#امام_رضا_علیه_السلام #مسمط_مخمس جایی شروع می شوم از ازدحام که ... جایی برای یک غزل ناتمام که ... جایی که رفته تا به خدا این سلام که ... آنجا یکی شدند ... چه شاه و غلام که ... آنجا که وقف شانه کنم زلف یار را گیرم نصیب عشق و جدایی ز تو غم است بر پای یار مستی ما ها مداوم است از یار ما هر آنچه بگوییم باز هم کم است زیرا که یار "افضلِ اولاد آدم است" آدم سلام می کند این یادگار را باید دلم سپیدتر از هرچه قو کنم باید مشام وا کنم و باز بو کنم باید که چشمه چشمه بجوشم که جو کنم باید به سمت پنجره فولاد رو کنم شاید که باز و باز بیابم نگار را امروز من سفیرِ سلام سپیده ام آقا سلام ... از همه جا دل بریده ام آقا من از درِ حرمت بوسه چیده ام اصلاً خدا برای همین آفریده ام شرمنده ام که دیر رسیدم قرار را اینجا حرم، حریم گدایان ناگزیر پُر گشته از شفاعتِ آهوی سر به زیر خواهم شوم به پای شما، عاشقانه، پیر بگذار تا نگات کنم سیرِ سیرِ سیر آقا نکن رد، این دل امیدوار را اینک منم کبوتر بارانی شما سرمست در هوای غزلخوانی شما شرمنده از عطوفت پنهانی شما سربازِ یارِ پاکِ خراسانی شما از من مگیر آتش در اختیار را فرعون اگر خطا بکند نیل می شوم بر روی خصم، بارشِ سجیّل می شوم سدی به راه لشگری از فیل می شوم میراحمدت کجاست ابابیل می شوم خرده مگیر بر من و این سازوکار را #حمیدرضا_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#امام_جواد_علیه_السلام #شهادت #مسمط_مخمس این پسر محتضری که پدرش نیست فرق میان شب تار و سحرش نیست بسکه هلهله است زحجره خبرش نیست غیر شعله بر تمامی جگرش نیست بهر عطش آب بجز چشم ترش نیست پا به سن گذاشتنش فلسفه دارد سوختن و ساختنش فلسفه دارد زود خمیده شدنش فلسفه دارد غربت مثل حسنش فلسفه دارد سوخته و آب شده بیشترش نیست باز آفتاب دل ماه گرفته ست باز گریبان بی گناه گرفته ست دست روزگار به ناگاه گرفته ست پنجه ی بغض از نفسش راه گرفته ست حجره ی در بسته دوای جگرش نیست درد بی کسیش مداوا شدنی نیست ناله دوای تو نه تنها شدنی نیست در هجوم هلهله پیداشدنی نیست چشم بسته اش دگر واشدنی نیست منتظر هیچکسی جز پسرش نیست در به روی این غریب خسته نبندید آینه ی قلب او شکسته نبندید اشک راه دیده او بسته نبندید مادر او پشت در نشسته نبندید بسکه غریب است کسی دور و بر ش نیست حنجرش از ناله ی زیاد گرفته ست بسکه هوای دل جواد گرفته ست همسر او عشق را به بادگرفته ست اینهمه بی رحمی از که یاد گرفته ست؟ همسر این زندگی همسفرش نیست رفت دلش کربلا لحظه ی آخر شمرنشست و کشید خنجر و حنجر چوبه ی محمل براش شد لبه ی در  #مصطفی_صابر_خراسانی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#ازدواج_حضرت_علی_حضرت_زهرا_علیهاسلام #ذی_الحجه #مسمط_مخمس عشق علی نماز علی کوثر علی آمد نشست امّ ابیها برِ علی کُفواً أحد بخوان و بگو همسر علی "پهلوی توست گوهر انگشتر علی یار همه علی و تویی یاور علی" گیرم که دست های یدُ الله بسته است گیرم غرور فاتح خیبر شکسته است گیرم که ذوالفقار به ماتم نشسته است "لبخند تو بشارت دل های خسته است ای شادمانی دل غم پرور علی" ای چشم بسته بر همه دنیا و هست و نیست پلکی بزن که چشم خداوند خون گریست "این کشتۀ فتاده به هامون حسین کیست" "در آینه خداست و غیر از خدای نیست چشمان توست آینۀ دیگر علی" از إنّما یُرید صدای کرم رسید افلاک را ز قصۀ لولاک دم رسید آیات شاد سورۀ رحمان به غم رسید "در یک طلوع گرم دو دریا به هم رسید دریاترت علی و تو دریاتر علی" ساقی کنار باده و باده به ساغر است ساغر در انتظار قدوم پیمبر است پیغمبری که عاشق لبخند دختر است "چشمان تو زلال تر از حوض کوثر است این اشک کیست می چکد از کوثر علی" آیا بهار سوخته ام را مزار نیست در سینه های غم زدۀ بی قرار نیست در قلب های خستۀ چشم انتظار نیست "در این دیار گشتم و در این دیار نیست کو ای نسیم عطر گل پرپر علی" #مهدی_جهاندار #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی #@shia_poem

