُل و سلسله در گوشه ی زندان چون سرو خزان گشته ، کمان می شود آن گل با زهر جفایی که عدو ریخت به کامش ای وای که بی تاب و توان می شود آن گل آزاد شد از کنج قفس در بگشایید بر تخته ی تابوت روان می شود آن گل «یاسر» ز همین گوشه ی زندان و سیه چال پُر نور ترین مهر جهان می شود آن گل ** محمود تاری «یاسر»