دل داده ام به نغمه ی ادرک اخای تو  با من چه کرد شور برادر بیای تو  ای مسجد وفا بدنت، روی خاک ها  گلدسته است یا که دو تا دست های تو  دست تو روی دست من و جبرییل هم  آورده است بال پریدن برای تو  با تو چه کرد دیدن قد دوتای من  با من چه کرد دیدن فرق دوتای تو  هارون من چگونه شکافد در این دیار  دریای غصه های دلم بی عصای تو  دیگر بس است گفتن روحی لک الفدا  دیدی که مستجاب شد آخر دعای تو  در پیش خیمه گفته ام" إرکب بنفسی انت"  یعنی که بی مبالغه جانم فدای تو  یک چشمه آب اگر که میان خیام بود  صد چشمه خون نبود کنون زیر پای تو  از خنده ها بلند شده های های من  از گریه ام بلند شده های های تو     (عطیه سادات حجتی)  #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

خوردی زمین و حیثیت لشکرم شکست  اصلی ترین ستون خیام حرم شکست  فریاد های «انکسری» بی دلیل نیست  در اوج درد تکیه گه آخرم شکست  از ناله های «یا ولدی» در کنار تو  معلوم شد که باز دل مادرم شکست  درد مرا فقط پدرم درک می کند  دیدم چگونه بال و پر جعفرم شکست  ساق عمود در سر تو گیر کرده است  نعره زنم که وای سر حیدرم شکست  تو در میان علقمه از پا نشستی و  در بین خیمه ها سپر خواهرم شکست  وقتی عمود خیمه کشیدم سکینه گفت:  دیدی غرور ساقی آب آورم شکست  آن شب که سوخته ها همه دور زینب اند  گوید عمو کجاست ببیند سرم شکست  وقتی شتاب سیلی و مرکب یکی شدند  هر جفت گوشواره، زیر معجرم شکست  (قاسم نعمتی)  #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

مشک برداشت که سیراب کند دریا را  رفت تا تشنگی‌اش آب کـند دریا را  آب روشن شد و عکـس قمر افتاد در آب  ماه می‌خواست که مهتاب کند دریا را  تشنه می‌خواست ببیند لـب او را دریا  پس ننوشید که سیراب کند دریا را  کوفه شد علقمه، شقّ القمری دیگر دید  ماه افتاد که محراب کند دریا را  تـا خجالت بکشد، سرخ شود چهره آب  زخم می‌خورد که خوناب کند دریا را  ناگهان موج برآمد که رسید اقیانوس  تا در آغوش خودش خواب کند دریا را  آب مهریّه ی گل بود والّا خـورشید  در توان داشت که مرداب کند دریا را  روی دست تو ندیده است کسی دریا را  چون خدا خواست که نایاب کند دریا را  (سید حمید رضا برقعی)  #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

 تا نور قمر هست به سر، سایه سری هست  هر جا که علم رفته به بالا، خبری هست  هر جا که خط و خال و قد و قامت و ابروست  دنبال سرش چشم و نگاه و نظری هست  وقتی که تو را پور اباالغوث نوشتند  یعنی که برای دل زهرا ثمری هست  گفتند تو را کاشف کرب دل ارباب  با بودن تو از غم و غصه اثری هست؟  تا پشت و پناهش تویی قامت نکند خم  تا هست علمدار کنارش، کمری هست  یک لحظه کنار تو دل خیمه نلرزید  عباس اگر هست، یقینا سپری هست     (حسین ایزدی)  #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

وقتی برای نام تو تصویر می کشم  باور نمی کنم که فقط شیر می کشم  تو شیر بیشه ای و برای جواب خلق  عباس را به صفحه ی تفسیر می کشم  دائم نگاه مهر تو با دوستان بوَد  چون دشمن است دست تو شمشیر می کشم  تنها به لطف چشم تو باید اگر شبی  یک یا حسین از ته دل سیر می کشم  از خاطرات کودکی ام عکس یک علم  با حلقه های کوچک زنجیر می کشم  سر تا سر وجود من اشک است، آفتاب  پای تو هرچه مانده به تبخیر می کشم  وقتی زبان اشک تو را درک می کنم  مشک و لبان تشنه و یک تیر می کشم  آن صحنه ای که از روی زین واژگون شدی  مثل غروب واقعه دلگیر می کشم  (محسن عرب خالقی)   #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

