کمرم شکست عشقت، صنما کمر ندارم جگرم شد از غمت خون، به خدا جگر ندارم تو مرانم از دَرِ خود ، گنهی ندیده از من که به غیر درگهِ تو ، به دری گذر ندارم تو ز جان من چه جویی که ز جان کناره جستم تو چه پرسی از دل من که ز دل خبر ندارم تو که ماندت سراپای به نیشکر چه دانی که تنم ز غم چو نی گشت و به لب شکر ندارم چو ز شست برگشایی تو خدنگ غمزه جانا دل خود نشانه سازم که جز این سپر ندارم نظر از طریق پاکی به جمال نازنینان بطلب ز پاک بینان که من آن نظر ندارم به شب فراقت ای مه ز دعای صبحگاهی همه تیر آهم اما به دلت اثر ندارم قدر و قضا مرا خواست نشان تیر عشقت نظر از قضا نپوشم حذر از قدر ندارم طلبند خلقی الهامی اگر ز بحر گوهر شده‌ام به بحر غم غرق و سر گهر ندارم #شعر #الهامی_کرمانشاهی 📜 @sheraneh_eitaa

با کاروان عشق تو چون همسفر شدم پای هوا شکستم و ره را به سر شدم بر کهربا ز جزع نشاندم عقیق ناب چو لعل ز عشق تو خونین جگر شدم دادم چو دل به ابرو [و] چشم سیاه تو تیغ جفا و تیر بلا را سپر شدم بستم نظر ز ملک دو عالم به مسکنت تا خاک راه مردم صاحب نظر شدم در لوح سینه نقش غمت را نگاشتم از سوز عشق و راز محبت خبر شدم از بس که تیر غم به دلم جا گرفته است سر تا قدم چو مرغ همه بال و پر شدم این قسمتم ز خوان محبت نصیب شد الهامی ار به رندی و مستی سمر شدم #شعر #الهامی_کرمانشاهی 📜 @sheraneh_eitaa

میرزا احمد الهامی کرمانشاهی (زادهٔ ۱۲۶۴ هجری قمری در تویسرکان- درگذشتهٔ ۱۳۲۵ در کرمانشاه) شاعر آیینی ملقب به «فردوسى حسینى» و متخلص به «الهامی»، اصالتاً بهبهانى، زادگاه وى تویسرکان و محل سکونت وى در کرمانشاه بوده است. وی پدر شاعر معروف ابوالقاسم لاهوتی است و مهمترین اثر وی منظومهٔ چهار خیابان باغ فردوس یا شاهدنامه است که در قالب مثنوی و بر وزن و طرز شاهنامهٔ فردوسی در شرح وقایع کربلا سروده شده است. سرایش این منظومه طی ۷ سال از سال ۱۲۹۵ هجری قمری تا ۱۳۰۲ هجری قمری طول کشیده است. #معرفی_شاعر #الهامی_کرمانشاهی 📜 @sheraneh_eitaa

ای شورش عشق از تو شوری مهر و مه و انجم از تو نوری منظور تویی ز عشق ما را نی منظر حسن آن دلارا زین نامه که هست دفتر حسن نامی است به نام منظر حسن مقصود تویی تو دیگری نیست جز حسن تو حسن منظری نیست بر حسن و به عشق اگر نیایش آرم به تو کرده ام ستایش یارب ز شراب عشق جامم لبریز کن و برآر کامم از عشق خودم ببخش شوری در دیده ی دل فروز نوری مستم ز می وصال فرمای و آن گاه درم ز هجر بگشای شوری به دل از محبت انگیز کن بیخودم و ز خویش لبریز از ما و منی رهاییم ده پس با خودت آشناییم ده شوریده سر از محبتم کن دل زنده ز مهر عترتم کن من روسیه و گناهکارم لیک از کرمت امیدوارم از فعل بد ای خدای ذوالمن ابلیس کناره جوید از من گر از گنهم سترگ تر نیست از رحمت تو بزرگتر نیست تو خویش مرا چو آفریدی در ذات من آنچه بود دیدی آگاه بدی ز خوب و زشتم کز اهل حرم و یا کنشتم علم تو نه علت فعالم من خویش به خویش بدسگالم #الهامی_کرمانشاهی #شعر 📜 @sheraneh_eitaa