خودت را از هرآنچه غیر عشق او رها کردی خودت را نذر او کردی و از عالم جدا کردی به زهرا قول دادی خادم ایتام او باشی بلاگردانشان بودی به قول خود وفا کردی برای پاسداری از حسینش بچه‌هایت را فدا کردی، فدا کردی، فدا کردی، فدا کردی بشیر از ماه تو گفت و تو از خورشید پرسیدی ادب را تربیت کردی ولا را مبتلا کردی علمدار عزای زینت دوش نبی بودی در آغوش مدینه خیمۀ ماتم به پا کردی تو خاک تیره را با اشک چشمانت بها دادی تو خاک تیره را با اشک چشمانت طلا کردی نشستی روضه خواندی در دل تاریک قبرستان زمین مرده را با اشک خود دارالشفا کردی شبیه فاطمه اشکت چراغ راه مردم شد برای گریه هرجا کربلایی دست و پا کردی چه مادرها که نور تو چراغ راهشان بوده چه فصلی در کتاب غیرت و ایثار وا کردی جهان را خیمۀ شیدایی اصحاب عاشورا جهان را مجلس مرثیۀ خون خدا کردی #سیدمحمدمهدی_شفیعی #شعر #وفات_حضرت_ام_البنین 📜 @sheraneh_eitaa

نورالدین عبدالرحمن ابن نظام الدین احمد ابن محمد متخلص به جامی در سال ۸۱۷ هجری قمری در خرجرد جام از توابع خراسان متولد شد. .وی بعدها همراه پدرش به سمرقند و هرات رفت و در آن دیار به کسب علم و ادب پرداخت. سپس به سیر و سلوک مشغول و از بزرگان طریقت شد. او نزد سلطان حسین میرزا بایقرا و وزیر فاضل او امیر علیشیر نوایی تقربی خاص داشت. او در محرم ۸۹۸ هجری قمری وفات کرد و در هرات با احترام فراوان به خاک سپرده شد. از جامی بیش از چهل اثر و تألیف سودمند و گرانبها به جای مانده است. معروفترین آثار او عبارت از هفت مثنوی به نام «هفت اورنگ» است. #جامی #معرفی_شاعر 📜 @sheraneh_eitaa

قَد بَدا مَشهَدُ مولای اَنیخوا جَمَلی که مُشاهَد شد ازان مَشهدم انوار جلی رویش آن مظهر صافی ست که بر صورت اصل آشکار است در او عکس جمال ازلی چشم از پرتو رویش به خدا بینا شد جای آن دارد اگر کور شود معتزلی زنده عشق نمرده ست و نمیرد هرگز لایزالی بود این زندگی و لم یزلی در جهان نیست متاعی که ندارد بدلی خاصه ی عشق بود منقبت بی بدلی دعوی عشق و تولا مکن ای سیرت تو نقص ارباب دل از بی خردی و دغلی مشک بر جامه زدن سود ندارد چندان چون تو در جامه گرفتار به گند بغلی چون تو را چاشنی شهد محبت نرسید از شهی نحل چه حاصل ز لباس عسلی جامی از قافله سالار ره عشق تو را گر بپرسند که آن کیست علی گوی علی #جامی #شعر #امام_علی 📜 @sheraneh_eitaa

🎥 | شعرخوانی خانم سیده اعظم حسینی برای وفات حضرت فاطمه ی ام البنین (سلام الله علیها) 📜 @sheraneh_eitaa

تا گشت رضای او رضای من و دل حاصل شده است مدّعای من و دل گر، از غم او هلاک گردم چه غم است یک دم غم اوست خونبهای من و دل #شعر #وفایی_شوشتری 📜 @sheraneh_eitaa

عبیدالله رئیس مرشدان و قطب کامل‌ها به بزم خاص از رحمت نگاهی کرد بر دل‌ها به جوش آمد سپاه عشق در میدان حاصل‌ها «ألا یا أیها الساقی أدر کأسا و ناولها» که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها چو گل در پردهٔ صورت سر مویی بیاراید ز جان بلبل مسکین قرار و صبر برباید قیامت خیزد آن ساعت جمال خویش بنماید به بوی نافه‌ای کآخر صبا زان طره بگشاید ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها بزن تیغی به راه خود شهیدم کن سرت گردم اگر برگردم از تیغ جفاهای تو نامردم اگر دل بود اگر دین هر دو قربان سرت کردم مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها چنان تیری ز مژگان توام بر دل رسید آخر ز چشم خون‌فشانم پاره‌های دل چکید آخر طبیب من به جز دیوانگی در من ندید آخر همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها دلا از جان و دل بگذر چو جانان ترک جان گوید سعادت کار فرما هر چه یار مهربان گوید که بلبل در فراق گل به فریاد و فغان گوید به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها در آن محراب ابرو بس که بردم سجده چون سایل که تا بینم جمال یار خود بی‌پرده و حایل صبا بر طوق غبغب گرد چین چین طره‌اش مایل شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها وفایی‌وار روزی تا در میخانه رو حافظ بنه از بهر جام می! دل و جان در گرو حافظ شراب بی‌خودی بستان ببر عمری ز نو حافظ حضوری گر همی‌خواهی ازو غایب مشو «حافظ» متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و أهملها #شعر #وفایی_مهابادی 📜 @sheraneh_eitaa

از آنچه پسند نیست خودداری کن با صدق و خلوص خلق را یاری کن خواهی که نبینی ز کسان جز نیکی با نیک و بد خلق نکوکاری کن #شعر #وحدت_کرمانشاهی 📜 @sheraneh_eitaa

‍ به جمالِ ماه نازم،شبِ چارده خصوصا که شباهتِ تمامی به رخِ نگار دارد شبتون در پناه حق #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