 دلی به وسعت پهنای عرش بالا داشت  لبی به وسعت مهریه های زهرا داشت  کنار علقمه در سجده گاه چشمانش  نداشت هیچ کسی را فقط خدا را داشت  اگر چه قطره آبی میان مشک نبود  ولی کرانه­ ی چشمش هزار دریا داشت  هدر نرفت ز پرتاب چله ها، تیری  امیر علقمه از بس که قدّ و بالا داشت  همین که در وسط گیر و دار افتاد  عمودی آمد و فرقش شکست تا جا داشت  درست وقت نزولش؛ همه نگاه شدند  رشید بود و زمین خوردنش تماشا داشت  حسین بود و علی اصغر شهید شده  کنار علقمه اما هنوز سقا، داشت...  (علی اکبر لطیفیان)  #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

#اول_صبح_بگویید_حسین_جان_رخصت تا که رزق از کرم سفره ارباب رسد http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

اهل عالم هنر ار خصلت عباس من است  عشق در سایه شخصیت عباس من است  منم آن یار امین حامی دین ام بنین  هرچه دارم همه از دولت عباس من است  همسرم شیر خدا و پسرانم همه شیر  شیر مردان وله از صولت عباس من است  در شب چاردهم، ماه که پرنورتر است  عکسی از نیم رخ صورت عباس من است  هنر آن نیست که لب تشنه بمیری به کویر  هنر آن است که در طینت عباس من است  تشنه لب داخل دریا شد و عطشان برگشت  این همان قطره ای از همت عباس من است  غیرت الله علی بی بدل است، اما گفت  بدل غیرت من غیرت عباس من است  نه فقط یثرب و شامات و نه ایران و عراق  کرده کاری همه جا صحبت عباس من است  هر کسی را نتوان باب الحوائج گفتن  به حقیقت قسم این شهرت عباس من است  کوهها شد متحیر به ثبات قدمش  سروها در عجب از قامت عباس من است  جثه اش گر چه ز شمشیر جفا کوچک شد  این بزرگی است، که از عزت عباس من است  قدرت آن نیست به یک حمله سپاهی بکشی  قدرت لم یزلی قدرت عباس من است  یا علی گفت و امان نامه ز دشمن نگرفت  دین فروشی بری از ساحت عباس من است  هی نگویید چرا ام بنین پیر شده  سبب حالت من حالت عباس من است  دستهای پسرم گشته قلم در لب آب  صفحه سینه پر از محنت عباس من است  این شنیدم زده فریاد، غریبم مولا  غصه قلب حسین غربت عباس من است  (ولی الله کلامی زنجانی)  #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872

پيچيده در فضاي حرم بانگ آب، آب    بسته چو خصم بر حرم بوتراب، آب  در وادي عطش زده، دريا خروش داشت    اما به چشم تشنه لبان شد سراب، آب  آواي العطش به ثريا رسيده بود    از سوز قصه آمده در پيچ وتاب، آب  فرياد استغاثه ي طفلان بلند بود    از روي تشنگان ز خجالت شد آب، آب!  عباس، اين شرار عطش را کند خموش    در خيمه ها رساند اگر با شتاب، آب  آن ماه هاشمي چو به دريا نهاد پاي    الماس نور سفت از آن ماهتاب، آب  در التهاب داغ عطش بر لب فرات    از حنجري فسرده شنيد اين خطاب، آب:  اي روسياه! حنجر خشکيده ي حسين    ميسوزد از براي تو و، شد کباب آب!  پژمرده نوگلان حسيني ز تشنگي    از روي تشنگان حرم رخ متاب، آب!  اين خيل تشنگان همه از آل کوثرند    فردا چه ميدهي تو به زهرا جواب، آب؟!  بيرون شد از فرات، ابوالفضل با شتاب    رو سوي خيمه‌هاست، بر او هم رکاب، آب  آنجا که تير خصم، تن مشگ را دريد    ساقي فسرده گشت و گرفت اضطراب، آب  با آن همه اميد، دگر نااميد شد    ساقي چو ديد ريخت از آن مشک آب، آب  با ياد کام تشنه‌ي طفلان در حرم    لب تشنه داد جان و نخورد آن جناب، آب  در دشت کربلا گذري کن، هنوز هم    پيچيده در فضاي حرم بانگ آب، آب  (مهدی حسینی)  #مرثیه_حضرت_عباس علیه السلام http://eitaa.com/joinchat/541982734C2fc5617872