عطار فَریدالدّین ابوحامِد محمّد عطّار نِیشابوری (۵۴۰ - ۶۱۸ قمری) یکی از عارفان و شاعران ایرانی بلندنام ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است. او در سال ۵۴۰ هجری برابر با ۱۱۴۶ میلادی در نیشابور زاده شد. وی یکی از پرکارترین شاعران ایرانی به شمار می‌رود و بنا به نظر عارفان در زمینه عرفانی از مرتبه‌ای بالا برخوردار بوده‌است. #معرفی_شاعر #عطار 📜 @sheraneh_eitaa

روز و شب چون غافلی از روز و شب کی کنی از سر روز و شب طرب روی او چون پرتو افکند اینت روز زلف او چون سایه انداخت اینت شب گه کند این پرتو آن سایه نهان گه کند این سایه آن پرتو طلب صد هزاران محو در اثبات هست صد هزار اثبات در محو ای عجب چون تو در اثبات اول مانده‌ای مانده‌ای از ننگ خود سردرکنب تا نمیری و نگردی زنده باز صد هزاران بار هستی بی ادب هر که او جایی فرود آمد همی هست او را مرددون‌همت لقب چون ز پرده اوفتادی می‌شتاب تا ابد هرگز مزن دم بی‌طلب طالب آن باشد که جانش هر نفس تشنه‌تر باشد ولیکن بی سبب نه سبب نه علتش باشد پدید نه بود از خود نه از غیرش نسب چون نباشد او صفت چون باشدش خود همه اوست اینت کاری بوالعجب گر تو را باید که این سر پی بری خویش را از سلب او سازی سلب بر کنار گنج ماندی خاک بیز در میان بحر ماندی خشک لب چون رطب آمد غرض از استخوان استخوان تا چند خائی بی رطب هین شراب صرف درکش مردوار پس دو عالم پر کن از شور و شعب مست جاویدان شو و فانی بباش تا شوی جاوید آزاد از تعب چون تو آزاد آیی از ننگ وجود راستت آن وقت گیرد حکم چپ از دم آن کس که این می نوش کرد دوزخ سوزنده را بگرفت تب همچو عطار این شراب صاف عشق نوش کن از دست ساقی عرب #شعر #عطار 📜 @sheraneh_eitaa

🎥 | آنچه درباره عاقبت عجیب عطار نیشابوری نمی‌دانید! #فرزند_ایران 📜 @sheraneh_eitaa

ساقیا چون جام جمشیدی پر از می می‌کنی گرنه این دم فکر برگی می‌کنی کی می‌کنی من نه آنم کز تو پیوند محبت بگسلم بند بندم گر به تیغ قهر چون نی می‌کنی آنچه در دل بردن از لطف دمادم می‌کنند این فسون‌سازان تو از جور پیاپی می‌کنی سر به صحرا می‌دهی ای قبلهٔ لیلی‌وَشان هرکه را مجنون‌صفت آواره از حی می‌کنی ساقیا طی کن بساط غم در آن بحر نشاط کز نم فیضش گذار از حاتم طی می‌کنی محمل لیلی به سرعت می‌بری ای ساربان گر بدانی حال مجنون ناقه را پی می‌کنی محتشم از ضعف چون گیتی چنانی این زمان جای آن دارد اگر جا در دل و پی می‌کنی #شعر #محتشم_کاشانی 📜 @sheraneh_eitaa

آه ، تاکی ز سفر باز نیایی ، بازآ اشتیاق تو مرا سوخت کجایی، بازآ شده نزدیک که هجران تو، مارا بکشد گرهمان بر سرخونریزی مایی ، بازآ کرده‌ای عهد که بازآیی و ما را بکشی وقت آنست که لطفی بنمایی، بازآ رفتی و باز نمی‌آیی و من بی تو به جان جان من اینهمه بی رحم چرایی، بازآ وحشی از جرم همین کز سر آن کو رفتی گرچه مستوجب صد گونه جفایی، بازآ #شعر #وحشی_بافقی 📜 @sheraneh_eitaa

مُردم و یکسره رفتم به صراطی که نگو دیدم آنجا دو صف از مردم ماتی که نگو یک صفش سوی بهشت و صف دیگر دوزخ در صف سوی جهنم صلواتی که نگو همه از مختلس و دزد و ژن خوب و دغل شاه و مسئول و وزیر و حضراتی که نگو در صف دوزخم انداخت نکیر و منکر نه سوالی نه جوابی زده قاطی که نگو گفتم از بهر چه من در صف دوزخ باشم؟ گفت آهسته به گوشم جملاتی که نگو گفتم از تهمت خود مدرک محکم داری؟ کوهی آورد از آن مستنداتی که نگو» #شعر #شعر_طنز #منوچهر_ضیایی 📜 @sheraneh_eitaa

در این شب سیه که فرو مرده شمع ماه ای مه! چراغ کلبه من باش ساعتی #شعر |شبتون بخیر🌙 📜 @sheraneh_eitaa

پس از شب های تلخ بی کسی صبح سپیدی هستمرا در اوج ناامید بودن ها امیدی هست #شعر |صبحتون بخیر و شادی❄️☃️ 📜 @sheraneh_eitaa

خود را بمحیط خطر انداز و مترس سر در ره آن نگار در باز و مترس بر سوختگان دست ندارد دوزخ با آتش عشق دوست در ساز و مترس #فیض_کاشانی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

زود به کردم من بی‌صبر داغ خویش را اول شب می‌کشد مفلس چراغ خویش را گر نباشد زخم شمشیرم حمایل گو مباش هیکل تن کرده‌ام چون لاله داغ خویش را می‌گساران دیگر و خونابه‌نوشان دیگرند بر حریفان زان نپیمایم ایاغ خویش را حیرتی دارم که در فصل چنین دهقان وصل بر تماشایی چرا در بسته باغ خویش را خشک شد مغزم ز سودا غمزه ساقی کجاست تا زخون خویش تر سازم دماغ خویش را #شعر #قدسی_مشهدی 📜 @sheraneh_eitaa

ای شهد لبت دوای بیماری‌ها وی دیده دل از زلف تو دلداری‌ها آسان تو کنی مگر که در راه غمت افتاده دلم به دام دشواری‌ها #شعر #میرداماد 📜 @sheraneh_eitaa

🌿🌼 طلوع ... منتظر مانده ام آن شاه بیاید بیرون از پس خیمه و خرگاه بیاید بیرون ابرها را به کناری بزند، جلوه کند مثل خورشید چنان ماه بیاید بیرون غرق نادانی و جهل است جهان، بی شک او در پس اینهمه گمراه بیاید بیرون ناله کن ناله که تاثیر زیادی دارد آه از آن آینه رو ، آه بیاید بیرون لحظه ها می گذرد بی رمق و جانفرسا نفس از سینه چه جانکاه بیاید بیرون شیعیان تشنه ی دیدار ولی الله اند او که از خانه ی الله بیآید بیرون گر چه در عمق تباهی است جهان، هست امید یوسف از تیرگی چاه بیآید بیرون مثل خورشید که تابید پس از ظلمت شب ماهم از قلب سحر گاه بیآید بیرون . #علیرضا_اطلاقی #شعر #سه_شنبه_های_مهدوی #امام_زمان 📜 @sheraneh_eitaa