eitaa logo
سیاست بدون خط خوردگی
2.7هزار دنبال‌کننده
60.5هزار عکس
1.5هزار ویدیو
355 فایل
♦️سروش سیاسی لند:👇 sapp.ir/siasiland ♦️ تلگرام سیاسی لند:👇 t.me/siasiland
مشاهده در ایتا
دانلود
🌍 ✅ واشنگتن پست نوشت: مذاکرات اخیر رؤسای جمهوری چین و فرانسه در پکن، یک نکته مهم برای امریکایی ها داشت و آن مخالفت هر دو طرف با سلطه گری طرف ثالث (یعنی واشنگتن) بود. تلاش واضح ماکرون در این سفر ارائه چشم اندازی از یک اروپای قوی، مستقل و توانمند بوده است. فرانسه می داند که برای مدیریت تحولات جهانی (از جمله در اوکراین) همراهی چینی ها ضروری است. چین جدیداً ابتکار عمل های مهمی را در حیطه امنیت و تمدن مطرح کرده که هدف اصلی آن، به چالش کشیدن ساختار نظم جهانی امریکایی و ارزش های آن است. ضمن آنکه چین می تواند یک چالش مهم برای تقویت اتحاد فراآتلانتیکی میان اروپا و امریکا محسوب شود و شکاف های این دو را عیان سازد. اگر اروپایی ها روابط نزدیک با چین را برگزینند، باید انتظار داشت که نتایج رقابت میان چین و امریکا در عرصه های گوناگون به طور کلی تغییر یابد. آن هم در شرایطی که ماکرون صراحتاً مخالفت خود را با دنباله روی اروپا از امریکا در کلیه مسائل به همگان گوشزد کرده است. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
🌍 ✅ المانیتور نوشت: سفر اخیر امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه به پکن، به بیانیه مشترکی میان چین و فرانسه منتهی شد. در این بیانیه پکن و پاریس بر تعهد خود برای احیای توافق برجام تأکید نمودند و سازوکار دیپلماتیک را برای حل و فصل مسأله هسته ای ایران یادآوری کردند. با توجه به حضور رو به رشد چین در عرصه دیپلماسی بین المللی، روابط نزدیک پکن با مسکو و همچنین تلاش های اخیر چین برای ایجاد توافق میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی، اروپا به صورت کلی و فرانسه به صورت خاص قائل به ضرورت مشارکت دادن چین در کلیه تحولات مهم جهانی هستند. سخنان صریح ماکرون درباره ضرورت کاهش وابستگی اروپا به ایالات متحده و تعهد وی به دیپلماسی مستقل فرانسه نشان می دهد که فرانسوی ها تمایلی به رویکرد تقابل آمیز امریکا با چین نداشته و می کوشند با همکاری پکن، تحولات جهانی و منطقه ای را مدیریت نمایند. در خصوص ایران، فرانسه به نقش آفرینی مثبت و مؤثر چین برای بازگشت تهران به توافق هسته ای چشم دارد. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
🌍 فارین پالیسی نوشت: یکی از موضوعات مهمی که اکنون باید در مورد جنگ اوکراین و آینده آن تصمیم گیری کرد، موضوع بازگشت مجدد کریمه به خاک اوکراین یا اعطای رسمی آن به روسیه است. فضای عمومی توأم با سانسور در اوکراین بر این نکته اصرار می ورزد که باید در جنگ با نگاهی حداکثری به پیش رفت و با شکست قاطع روسیه، امتیازهای مهمی را از مسکو اخذ نمود. بر این اساس حتی اشاره به تسلط روسیه بر کریمه در وضعیت پس از جنگ، خیانت به منافع ملی اوکراین تلقی می شود. اما افراد عاقل متوجه این واقعیت هستند که دستیابی مجدد اوکراین به تسلط بر کریمه امری امکان ناپذیر به نظر می آید. یک سناریوی مطلوب آن است که حداقل اوکراین با پذیرش کنترل موقتی روسیه بر شبه جزیره کریمه، با مسکو برای دریافت امتیازات در نقاط دیگر معامله کند. ضمن آنکه بسیار بعید به نظر می رسد که دولت های غربی (خصوصاً واشنگتن) در وضعیت بن بست کنونی و فرسایشی جنگ، حاضر به همراهی با خواسته غیر قابل تحقق بازگرداندن کریمه به خاک اوکراین باشند. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