‍ صبح است و هوا و‌ نفسِ دِلکِشِ پاییز من هستم و یک سینـه‌ٔ از مِهرِ تو لبریز زیباست تو را دیدن از این پنجره‌ٔ صبح زیباست هوای تو دراین صبحِ دل‌انگیز |صبحتون بخیر و پر برکت 🌸🍃 #فاطمه_لشکری #شعر 📜 @sheraneh_eitaa

ای شیر خدا علی عالی دستی ای بر همه کاینات والی دستی تو دست خدا و دست من رفته ز دست ایدست خدای لایزالی دستی #شعر #نیر_تبریزی #امام_رضا 📜 @sheraneh_eitaa

سخن از گردش قضا و قدر تا بچند ای حکیم دانشور غیر شخص من و تو کیست قضا غیر ذات من و تو چیست قدر کردنی هر چه بود کرد خدا هم بدانسان که بود اندر خور چیست هستی؟ پدید کردن آنک از ازل بد نهفته در گوهر چیست گوهر؟ هرآنچه ممکن نیست کردن آن بهیکل دیگر خار را گل نمیتوان کردن ور کنی گل بود نه خار ایدر اندر این کشت زار نیست گزیر از به و سیب و کندنا و کزر کرد گیتی بدان نظام اتم که نشاید نظام از آن بهتر آنکه عقل بزرگ کرده اوست کی بدو در رسد عقول بشر بیخ افعی نپرورد خرما تخم حنظل نیاورد شکر هر که را سوی هرچه شایان دید داد دادار داوران داور داد چبود نهادن و دادن هر کسیرا بجای خویش اندر اشعری گر جز این سرود خراست بشعیرش مخر که لایشعر داد را خود ستود و داد نکرد شه بر این فعل زشت مستنکر با چنین بیخرد چه شاید گفت که خرد سوی او بود منکر هر که را دید لایق افسار کی نهد بر سرش حکیم افسر خه بر آن خر که رنج بادافزا می نداند ز گنج باد آور زهر از پاد زهر نشناسد می نداند کبست از شکر ای خردمند مرد با تدبیر چند پوئی بکاخ میر و وزیر میر را گشته بنده فرمان که بمیری گرت بگوید میر پای صدر کبیر را بوسی که نشاند ترا بدست کسیر بهر نان مشت و سیلی از دربان خورده چندان که گشته خرد و خمیر تا بخواند مگرت شاه نیدم تا بگوید مگرت میر سمیر بهر دو نان بخدمت دو نان پیر گشتی و مینگشتی سیر رنگ ریشت سیاه و بور و سپید گشت و رنگ دلت همان چون قیر صورت ظاهرت بسی تغییر کرد و باطن نداده ای تغییر خانه دنییت بسی تعمیر گشت و دین را نکرده ای تعمیر چه شد آنطره سیاه چو قیر چه شد آن چهره سپید چو شیر رخ چون گلستانت گشت خزان رنگ چون ارغوانت گشت زریر از پس پیری آیدت مردن همچو مرداد کاید از پی تیر رخ نشسته دو گانه ننهاده که بتازی دو اسبه بر در میر پیش از آندم که نوبتی نوبت زند و مرغ صبحگاه صفیر دهن ظلمرا سوی دوزخ از پی شمر میکنی تشمیر بعبث میگریزی ای خواجه که نباشد تو را ز مرگ گزیر لبت از گفتگو فرو ماند بسخن گر فرزدقی و جریر قصر جاهت بسر فرود آید بمثل گر خورنق است و سدیر کرده گیتی چنانکه باید کرد حضرت کردگار حی قدیر روزی مور و مار و پشه و پیل همه بنهاده از قلیل و کثیر نکند کاستی و افزونی هر که تقصیر کرد یا توفیر طلب رزق را بنه گامی دوبد انسان که گفته شرع منبر که چو کودک بگریه آغازد مادر مهربانش بخشد شیر نه بدانسان که با قضا و قدر بستیزی به پنجه تدبیر کار چون بسته گردد و دشوار بگشایش بناله شبگیر که من این ناله را فزون دانم از تکاپوی این و آن تاثیر کار یک تیره آه می ناید از دو صد نیزه و دو صد شمشیر هر که او پنجه فقیر شکست بشکند پنجه اش خدای فقیر که ستمدیده چون کشد آهی اثرش بگذرد ز چرخ اثیر ای بسا تاجدار کش بیداد سرنگون کرد از فراز سریر دل بدین آرزوی بی پایان خواب نادیده میکند تعبیر تا کند گرد درهم و دینار خواجه بیهوده میبرد تشویر دو سخن گویمت حکیمانه از سخن هایی آن بشیر نذیر طالب علم و طالب دنیا است دو گرسنه که مینگردد سیر آرزویش جوان شود با آز آدمیزاده هر چه گردد پیر صورت کار این جهان است آنک باد بر آب می کند تصویر طبل نوبت زدند و صبح دمید خواجه از خواب مینگشت آژیر نیمی از روز عمر خواجه گذشت نیز نیم دگر گذاشته گیر روز روشن چو رفت نیمی از او بزوالش کنند می تعبیر گر کنی گور مردگانرا باز نشناسد کسی غنی ز فقیر بحث دانش کنی و مینکنی فرق موج حصیر و نقش صریر سوی دانشوران میاور لاف که بهر کار ناقدند و بصیر من همه پند دادمت لیکن چکنم چون نه ای تو پند پذیر #شعر #میرزاحبیب_خراسانی 📜 @sheraneh_eitaa

در حضرت دوست خسته جانی خوشتر آسوده دلی و بیزبانی خوشتر گفتم دانم که من چه حد نادانم گفتا این نیز اگر ندانی خوشتر #شعر #نشاط_اصفهانی 📜 @sheraneh_eitaa