#هر_روز_با_شهدا🌹 #مردى_كه_ناشناس_آمد_و_ناشناس_رفت.... 🌷در مراسم چهلم شهادت تیمسار بابایی در میان ازدحام سوگواران، مرد میان سالی با کلاه نمدی و شلوار گشاد که معلوم بود از اطراف اصفهان است بر مزار عباس، خاک بر سر می ریخت و به شدت گریه می کرد. 🌷حال و روز خودم خراب بود اما دیدن این بنده خدا همه حواسم را مختل کرده بود، گریه اش دل هر بیننده ای را به درد می آورد. به سر و سینه ‌اش می‌ کوبید و ناله‌ ای سوزناک از ته حلقش به گوش می‌ رسید. با نگرانی و احتیاط به او نزدیک شدم و با بغضی که در گلو داشتم پرسیدم: پدر جان این شهید با شما چه نسبتی دارد؟ 🌷اول صدای من را نشنید، سرش را بالا آورد و با دستمال آبی کهنه ‌اش اشک و آب بینی خود را پاک کرد و گفت: "بله بله چی؟!" سئوال خود را تکرار کردم. آهی سوزناک کشید و گفت: "من اهل روستای ده زیار هستم. اهالی روستای ما قبل از اینکه شهید بابایی به آنجا بیاید از هر نظر در تنگنا بودند. 🌷ما نمی دانستیم که او چه کاره است؛ چون همیشه با لباس بسیجی می آمد. او برای ما حمام، مدرسه و حتی غسالخانه ساخت. همیشه هر کس گرفتاری داشت برایش حل مى كرد. همه اهالی او را دوست داشتند. هر وقت پیدایش می شد همه با شادی می گفتند: اوس عباس آمد! 🌷او یار و یاور بیچاره ها بود. تا اینکه مدتی گذشت و پيدايش نشد!! گویا رفته بود تهران. روزی آمدم اصفهان، عکس هایش را روی دیوار دیدم. مثل دیوانه ها هر که را می دیدم می گفتم او دوست من است! گفتند: پدر جان، می دانی او چه کاره است؟ گفتم: او همیشه به ما کمک می کرد. 🌷گفتند: او تيمسار بابایی فرمانده عملیات نیروی هوایی بود. گفتم: او هميشه می آمد برای ما کارگری می کرد. دلم از اینکه او ناشناس آمد و ناشناس رفت آتش گرفته بود." به یاد فرمایش امیر مؤمنان امام علی علیه السلام افتادم که فرموده است: چیزی بهتر از خوبی وجود ندارد، مگر پاداش آن! (غررالحکم حکمت ۷۴۸۷) ❌❌ ....و ای کاش برسد به دست مسئولین محترم؛ فقط برسد و دیگر هیچ...!!! 📚 برداشتی داستانی از پرواز تا بی نهایت صفحه ۲۶۶ #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات🌹 🆔 @shohada_tmersad313