#مولانا_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام #عید_غدیر #مسمط_مخمس  #تضمین_غزل_استاد_شهریار به نجف رساندم امشب دل درد آشنا را که به خاکبوست آرم نفس شکسته پا را مدد از خدا گرفتم که بگویم از تو یارا علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایه ی هما را جلوات اولیا را به جمال او جلی بین و بهشت آرزو را به ولایت ولی بین به زلال مهرش آیینه ی قلب ، صیقلی بین دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من به خدا قسم خدا را به مدیح او خدایا قلمم ز پا نماند دل من ز عشق مولا نفسی جدا نماند اگر آستین فشاند به جهان گدا نماند به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سر چشمه ی بقا را به مصاف او کسی که برود رود به مسلخ ز نهاد دشمن او به فلک رسیده آوخ چکنم بدون لطفش دم مرگ و قبر و برزخ مگر ای سحاب رحمت تو بباری ارنه دوزخ به شرار قهر سوزد همه جان ماسوا را به پناه ، لنگر دل ، به کرانه ی علی زن به امید تکیه هر لحظه به شانه ی علی زن نفسی اگر زنی تو ، به بهانه ی علی زن برو ای گدای مسکین در خانه ی علی زن که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را غم عشق جاودانش که سرشته با گل من اگر عاشقی بفهمی که چه کرده با دل من همه جاست مهر رویش به یقین مقابل من به جز از علی که گوید به پسر که قاتل من چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا علی است آنکه باشد بری از همه معایب به رسول حق مشیر است و وزیر و یار و نایب نشود دل زلالش ز حضور دوست غایب به جز از علی که آرد پسری ابوالعجایب که علم کند به عالم شهدای کربلا را علی است شاه مردان و امیر سرفرازان علی است سر مستی و دلیل دلنوازان علی آنکه دل سپردند به مهرش عشقبازان چو به دوست عهد بندد ز میان پاکبازان چو علی که می تواند که به سر برد وفا را؟ نه فقط کلیم ذوقم به کمال مدح او ماند که ملک به عرش هم در حرم علی پر افشاند چو خدا به صبح خلقت علی یا علی به لب راند نه بشر توانمش گفت نه خدا توانمش خواند متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را شده جبرییل از اول به نجف مقیم رحمت ملکوت آرزوهاست در این حریم رحمت به مشام جان رسید از حرمش شمیم رحمت به دو چشم خونفشانم هله ای نسیم رحمت که ز کوی او غباری به من آر توتیا را به خدا در اهتزاز است به بام دل لوایت همه عمر عاشقانه زده ام دم از برایت زده مرغ جان من پر ، شب و روز در هوایت به امید آنکه شاید برسد به خاک پایت چه پیام ها سپردم همه سوز دل صبا را نفس تو خرج می شد به هوای مستمندان که علی علی علی بود ، نوای مستمندان چقدر به دوش بردی تو غذای مستمندان چو تویی قضایگردان ، به دعای مسمندان که ز جان ما بگردان ره آفت قضا را من و ذکر نام مولا که جلا دهد به قلبم من و یاد او که باشد به دل شکسته مرهم به مسیح می دهد روح و ز نوح می برد غم چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم که لسان غیب خوش تر بنوازد این نوا را من و خلوت تهجد من و سوز و اشک و آهی به امید یک