🌍 دیلی تلگراف نوشت: در شرایطی که غرب خود را درگیر مسائل بی اهمیت کرده، چین به سرعت در حال پیشروی است. امریکا این روزها با مسائلی نظیر محاکمه دونالد ترامپ، زنجیره توقف ناپذیر سرقت و جنایت های خشونت آمیز دست به گریبان است و توسط رئیس جمهوری اداره می شود که عمدتاً در حین کار نیمه بیدار است. اما در همین زمان حزب کمونیست چین در عرصه های گوناگون به اقدامات موفقیت آمیزی مبادرت می ورزد. میانجی گری میان دو بلوک متخاصم در غرب آسیا به رهبری ایران و عربستان، تمایل برای میانجی گری در بحران اوکراین و همچنین بهره برداری از قدرت مالی رو به رشد، وضعیت مناسبی را برای چینی ها ایجاد کرده است. آنها حتی گام های بلندی به سمت پایان دادن به هژمونی دلار در مناسبات مالی بین المللی برداشته اند تا وابستگی جهانی به امریکا را به طرز قابل ملاحظه ای کاهش دهند. در این شرایط در حالی که ما حواس خود را با مسائلی مضحک پرت می کنیم، چین به آسانی آینده خود را می سازد و در حوزه های گوناگون (از جمله فناوری) مشغول پیشروی است. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
📡مجله دیپلمات نوشت: تلاش های چین برای کسب مقام رهبری جهان تا سال 2049 میلادی (یعنی یکصدمین سال پیروزی انقلاب این کشور) به صورتی همه جانبه ادامه دارد. در این میان سه حوزه مهم، مورد توجه جدی حزب کمونیست قرار داشته و سرمایه گذاری قابل توجهی در این زمینه صورت پذیرفته است. این سه حوزه عبارتند از: 1) عرصه فضایی: هدف گذاری مهم چین در این خصوص، ایجاد پایگاه دائمی در کره ماه، انجام مأموریت انسانی در مریخ، و مأموریت کاوش سیارک و ... است. 2) هوش مصنوعی: در این زمینه چینی ها پیگیر تحقق فناوری های مهمی نظیر سیستم اعتبار اجتماعی، فناوری تشخیص چهره، خودروهای خودران، هواپیماهای بدون سرنشین و پلتفرم های مداری در فضا هستند. 3) محاسبات کوانتومی: یکی از اهداف مهم چین در این حوزه ایجاد ترکیب ماهواره های مدار بالا و پایین (شبکه ارتباطی کوانتومی) با مساحت وسیع است. چینِ رو به رشد با سرمایه گذاری در این حوزه ها در سودای به زیر کشیدن امریکای در حال افول می باشد تا برتری جهانی خویش را عینیت بخشد. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
📡فارین افرز نوشت: علی رغم تأکیدات صریح رؤسای جمهوری چین و روسیه درباره توسعه نامحدود همکاری های دو طرف، به نظر می رسد این مسأله در عمل با تحرک قابل توجهی همراه نبوده است. اگرچه بر روی کاغذ مناسبات اقتصادی چین و روسیه در حال گسترش است، اما واقعیت آن است که روابط اقتصادی چین با غالب کشورها توسعه یافته و روسیه یک تافته جدا بافته نیست. به نظر می رسد که پکن در توسعه مراودات تجاری و اقتصادی خود با مسکو محدوده ای از محافظه کاری را رعایت می کند. دلیل این مسأله نیز هراس و نگرانی شرکت های چینی از درگیری با تحریم های احتمالی و ثانویه ایالات متحده امریکاست. اگرچه تاکنون واشنگتن تنها به اعمال تحریم ها صرفاً در حوزه معاملات نظامی با روسیه رضایت داده، اما احتمال تسری این تحریم ها به حوزه اقتصادی، شرکت های چینی را از همکاری عمیق با روسیه بازداشته است. از این رو چینی ها چندان شتابی برای اجرای توافقات پوتین و شی جین پینگ از خود نشان نمی دهند و موانع مهمی در این مسیر قابل ملاحظه می باشد. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
