|مَصائبُ‌اَلسَّبایا| سیدنا و مولانا امام‌ صادق‌ سلام‌ الله‌‌ علیه فرمودند: اهل‌ بیت‌ِ جدِ غریبم‌ حسین‌ علیه‌ السلام را بردند و در زندان‌‌ِ ابن‌ِزیاد لعنة‌الله‌علیه حبس کردند، زندان‌ِ تنگ‌ و تاریکی‌ بود‌ که‌ جای‌ کوچک‌ و بزرگ‌ِ ایشان‌ نبود و همه‌ را به‌‌ روی‌ همدیگر ریخته‌ بودند، نه‌ غذایی‌ بود و نه‌ آبی، نه‌فرشی‌ و نه‌ چراغی.. |مقتل‌خطی‌تذکرة‌المصائب،ص۱۱۴| #مقتل #اسارت

روزی سیدنا و مولانا امام سجادسلام الله علیه به یکی از مزارعِ خود تشریف بردند، در بینِ راه به یک زمینِ پُر از سنگ رسیدند، پیاده شدند و به سجده رفتند تا آنکه اشک از چشمِ مبارک جاری شد. عبدالله جعفر آمد جلو و عرض کرد: فدایت شوم چرا صورت به روی خاک و سنگ گرم گذاشته اید؟ سیدنا امام سجاد علیه السلام فرمودند: خاکِ زمینِ کربلا از این خاک گرم تر بود، بدنِ نازِ مخدرات از بدنِ من نازک تر بود، اطفالِ خردسال العطش العطش می گفتند و عمرِ سعد لعنة الله علیه چهارصد نفر را مأمور کرده بود که در لشگرگاهِ خود، آب پاشی می‌کردند که گرما فرونِشانَد.. |مقتل خطی مبکی العیون(نجفی)| #مقتل #اسارت #سیدالساجدین

|مَصائبُ‌اَلسَّبایا| درمسیرِ کوفه‌ تا شام‌، در یکی‌ از منازل‌‌ که‌ هوا‌ بسیار گرم‌ بود، سیدنا امام‌ السجاد علیه‌السلام در آفتاب‌، از گرم‌ شدن‌ِ غل‌ و زنجیر اذیت‌ شده وبدن‌ِ مبارک‌ِ خود را به‌ سایه‌ یکی‌ از‌ خیمه‌های لشگرِ عمربن‌سعد لعنه‌الله‌علیه کشاند، که در این‌ لحظه‌ ملعونی‌ از خیمه‌ بیرون‌ آمده‌ و تا نظرش‌ به‌ آن‌ حضرت‌ افتاد‌، شروع‌ به‌ بی‌ ادبی نمود و آن‌ حضرت‌ را از سایه‌ به‌ آفتاب‌ کشاند.. |مقتل‌ِطریق‌البکا،نسخه‌خطی،ص۱۰۳| #مقتل #اسارت