تبسم ، به اشاره ای ، نگاهی که برای من نمانده است به غیر تو پناهی همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایی بنوازد آشنا را به ((کمیل))داده از لطف ، به نوکریش منصب شده کوله بار عمرﻡ ز عطای او لبالب ﮐﻪ به دل نهفته دارم ز غمش هزار مطلب ز نوای مرغ یا حق ، بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوش است شهریارا #کمیل_کاشانی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#مولانا_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام #عید_غدیر #مسمط_مخمس در مُلکِ او  ملائکه‌ها را ملیکه هست بر عرشِ او همیشه خدا را اریکه هست گفتند علی که عین نبی نیست بلکه هست باید خدا شوی که بدانی علی که هست ما عاشقیم عاشقِ او  کردگار هم ما هیچ آبرو همه از خاک او بَرَند ما هیچ اولیا دمِ تیغش گلو بَرَند ما هیچ انبیا به درش آرزو َبرَند هیهات ؛ نامِ نامیِ او بی وضو بَرَند مَسند گرفته‌اند از او  اعتبار هم دستش گرفته بود اگر مصطفی به دست بوسه زدند قبل همه انبیا به دست دستش که دید گفت خدا مرحبا به دست آنجا گرفت دست علی را خدا به دست حق با علی است  خاتمِ مَکّی تبار هم مولا که پا به دوش پیمبر گذاشتند  بتهای کعبه بر قدمش سر گذاشتند سر را به پای خواجه‌ی قنبر گذاشتند اصلا برای کعبه چرا در کذاشتند وقتی که کعبه سینه دَرَد  پرده‌دار هم از ما بپرس این دل سرکَش چه می‌کند در تاب گیسوان مشوش چه می‌کند با مشت کاه حضرت آتش چه می‌کند از عَمرووَد بپرس که ضربش چه می‌کند حیرانِ تیغِ اوست  میان مزار هم میدان که هیچ  کوه هم از هیبتش شکست نوشید هرکه تیغِ علی ، گشت مستِ مست مرحب که چرخ زد می‌ریخت پا و دست تیری به پاش بوسه زد و شد علی پرست سر می‌زند دو اَبروی او  ذوالفقار هم رَم کرده بود لشکر کفار  می‌دوید در پیش شیر بی سر و دستار می‌دوید هرکس که خورد ضربه‌ی کرار می‌دوید هر نیمه‌اش به یک طرف اینبار می‌دوید چیزی نماند از همه  حتی غبار هم شیطان علی ندید و به آدم محل نداد اصلا بجز علی به کسی هم  محل نداد وقتی که بود فاطمه  بر غم محل نداد زهرا کنار او به دوعالم محل نداد مارا محل دهید و دلی بی‌قرار هم نانْ خشکِ جو به آب بزن از گلو رَوَد چاهی بکن که آب خوشش کو به کو رَوَد همبازی یتیم  به دوشت بگو رَوَد آنقدر وصل زن به عبایت ز رو رَوَد محوِ علی است  حضرتِ پروردگار هم با کور و با جزامی و با بینوا نشست شاهی که قبل خلقِ جهان  با خدا نشست نُه سال پیش فاطمه‌ی باوفا نشست یک عمر بعد فاطمه غرقِ عزا نشست او را که کُشت غربتِ او  انتظار هم در می‌زدند ... فاطمه رنجور و خسته بود بر روی مرکبی که به سختی نشسته بود شاید برای فاطمه‌ای که شکسته بود در واکنند ... هرچه که در بود بسته بود پیرش نمود کوچه  غمِ روزگار هم #حسن_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_اشعار_آیینی @shia_poem

#مولانا_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام #عید_غدیر #مسمط_مخمس ما را غدیر جان داد با باده‌ای زلالی با جلوه‌ای جمالی با جذبه‌ای جلالی ما را غدیر جان داد آری در آن حوالی وقتی نوشت زهرا ما را هم از موالی یعنی نمی‌شناسیم غیر از علیِ عالی سر بر غدیر داریم حتی جدا اگر هست جایی برای غم نیست  لطف خدا اگر هست طوفان نمی‌شناسیم  یامرتضی اگر هست ما قبله‌ای نخواهیم  ایوان طلا اگر هست مست‌اند با ضریحش مستانُ لا ابالی خاک نجف چه دارد؟  