📡القدس العربی نوشت: نقش چین در دیپلماسی بین المللی به صورتی فزاینده در حال گسترش است و البته این امر با افول نقش امریکا همراه شده است. موفقیت چین در میانجی گری میان تهران و ریاض، بازگرداندن سوریه به اتحادیه عرب و آتش بس یمن، همگی ذیل دیپلماسی بی سروصدا و تصویر بی طرفانه از بازیگری چین در مناسبات جهانی رقم خورده است. این مسأله موجب می شود تا این ایده در اذهان عمومی تقویت شود که نقش کشورهای بزرگ آسیایی نظیر چین، هند و روسیه در مورد موضوع قدیمی صلح میان فلسطینیان و اسرائیل بسیار محتمل است. در این صورت امریکایی ها جایگاه اصلی خود را در این ماجرا از دست خواهند داد. نقطه قوّت چین برای نقش آفرینی در این موضوع آن است که پکن با هر دو سوی بحران روابط نزدیک و مسالمت آمیزی دارد و بر خلاف امریکا مواضع ثابتی را در این خصوص اتخاذ کرده است. در واقع روند دیپلماسی فعال چین در سطح جهانی، این احتمال را بیش از پیش تقویت نموده است. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
📡دیلی صباح نوشت: توافق میان جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی با میانجی گری جمهوری خلق چین، یک پیروزی سیاسی و دیپلماتیک فوق العاده ارزشمند برای پکن محسوب می شود. این توافق نوید پیشرفت و تغییری مهم در منطقه غرب آسیا را می دهد. چینی ها بر خلاف کشورهای غربی برای دستیابی به چنین توافقی هیچ گونه شرط و شروط ویژه ای را به طرفین تحمیل نکرده اند و قائل به این نکته هستند که کشورهای این منطقه باید صرف نظر از هرگونه تحمیل و در قالبی آزادانه آینده و پیشرفت خود را رقم بزنند. توافق میان تهران و ریاض از این حیث برای پکن ارزش و اهمیتی ویژه دارد که چین (به عنوان بزرگترین شریک تجاری طرفین) حضور و مشارکت اقتصادی اش را به قدرت توسعه یافته سیاسی و دیپلماتیک مبدل می کند. این توافق اما یک بازنده بزرگ داشته و آن رژیم تل آویو است که در طول سال های اخیر به صورتی متمرکز خواستار انزوای جمهوری اسلامی ایران در محیط منطقه ای بوده است. اما جمهوری اسلامی ایران، عربستان سعودی و سایر کشورهای عربی از این توافق منافع قابل توجهی را دریافت می کنند. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
📡 نشنال اینترست نوشت: پس از دیدار رهبران کشورهای فرانسه، اسپانیا، سنگاپور و مالزی، اکنون نوبت رئیس جمهور برزیل بود تا با حضور در پکن با رئیس جمهوری چین ملاقات کند. واشنگتن باید این مراودات دیپلماتیک را به صورت واقعی بررسی کند. باید این واقعیت را پذیرفت که چین اکنون به یک بازیگر جهانی مهم تبدیل شده و حضور آن در عرصه های مختلف، دائمی و رو به رشد است. در عین حال ایالات متحده امریکا هنوز رشد چین و سیستم چند قطبی روابط بین المللی را باور نکرده و آن را به حساب نیاورده است. اقدامات چین در حوزه های مختلف، از عرصه فناوری و هوش مصنوعی گرفته تا محاسبات کوانتومی، امریکایی ها را نگران ساخته است. امریکا باید از دلبستگی سنتی خود به جهان تک قطبی و تقسیم ساده جهان به دو اردوگاه دموکراسی ها و اقتدارگرایی ها دل بِکَنَد، حاکمیت قانون را بپذیرد و به این واقعیت تن دهد که در جهان چند قطبی، دیگر امریکا تنها قانونگذار نخواهد بود. همه بازیگران جهانی در پی حداکثرسازی منافع خود هستند و امریکا باید این واقعیت را بپذیرد. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
