#مناجات بس که با نفسِ بَدم بسته به زنجیر شدم زیر بارِ گنهِ خویش زمین گیر شدم با وجودی که تو همواره به یادم بودی من به چاهِ عمل خویش سرازیر شدم گفتم از بس كه کریمی، نکنی رسوایم باز هم مرتکب #غفلت و تقصیر شدم خود به درگاهت اگر آمده ام، می دانم چقدَر با گنهم دور ز تقدیر شدم پوستِ نازک من طاقت #آتش دارد؟ این سؤالی است که یعنی ز گنه سیر شدم کوهی از جرم و خطا، وای چه کردم با خود من بدَستان خودم اینهمه تحقیر شدم در گنه بودم و افتاد دلم یادِ #حسین بس خراب آمدم اما بتو تعمیر شدم کن خبر در برِ من فطرسِ پر سوخته را تا سلامی دهم ارباب، که #تطهیر شدم #الهی‌العفو‌بحق‌الحسین‌علیه‌السلام

✨ بعضى وقت‏ها ابرى مى‌‏آيد، امّا نمى‌‏بارد. برق مى‌‏زند، امّا نمى‌‏بارد. فرصت‏ها را مى‌‏دهند، امّا ما بهره نمى‌‏گيريم. رمضان ‏‌ها آمده و رفته، اما جز خيس خوردن چرك‌‏ها چيزى برايمان باقى نمانده است. بايد مواظب باشيم و به خودمان فكر كنيم، مانند كسى هستيم كه به حمام آمده است، ولى نه براى #تطهير، كه براى بازى.گ وقتى بچه بوديم، نزديك عيد كه مى‌‏شد، ما را به حمام مى‌‏فرستادند. چند تا بچه بوديم، بدجنس وبازی‏گوش. گاهى سه ساعت در حمام مى‌‏مانديم؛ آن هم حمام‌‏هاى قديمى كه خزينه داشت. . همديگر را مى‏‌زديم و پوست همديگر را مى‏‌كنديم اما وقتى مى ‏آمديم خانه، پشت گوش‏ها و پاهامان همه كثيف مانده بود. مادر ما هم كه خيلى دقيق بود، پشت گوش‏ها و آرنج‏هاى ما را نگاه مى‏‌كرد و مى‌‏پرسيد: اينها چيه؟! ما را تنبيه مى‌‏كرد و گريه مى‌‏كرديم. . ما حمّام رفته بوديم، اما بازى كرده بوديم. در مقام تطهير نبوديم. رمضان‏ها آمده و رفته، امّا ما لَعْبِ به رمضان داشته‏ ايم و جدّى نبوده‌‏ايم. -علی‌صفایی‌حائری؛اخبات-🌱•.