جمعی هلاک دارد عمری بهشت رشکِ  این طُرفه خاک دارد این آستان به گِردش  مستانِ پاک دارد قلب نجف ضریحی  از جنسِ تاک دارد انگور می‌فشاریم با مستیِ حلالی تفکیک آن محال است  از مصطفی علی را از فاطمه ظهورش  از سِرِّ با علی را آری شناختیم از  این جلوه‌ها علی را ما با علی خدا را ما با خدا علی را داریم تا قیامت ما با علی چه حالی یک قاب بود از او  عیسای آسمانی یک شعله دید از او  موسی به چوپانی غیر از خدا که داند  این معنی نهانی لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْ‌ء معنیِ لن ترانی او آمد و نشان داد ممکن شود محالی مردی که دستِ او را  دست خدا گرفته این دست را پیمبر  بر دستها گرفته هذا علیِ احمد  تاریخ را گرفته بعد از غدیر دنیا  تازه بها گرفته تو هم علی‌علی گو با نغمه‌ی قوالی* دیدند مرتضی را یا اصل مصطفی را یک روح در دو تن را یک نور از خدا را روح‌القُدُس دمیده آیات اِنَّما  را مُردند از حسودی  دیدند کبریا را  آنان که کور بودند از نورِ لایزالی وقتی زند به میدان  لشگر نمی‌شناسد جز فتح، جز قیامت  حیدر نمی‌شناسد غیر از علی و وصفش  خیبر نمی‌شناسد سلمان نمی‌پرستد  قنبر نمی‌شناسد   گویا که کوه می‌زد بر لشگری سفالی هنگام تار و مارش حظ می‌بَرد خدا هم می‌ساخت تیغِ مولا از هر نفر دوتا هم هم جمع های کفار  هم که جدا جدا هم دیدند شش جهت را پاشیده است باهم می‌گشت لشگر آنجا دنبال قبرِ خالی دشمن شناس سازد درس علی شناسی دشمن چه چاره دارد غیر از علی هراسی سمت علی نماندن یعنی که ناسپاسی اینجاست اصل حق و  آنجاست اقتباسی سمت درستِ تاریخ این است یا موالی باید رئیس جمهور مرد جهاد باشد نه اهل سازش و ترس  نه حزب باد باشد باید که خشمگین از  اهل عِناد باشد باید فقط برای  ایرانِ شاد باشد مثل بهار و باران در فصل خشکسالی غزه ببین که دنیا فریادِ انتقام است فرجامِ کار صهیون این نطفه‌ی حرام است پایان کار این ظلم نزدیکِ  والسلام است ای وعده‌گاه صادق یک کار ناتمام است آقا بیا که نبْوَد جز دوری‌ات ملالی *قوالی خانی پاکستانی #حسن_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_اشعار_آیینی @shia_poem

#مولانا_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام #مدح #عید_غدیر #مسمط_مخمس آموخت تا که عطر ز شیشه فرار را آموختم فرار ز یاران به یار را دل می کشید ناز من و درد و بار را کاموختم کشیدن ناز نگار را پس می کشم به وزن و قوافی خمار را * گیرم که کرد خواب رفیقان مرا کسل گیرم که گشت باده ز خشکی ما خجل گیرم که رفت پای طرب تا کمر به گل ناخن به زلف یار رسانم به فتح دل مطرب اگر کلافه نوازد سه تار را * باید که تر شود ز لب من شراب خشک باید رسد به شبنم من آفتاب خشک دل رنجه شد ز زهد دوات و کتاب خشک از عاشقان سلام تر از تو جواب خشک از ما مکن دریغ لب آب دار را * شد پایمال خال و خطت آبروی چشم از باده شد تهی و پر از خون سبوی چشم شد صرف نحوه ی نگهت گفت و گوی چشم گفتی بسوز در غم من ، ای به روی چشم تا می درم لباس بپا کن شرار را * با خود مگو که گیسوی مستانه ریخته بخت سیاه ماست بر آن شانه ریخته خون دل است آنچه به پیمانه ریخته از بس که در طواف تو پروانه ریخته یاران گذاشتند ، همه کسب و کار را * خاکی که تاک از آن نتراوید خاک نیست تاکی که سر نرفت زدیوار تاک نیست آن سر که پاک گشت ز عشق تو پاک نیست در سلک ما ملائکه گشتن ملاک نیست آدم فقط کشید ز عشق تو بار را ما سائل توایم و اگر مست کرده ایم انگشتر عقیق تورا دست کرده ایم ما عیش خود چنان چه شد و هست کرده ایم بیت تورا اجاره ی دربست کرده ایم ساکن شدیم این دِلَکِ بی قرار را * بازار حُسن داغ نمودی برای که؟ چون جز تو نیست پس تو شدستی خدای که؟ آخر نویسم این همه عشوه به پای که؟ ما بهتریم جان علی یا ملائکه؟ ما را بچسب نه ملک بال دار را * این دست پاچگی ز سر اتفاق نیست هول وصال کم ز نهیب فراق نیست شرح بسیط وصل به بسط و رواق نیست اصلاً مزار انور تو در عراق نیست معنی کجا به کار ببندد مزار را * دلچسب شد فراق تو با  دام چشم تو خال تو مُهر کرده به احکام چشم تو زین تیغ کج که هست به بادام چشم تو ختم به خیر باد سرانجام چشم تو بادا ز خلق تا که در آری دمار را * با قل هو اللَهَ است برابر علی مدد یا مرتضاست شانه به شانه به یا صمد هستند مرتضی و خدا هر دو معتمد جوشانده ای ز نسخه ی عیساست این سند گر دم کنند خون دم ذوالفقار را * ای آفتاب روز غدیرت شراب ساز ای ذرّه های خاک درت آفتاب ساز ای دستهای عبد تو عالیجناب ساز شد خارهای خشک بیابان گلاب ساز کردی ز بس جلیس گل روت خار را * ظهر است بر جهاز شتر آفتاب کن خود را ببین به صفحه ی آب و ثواب کن این برکه را به عکسی از آن رخ شراب کن از بین جمع یک دو ذبیح انتخاب کن پر لاله کن به خون شهیدان بهار را * غم شد بدل به یمن جمال تو بر نشاط پرداخت قبض برق تو یک دوره انبساط افتاد تشت ما ز سر بام بر حیاط من غیر دل نمانده برایم در این بساط آسی بکش که باز ببازم قمار را * مَن لی یَکونُ حَسبْ ، یکونُ لدهره حَسْب با این حساب هر چه که دل خواست کرد کسب چسبیده است تیغ تو بر منکر نچسب از انتهای معرکه بی زین گُریزد اسب دنبال اگر کنی سر میدان سوار را * در معرکه چو تیغ کجت گشت سر فروش تیغ تو خورد خون و خداوند گفت نوش مرد قتال هستی و در زهد سخت کوش تیر از نماز نافله ات میرود ز هوش ناز طبیب میکشد این تیر زار را * تیغت به آبروی خودش آب دیده شد زلفت به پیچ و تاب خودش تاب دیده شد رویت هزار مرتبه در خواب دیده شد هر دفعه لیک چهره ی اصحاب دیده شد کو دیده ای که حمل کند آن وقار را * کس نیست این چنین اسد بی بدل که تو کس نیست این چنین همه علم و عمل که تو کس نیست این چنین همه زهر و عسل که تو احمد نرفت بر سر دوش تو بلکه تو رفتی به شانه احمد مَکّی تبار را * بیدار و خواب کیست بجز مرتضی علی شرّ و صواب کیست بجز مرتضی علی آب و شراب کیست بجز مرتضی علی عالیجناب کیست بجز مرتضی علی این هفت تخت و نه فلک بی قرار را * از خاک کشتگان تو باید سبو دمد مست است از نیام تو عمر بن عبدود در عهد تو رطوبت مِی، زد به هر بلد خورشید مست کرد و دو دور اضافه زد دادی ز بس به دست پیاله مدار را * مردان طواف جز سر حیدر نمی کنند سجده به غیر خادم قنبر نمی کنند قومی چو ما مراوده زین در نمی کنند خورشید و مه ملاحظه ات گر نمی کنند بر من ببخش گردش لیل و نهار را * دل همچو صید از نفس افتاده میتپد از شوق منزل تو دل جاده میتپد تسبیح میتپد گِل سجاده میتپد او رفته است و باز دل ِساده میتپد از سادگان مگیر قرار و مدار را * دانی که من نفس به چه منوال می زنم چون مرغ نیم کشته پر و بال می زنم هر شب به طرز وصل تو صد فال می زنم بیمم مده ز هجر که تب خال می زنم با زخم لب چه سان بمکم خال یار را * قومی به زنگ خفت و دل از ینجلی نخفت فولاد آبدیده چو شد صیقلی نخفت مه خفت، مهر خفت، ولیکن علی نخفت طغیانم از الست به صدها بلی نخفت