📡 دیلی بیست نوشت: گزینه مطلوب پوتین برای ریاست جمهوری آینده ترکیه، شخص رجب طیب اردوغان است. اپوزیسیون ترکیه و حامیان قلیچدار اوغلو نیز بر این باورند که پوتین حامی اردوغان است و مسکو حتی از راههای گوناگون در فرایند انتخابات ترکیه مداخله داشته است. رسوایی نوار جنسی که به خروج محرم اینجه از رقابت های انتخاباتی منجر شد، انگشت اتهام مخالفان اردوغان را به سمت کرملین دراز کرد که روسیه درصدد مداخله و تأثیرگذاری بر نتایج انتخابات حساس و مهم ترکیه است. مخالفان اردوغان همچنین به مواردی نظیر مهلت به آنکارا برای پرداخت بدهی گاز طبیعی خود به مسکو، کمک های مالی چند میلیارد دلاری روسیه به حکومت اردوغان، و مراسم افتتاح اولین نیروگاه هسته ای ترکیه با یاری روسیه به عنوان نشانه های حمایت بی دریغ پوتین از اردوغان و امید به پیروزی وی در ماراتن حساس انتخاباتی استناد می کنند. سال ها ارتباط نزدیک میان رهبران روسیه و ترکیه سبب می گردد تا پوتین انتخاب اردوغان را برای سیاست های مسکو ترجیح دهد. امری که خشم و عصبانیت مخالفان اردوغان و قلیچدار اوغلو را به دنبال داشته است. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
📡 هنری کسینجر، سیاستمدار کهنه کار امریکایی در اکونومیست نوشت: هم هیأت حاکمه در چین و هم دولتمردان امریکایی به این نتیجه رسیده اند که طرف مقابل شان در حال پیشبرد یک توطئه علیه آنهاست. این روند نگران کننده است؛ چرا که هر دو طرف، دیگری را یک خطر استراتژیک می داند. بر اساس معیارهای کلاسیک در وضعیت کنونی ما در دوران پیش از وقوع نبرد یک جنگ جهانی قرار داریم. هم اکنون سرنوشت بشر به این مسأله بستگی دارد که آیا امریکا و چین قادر به کنترل و مدیریت بحران و پرهیز از جنگ هستند یا خیر؟ در این میان مسأله تایوان اهمیت بسیاری دارد. امریکا نباید به سمت جنگ با چین به بهانه تایوان برود. چرا که این امر، تایوان و اقتصاد جهانی را توأمان نابود می کند. باید از شدت دمای تنش میان چین و امریکا کاست و به سمت اعتمادسازی تدریجی از طریق یک رابطه کاری رفت. باید زمینه های مشترک همکاری میان دو طرف پیدا و تقویت شود. بنابراین باید منافع چین را به رسمیت شناخت و راهی برای گفتگو و همکاری یافت. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland
📡 هنری کسینجر در بخش دیگری از یادداشت خود در اکونومیست نوشت: در ارتباط با جنگ اوکراین، اگرچه پوتین دچار خطای محاسباتی شد، اما غرب هم بی تقصیر نبود و طرح عضویت اوکراین در ناتو یک اقدام بی ثبات کننده محسوب می شد. این وضعیت کل روس ها را از غرب و ناتو خشمگین ساخت. به هر ترتیب اکنون باید به این جنگ پایان داد و از وقوع دور جدید درگیری جلوگیری کرد. این ایده غربی ها که ما بدون عضویت اوکراین در ناتو، به تسلیح فوق العاده آن ادامه می دهیم، کاملاً دیوانه وار است. در مقابل باید غربی ها در موقعیت کنونی از سویی پیوستن اوکراین به ناتو را برای محافظت از آن در برابر روسیه عملی کنند و در سوی دیگر اروپایی ها نیز ایجاد یک مرز شرقی با ثبات را با نزدیکی با روسیه طراحی نمایند. نزدیکی به مسکو البته نیازمند یک میانجی قدرتمند است که بدون شک این بازیگر، جمهوری خلق چین می باشد. با وساطت چینی ها امکان مصالحه با روسیه بسیار بالاست. ✍ مترجم: مجید پیروز @siasiland