#امام_حسین_علیه_السلام #حضرت_زینب_سلام_الله_علیها #شب_دوم_محرم #مسمط_مخمس انگار سرنوشتِ  ما را جدا نوشتند یا آرزوی من را  بر باد‌ها نوشتند امروز بِینِ این دشت  مرگِ مرا نوشتند آنان که مقتلت را  در کربلا نوشتند ای هستی‌ام بگو که  هستی به خواب ، زینب برخیز مرکبت را  از کربلا بگردان بگذار یا بمیرم   یا راه را بگردان هجران بلای ما شد  یارب بلا بگردان خیمه مزن به صحرا  حکمِ قضا بگردان تا جان نداده پیشت  از اضطراب زینب فهمیده‌ام کجایی  از ناله‌های زهرا من های های گِریَم  با وای وایِ زهرا فهمیده‌ام کجایی  از جایِ پایِ زهرا آنجاست جایِ گودال  آنجاست جای زهرا نگذار تا گذارد  پا بر تُراب زینب از حال بُرده ما را  هولِ سپاه دشمن ترسیده‌اند طفلان  پیش نگاه دشمن جمع حرامزاده  حجم سلاح دشمن پیداست خیمه‌ی ما  از خیمگاه دشمن می‌خواهد از لبانت  تنها جواب زینب می‌ترسم ای برادر  از چشمِ آن کمانگیر از شومیِ حرامی  از شعبه‌های آن تیر از خنجران عریان  از تشنگیِ شمشیر بی اختیار خوردم بر خاک ، دستِ من گیر عباس‌جان نخواهد  اینجا رکاب ، زینب ای کاش می‌نوشتی  ما شیرخواره داریم یا دختران کوچک  در این عِماره داریم در محملی  عروسی  با گاهواره داریم نه پایِ راه رفتن  نه راهِ چاره داریم اینجا نمان نگردد  رویش خضاب زینب لبهای ما از امروز  از آفتاب خُشکید هر قدر آب آمد  مثل سراب خُشکید تا دید حجم لشکر  از اضطراب خُشکید برگرد ای برادر  شیرِ رُباب خُشکید دلشوره دارد از او  از قحط آب زینب اینسو است خار تشنه  آنسو است آبِ جاری اینسو است تاولِ پا  آنسواست زخمِ کاری یک مرد باشد ای کاش  در قحط یار و یاری از حرمله بپرسد  نامرد بچه داری؟ می ترسد از شکارِ  طفل رُباب زینب منکه نرفته بودم  جز مجلس زنانه برگرد تا نبینم  دشنام و تازیانه بگذار تا گلویت  بوسم به این بهانه سر می‌بُرند اینجا  از پشت ، ناشیانه خانه خراب زینب  خانه خراب زینب برگرد ورنه دیدم  اینجا غبار گردد کوچه به کوچه این سر   با نیزه‌دار گردد صندوقچه‌ی سرِ تو  میزِ قمار گردد جای شراب‌خوار و  بی بند و بار گردد° تو گیرِ نیزه دار و  گیرِ طناب زینب ° در مقاتل آمده روزها رأس مبارک بر نیزه و شامگاه داخل صندوقچه‌ای قرار می‌گرفت . #حسن_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#حضرت_زینب_زهرا_سلام_الله_علیها #شب_دوم_محرم #مسمط_مخمس ای تو بشکوه‌ترین سرو تناور زینب ای تو در اوج‌ترین قله‌ی باور زینب ای نفسگیرترین جلوه‌ی حیدر زینب ای جگردارترین تیغِ دو پیکر زینب همه رفتند و تویی اول و آخر زینب درس دادی تو به ما کوه دماوند شویم ریشه در خاک زده هیبت الوند شویم آنچه از سیره‌ی تو گفته و گفتند شویم همه یک‌جان همه یک‌تن به تو مانند شویم تا بگوییم همه یکدل و یکسر زینب تو نشان داده‌ای از دشمن سفاک چه باک تا که هستیم در این سلسله‌ی پاک چه باک تا که داریم سرِ سجده بر این خاک چه باک تا خدا هست و علی هست در ادراک چه باک شده ایرانِ علی از تو دلاور زینب ایستادیم اگر، شیوه‌ی پیکار تو بود خیره کردیم جهان را، دَمِ کرارِ تو بود ما شکستیم اگر هیمنه را، کارِ تو بود فاتحانیم اگر، تیغِ جگردار تو بود از تو هستیم اگر سید و سرور زینب سرِ یک قافله پایین که تو بالا باشی آمدی تا عَلَمِ روزِ مبادا باشی به وقار و سکناتت خود زهرا باشی آمدی پشت امامت همه‌جا تا باشی کیست در پیشِ خدا با تو برابر زینب پرده دارِ حرمت اکبر لیلا خانوم قاسم اینجاست تو را غرقِ تماشا خانوم همه هستند همه دورِ تو حالا خانوم خم شده زانوی عباس بفرما خانوم چشم نامحرم و تو؟ نیست مصور زینب آه دلواپس این جمع کجا آمده‌ای خانه‌ی مادری‌ات نیست چرا آمده‌ای بعدِ شش‌ماه سفر کرببلا آمده‌ای به بلا و به بلا و به بلا آمده‌ای پای دلشوره‌ی تو مُرد برادر زینب تو رسیدی و حسن پشت سرت آه کشید فاطمه از غم تو از جگرت آه کشید علی از حالِ دلِ در‌به‌درت آه کشید دور شد تا که حسین از نظرت آه کشید همه دلواپسِ آن داغِ مقدر زینب ترس داری نکند روزِ دهم سر برسد ترس داری نکند کار به آخر برسد به همانجا که زدی، بوسه‌ی خنجر برسد شمر آن لحظه که زانو زده، مادر برسد مشو درگیر تو با قاتل و خنجر زینب #حسن_لطفی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem

#امام_حسین_علیه_السلام #اربعین #مسمط_مخمس با پای سر به سِیْر سماوات می‌رویم احرام بسته‌ایم و به میقات می‌رویم تا بارگاه قبلهٔ حاجات می‌رویم قسمت اگر شود به ملاقات می‌رویم میقات ما حسین، ملاقات ما حسین زانو زدیم پیر و جوان بر زمین تو ما حلقه بسته‌ایم به دور نگین تو ما را کشانده است کجاها طنین تو افتاده‌ایم در گذر اربعین تو ای واژه واژه نام تو صد ماجرا حسین ما چون کبوتران حرم پر شکسته‌ایم از آشیان گذشته و از خود گسسته‌ایم چون صیدهای زخمی در خون نشسته‌ایم یعنی که دل به لذت دیدار بسته‌ایم مرهم حسین، صبر حسین و شفا حسین ای جان شرحه شرحه بگو ماجرا چه بود راز به خون تپیدن خون خدا چه بود آن جوشش صدای تو در کربلا چه بود دادی بها به خون خودت، خون‌بها چه بود ای خون پاک تو، همه‌دم خون‌بها حسین با بادها بگو که هوایم هوای توست با نای‌ها بگو که نوایم نوای توست بغضی که در تلاوت در خون رهای توست سودای آتشی‌ست که بر خیمه‌های توست ای تا ابد، نوای من بی‌نوا حسین گل‌زخم‌ها شکفته شده روی پیکرت چون کعبه فوجِ تیغ گرفته‌ست در برت بعد از تو دشت، یکسر«إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَت» بالا سرت، بلند سرت، تا خدا، سرت بر ما چه رفته است به شوق تو «یا حسین» #ابراهیم_قبله‌_آرباطان #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_اشعار_آیینی @shia_poem

#حضرت_رسول_اعظم_ص #مدح #شهادت #مسمط_مخمس سکرات جذبه ی میم و ها غلیان مَد هوَالعُلی دم نطق ظاهر من تشاء به ظهور حضرت مصطفی که جریده ی جریان می ز حدوث رتبه ی هل اتی متجلی از نفحات هو به هویت آمده  برملا قِدَم از حدوث وجوب او که شود ثنای محمدی جریان خَلقِ خَلَقتُ شد به ظهور ظاهر هو دلیل عجبا ز نسل ابوالبشر به اصالتش که بُوَد اصیل شرف شرافت ذاتیش که شده کفالت ماکفیل به مقام هو هویت دهد سکرات نشعه ی بی بدیل چه حکایتی شده بر ملا همه از عطای محمدی لب ساغری می هل اتی چه کشیده مست و قلندری که برات بی دلی از جنون شده نقد مفلس مشتری اگر آیتی به اشاره ای متحیر از دم حیدری به جلال صاحب تیغ اگر بنهد سر از رخ دلبری همه حسن مرتبت آورد نفسی لقای محمدی شب لیله الجلوات کُن به قدوم شامخ نجل هو که نذیر شربت ها انا به بشارت آمده نزد او به درنگی از شریان دل که بشارت آمده از سبو چه قدح گرفته به کف شبی به جواز آیه فاذکروا که امین امن مقام خم قدحی نوای محمدی کلمات نافذ چشم او همه ایه ایه مشعشا فوحات حول سلام او همه نهله نهله مرصعا صلوات سبط مکرمش همه لمعه لمعه مدمعا که جناب خاتم انبیا همه لجه لجه مورعا شب نوش و نشعه به پاشده به حق صفای محمدی بلغ العلی به بلاغتش کشف الدجی به سیادتش که خصال خاص عنایتش صلوات خاصه به ساحتش ملکوت جامع قدرتش شرف شریف بلاغتش چه کسی رسد به نهایتش چه کسی رسد به بداتش که صفیر مانزل آمده همه از دعای محمدی نظری اویس قَرَن اگر ز کجا رسیده به ناکجا شکنی شکن شکن آمده به پناه رف رف عُلیا چه شکسته سنگ جفا اگر دُر عِقد شاهد اصطفا همه بوده حب محبه که حبیب حضرت کبریا همه هفت عزیمه عزم دل قَدَری قَضای محمدی رخ یوسف است اگر آئینه که ببیند آیت قل کفی به اشاره مصر صفات او چه رسد مقصد ماورا که ورای شان خطیب کن همه بوده وادی اصطفا به یعز همت من یشا به تعز رحمت من تشا همه نموده به وی عطا قدحی بهای محمدی به کنایه خصلت اربعه به اشاره آمده بی کران که در این کرانه هویتی قِدم آمده ره بی نشان احدیت ایه ی واحدی  که اشاره کرده به کن فکان که طفیل خلقت او شده ملکوت مالک آسمان صفحات صفه ی سالکان به سماء لوای محمدی زده طره اش گره بر سبو به جوار ساقی می کشان عجب از قلندری جنون که اشاره کرده به سایبان به کجا رسد زکجا رود که به گل فرو نرود بیان به همین بهانه که طره زد نفسی به ورطه ی امتحان اگر از دلیل اثری رسد بود از رجای محمدی #امیر_سهرابی #طره_اصفهانی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی #@shia_poem

#امام_حسن_مجتبی_علیه_السلام #مسمط_مخمس هله آنکه فاتح هر دلی به جلای جازم کبریا متحیر آمده عقل می ز مقام صبر تو برملا که صبوری تو عیان شده ز مقام صبر هوالعُلا نبود عجب که به نام تو متحیر آمده مجتبی که نماد نامه ی کن فکان تویی آن چکامه ی یسطرون تو جواب کافه ی ابتری به ظهور حضرت مقدمت که سکوت دایم و خاصه ات به صبوری آمده مرحمت که بیان صبر فَصَلِ از تو گرفته رتبه و مرتبت که نگاه طرفه ی کیمیا بگرفته جرعه ز عزتت به حقیقت آمده عشق تو به حضور محضر یحضرون به قعود و سجده کسی نشد که رسد به حد نمای تو که صلات و صوم اثر آن دهد که به جان دمیده صلای تو چه عجب که واهب فیض می به ازل خریده بلای تو عجب از دو دیده ی دیده ای که به دیده وفای تو نرسد به حیطه ی درک خُم که عقول شمه ی یعقلون حسن از تو حُسن حسن شود که حسن تویی به حسن شدن حسن از حسن به حسن رسد که بیان نص سخن شدن به عقیق سبز سخاوتش که قیاس عِقد یمن شود عجبا نفیر نفخت را که جلال دشت و  دمن شدن که حسن اجازه دهد به تین ز خطاب خطبه ی یعلمون به امامت تو قوام دل که تو شبل پیر بلا کشان به وصایت تو قسم که دل ز حدیت تو شده بی نشان به مناعت تو منیع خم بسپرده ره سوی کاروان به عنایت تو که عالمی بنشسته در دل سایبان به نگاه خاص تو زده شررب به غمزه ی یکتبون سر خوان رحمت حضرتت ز یسار دل به سوی یمین نبود کسی که نبودنش نبود به خوان کرم رهین که تو سفره داری و اطعمه به طعام لطف تو شد ثمین به کفایت از کف کاف کن که نخورده نان به جز از جویین به گواه نخله ی نخل غم چه کسی رسیده به یشعرون ز کرامت تو کرم شده متجلی از جلوات هو که جناب دست سخاوتت به تعهد از سکرات هو به مداد رقعه ی اِنما کَرمِ تو شد قطرات هو نفسی شعاع عطای تو غلیانی از اثرات هو به خدا که فضل و سخای تو به اشاره آمده یرملون نمی از سرائر سِر خُم به ظهور قدس تو آسمان دمی از قوائم قدر تو به نفیر کن شده آشیان که تو محتبایی و مجد تو به عطای حق شده تر جمان که تو مجتبایی و حد تو نرسد به نقطه ی هر بیان تو امام عدلِ سخاوتی  که فلک به نزد تو یحضرون به ظهوری نوری حضرتت به سما طواف مقربین که حصول جامد و مشتق از کرم تو مستی ساتکین اگر این نبوده چه بوده در فوحات فتح معذبین که غرور لیله ی قدر از آن شده شرح نشئه ی عابدین چه رسد مقال خیال اگر تویی آنکه جذبه ی یکتبون به فدای طره ی طره ات که تویی شعاع شهاب هو که اسیره طره ی تو قِدَم که تویی عدیل جناب هو که پریش طره می کشان شده ملتهب ز شراب هو که در آن سه آیه ی کوثری شده حضرت تو جواب هو به مدار ظَهر ظهور تو زده باده از خُم یسئلون #طره_اصفهانی #امیر_سهرابی #شعر_شیعه #کانال_تخصصی_شعر_آئینی @shia_poem